Café Maritime

We haalden vandaag vriend Karel af aan zijn flat en reden samen naar Café Maritime. We konden in de tuin zitten en eten, ver verwijderd van de andere gasten, we aten lekker en praatten lang bij.
Maar wat was ik moe, toen we naar huis reden (te laat om nog even langs dochterlief te gaan), van al dat praten en vooral dat luisteren!

Blijkbaar ben ik toch niet zo sociaal: Roger en ik hebben geen woord meer tegen elkaar gezegd onderweg... en daar was ik blij om!

Karel was toch niet zo eenzaam geweest: hij had een (beetje voorbarige) "bubbel" gevormd met een paar andere vrijgezellen.

P.S. Ik zit weer op de vroegere interface en deze keer verschijnen alle labels die ik koos op de blog. Aan wat ligt dat wel?