Vandaag kreeg ik nog eens van iemand de vraag of ik nog ooit "creatief" zal schrijven.
Nee dus, hoewel ik soms heel veel zin heb de scenario's, die zich in mijn hoofd afspelen terwijl ik naar mensen luister of kijk, in een verhaal te gieten.
Soms zou ik willen dat ik nog kon schrijven zoals Elena het doet: gewoon genieten van wat je zelf verzint zonder je echt af te vragen wat er daarna met je schrijfsel gebeurt (hoewel... zij heeft het geluk dat haar mama telkens zorgt dat er een boekje van komt, wat niet mijn geval was: mijn ouders vonden die "hobby" van mij eerder tijdverlies).
Komt daarbij dat ik echt graag schrijf maar niet graag "bekend" ben en dat is tegenwoordig een echte belemmering in de uitgeverswereld. En... daarbij komt ook nog dat ikzelf romans lezen eigenlijk verloren tijd begin te vinden!?
Mijn antwoord is dus nee, en dat legde ik blijkbaar al uit vijf jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten