Zoals elke dag belde ik haar op. Drie maal tevergeefs, de vierde keer had ik prijs.
'Was je vergeten dat ik vandaag naar de kapper mocht?' vroeg ze me. Nee, maar ze had me gezegd dat ze om 14 uur bij de kapper (in het rusthuis zelf) moest zijn en ik telefoneerde haar tussen 13:15 uur en 14:00 uur. Om 14 uur kreeg ik haar dus eindelijk aan de lijn: ze bleek al veel vroeger dan voorzien naar de kapper te zijn geweest.
Nany vertelde over haar snit, over de verhaaltjes van de kapster, over een nieuwe bewoonster die ze verwachtte, herhaalde nog eens wat ze me gisteren vertelde over tante José, en ineens zei ze: 'Ik ga je laten hé, we bellen nog wel!'
En dat was het einde van ons gesprek (waarbij ik, zoals zo vaak, niets had hoeven te vertellen). Het is niet de eerste keer dat Nany een telefoongesprek abrupt stopzet zonder verdere uitleg. Eigenaardig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten