Ik viel daarstraks toevallig op een documentaire over (relatief nieuwe, als ik goed begrepen heb) biologische medicijnen tegen RA. Zou dat het medicament zijn waar de buurvrouw van Nany me onlangs over sprak? Ik vind de documentaire niet meteen terug en ga de moeite niet doen ernaar te zoeken: het was weer in het Frans, heel lang en vrij eentonig voor iemand die niet met die ziekte te maken heeft. Ik merkte wel dat, hoewel ze ook enkele bijwerkingen kunnen hebben, het er veel minder ernstige zijn dan die van het middel dat ik heb geslikt.
Wat me echter ook opviel: bij al de mensen die voorkwamen in de documentaire waren slechts enkele gewrichten aangetast en eigenlijk waren ze er allemaal nog slechter aan toe dan ik op dit moment (ik beweer niet dat ik opnieuw in topvorm ben hé, integendeel!). En toch was bij mij letterlijk elk gewricht aangetast en op een zeker moment kon ik dan ook bijna niets meer doen (met als gevolg dat Roger mij ocharmen met alles moest helpen, zelfs met aan- of uitkleden en wassen).
Zeggen dat ik soms klaag omdat ik niet meer kan doen wat ik vroeger deed (wandelen, uitgebreid koken, een uur aan één stuk schoonmaken, een bed opmaken, lang en vlot typen, me soepel bukken, rondlopen met de kindjes, enzovoort ) terwijl praktisch alle mensen die werden opgevoerd in die documentaire nog erger gehandicapt bleken (bij hen was het wel of het bovenlichaam of de benen die het lieten afweten)!
Blijkbaar mag ik dus helemaal niet klagen (en moet ik maar verder letten op mijn voeding - wat niet gemakkelijk is, want als ik elders dan thuis eet, krijg ik vaak "verboden", hoewel soms lekker zoals toen 😉, voedsel voorgeschoteld).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten