Na een vrij drukke (tja, ik vind het nogal snel druk, ik weet het) dag moest ik iets verzinnen met de rest van onze witte kool. Het is me wonderwel gelukt hoewel ik, tot wanneer de schotel op tafel kwam, me afvroeg wat het zou worden en vooral of Roger mijn snel in elkaar geflanste gerecht zou appreciëren.
Dat deed hij dus wel! Ik had de bladeren van de kool kort laten koken in licht gezouten water. Daarna laten uitdruppen, in een ovenschotel rijkelijk besprenkeld met olijfolie, peper en nootmuskaat, belegd met aangemaakt gemengd gehakt, bedekt met nog een laag koolbladeren, weer wat peper, nootmuskaat en olie aan toegevoegd en daarbovenop kaas geraspt. Na een half uur gratineren in de oven was het resultaat inderdaad opvallend lekker! En dat vond zelfs ik, die witte kool meestal niet zo lekker vind!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten