Grapje, die titel, want ik vind het leven zelden saai, zelfs niet als er "niets" gebeurt! Daarover had ik het onlangs nog met vriendin Liliane aan telefoon: ik zou perfect kunnen leven zonder feesten, toeters of bellen en gewoon genieten van het feit dat ik (voel en besef dat ik) leef maar ik besef ook dat zulk leven voor de meeste mensen saai klinkt!
Eigenlijk wilde ik dus niet schrijven vandaag, want het was zo'n dag. Een beetje van het huishoudwerk ingehaald dat ik gisteren niet gedaan kreeg, getelefoneerd met Nany die weer uitvoerig vertelde over gisteren en haar ontmoeting met twee (en dus niet één zoals ze eerst verwachtte) vriendinnen, enkele mails beantwoord, nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt en voor de rest vooral zitten mijmeren en nadenken. O ja, wel één uitschieter vandaag: een mail van Elena die me onder andere vertelde over de sinterklaasgeschenken die zij en haar broer en zus kregen vorige zondag!
Maar dan deze avond, terwijl ik zo'n beetje ronddoolde op het internet, viel ik op dit interview met een zekere Nicolas Dupont-Aignan, die ik helemaal niet kende! Blijkbaar is hij een Franse politicus (wist ik niet). Dat YouTube me constant Franse spullen voorstelt is normaal: ik heb steeds minder kans om mijn Frans te onderhouden en dus zocht ik in het begin op het internet vaak naar zaken in die taal.
Maar dat ik deze avond viel op iemand die ik niet ken en die ongeveer zegt wat ik zelf denk (en het veel beter gezegd krijgt dan ik, ondanks de tegenstribbelingen van de interviewster die, op z'n Frans, de discussie telkens onderbreekt) lijkt me weer een zeer eigenaardig "toeval"! 😊
Geen opmerkingen:
Een reactie posten