Blij weerzien

Debby verjaart vandaag (proficiat!) en via haar moeder weet ik dat ze samen Indiaas zijn gaan eten.

Wij reden eindelijk nog eens naar dochterlief. Zeger wachtte er al op ons. Eerst wilde Zeger niet komen omdat hij een bron van besmetting kan zijn maar ik kon hem overhalen toch te komen. Ik wist immers dat we op het terras zouden zitten, allemaal relatief ver van elkaar.

Het gaf wel een eigenaardig gevoel met de kindjes, dat zo ver van elkaar vandaan blijven, elkaar geen zoen geven enzoverder. Maar blijkbaar zijn ze het al gewend, want het zorgde niet echt voor problemen... hoewel Elena soms heel dicht bij mij kwam staan/zitten (vooral wanneer ze mij en Zeger haar tekeningen kwam tonen). En Eva... ik had de indruk dat ze soms graag op mijn schoot was gekropen. Helaas, dat mocht niet. Matthias was weer vrij stil, zoals altijd eigenlijk.

Zeger, zijn zus, wij en later schoonzoon praatten bij, vertelden over onze ervaringen tijdens de lockdown, Zeger verweet me mijn taalgebruik in deze blog, onder andere had hij het over het feit dat ik het soms heb over "toespijs" waar het "broodbeleg" moet zijn. En hij heeft gelijk, heb ik zopas gelezen!

Elena toonde me haar vaderdaggeschenk (ik besef ineens dat Matthias en Eva dat niet gedaan hebben!): een receptenboek met de favoriete recepten van alle papa's van haar klasgenoten. Origineel! En dochterlief had er, met vooral de hulp van Eva, tikka masala uit klaargemaakt. Ze had wel de kip vervangen door lamsvlees. Het was gewoon heerlijk (zo lekker dat ik thuis meteen ging kijken of het recept in mijn Indiaas kookboek staat. Helaas niet... maar er bestaat zoiets als het internet hé!).

Iets voor 22  uur zijn Roger en ik terug naar Haspengouw gereden. Het deed echt deugd die "kinderen" eindelijk nog eens te zien!