Eerst dacht ik dat het niet de moeite was daarover te schrijven, hoewel wat ik deze avond (echt, weer per toeval) tegenkwam heel mooie herinneringen opriep. Ik voelde me ineens weer zo nostalgisch dat ik het "gevondene" mailde naar (tante) Françoise en zij mij antwoordde dat ze het ook een heel mooie herinnering vond.
Het was in 1967 of 1968. Nononc had de zanger Brian geïnterviewd voor de plaatselijke radio waarvoor hij werkte en bracht daarna Brian mee naar huis. Thuis, dat was bij mijn oma "marraine" waar Françoise en Nononc toen inwoonden en waar ik als studente ook een kamer had. We aten allemaal samen en daarna gingen we uit, Nononc, zijn kersverse echtgenote Françoise, Brian en ik.
Eerlijk gezegd, ik kende de zanger toen niet (bij mijn ouders luisterden we enkel naar Franse chansons). Wij met z'n vieren dus naar een dancing (zelf ging ik nooit naar een dancing)... waar men, toen men Brian zag binnenkomen, het ene liedje na het andere van hem opzette. En ik... tot grote jaloezie van enkele studiegenoten die ik daar ontmoette, de hele avond met Brian danste op zijn eigen liedjes.
Brian bleef bij ons slapen en de volgende dag, toen ik tegen de middag van de eerste lessen terug naar huis kwam met mijn vriend Marc (nee, niet in de huidige betekenis, gewoon een vriend) en we hoorden dat Brian pas naar het station was om de trein terug te nemen naar zijn hotel in Brussel, stelde die vriend me voor hem achterna te lopen om hem zijn handtekening te vragen, voor zijn zus. Weer verschoot ik: ik besefte nog steeds niet dat die Brian zo bekend was!
We troffen Brian in het station, hij gaf mijn vriend een gesigneerde foto van hemzelf (en vroeg me nog of Marc mijn "boyfriend" was) en mij gaf hij zijn tijdelijke adres in Brussel (ik weet nog dat het in de Dansaertstraat was). We wisselden later enkele brieven maar uiteindelijk verloren we elkaar uit het oog.
Nononc en Françoise hadden me een mooie avond bezorgd en ik heb daarna nog even verwonderd genoten van de aandacht die ik ineens kreeg van veel studiegenoten maar uiteindelijk hechtte ik daar allemaal niet zo veel belang aan.
En deze avond val ik per toeval op dit! Zoveel herinneringen weer!
Het was 7 of 8 maart 1968......ik zie ons nog allen zitten aan de keukentafel in de Brugstraat. Als ik mij niet vergis, denk ik dat de familie Beekman toen er ook was.
BeantwoordenVerwijderenBrian, was een Australiër, had een kot in Brussel. Nononc en ik hebben hem nog 2 maal uit ze kot gehaald en daarna is hij verdwenen...niets meer gehoord, maar wel een mooie herinnering. En by the way, die nacht dat hij thuis was, is onze Vincent gemaakt....
Inderdaad maar dat laatste wist ik niet! :-) Mooie herinnering!
BeantwoordenVerwijderen