Vandaag weer een wandeling in Sint-Truiden en opvallend weinig volk op straat. Zou de verplichting om een mondkapje te dragen in de drukste straten daar de oorzaak van zijn?
Weer viel me op dat Roger veel meer naar etalages kijkt dan ik: het is hier echt de omgekeerde wereld! Als ik al eens blijf staan voor een uitstalraam, schrik ik gewoon van de prijzen!
Voor onze wandeling uiteraard naar Nany gebeld. Die klaagt! Ze lijkt het beu te zijn enkel dezelfde "medebewoners" te zien (buiten een kort bezoek van broertje en zus). Haar kennende, vermoed ik zelfs dat ze niet zozeer treurt omdat wij niet kunnen langskomen zolang de richtlijnen in dat rusthuis niet versoepelen: ze wil gewoon opnieuw vrij zijn om haar vrienden te ontmoeten, te kunnen gaan shoppen (hoewel ik vermoed dat ze daar begeleiding zal voor nodig hebben! Zal ik aan Roger vragen haar eens te vergezellen zodra er versoepelingen worden afgekondigd?), een terrasje te doen, op restaurant te gaan, enzoverder.
Nany lijkt niet te begrijpen dat wij ook geconfronteerd worden met allerlei beperkingen. 'Mijn vriendinnen en hun kinderen houden daar helemaal geen rekening mee', zegt ze me (ze vergeet blijkbaar dat haar Matadi-vrienden Lily en Roger zich wel houden aan de maatregelen). Ik probeer haar dan uit te leggen dat wat anderen doen niet kan dienen als argumentatie... maar daar heeft ze geen oren naar. Waarom kan zij niet opnieuw ontmoeten wie ze wil?
Ze had gelezen (ik ook uiteraard) dat de richtlijnen voor rusthuizen zouden versoepelen. Waar zij verblijft is dat voorlopig nog niet aan de orde, omdat het virus te veel besmettingen heeft veroorzaakt in die gemeente en om te beginnen al het personeel moet getest worden, eventueel gevolgd door alle bewoners.
'Zou het kunnen dat het zo streng moet blijven omdat iedereen in jouw gemeente doet zoals jouw vriendinnen, namelijk zich niets aantrekken van de maatregelen?' vroeg ik haar nog. Daar had ze uiteraard geen antwoord op!
Deze avond nog een poosje gebeld met onze dochter (en even Matthias en Eva aan de lijn gekregen). We proberen iets te regelen voor ons jaarlijks "verjaardagen vieren" (dus al onze verjaardagen samen vieren maar eigenlijk gewoon nog eens allemaal samen zijn). Dochter en schoonzoon willen hun vrij goed beschut terras ter onzer beschikking stellen en nu is het zaak een niet te late (en dus ook niet te koude) datum te vinden waarop iedereen vrij is zodat we eindelijk kunnen samenkomen... in open lucht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten