Familie

Zeger en Hendrik verwijten me (wellicht terecht) mijn weinig wetenschappelijke geest en het feit dat ik geloof in een ziel en in zaken zoals telepathie. Feit is dat tegenover een wetenschap die zegt: 'Alles zal ooit eindigen (en dus "niets heeft uiteindelijk zin"), ik al lang op zoek ga naar dokters en fysici die anders denken.
Ik moest vandaag aan mijn oom apotheker zaliger denken die voor zijn uitvaart één muziekstuk had gekozen: "Mon amie la rose" van Françoise Hardy. In dat liedje is de voornaamste zin de laatste: 'Gelove wie het kan, ikzelf heb hoop nodig of ik ben niets'. Het is precies dat gevoel dat maakt dat ik hoop dat de wetenschap ooit bij zal draaien. Zeger begrijpt dat gevoel niet, denk ik. Hendrik begrijpt het beter, vermoed ik.
En waarschijnlijk heeft Zeger gelijk als hij zegt dat die houding van mij heel dom is!

Ik heb dus veel over en weer gemaild met Zeger de laatste tijd, en hij raadde me een app aan die heel nuttig kan zijn voor het verder overtypen van mijn vroegere dagboeken. Deze ochtend raadde Hendrik me dezelfde app aan. Ik vrees alleen dat ik een van de kinderen nodig zal hebben om de app te installeren en te leren gebruiken.

Nadat ik vlak na de middag een halfuur met Nany had gebeld (handenvrij, op het zonnige binnenplein en mij ergerend aan al het werk dat ik nog heb en dat ik niet kan doen terwijl ik telefoneer), kreeg ik een telefoontje van broertje. Zijn schoonmoeder is vorige nacht overleden. Niet onverwachts, het kwam eerder als een verlossing. We belden heel lang.

En deze avond belde ik zelf naar onze dochter, in de hoop even de kindjes te kunnen spreken, wat meteen lukte. Uiteindelijk gaven ze me hun mama door die vertelde dat ze waarschijnlijk zouden gebruik maken van de nieuwe maatregel van vier om haar schoonouders uit te nodigen. Of wij ook wilden komen. Dat is het net: onmogelijk. We kunnen toch niet kiezen voor de "bubbel" van dochter, schoonzoon, kleinkinderen ten koste van de andere kinderen? 'Zou iedereen zich zo strikt aan die regel houden,' vroeg dochterlief zich af. Waarschijnlijk niet en om te beginnen haar schoonouders al niet als ze de uitnodiging aanvaarden (ze hebben immers nog een dochter en andere kleinkinderen). Roger en ik zijn wel heel volgzaam voor ons doen, valt me op. Maar zoals broertje daarnet zei: 'Dat is wat jullie het beste kunnen doen.'
Tenslotte behoort Roger tot een risicogroep!

Daarnet toevallig vernomen dat de nieuwe penningmeester voor de Limburgse Monografieën al sinds het begin geen facturen heeft geschreven (ze heeft daar geen tijd voor)! Daar zal ik dus moeten voor zorgen, en ook nagaan welke abonnee al jaren geen factuur kreeg (niet ieder abonnee moet een factuur hebben). Weer veel werk, die opzoekingen (niet die facturen schrijven; vermits dat Excel-rekenbladeren zijn waar je enkel een paar gegevens moet invullen).

O ja, Zeger verwijt me ook al heel lang dat ik telkens weer een link geef naar Franstalige video's. Ik moet hem gelijk geven en ga proberen die slechte gewoonte af te leren (hoewel ik daar deze post toch al weer mee begin!)