Herinneringen ophalen

Om 14 uur kwamen we vandaag aan bij Nany. Nadat ze ons enkele foto's had getoond, gingen we (zij in haar rolstoel) terug naar de auto en reden we naar de begraafplaats waar mijn vader rust. We hadden er afgesproken met onze Matadi-vrienden Lily en Roger die enkele minuten na ons kwamen aangereden. Vroeger zouden ze daar een wandeling van gemaakt hebben (ze wonen in de gemeente waar die begraafplaats ligt) maar die tijd is voorbij (hij wordt in januari 93 jaar, zij is er 89)!

Samen wandelden we rustig naar het graf van mijn vader (met rolstoel, rollator en wandelstok) en daar bleven we een hele poos mijmeren. Onze vriend Roger vooral diepte herinneringen op aan de ziekte en het overlijden van mijn vader / hun vriend.  'De eerste van onze vriendenkring die ons verliet,' herinnerden Roger en Lily zich. 

In het terugwandelen naar onze auto's werden nog heel veel andere herinneringen opgehaald en vertelde Roger ons over al zijn overleden broers en zussen. Enkel hij en zijn veel jongere zus Anny die in Nerja (Spanje) woont (waar Roger - de mijne - en ik in 2008 even bij haar en haar nu overleden echtgenoot Pepe logeerden) blijven over. Lily is de enige overlevende van zeven zussen. Eigenlijk waren het dus vrij triestige zaken waar we het over hadden maar langs de andere kant, het deed deugd ons al die overledenen te herinneren. 
We hadden veel geluk: het was veel minder koud dan de vorige dagen en we hebben helemaal geen regen gehad! We bleven dus vrij lang praten daar, aan de ingang van die begraafplaats voor we afscheid namen van elkaar en terug naar "huis" reden.

Terug naar het rusthuis dus voor Nany. We praatten nog een poosje na op haar kamer (en ze leek heel blij van haar middag) en dan was het etenstijd. We vergezelden haar naar de eetkamer en maakten er even kennis met een tafelgenote van haar, een familielid van mijn vriendin Denise. Heel vriendelijke dame, je hebt gelijk, Denise!