Dagelijks telefoontje met Nany die steeds maar herhaalt dat andere rusthuisbewoners elke dag een van hun kinderen op bezoek krijgen. Wat volgens zus Bie (die in datzelfde rusthuis heeft gewerkt als verpleegkundige) helemaal niet klopt: die kinderen hebben daar immers meestal niet de tijd voor! Hoewel er uitzonderingen zijn en zoals ik mama hoor spreken, denk ik dat ze het vooral heeft over die uitzonderingen. Wel vervelend, want ik krijg daar schuldgevoelens bij (en die heb ik eigenlijk al omdat wij haar sowieso veel minder vaak kunnen bezoeken dan broertje en zus die in het Antwerpse wonen - voor ons maakt de afstand dat we daar telkens veel tijd, geld en stress in steken).
Eigenaardig maar in zekere zin vond ik het voor ons gemakkelijker toen mama nog in haar eigen flat woonde (en ik vermoed dat broer en zus het ook zo aanvoelen)! Hoewel, in deze zeer bijzondere en stresserende periode lijkt het me objectief beter dat Nany in dat rusthuis verblijft waar goed voor haar wordt gezorgd en waar ze met heel veel mensen spreekt. En, zonder in overtreding te treden, met veel meer mensen contact had dan ze thuis zou gehad hebben toen je tijdens de lockdown bijna niemand mocht ontmoeten. Leg haar dat echter eens uit! Vandaag kreeg ze geen bezoek: ik vermoed dat haar probleem eigenlijk alleen dat was.
Voor de rest een heel rustige zaterdag. Ik las en zag dat ze bijna overal in Frankrijk nog steeds manifesteren. Massa's mensen komen zoals elke zaterdag op straat in verschillende steden en persoonlijk vrees ik dat ze dat binnenkort minder vreedzaam zullen beginnen te doen! Wat ik zou begrijpen al hoop ik zo dat het niet gebeurt! Eigenaardig weer: ik bewonder die volhardende mensen maar weet goed van mezelf dat ik me niet goed zou voelen midden in zulke massabetoging.
Deze avond nog even over en weer gemaild met Zeger, over ons nakende "gezamenlijk verjaardagsfeestje" dat ik dit jaar opnieuw zelf wilde houden (ik kan echt niet aan dochterlief vragen om alles in mijn plaats te doen!) maar dat heel eenvoudig zal worden. Ik verwacht wel dat Sinterklaas zal langskomen (hij is immers al in het land, hé kindjes! Jawel, ik keek ook op televisie - eigenlijk op mijn pc-scherm - naar zijn aankomst in Antwerpen!).
En... ik kijk heel fel uit naar dat verjaardagsfeestje! Tja, ik heb ook graag mijn kinderen af en toe op bezoek! 😉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten