Ik ben (met vrij veel moeite wegens zijn bijna onleesbaar geschrift) de brieven van mijn vader uit 1960 aan het (her)lezen. Ze waren aan mijn moeder gericht maar ook aan ons, zijn dochters, en, echt, geregeld herinner ik me flarden die ik vroeger zelf gelezen had of voorgelezen kreeg.
Het zijn interessante brieven: niet alleen vertelt mijn vader over zijn leven in Matadi zonder ons, maar hij heeft het ook over de "Onafhankelijkheid" en de onlusten.
Hij schreef ook brieven tijdens zijn bootreis van Pointe-Noire naar Marseille (en blijkbaar postte hij zijn brief in elke stad waar de boot aanmeerde).
Gewoon boeiend dus (ik heb wel nog niet alles gelezen: dat geschrift hé!) maar ik word er ook vreselijk nostalgisch van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten