zondag 30 september 2012

Weerzien met vrienden uit Leuven

We kwamen weer eens samen. Deze keer was het te doen bij Vera en Maurice, en waren we maar met z’n achten.

Het werd een prachtige nazomerse dag. De hele middag zaten we in de mooie tuin (pas na de wandeling, toen de kaas en de taart werden geserveerd, verhuisden we naar binnen).

P9303048

P9303052 Foto’s Roger

Tijdens het aperitief, het voorgerecht en het hoofdgerecht (alles was heerlijk, zo lekker dat ik wat te veel heb gegeten) hebben we weer veel gelachen, herinneringen opgehaald (ook aan Dirk Lambrechts zaliger, die ons per slot van rekening destijds toch allemaal bij elkaar heeft gebracht, en aan andere overleden vrienden), maar ook nieuwtjes uitgewisseld. En wat spreidden die vrienden en Roger een eruditie ten toon! Glimlach 

Echt, dat maakt mij jaloers, want met mijn geheugen als een zeef kan ik helemaal niet prat gaan op zulke eigenschap! Bedroefde emoticon

Volgde een welgekomen, mooie wandeling.

P9303058


P9303059 Foto’s Roger

Waarna we nog kaas en wijn, en om te eindigen een stukje taart aten. Een gedenkwaardige dag!

zaterdag 29 september 2012

“Opa” wordt “Oma”

De laatste keer dat we gingen Elenasitten (ik vergat het te vertellen toen) bleek onze kleindochter door te hebben dat “opa” zoals ze al zo vaak Roger had genoemd niet correct is (Roger wil immers “grootva” genoemd worden). Maar “grootva” blijkt nog te moeilijk voor haar… En dus heeft ze een eigen logica gevolgd. De keren dat ik vroeg wie Roger was, antwoordde ze vorige woensdag consequent: ‘Oma!’. Waarschijnlijk dacht ze: ‘Diegene die ik “opa” noem, hoort bij oma, dus is hij ook een oma!’

Kijk eens aan, lieve Roger, wat je bereikt hebt! Nu ben je voor Elena ineens een vrouwmens geworden! Glimlach

Stel je voor dat Elena nooit “grootva” leert zeggen, dan blijf jij een “oma”!

Kastelen en sterappelen

Mooie dag vandaag. Niet koud, al veel verkleurde bladeren, een fruitgeur in de mooi bewolkte lucht: echt herfst!

We wandelden eerst in Metsteren, richting het kasteel. Hoewel we nergens een verbodsteken tegenkwamen, zijn we op een zeker ogenblik toch maar op onze stappen teruggekeerd, want we kregen echt de indruk dat we op het kasteelterrein waren terechtgekomen.

Daarna reden we naar Wijer, waar we weer in de buurt van het kasteel en de kasteelhoeve  “De Kerckhem” rondliepen.

Wijer, Grotestraat: kasteelhoeve de Kerckhem

Wijer, Grotestraat: kasteelhoeve de Kerckhem Foto’s Roger

Terwijl ik later voor het avondmaal zorgde, raapte Roger okker- en hazelnoten (jaja, er zijn er nog veel) en plukte hij de eerste sterappelen waarvan het parfum nu heel onze keuken doordringt. Dit jaar zullen ze helaas ook de laatste zijn, beweerde Roger.

P9293045 Foto Roger

Jammer, want we hadden dit jaar al maar enkele pruimen en  de kweeperenoogst belooft ook bijzonder mager te zijn. Houden onze fruitbomen een sabbatjaar?

vrijdag 28 september 2012

Bruce

Ik bedoel natuurlijk de kater Bruce van mijn zus Bie, waar we samen een boek over schreven.

Nog niet zo heel lang geleden ging het weer niet zo goed met hem, maar hij lijkt zich helemaal herpakt te hebben. En wordt nu verleid door een mooie kattin!

Eeuwig leven

Daar hebben we het vaak over, zeker als Hendrik hier is.
Nu stuurde Roger mij dit interview door: http://www.spiegel.de/international/world/interview-with-the-american-futurologist-michio-kaku-a-857860.html

Ik vind het heel interessant!

Kunst op de centrale begraafplaats van Borgloon

Er was veel minder wind dan de laatste dagen vandaag en het was  afwisselend warm onder de zon en fris onder een mooi wolkendek.

We wilden de constructie op de centrale begraafplaats van Borgloon (die we al een paar keer van ver hadden opgemerkt)  wel eens van dichtbij bekijken. We vermoedden dat het deel uitmaakte van het Borgloonse kunstproject “Pit” en we kregen gelijk:

P9283026

P9283027

P9283028 Foto’s Roger

Daarna liepen we via een poortje achteraan de begraafplaats een pad tussen twee weiden in, kwamen na een poosje uit aan de kerk van Hendrieken, klommen naar de Lorettokapel (op het grondgebied van kasteel De Hulsberg waar mijn vroegere Franstalige cursiste Chantal zaliger woonde) en van daar ging het terug naar de begraafplaats. Als vieruurtje kregen we renet-appelen aangeboden van takken die over het pad hingen. Weer hebben we geen levende ziel ontmoet, behalve grazende  koeien en een grote roofvogel die boven de kasteelboomgaard rondcirkelde.

Het werd een vrij korte wandeling (precies 39 minuten) maar het deed echt deugd!

donderdag 27 september 2012

Over immigratie en andere dingen

Ik bleek deze ochtend toch geen verkoudheid te hebben. Waarschijnlijk was ik dus gewoon vreselijk moe gisteren avond.

Vandaag was daarom maar een luie dag. Enkele boodschappen, enkele telefoontjes, en zelfs geen wandeling (het regende bijna constant).

Eén telefoontje werkte echt op m’n zenuwen: het ging alleen over shoppen, de juiste kleren kiezen voor een bepaalde gelegenheid, feestjes, etentjes, andere futiliteiten enzovoort. Ik had echt “goesting” om de oude vrouw aan de andere kant van de lijn te antwoorden: ‘Denk toch ook eens aan jouw ziel!’.

Nu ja, als zij er niet wil aan denken, of, misschien, denkt zoals zovelen, dat die ziel niet bestaat, waarom dan inderdaad nog moeite doen buiten het zoeken naar “plezier”?

Maar… Zelfs dan. Ik weet dat ik geen “normale” vrouw ben maar ik begrijp niet goed waarom shoppen “plezanter” is dan nadenken over onze conditie als mens…

Ik was dus lui (buiten enkele wasjes heb ik niet veel gedaan), maar ik las onder andere wel over dit boek dat ik zou willen kopen!

Enkele foto’s van onze wandeling gisteren

Hieronder enkele foto’s die Roger gisteren maakte:

P9262992

P9262995

P9262997

P9262999

P9263004

P9263006 Omwille van dit onder andere hou ik van dit seizoen!

P9263010 Romaanse kapel

P9263012 Romaanse kapel

P9263016 Elena “groet de bomen

P9263019 Foto’s Roger

Zelf maakte ik ook 1 foto:

IMG_1662

woensdag 26 september 2012

Elena zegt “Nonkel Zeger”!

Ik weet niet waarom ik me doodmoe en zo rillerig voelde toen we ‘s avonds laat thuis kwamen van het Elenasitten! Ben ik de verkoudheid van onze dochter aan het overkrijgen? Of ligt het aan het te weinig slapen vorige nacht?

Het werd nochtans een heel mooie dag. De mama van Elena was niet gaan werken: ten gevolge van blijven lesgeven tijdens een verkoudheid, had ze geen stem meer. Dus was ze wel verplicht thuis te blijven, want doceren zonder stem is niet te doen! Glimlach

Toch was ze niet meer echt ziek en konden we samen een lange wandeling maken rond het kasteel van Arenberg in Heverlee, waar nu wetenschappelijke faculteiten zijn gehuisvest.  Het krioelde er dan ook van de studenten en ik moest vaak terugdenken aan mijn studententijd. Elena heeft ook genoten, nadat ze eerst in slaap was gevallen, en daarna wakker werd aan de Romaanse kapel op dat domein (die ik van naam kende, maar nog nooit gezien had). Ze wees de eendjes op de Dijle aan, begroette de bomen (echt! ‘Dag bomen,’ zei ze spontaan toen ze aan die kapel wakker werd), en was blij verrast zoveel fietsers te ontmoeten (Elena heeft iets met vervoersmiddelen, dat is duidelijk: auto’s, fietsen, bussen fascineren haar; en studenten verplaatsen zich blijkbaar nog meestal op de fiets).

Na nog enkele boodschappen voor ons avondmaal werkte haar mama toch nog een uurtje aan haar lesvoorbereidingen, en heb ik heel veel met mijn “grote meid” gespeeld. We hebben getekend, verteld, gedanst op kinderliedjes, rondgewandeld in de tuin waar ik haar wees op de vele dennenappels die op het gras lagen (en ze zei dat woord heel correct na), en gepraat over “nonkel” Zeger die bij zijn zus zou komen eten (de papa van Elena was naar zijn Spaanse les).

Toen ik het tijd vond, na weer een tekensessie met stoepkrijt op het terras, om weer naar binnen te gaan, wuifde Elena naar “de tuin” en zei letterlijk: ‘Dag buiten!’. Terwijl ik dit schrijf, komt er een andere herinnering bij mij op. Op een zeker ogenblik, terwijl Elena en ik aan het tekenen waren op het terras, dook Roger even op van achter het muurtje dat de tuin van het terras scheidt. Hij riep: ‘Dag Elena!’. Elena keek op, maar Roger was alweer verdwenen achter het muurtje. Ik vroeg haar: ‘Wie zei er dag Elena?’, en Elena antwoordde, nadat ze even had rondgekeken en niemand zag: ‘De bomen!’. Schattig, niet?

En toen Zeger aanbelde gebeurde het: Elena zag hem de trap opkomen en riep duidelijk uit: ‘Nonkel Zeger!’.

Vanaf toen was ik tweederangs! Glimlach Elena wilde nog alleen met hem spelen! Maar ik mocht haar toch nog een verhaaltje voor het slapen vertellen (haar mama had immers geen stem).

Roger heeft enkele foto’s gemakt, maar die volgen morgen of zo.

dinsdag 25 september 2012

Een zolderverdieping eind jaren 60 in Antwerpen

Ik zit al een hele tijd terug te denken aan een avondje uit in Antwerpen, eind jaren 60. Met een vriendin was ik op stap van het ene café naar het andere (en toen mocht je nog overal roken!). In de laatste locatie die we aandeden, viel ik op een vroegere klasgenote. Haar naam ben ik jammer genoeg vergeten. Ze herkende me, verbaasde zich erover dat het verlegen meisje dat ik toen ook al was in dat toch voor zijn drugs bekende café stond, en nodigde ons uit bij haar vader thuis.

Dat bleek de hoogste verdieping te zijn van een heus herenhuis (toen had ik nog geen last van hoogtevrees). Een heel ruime zolder die haar vader had onderverdeeld met gordijnen! Een beetje zoals vroeger met de kamertjes van een kosthuis gebeurde.

Terwijl we daar nog van enkele glaasjes wijn genoten, kwam de vriendin van de vader thuis, compleet stoned! Dat leek de vader van mijn vroegere klasgenote niet erg te vinden: hij raadde zijn vriendin enkel aan in een kamertje (dus achter een gordijn) even te gaan rusten.

Ik schrijf nu wel “compleet stoned”, maar toen had ik niet door wat er eigenlijk gebeurde! Glimlach 

Wat was ik toch naïef! Nu pas begrijp ik het allemaal!

Gebakken appelschijfjes en pens

Ik vergat te vertellen dat we gisteren (vermits we toch niet meer op restaurant kunnen Glimlach) toch thuis gezondigd hebben (tenminste wat Roger zijn dieet betreft). Ik heb de onlangs geplukte appelen in schijfjes gesneden, gebakken en opgediend met zwarte en witte “pens” (Roger verkoos pens boven spek). Hier in Haspengouw noemt men zwarte pens terecht “bloedworst”.

Wat is dat toch lekker!

Provinciebelastingen en subsidies

Geen wandeling vandaag: te veel regen en wind. Het wordt echt herfst, dat merk je wel! Ik hou wel van dit seizoen maar niet van het formulier voor de provinciebelastingen dat ik dan elk jaar in de bus krijg. Ik merk dat de aanslag dit jaar is gestegen met 24%, maar mijn inkomsten zijn dat niet! Bedroefde emoticon

Wat doet de provincie in ruil voor mij? Enkele nuttige zaken zoals sommige wegen onderhouden, oké.  Maar ook subsidies uitdelen. En veel…

Ik weet het omdat bij de KVLS wordt geklaagd dat we zo weinig subsidies krijgen in vergelijking met andere verenigingen. Dat is waar, maar we krijgen er tenminste. Al houden die wel in dat we massa’s formulieren moeten invullen, met wollige zinnen (sorry, maar ik ervaar het echt zo).

Ik heb het al eens gezegd: in feite ben ik tegen de meeste subsidies. Als tenminste het deel van de belastingen dat daar naartoe gaat ook wordt afgeschaft. Ik vrees echter dat sommige subsidies afschaffen niet gepaard zou gaan met een belastingverlaging!

Ik weet dat veel mensen, door in het zwart te werken, aan die  belastingen ontsnappen. Anderen, zelfs familieleden van mij, geven die mensen gelijk en vinden dat wij dat ook maar moeten proberen te doen. Om te beginnen: ik kan geen enkele vertaling in het zwart leveren (elke klant wil immers een factuur) en ten tweede: juist door het feit dat zoveel mensen geen belastingen betalen, moeten de wit-werkers zoveel geld afdokken!

Maar kom, ik zal die belasting maar braaf betalen zeker? Weer een etentje op restaurant minder! Glimlach Ik grap natuurlijk: sinds het rookverbod gaan we immers niet meer op restaurant als het niet hoeft!

maandag 24 september 2012

Stormachtige windvlagen hier en in Brustem

Het was vandaag helemaal niet koud, maar het woei vreselijk. Regen hebben we enkel even gekregen tijdens onze boodschappen. Daarna wilde ik, ondanks de felle, herfstachtige windvlagen, toch onze dagelijkse wandeling maken. ‘Maar,’ zei ik tegen Roger, ‘ergens in een dorp of een stad, niet onder bomen’.

Het werd nog eens Brustem, waar, zodra we toch het dorp uitliepen en een laan met bomen instapten, ik Roger aanmaande rechtsomkeer te maken. Ik wil immers geen tak zoals die uit onze wei tegen ons hoofd krijgen! Glimlach

De wandeling werd dus vrij saai en heel wat minder avontuurlijk dan die van vorige zaterdag met Anneke en Hendrik. Toen waren we in Koninksem immers een verkeerd pad ingewandeld en verdwaalden we in een bosje. We vertrouwden op Roger zijn richtinggevoel, maar dat gevoel hield geen rekening met het feit dat we ineens boven op een berm voor een vrij brede waterloop (de Jeker) zouden staan. We zijn terug op het pad geraakt en omdat we de gewone wandelweg naar het centrum van het dorp maar niet vonden, hebben we een beroep gedaan op de GPS op onze smartphones! Glimlach Bleek dat we dat wandelpad voorbij waren gelopen. Misschien waren we te druk aan het converseren geweest? Of te fel afgeleid door de roofvogels die in de lucht cirkelden?

Vandaag was het dus veel saaier… maar we zagen toch enkele wilde eenden voorbijvliegen, de geboorteplaats van de mystica Christina waarover ik in juli een boek las – niet het geboortehuis, want dat was vervangen door een lelijke woning - en in de verte de toren waar we niet zo lang geleden naar zochten.

zondag 23 september 2012

Foto

Vermits Roger zijn fototoestellen heeft gerecupereerd en ik weer aan zijn foto’s geraak, plaats ik nu een foto bij deze post.

Familiale drukte

We hebben enkele drukke familiale dagen achter de rug. Vorige vrijdag trouwde een neef in Beringen. Roger en ik waren aanwezig op het burgerlijke en kerkelijke huwelijk. Daarna, in afwachting van het dansfeest in Heusden-Zolder, liepen we een beetje rond, gingen een hapje eten in een klein restaurant in Zolder en haalden daar Hendrik en Anneke af aan het station. In de feestzaal ontmoetten we eindelijk nog eens Roger zijn zussen en broer, onze neven en nichten. Zeger, onze dochter en schoonzoon kwamen iets later ook aan. Ik verheugde me al op het bijpraten met mijn schoonzussen, maar helaas, mijn gehoor is zo slecht geworden dat ik met de (weliswaar mooie) luide muziek geen enkele conversatie kon voeren. Dansen heb ik ook niet gedaan omwille van mijn pijnlijke knieën. Iets over middernacht zijn we naar huis gereden, met Hendrik en Anneke die hier het weekend zouden doorbrengen. Onze dochter, schoonzoon en Zeger reden rond dezelfde tijd terug naar het Leuvense.

Gisteren en vandaag hebben we samen met Anneke en Hendrik gewandeld (gisteren in Koninksem en vandaag van Borgloon naar Kuttekoven en terug), lekker gegeten en heel veel geconverseerd en gefilosofeerd.  Terwijl ik kookte, keken Hendrik, Anneke en Roger telkens naar een paar afleveringen van Star Trek. Uiteraard zorgde Hendrik weer dat we vrijdag nacht en gisteren nacht pas heel laat naar bed gingen! Glimlach 

Roger heeft zijn fototoestellen gerecupereerd, enkele foto’s gemaakt, maar om de een of andere reden kan ik er weer niet aan.

P.S. Ondertussen is het probleem opgelost. Hieronder enkele foto’s:

IMG_1640 Hendrik en Zeger (Foto Anneke)

P1150050

P1150059

P9222981

P9222979 Foto’s Roger

woensdag 19 september 2012

Prachtige dag!

Jawel, het weer viel enorm mee (ondanks de voorspellingen), we hebben lekker gegeten enzovoort. Maar het waren vooral Elena, haar ouders en  Zeger die me vandaag een heel gelukkig gevoel gaven.
Want het was weer Elena-dag.

We gingen haar afhalen bij de onthaalmoeder Lutti, en weer wilde Elena mij eerst al het speelgoed tonen. Het is duidelijk dat ze daar heel graag is. Toch wilde ze vandaag vrij gemakkelijk mee naar “mama thuis”. Waar we eerst aten met haar mama en daarna, terwijl deze laatste lessen voorbereidde, samen hebben gespeeld. Ik zorgde wel voor rustiger spelletjes dan vorige week, want morgen wil ik verder schoonmaken, en dus moest ik mijn rug een beetje ontzien.

We hebben dus getekend, prentjes gekeken en verteld, toch een beetje gedanst, op het potje gezeten (ik moest dan op het wc ernaast gaan zitten! Glimlach), en Elena heeft er zelfs wat geproduceerd , een beetje met de bal gespeeld in de tuin (vooral Elena liep achter de bal), de laatste  bloemen bewonderd in de tuin, en samen boodschappen gedaan.

P9192972 Foto Roger

Ik vond dat ze weer veel bijgeleerd had, vooral op taalgebied. Ongelooflijk de ontwikkeling van kinderen op die leeftijd! Nu zegt ze veel zinnetjes na… en als haar dat soms niet lukt, maakt ze haar eigen zinnetjes. Zo speelde ze onder andere met een poppetje dat ze vorige zaterdag van Nany had gekregen (de poes die Nany haar gaf moest met veel andere knuffels mee in bed) en zei er constant bij: ‘Nany pop!’.

Deze avond, nadat haar mama was gaan werken, kwamen na elkaar haar papa en haar nonkel Zeger eraan. Hij moest natuurlijk weer spelen met onze grote meid! De poppen kwamen weer aan bod en hij moest weer “papa” spelen Glimlach. We aten samen wortelsoep en zalm op een bedje van prei (met heel lekkere witte wijn) en hebben heel veel en gezellig gebabbeld. Helaas, Elena leek mijn gerecht niet erg te appreciëren! Ze verkoos druiven! Tja, Elena verorbert massa’s fruit, dat valt me telkens weer op!

Haar papa maakte haar uiteindelijk klaar voor de nacht, ik mocht haar een laatste verhaaltje vertellen en haar in bed leggen, en kort daarna kwam onze dochter thuis. Nog even napraten… en we waren pas rond middernacht thuis!

Roger heeft enkele foto’s gemaakt… maar is zijn fototoestellen vergeten mee terug te brengen. Ik zal de foto’s dus later hier aan toevoegen.

Elena heeft verschillende keren “Opa” gezegd tegen Roger, die eigenlijk “Grootva” wil genoemd worden. Ik weet niet waar ons meisje die “Opa” vandaan haalt? Misschien uit verhaaltjes van Lutti? Op een zeker ogenblik, nadat Roger met haar had gespeeld in de tuin, moest hij absoluut even naar binnen. Elena bleef met mij in de tuin en ik verstond haar heel duidelijk toen ze op nogal droevige toon zei: “Opa weg?”.

Roger, ik vrees dat het “Opa” zal worden en niet “Grootva”! Glimlach

dinsdag 18 september 2012

Klusjes en daarna korte wandeling

Vandaag ben ik eindelijk nog eens begonnen aan de schoonmaak (niet het hele huis op één dag, daar kan mijn rug niet meer tegen). Daarna hebben we verder gezaagd aan die afgewaaide tak. Gisteren hadden we de karwei niet afgekregen: het is echt niet zomaar een “takje”!

Tijdens het werk (zelf kon ik eigenlijk niet veel doen) genoot ik vooral van het parfum verspreid door de es-stronken die Roger met zijn zaag produceerde. Als de bladeren even lekker smaken als het hout ruikt, begrijp ik heel goed waarom onze schapen Boris en Pamfiel er meteen bijzijn om van de nu voor hen toegankelijke bladeren te snoepen!

P9182967

P9182969

P9182968

P9182970 Foto’s Roger. Op de laatste foto ziet men waar de tak “afgescheurd” werd (klik op de foto om te vergroten).

Ondanks die zware fysieke arbeid vonden we nog de moed om een goed half uur te wandelen in de buurt van Borgloon. Het ging deze keer via een fel klimmend pad in een bosje naar perenplantages en oude plantages met hoogstamappelbomen, waarboven twee roofvogels cirkelden. Heel lekkere appels zijn het: van een oude soort die je niet meer in de winkels vindt (we hebben er geplukt die over het pad hingen).  Een beetje zuur, maar niet wrang zoals “ijzerappels” dat zijn vlak na de pluk. Ik weet echter niet welke appels het precies zijn. We hebben er vier meegebracht (iets meer dan 1 kg), waarvan Roger er nu een aan het eten is. De andere liggen te geuren in de keuken. Ik heb heel veel zin om binnenkort voor hem nog eens een “zondedag” in te lassen wat zijn dieet betreft en gebakken spek en appelschijfjes op het menu te zetten!

Jammer genoeg hebben we geen foto’s gemaakt tijdens de wandeling.

maandag 17 september 2012

België gezien door Nederlanders

Ik viel deze avond op dit filmpje van de VPRO met Deborsu, een Waalse journalist die voortreffelijk Nederlands spreekt (ik vraag me zelfs af waarom de film ondertiteld werd: omdat hij soms een andere uitspraak heeft dan Nederlanders, of omdat hij de zaken net iets anders zegt?).

Ik vond het boeiend. En oké, Baraque de Fraiture wordt verkeerdelijk vertaald door “frietkraam”! Glimlach Maar voor de rest is het de moeite waard om te bekijken: http://www.hbvl.be/nieuws/in-de-rand/aid1243399/nederlandse-tv-zender-maakt-van-baraque-fraiture-frietkraam.aspx

Vergeet vooral niet op de video te klikken!

Boeshoven

Hoewel we het vandaag vrij druk hadden met werk in de wei (er was onlangs een enorme tak afgewaaid – gelukkig niet op Boris of Pamfiel - en Roger heeft die in stukken gezaagd), met de boodschappen, het huishouden enzovoort, vonden we toch tijd voor een korte wandeling in Boeshoven. De weg door weiden en plantages die we een vorige keer volgden,  bleek nu op een zeker ogenblik afgesloten. We kregen de eerste afsluiting nog open, maar daarna moesten we jammer genoeg rechtsomkeer maken. Nu, gestapt hadden we voldoende (en geklommen zeker) maar we vonden het echt spijtig dat we geen lus konden maken.

Roger maakte enkele foto’s van het mooie landschap dat we te zien  kregen boven op de heuvel:

P9172962

P9172963

P9172964m

P9172966 Foto’s Roger