Al heel de avond voer ik gesprekken met Roger en dochterlief (via telefoon wat haar betreft) waarbij mij geregeld wordt gevraagd waar ik iets bepaalds heb gelezen of gehoord. Dat is altijd mijn grote probleem geweest (ook tijdens mijn studies): ik onthield wel iets dat ik relevant, goed onderbouwd, logisch, interessant of net te gek of ongeloofwaardig vond maar kon nooit herhalen waar ik het had gevonden. Ik ben echt niet erudiet! De vervelendste vakken aan de universiteit waren voor mij de enkele "encyclopedische" cursussen waarbij men ons op het examen vroeg te debiteren: het boek of artikel waarin over een bepaald onderwerp geschreven werd plus naam en hoedanigheid van de auteur (en soms zelfs datum van verschijnen enzovoort). We hebben zo een paar cursussen gekregen (ik vermoed dat ze tegenwoordig de studenten eerder leren omgaan met het internet) en voor mijn slecht geheugen was dat een ramp! Ik heb dat opgelost door voor elk item een verhaaltje te verzinnen (echt waar!). Uiteraard stak ik enorm veel tijd in die vakken en het ergste is dat ik vlak na het examen mij niets meer herinnerde van alles wat ik geleerd had. Ik begrijp echter wel waarom men ons dat liet leren: in die tijd bestond er geen internet en als je iets moest schrijven over een bepaald onderwerp zou je op die manier tenminste weten waar je moest beginnen te zoeken naar interessante gegevens in verband daarmee. Wat een geluk dat die tijd voorbij is, zou ik zeggen, en leve Google! 😉
Sorry: wat een lange inleiding om te zeggen dat de vragen van Roger en onze dochter gingen over... de huidige gezondheidscrisis! Ik weet het, je leest tegenwoordig heel tegenstrijdige zaken en ik geef toe: op de duur weet ik ook niet meer wat ik moet geloven. Zeker niet wat ik hoor op radio of televisie, dat heb ik al vastgesteld!
Maar kom, dat de besmettingen de spuigaten beginnen uit te lopen, daar ben ik wel van overtuigd (maar misschien vergis ik me; ik herhaal het: ik mis eruditie). En de besmettingen lijken steeds dichterbij te komen, zegt dochterlief me. Bij hen thuis testte nog niemand positief weliswaar, maar zouden we toch maar niet ons jaarlijks "verjaardagfeestje" uitstellen, vroeg ik me af nadat ik bepaalde details hoorde.
Ondertussen is het beslist: het feestje dat ik had voorzien voor volgende zondag gaat niet door. Dat maakt me echt heel droevig (ik probeer immers sowieso al de kinderen niet te vaak "op te eisen") en ik weet dat vooral de kleinkinderen heel ontgoocheld zullen zijn (want ook Sinterklaas zou zondag komen - maar daar vinden we wel weer een andere oplossing voor, kindjes!).
Wat een rare tijd!😒
Geen opmerkingen:
Een reactie posten