Moe na het feest

Vandaag vierden we al onze verjaardagen. Hendrik en Debby kwamen al gisteren na de middag aan, en uiteraard werd het weer een lange avond en een veel te korte nacht.

Deze middag haalde Roger Zeger af aan het station van Sint-Truiden en kwamen dochterlief, schoonzoon en de kindjes aan.

Sinterklaas was deze nacht langs geweest, dus dat moest eerst bekeken worden!

De kindjes hadden elk voor mij een mooie ingelijste foto bij met een zelf geschreven (getekend voor Eva) wens.

Dochterlief gaf me zelf gemaakte en ontworpen (op basis van een tekening van Elena) keukenhanddoeken en Zeger had heel lekkere speculaas gebakken.

Eigen foto's

We aten in de bibliotheek die Roger opgeruimd had. En weer vond ik dat die kamer te ver ligt van de keuken. Volgens mij zou het echt beter zijn van de salon een eetkamer te maken en van de bibliotheek een salon. Maar ja, Roger ziet dat niet zitten.
Tussen de osso bucco en de broodmaaltijd 's avonds toonde Zeger ons foto's van zijn recente reis naar Zuid-Afrika. Heel mooie landschappen... maar volgens Zeger voel je je er zelden veilig.

Na een gezellige middag en avond vertrokken dochterlief en haar gezinnetje en brachten wij Hendrik, Debby en Zeger terug naar het station.

En... ik voelde me heel moe (veel te weinig geslapen vorige nacht).

O ja, en Zeger leerde me dit You Tubekanaal kennen. Lijkt zeer interessant (als het Engels niet te moeilijk blijkt voor mij).

Ik had ook een heel interessant gesprek met onze kinderen over het feit dat ik mijn leven te druk vind. Uiteraard hebben ze gelijk als ze zeggen dat je vaak kiest voor bepaalde verplichtingen. Dat geldt  onder andere voor het werk dat ik verricht voor de KVLS en dat Roger en ik verrichten voor de werkgroep WO I-II. Maar het is niet over dat soort verplichtingen dat ik klaag, eerder over de te vele sociale verplichtingen... en uiteraard dat huishouden. .

Hoewel... Zeger deed me wel nadenken. Hij vroeg me hoeveel mensen die Limburgse monografieën en Oostland lezen... En eerlijk gezegd, ik heb er geen idee van...
Maar als dat er een 200-tal zijn, zoals ik vermoed, is het inderdaad maar pover... voor de uren die ik er in steek. Ermee ophouden? Zeger en Hendrik zouden het doen, zeggen ze. De monografieën wil ik echter zeker blijven nalezen en opmaken zolang Jan Gerits leeft maar over Oostland moet ik misschien inderdaad eens serieus nadenken.