Ik heb dan wel een heel interessant interview beluisterd vandaag, we hebben samen lekker gekookt maar de ondertoon bleef de hele dag droevig. Deze middag vond ik een mail van Elena, waarin ze haar ontgoocheling liet blijken. Ik heb haar proberen te troosten maar of dat gelukt is? Deze avond een kort telefoongesprek met Hendrik die me erop wees dat we elkaar al maanden niet meer gezien hebben. Dat wist ik natuurlijk (ik heb immers een dagboek, een agenda én een geheugen, dat weliswaar vaak een zeef is, maar gelukkig nog niet voor dat soort zaken) en, onder andere daarom, keek ik zo fel uit naar morgen.
Onszelf en onze volwassen kinderen ervan overtuigen dat er geen ramp is gebeurd, dat er veel ergere zaken zijn, dat we elkaar later zullen ontmoeten is niet zo moeilijk. Ik had echter meer te doen met de kindjes, want voor hen staat zo'n uitstel naar een onbepaalde datum gelijk aan afstel, vreesde ik.
Hoewel... ik dacht deze avond vaak terug aan het afscheid, in 1954, voor drie jaar (en daarna nog eens voor drie jaar) van mijn "marraine", die oma waar ik zoveel van hield. Ik was de eerste keer 4 jaar en half, kon nog geen brieven schrijven of lezen, we hadden in Matadi geen telefoon, internet bestond uiteraard nog niet: ik had dus drie jaar geen enkel contact met haar, tenzij langs stukjes die mijn moeder soms voorlas uit de brieven van haar broer (marraine kon niet schrijven). De eerste maanden was ik heel ongelukkig maar na een poosje aanvaardde ik dat het heel lang zou duren voor ik haar terugzag... maar mijn liefde voor haar verminderde niet. Nu kunnen we in tegendeel met of naar elkaar telefoneren, schrijven, mailen, enzovoort!
Maar Roger en ik aten deze avond dus lekkere butternutsoep. Ik volgde min of meer (recepten zijn voor mij regels die je aanpast) een recept van de opvallende kok, Jean-Pierre. Heel verschillend van mijn gewone pompoensoep, veel meer gekruid, veel lekkerder ook... maar opvallend zwaarder (en dan heb ik nog de room, de whisky en de zoete sherry aan het einde weggelaten). Voor ons het equivalent van een volledige maaltijd en wat voorzien was als hoofdgerecht verschuift dus naar morgen. In de plaats van wat dochterlief en schoonzoon ons zouden hebben aangeboden... Een beetje jammer toch: ze koken zo goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten