Wat een rustige dag, dacht ik!

Roger heeft me geholpen om mijn haar te wassen, hij heeft nog eens uren gras afgereden en deze avond kregen we een telefoontje van vriend Karel. Of we afspreken zodra de cafés open mogen (ik had dat voorstel verwacht). 'Oké als het toegelaten is', zei Roger en ze spraken een dag af. Ik dacht: straks zie ik onze vrienden nog sneller terug dan de kinderen en ik bedacht dat afspreken met Karel meestal in het Leuvense gebeurt: misschien kunnen we dat combineren met een bezoek aan dochterlief (en de kindjes)... als het toegelaten is.

Na het avondeten wilde ik kleren opbergen in de kleine kastruimte die ik me heb toegeëigend in de vroegere kamer van dochterlief. Onze meeste kleren hangen in de dressing maar voor sommige van mijn blouses heb ik een plaatsje gemaakt in die (nog door Roger in elkaar getimmerde) kast.
Op het moment dat ik de kleren neerleg, beginnen de andere legplanken te verschuiven en een seconde later lagen alle legplanken op de bodem van de kast, samen met tientallen boeken, dozen met artefacten, stenen, schelpen, glazen flesjes, Vlaamse Filmpjes, krantenknipsels, kortom allerlei vroegere "schatten" van dochterlief! Roger kwam me helpen alles op te rapen, we legden alles voorlopig op het bureau en ik voelde dat ik mijn armen weer forceerde. 'We zullen dat morgen opruimen,' zei ik tegen Roger (het was immers al 22 uur voorbij). 

We weten weer wat te doen morgen!

O ja, de boerenjasmijn is aan het bloeien!