Vandaag weer heel lang aan telefoon gehangen. Eerst met Nany uiteraard, daarna drie kwartier met Jan Gerits. Hij wist nog niet dat Boudewijn pas overleden is maar leek heel fel aangedaan toen ik het hem vertelde. We praatten heel lang, onder andere over zijn werk, zijn echtgenote Andreia zaliger, hun reizen, hun samenleven... en Jan vroeg me of ik, voor dat boek dat hij over haar schrijft, een kort "in memoriam" wilde schrijven over Andreia. Ik heb nog niet toegezegd: dat soort schrijfsels is echt niet mijn specialiteit, en daarbij, zoals ik Jan herinnerde, ik heb Andreia maar enkele keren ontmoet. Maar kom, ik heb nog tijd om erover na te denken.
En dan een telefoontje van de jongste dochter van Boudewijn Knevels. Over zijn overlijden natuurlijk. Hij zou fysisch niet geleden hebben, wel mentaal door de snelle aftakeling. Tja, verouderen en aftakelen gaan dikwijls gepaard, legde ik onlangs nog uit aan Elena! Uiteraard kunnen we weer geen afscheid nemen van onze vriend (hoewel ik vermoed dat hijzelf zou gewild hebben dat we daar talrijk aanwezig waren!): zijn en Ilonka's familie vertegenwoordigen al veel meer mensen dan toegelaten op een begrafenis in deze Corona-crisis!
Deze avond zocht ik even ontspanning in wat ik dacht gewoon een interessante reportage te zijn over buschauffeurs in Frankrijk! Interessant was het wel, maar ontspannend helemaal niet! Integendeel: dat beroep lijkt gewoon gevaarlijk te zijn geworden! In welke maatschappij zijn we wel terechtgekomen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten