... kwamen Hendrik en Debby gisteren nog eens naar hier. We hadden elkaar wel af en toe teruggezien bij onze dochter tijdens een of andere versoepeling van de Coronamaatregelen, maar ze waren niet meer hier geraakt sinds november 2019!
Dat werd dus een heel blij weerzien. Onze "kinderen" wilden graag een terrasje doen na hun aankomst in het station van Sint-Truiden. We reden naar Borgloon waar we op het binnenpleintje van de Kapelanij een glas wijn of bier dronken en bijpraatten. Roger en ik vonden het wel nog te fris maar daar leken Debby en Hendrik geen last van te hebben.
Thuis bereidden we samen een Indiase schotel met spruitjes, smulden ervan, en na de afwas begon een van die typisch lange praatavonden. We haalden herinneringen op, filosofeerden, spraken over onze recente lectuur, over hun (reis)plannen en het werd naar goede gewoonte weer heel laat (eigenlijk vroeg dus) voor we naar bed trokken.
Vandaag, na onze brunch, schoven we de salonmeubels opzij en deden we spelletjes in de "virtuele realiteit" die Hendrik kon oproepen met een toestel dat hij bij zich had. Heel "plezant", indrukwekkend, zelfs adembenemend en soms een beetje akelig. Maar we hebben ons goed geamuseerd.
Jammer genoeg moesten de "kinderen" al deze avond terug naar het Antwerpse sporen (Roger en ik hadden al een andere verplichting voor morgen aangenomen toen we hoorden dat ze wilden afkomen).
Ik heb deze twee dagen opnieuw tevergeefs Nany proberen te bereiken. Ik wist dat in het rusthuis weer zou gewerkt worden aan de elektriciteit gisteren, dat de bewoners daarna een nieuw telefoonnummer zouden krijgen maar noch op dat nummer, noch op het oude kreeg ik respons. Ik hoop zo dat Nany zich niet te veel zorgen heeft gemaakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten