Telefoonconversaties

Vandaag weer niet gedaan wat ik wilde doen! Oké, ik doe veel minder dan vroeger en ik werk nog steeds veel trager. Maar het ligt vooral aan het lang aan telefoon hangen! Stuk voor stuk interessante gesprekken, dat wel... maar ik blijf me afvragen hoe mensen, die soms tot 10 telefoontjes per dag plegen, hun werk gedaan krijgen.
Natuurlijk was er eerst Nany die weer heel veel te vertellen had hoewel ze "feitelijk niet veel tijd had", want ze had een afspraak met een vriendin. Ik belde ook naar onze Matadi-vrienden Roger en Lily. Deze laatste verjaart vandaag! We ontmoeten elkaar misschien heel even in open lucht binnenkort maar de details moeten we nog bespreken.

Daarna kreeg ik een oproep van Jan Gerits. Gedurende een dik uur praatten we over onder andere de Limburgse monografieën, het zoeken naar een drukker vermits die van de KVLS ermee stopt en uiteraard over zijn betreurde echtgenote. Vlak daarna een telefoontje van vriendin Liliane die ons wilde uitnodigen. Zin om daarop in te gaan had ik wel, maar het was toen tijd om me klaar te maken voor een bezoek aan de dokter (ja, het is mijn beurt om geregeld op controle te moeten).

Bij de dokter verloren we deze keer niet al te veel tijd. Toch aten we deze avond veel later dan anders, want we moesten na dat doktersbezoek nog onze gegratineerde venkel klaarmaken. Na het avondmaal volgde de afwas en het opruimen en daarna was het tijd voor mijn uurtje lectuur. Eigenlijk had ik vandaag nog eens willen proberen te strijken maar dat wordt weer uitgesteld.

Maar ik vergat nog een telefoontje. Van een vriendin die zich nog meer vragen stelt dan ik en zelfs denkt dat er helemaal geen gevaarlijk virus rondwaart. 

Ikzelf geloof dat wel, ik geloofde het zelfs nog voor in ons land de eerste lockdown werd afgeroepen; ik geloofde echter ook de befaamde arts Didier Raoult toen hij vertelde dat hij een middel had gevonden tegen de indringer en ik vermoedde dus dat men snel het virus zou bedwingen. Het is pas toen dat goedkope geneesmiddel werd verboden in Frankrijk ten voordele van een niet efficiënt maar duur medicament dat ik me serieus vragen begon te stellen. En dat deed ik natuurlijk nog meer toen die vaccins zo snel werden aanvaard (en zo goed als verplicht) en toen ik begon in te zien dat praktisch niemand wist dat die studie ten nadele van het middel dat Raoult gebruikte een nepstudie was en ingetrokken werd door The Lancet.

Dat werd dus nog een lange maar interessante telefoonconversatie! Jammer genoeg had ik toen nog niet gelezen wat ik zopas vond over die vaccins. Het staat hier. Het is weer in het Frans, gaat over Frankrijk maar ik denk dat de toestand hier vergelijkbaar is. De reacties zijn ook interessant, want niet iedereen gaat volledig akkoord met de beweringen in het artikel. Het is ook heel lang, daarom liet ik de conclusie even snel vertalen door DeepL (zie hieronder). Echt jammer dat ik dat artikel nog niet had gelezen toen ik praatte met die vriendin!  

"Het gaat erom kennis te nemen van de niet alleen onvolledige maar ook dramatisch tijdelijke bescherming van deze vaccins, en vraagtekens te plaatsen bij deze zwakke doeltreffendheid in termen van :

de menselijke kosten (bijwerkingen, sterfgevallen),

de gezondheidskosten (explosie van depressies, aanhoudende circulatie van het virus, versnelling van zijn mutaties),

de sociale kosten ervan (de verontrustende polarisatie van onze samenleving);

de economische kosten ervan (de miljarden die worden uitgekeerd aan de laboratoria die deze vaccins ontwikkelen - miljarden die uiteraard overheidsgeld zijn, en dus ons geld).

Is het de moeite waard om hardnekkig vol te houden met deze massavaccinatie midden in een epidemie?"