Geheugen en dromen

Ik heb een geheugen als een zeef maar toch hecht ik enorm veel belang aan dat geheugen en ben ik eigenlijk jaloers op mensen die alles onthouden. Minder op mensen die weliswaar allerlei zaken onthouden waarmee je in gezelschap kunt uitpakken (wat ik "eruditie" noem - ik bewonder die mensen wel daarvoor!) maar praktisch alle zelf beleefde gebeurtenissen (wat ik het "affectieve" geheugen noem) vergeten.

Mijn eigen "affectief" geheugen is dan ook vrij goed en ik vind het vaak jammer dat vrienden of kennissen zich niets meer herinneren van zaken die we samen hebben meegemaakt. Zo vond ik het onlangs heel erg dat Nany zich niets herinnerde van dat jaar dat ze met vader in die eenkamerflat woonde. 

Ik blijk dus veel belang te hechten aan het onthouden van zelf meegemaakte gebeurtenissen. Niet verwonderlijk dus dat ik al voor mijn 12 jaar een dagboek bijhield (dat ik nog steeds bijhoud: deze blog is immers niet mijn echte dagboek).

Vorige nacht had ik echter een zeer eigenaardige droom. Ik probeerde me de inhoud van alle boeken die ik ooit gelezen heb te herinneren! Wat uiteraard niet lukte. Toen bedacht ik (in mijn droom dus) dat ik toch minstens de inhoud van mijn eigen boeken nog moest kennen. Nee dus, ik haalde alle verhalen door elkaar, verwarde de namen van de personages... en begon de droom helemaal niet meer "plezant" te vinden. Dus besloot ik een eenvoudigere test uit te voeren: kon ik mij alles herinneren van mijn laatste telefoongesprek met Nany? 

Toen ik (nog steeds in mijn droom) besefte dat ik er mij niets kon van herinneren, werd ik wakker... met een heel onaangenaam gevoel... en ik heb de hele dag zitten denken aan mensen met amnesie!

Ik vraag me echt af hoe je daarmee leeft!