Nadat ik vandaag heel lang met Nany belde, vertelde Roger me dat hij gekeken had naar een video over een Zwitser die vrijwillig 300 dagen in z'n eentje doorbracht op een eiland. Ik vroeg hem mij de URL door te sturen zodat ik deze avond ook daarnaar zou kunnen kijken.
Roger leek erdoor gefascineerd (wat me niet verbaast) maar leek zelf verwonderd door het feit dat het grootste probleem van de avonturier... eenzaamheid was geweest.
Roger is graag alleen, ik ben vrij graag alleen, dus praatten we daarover (dat was terwijl we deze avond afwasten nadat we zalm met champignonsaus hadden gegeten) en we gaven allebei toe dat we niet wisten hoe het voor ons zou voelen als we zelfs elkaar stilzwijgen niet meer hadden om te beseffen dat we niet alleen zijn. Ik bedoel dat wij heel weinig praten maar dat, als we toch iets tegen elkaar willen zeggen, we meestal elk net hetzelfde op hetzelfde moment willen zeggen.
Kortom: deze avond stuurde Roger me een link naar die video. Ik vond het even fascinerend als Roger. De Zwitser in kwestie spreekt een Engels dat ik nog net begrijp, zijn eerste dagen op dat eiland deden me soms denken aan hoe Roger bezig is in de wei of de tuin, en riepen herinneringen op aan kampeertoestanden destijds in Congo.
Maar uiteindelijk merk je hoe die man - ondanks de gevoelens van eenzaamheid - bijna een deel wordt van het eiland en zelfs een wild varkentje adopteert. Echt heel boeiend!
Je kunt het hier bekijken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten