Het is zover: de "Limburgse monografieën" worden losgekoppeld van de KVLS. Ik val in herhaling, ik weet het, maar niemand bij de KVLS kan immers Jan opvolgen na zijn overlijden (Jan is 91 jaar geworden in april, hij is nog heel druk bezig, heel gezond en we hopen echt dat hij nog lang kan zorgen voor die monografieën maar hijzelf, Jo en ik weten dat hij dat geen tien jaar meer zal kunnen doen).
Eigenaardig genoeg kregen Jan, Jo en ik vandaag een mail van het bestuur van de KVLS, ons vragende (op eisende toon!) niet meer naar de KVLS te verwijzen in "de volgende monografie" (tussen aanhalingstekens, want blijkbaar is de laatste monografie die ze hebben gelezen de eerste van dit jaar en die verwijzing stond al niet meer in het tweede nummer - én uiteraard zal het derde nummer, dat ik onlangs nalas, ook geen enkele verwijzing meer bevatten naar de KVLS).
Maar meer dan die "vergissing" is het die "eisende, dringende toon" die mij verwonderde! Zelf zou ik het immers helemaal niet fijn vinden als de redactieploeg van zo'n hoogwaardige publicatie, die tientallen jaren uitging van "mijn" vereniging, besluit zich los te koppelen van "mijn" vereniging. Persoonlijk vind ik de "Limburgse monografieën" immers nog steeds de interessantste publicatie van de KVLS (oei, vanaf nu moet ik hierover dus wel in het verleden spreken!).
Ik begrijp de toon van de mail dus echt niet... en, tegen mijn gewoonte in, heb ik die mail ook niet meteen beantwoord. Mijn taak bestaat immers enkel uit de tekst van elke monografie een laatste keer na te lezen (en desnoods te herschrijven, wat bij Jo en Jan nooit nodig is).
Jan of Jo zullen het bestuur van de KVLS wel een passend antwoord sturen zeker?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten