Ik kreeg vandaag ruim de kans om met Matthias te praten (hij is een stille jongen, zal er zelden tussenkomen als zijn zussen mijn aandacht opeisen maar ik heb al vaak opgemerkt dat hij even veel als ik geniet van onze babbeltjes als we onder elkaar zijn).
Vandaag dus weer veel kunnen praten met Matthias. Buiten mijn verhaaltjes over vroeger (over Nononc en Marraine dus, waar hij gretig naar luisterde) hadden we het ook over de lessen "programmeren" die hij binnenkort zal volgen. Hij had er vorige zondag al over gesproken en zijn "nonkel" Zeger had hem gezegd dat, ook als de lessen een beetje saai zouden lijken, hij moest doorzetten omdat het eigenlijke programmeren, en dus zoeken naar oplossingen van problemen, heel boeiend is. Dat herinnerde Matthias zich duidelijk, viel mij vandaag op. Hij vertelde trouwens over buurjongen Lionel die ook zulke lessen volgt en hem ook had verteld dat het zoeken naar oplossingen het "plezantst" was.
Ik ken uiteraard niets van programmeren maar op een bepaald moment hadden we het over mijn vertalingen en over het feit dat (zoals ik het gebrekkig uitdrukte) "de computer dat al bijna even goed en soms zelfs beter kan dan ik". Dat vond Matthias fascinerend. We hadden het ook over het feit dat hij tot voor kort treinbestuurder wilde worden maar dat zijn ouders hem hadden gezegd dat, tegen dat hij groot is, treinen geen bestuurder meer nodig zullen hebben.
'Misschien moet jij dan leren te zorgen dat die treinen correct rijden?' stelde ik voor. 'Want dat is toch ook een probleem dat moet opgelost worden?' Waarop Roger: 'Tegen dat jij volwassen bent, wordt dat door robots gedaan!'
Dat bood natuurlijk geen oplossing voor Matthias' toekomstig beroep, maar het fascineerde de jongen nog meer! En mij eigenlijk ook!
En... deze avond laat, dus thuis al, kreeg ik per toeval een mail van Hendrik met een "boeiende" link. Waar ik meteen op klikte. Het ging over artificiële intelligentie. Het was in het Engels maar ik klikte op de rechtermuisknop en koos in het menu dat verscheen "vertalen in het Frans" (tja, sorry, Vlamingen, maar dat is mijn eerste taal - hoewel, eigenlijk niet echt: ik heb tot 4 en half jaar Vlaams gesproken, daarna ben ik "verfranst"!). De vertaling was zo goed dat ik de heel interessante tekst heel vlot kon lezen!
Ontzettend boeiend, de toekomst die ons wacht... maar, vragen de kinderen en wij ons al een poosje af: welk beroep kun je dan als mens nog uitoefenen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten