Hoe meer ik nadenk over onze toevallige ontmoeting met Zeger vandaag, hoe eigenaardiger ik het vind!
Ik liep aan de arm van Roger (mijn armen hebben het niet meer echt nodig maar... sinds we dat doen, geniet ik ervan en ik heb de indruk Roger ook). Ik was in gedachten verzonken. Ik dacht aan mijn Nononc, aan vroeger, aan de restricties van tegenwoordig, aan onze kinderen en aan het feit dat ik Zeger al lang niet meer had ontmoet en niet zo gauw zou weerzien.
En dan zie ik daar een heel mooie man aankomen... die fel lijkt op Zeger. Ik twijfel even, hij komt dichterbij en ik herken onze zoon. En (echt!) ik vraag me even af of ik niet aan het dromen ben (tja, als je soms lucide dromen hebt, vraag je je in het echte leven soms ook af of je niet aan het dromen bent). Ik zeg tegen Roger (die blijkbaar nog meer in gedachten verzonken was dan ik en die nog niets had opgemerkt): 'Kijk wie we daar hebben!'
Toen herkende Zeger ons ook (was hij ook in gedachten verzonken?) en echt, ik was zo ongelooflijk blij en ik denk Roger en Zeger ook!
Op de korte tijd die we met elkaar konden doorbrengen, hadden we het onder andere over "virtuele werelden". Roger vroeg zich af of de (eventuele) bedenker van "onze virtuele wereld" dan had gezorgd voor onze ontmoeting! 'Nee, dat is gewoon toeval', wist Zeger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten