Corona-maatregelen?

Na onze boodschappen, bezoek van de aannemer. We moesten immers nog wat bespreken over de werken. Ik had de keukendeuren groot open gezet (32°C en geen schaduw op het "koertje": veel te warm vandaag om buiten te zitten) en automatisch begon onze bezoeker over de Corona-maatregelen. Dat die slecht opgevolgd worden en dat hij het virus liever niet krijgt, en dat het vervelendste is dat, ook als je zelf  voorzichtig bent, je niet weet hoeveel mensen jouw enkele contacten hebben ontmoet. 

Ik zit al lang aan hetzelfde probleem te denken maar eigenlijk is de enige oplossing daarvoor een nieuwe lockdown en daar wil niemand van horen!

Na het vertrek van de aannemer naar Nany gebeld die me heel blij vertelde dat ze donderdag wordt opgehaald door een zoon van "tante José" om enkele uren bij die vriendin door te brengen. Ik ben heel blij voor Nany maar ik moet toegeven dat ik de houding van het rusthuis niet begrijp. Tot vorige donderdag golden daar heel strenge maatregelen en sinds vrijdag krijgen de bewoners praktisch volledige vrijheid wat betreft hun contacten! Net nu ons gevraagd wordt ons te houden aan de "sociale bubbel van vijf" omdat het aantal besmettingen zo drastisch stijgt. Straks betekent Nany (die haar contacten buiten het rusthuis immers niet zal beperken tot vijf!) een gevaar voor ons in plaats van wij een gevaar voor haar!

En dan.... deze avond gelezen dat leden van de KVLS bij elkaar zijn gekomen in een kasteel in Hasselt om daar samen aan hun teksten te schrijven. En dat ze nog tal van gezamenlijke activiteiten plannen! In deze periode??? Eigenlijk is dat een eigenaardige keuze in deze omstandigheden voor mensen (ik bedoel "schrijvers" dus) die van nature graag alleen zijn.

Wij blijven heel braaf (maar nogmaals, welk nut heeft dat als niemand anders zich iets aantrekt van de maatregelen?). 

Ik heb deze avond nog één brief van mijn vader overgetypt. Weer heel veel werk wegens praktisch onleesbaar. Maar zeer interessant. Hij vertelt over zijn leven in Matadi na ons vertrek en vlak voor de onafhankelijkheid van Congo. Wat een geluk dat daar toen geen Coronavirus rondwaarde, want je merkt meteen hoe al die eenzame mannen steun zochten bij elkaar!