Sinds gisteren besteden we een deel van onze vrije tijd aan ons werk voor de werkgroep: het uitpluizen van soldatendossiers. De nuttige gegevens verzamelen we op steekkaarten die later zullen dienen voor ons boek over de tweede Wereld Oorlog. Het gaat vrij traag omdat veel documenten met de hand zijn geschreven en vaak moeilijk te ontcijferen zijn. En er is nog een ander probleem: soms kom ik heel interessante of zelfs plezante gegevens tegen die we echter niet mogen gebruiken wegens te persoonlijk of te intiem. Het werk vlot dus niet echt...
Tussendoor heb ik natuurlijk nog andere zaken gelezen en onder andere dit artikel over hydroxychloroquine. Al langer dan vijf jaar geleden wist ik dat het medicijn, in kleine doses toegediend, ongevaarlijk is. Maar in 2021 heb ik toevallig vernomen dat het ook toegediend werd tegen reumatische artritis (logisch als het, zoals in dat artikel staat, " inflammatoire cytokinestormen kan verminderen"). Ik herinnerde me ook dat ik aan de reumatoloog vroeg waarom ik niet dat medicijn kreeg voorgeschreven in plaats van het gevaarlijke methotrexaat. Hij stelde toen voor om beide voor te schrijven (wat ik - misschien ten onrechte, want dat betekent nog niet dat ik de twee moest slikken - heb geweigerd). Uiteindelijk, toen ik de inname van die methotrexaat stopzette, probeerde ik de ontstekingen te beperken door op mijn dieet te letten, wat tot nu toe resultaat oplevert.
Maar toen stelde ik me al de vraag, en die komt nu, bij het lezen van dat artikel, weer naar boven, waarom die reumatoloog zo aandrong op methotrexaat. Omdat hij daartoe verplicht was?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten