... zou mijn vader zaliger vandaag geworden zijn! Maar hij verjaart natuurlijk niet meer. Net daarom is het eigenaardig dat ik na verloop van tijd me vaak nog wel iemands verjaardatum herinner en niet zijn overlijdensdatum!
Het blijft koud (al bleven wij gespaard van Spaanse toestanden) en we ontmoeten nog steeds niemand. Iets wat Nany niet begrijpt. Ik leg haar dan (aan telefoon) voor de zoveelste keer de coronamaatregelen uit, ze geraakt er maar niet aan uit. In feite verwijt ze mij en mijn zus zelfs dat we de regels te strikt opvolgen, want veel van haar kennissen vegen hun voeten eraan: 'en wie gaat dat controleren?'
In feite doet me dat terugdenken aan onze opvoeding. Er werd ons iets verboden "omdat wij (ouders) zeggen dat het zo hoort en o wee als jullie betrapt worden op overtreding". Met als gevolg dat we heel vaak het verbod overtraden maar telkens doodsbang waren betrapt te worden. Wat uiteraard enkele keren gebeurde, met alle pijnlijke gevolgen van dien!
In deze periode speelt Nany (met anderen) een beetje de rol van het kind dat niet goed begrijpt waarom iets niet mag en dus alles aan zijn laars lapt zolang het niet betrapt kan worden en een boete krijgen. Toch krijgen we in verband met die coronamaatregelen vaak veel meer uitleg dan onze ouders ons vroeger gaven (al stel ik me soms wel vragen bij die uitleg, maar dat is een andere zaak).
Ik vraag me alleen af wat een kind, dat verondersteld wordt zijn ouders te gehoorzamen, ervaart als zijn ouders zelf de wetten niet naleven,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten