Het heeft wel lang geduurd. Ik heb bijna een uur aan een stuk om de vijf minuten getelefoneerd naar het rusthuis. Telkens de bezettoon gekregen (behalve de laatste keer dus).
Ik durfde niet handenvrij te bellen... want ik weet dat men mij dan moeilijk begrijpt.
Bij Nany heeft dat in normale omstandigheden niet zo veel belang vermits ik haar wél heel goed versta en dat het belangrijkste is.
Maar nu moest ik, na die verkregen afspraak, ook naar Nany bellen om haar uit te leggen hoe we het zouden regelen. Dat deed ik dus niet handenvrij, zodat ze goed zou horen wat ik te vertellen had (en ze was enthousiast: we hebben net geen halfuur aan telefoon gehangen!).
Dan, met de hulp van Roger, de verdieping (of toch een deel ervan) eindelijk nog eens onder handen genomen... om daarna vast te stellen dat ik al die tijd mijn armen te fel heb belast!
Dan, met de hulp van Roger, de verdieping (of toch een deel ervan) eindelijk nog eens onder handen genomen... om daarna vast te stellen dat ik al die tijd mijn armen te fel heb belast!
Eigenlijk wilde ik vandaag nog eens bellen naar straatgenote V. (niet handenvrij, want zij verstaat me dan ook niet goed) maar dat heb ik maar niet gedaan.
Morgen wordt een heel luie dag, vermoed ik (het wordt dan ook heel warm: hier tot 32°C naar het schijnt).
p.s. Ik zal nog eens proberen hier labels aan toe te voegen maar als, zoals bij de vorige posts, enkel de laatst toegevoegde label verschijnt op de blog, neem ik die moeite niet meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten