Deze avond veel over en weer getelefoneerd en gemaild met onze kinderen en besloten dat, wegens een (niet erge) zieke in de familie, ons kerstfeestje niet zal doorgaan.
Eerst voelde ik me zo teleurgesteld! Ik had er zo fel naar uitgekeken, was zo blij bij het idee onze kinderen en kleinkinderen eindelijk nog eens terug te zien! Ik vermoedde en hoopte dat iedereen de dagen ervoor zou proberen zijn contacten wat te beperken zodat we elkaar binnenkort eindelijk nog eens konden ontmoeten. Zelfs Roger en ik (die tegenwoordig bijna niemand zien) probeerden nog voorzichtiger te zijn dan anders (ik wilde zeker niet door één of andere onvoorzichtigheid drager worden van een virus dat ik zou kunnen doorgeven). Maar tja, je ontmoet sowieso mensen, al is het in een winkel.
Maar het is dus gebeurd... en eigenlijk had ik het moeten weten (ik moet toegeven dat ik al enkele tekens heb gehad, maar dan in de vorm van dromen, maar ik wist ook dat, als ik daarover zou vertellen, men me weer zou uitlachen en zeggen dat het om "vreesdromen" gaat). Die dromen (tja, het was niet slechts één droom) begonnen na ons laatste bezoek aan Nany. Ik weet dat zij helemaal niet oppast en, zoals telkens nadat we haar bezocht hebben, was ikzelf nog wat voorzichtiger sindsdien. Tevergeefs echter en dus weer geen kerstfeest dit jaar!
Maar ooit halen we dat in, kinderen en kindjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten