Luie dag?

Ik had heel slecht geslapen (verschillende keren wakker gemaakt door de hoestbuien van Roger) en wilde er vandaag een luie dag van maken: nog steeds geen boodschappen (en voor het avondmaal zou ik wel iets verzinnen met een rest selder van de osso bucco en diepvriesgehaktballetjes), een beetje lectuur, misschien nog een beetje inventariseren en wie weet zelfs een siësta (maar daar kwam niets van).

Tijdens het inventariseren kreeg ik echter een mail met een dringend na te lezen tekst. Hoewel ik nog maar 5 items had verwerkt, besloot ik eerst die tekst te corrigeren en daar was ik toch een paar uur mee zoet. 

Dan was het hoog tijd om voor ons avondmaal te zorgen (mijn "selder met balletjes maar zonder aardappelen" viel mee) en na de afwas had ik helemaal geen zin meer om te werken. Ik keek nog snel na wat ik morgen zou kunnen klaarmaken (het wordt, denk ik, linzensoep met een rest chorizo en zonder aardappelen), stelde een boodschappenlijst op en besloot dat ik verder niets meer zou doen vandaag. Tenzij misschien naar een film kijken (normaal gezien waren we nu op een toneelvoorstelling).

Uitzieken

Roger hoest nog steeds (al heb ik de indruk dat het wat geminderd is) en we hebben onze boodschappen dus weer uitgesteld (we hadden nog soep van gisteren over voor ons avondeten 😀). 

Ik heb Zeger gemeld dat we morgen niet naar de opvoering van de Reizende Reiger komen, wat hij  begreep. Zelf vind ik het een beetje jammer maar we nemen beter geen risico's. Komt daarbij dat Roger eigenlijk al twijfelde. Eergisteren zei hij nog dat het van het weer zou afhangen of we er wel of niet naartoe gaan. 

Die avondlijke afspraken of verplichtingen lijken steeds meer een probleem te worden voor Roger! En niet enkel voor hem blijkbaar, want vandaag kregen we van Erfgoed Haspengouw een evaluatiemail over "Erfgoedpraat" van 28 november (ik ben heel eerlijk geweest in mijn antwoord) en in die mail werd ons gevraagd of we zulke activiteiten in het vervolg misschien liever overdag zien gepland (waar ik uiteraard positief heb op geantwoord).

Het werd dus weer een rustige dag. Ik heb nog 20 items gearchiveerd, wat gelezen, een paar mails beantwoord en nog enkele dagboekbladzijden overgetikt. Ik viel in die dagboeken onder andere op herinneringen aan onze uit het oog verloren Syrische-Leuvense vriend Oussaïd. Nu er constant gesproken wordt over Syrië, denk ik vaak terug aan hem en zijn vriend Naäman en ik vraag me soms af wat er van hen geworden is. 

Ik tikte deze avond dus zomaar eens "Oussaïd El Jabri" in op Google... en kijk eens op wat ik terechtkwam! Een graf in Kessel-Lo bij Leuven waarin een zekere Oussaïd rust die in hetzelfde jaar is geboren als onze vriend (en, voor zover ik me herinner, zelfs op dezelfde dag)! 

Als dat inderdaad onze vriend is, zou hij al tien jaar geleden overleden zijn!

Met Elena naar een optreden van De Reizende Reiger

Vlak na het avondeten reden we naar het Leuvense waar we Elena bij haar ouders ophaalden. Tijd om even binnen te gaan was er niet en ik bleef zelfs in de auto zitten, dus wuifden Matthias en Eva van ver naar mij. We vonden ze immers uiteindelijk nog iets te jong om ons te vergezellen naar een optreden van De Reizende Reiger. 

We kwamen goed op tijd aan (vandaar onze haast) zodat we rustig een goede plaats konden kiezen (ik liet Elena dat doen: het werd vooraan maar niet op de eerste rij). Gedurende een half uur konden we nog gedachten uitwisselen en praten over onze bezigheden. Dan ging het gordijn open en de betovering kon beginnen. Zeger was een beetje bang geweest dat Elena het optreden niet zou appreciëren maar ik zag dat ze met volle teugen genoot van de geïmproviseerde toneelstukjes!

Roger en ik ook trouwens, en weer hebben we tranen gelachen! Het was heel lang geleden dat we nog een opvoering meemaakten en we vonden dat het gezelschap nog beter is geworden in die tijd!

Het was 22:30 uur voorbij toen we Elena bij dochter en schoonzoon afzetten met de belofte dat ze volgende keer weer mee mag. Binnen twee jaar ongeveer nemen we jou ook mee, Matthias. Eva zal nog wat langer moeten wachten. 

Roger maakte enkele foto's van de voorstelling:

Druk familieweekend

Hendrik kwam vorige vrijdag 's avonds aan, zonder Debby die naar haar ouders zou gaan. Hij had me gevraagd osso bucco klaar te maken en dat werd dus smullen. 

Zaterdag na de middag reden we samen in de regen naar een turncentrum in het Leuvense, waar we hadden afgesproken met de kindjes, hun ouders, andere grootouders en Zeger. Gedurende een dik uur keken we naar een turnoptreden waar Eva aan deelnam (en ze deed dat heel flink, ons meisje). Volgde nog een gezellige spaghetti-avond bij dochter en schoonzoon. Dat werd weer smullen, interessante gesprekken voeren en veel lachen. We vernamen dat er binnenkort nog eens een optreden plaatsvindt van de "Reizende Reiger". Hopelijk kunnen we er deze keer naartoe, met Elena en misschien ook Matthias. 
Hendrik reed met ons terug naar Haspengouw waar nog een lange praatavond volgde.

Toen we deze ochtend laat wakker werden, was het ineens nog een uur later: we gingen vorige nacht immers over naar de zomertijd, zeer tot mijn ongenoegen! En vandaag hebben Hendrik en ik ons vooral geamuseerd met Chat GPT. Weer een reden tot veel hilariteit, want als je het programma bijvoorbeeld logische raadsels voorlegt, brengt het er vaak niet veel van terecht. Het blijft wel zeer opmerkelijk hoezeer je de indruk hebt met een levend wezen te chatten!

Hendrik heeft pas de trein terug naar het Antwerpse genomen en Roger en ik blijven nu alleen achter na een druk familieweekend!

O ja, daarnet een berichtje gekregen van neef  ("kozijn" in het Vlaams) Yves: heel binnenkort komt hij even af. En vrijdag, voor de aankomst van Hendrik, een lang telefoontje van Matadi-vriendin MR gekregen die weer in het ziekenhuis werd opgenomen met gezondheidsproblemen. 

Ontgoocheling

Ik wist (via Zeger) dat het improvisatiegezelschap de "Reizende Reiger" binnenkort eindelijk nog eens een voorstelling zou geven. Ik had aan Elena (na afspraak met haar ouders) beloofd dat we haar die avond zouden oppikken om samen met ons daarnaar te gaan kijken. Ik wist alleen tot deze avond niet wanneer precies die voorstelling zou plaatsvinden. 

Nu blijkt dat we de avond van de voorstelling onmogelijk naar Leuven kunnen rijden! 😞  

Goed nieuws!

Hoewel... eerst vond ik het geen goed nieuws: ik dacht immers dat het ons niet zou lukken er naartoe te gaan.

Het gaat hierover: de vooropgestelde datum voor de presentatie van het boek van Jan Gerits is veranderd. Ik, die me voorgenomen had mijn leven nooit meer zo druk te laten worden als voor de Coronacrisis, had in mijn geheugen immers opgeslagen dat het weekend in kwestie bezet was. Ik vergiste me echter: slechts één dag is bezet, en de (nieuwe) dag van de presentatie zijn we vrij. Dat wordt dus een heel druk weekend voor mijn doen maar kom, voor één keer... (ben ik nu niet op de weg die ik niet opnieuw wilde inslaan, namelijk te veel "verplichtingen aannemen"? Ja maar, net die twee "afspraken" noem ik geen verplichtingen... ach, "les excuses sont faites pour s'en servir", niet waar?).  

Het goede nieuws is dat we door die verandering van datum vrij zullen zijn als de "Reizende Reiger" zijn eerste optreden verzorgt na die twee crisisjaren!

Opluchting en verbazing

De hele avond heb ik besteed aan het nalezen van de nieuwe Oostland: het wordt een boeiend nummer! 

De hele dag daarentegen dacht ik aan het optreden volgende zaterdag van de "Reizende Reiger" en herhaalde ik in mezelf: 'Moei je alsjeblieft niet, Jessy! Zeger en zijn kameraden zijn volwassen en weten zelf wel wat ze moeten doen.' 

Ik heb me niet gemoeid (aan de "Reizende Reiger heb ik trouwens niets te zeggen😉)! Maar wat had ik een "goesting" om Zeger te mailen dat, volgens mijn "bescheiden" mening, dat evenement beter zou geannuleerd worden.  Ik heb het niet gedaan (het zijn mijn zaken niet en daarbij wij zouden er sowieso al niet naartoe gaan). En dan krijg ik deze avond een bericht van het toneelgezelschap: de voorstelling wordt afgelast! Wijze beslissing van die jongelui gezien de situatie al vind ik het ook heel erg voor hen!

Deze avond laat las ik nog dat het Jaarrapport van de staatsveiligheid zegt dat "Viruswaanzin " (de site is  veranderd van naam, heet nu "Vrijheid": misschien daarom dat die site onlangs niet te bereiken was) aan desinformatie doet... omdat er een verband wordt gelegd tussen het virus en 5G. Dat is pas waanzin! "Viruswaanzin" zei net dat ze het zeker niet zullen hebben over die 5G of die "link" omdat ze daar niets van kennen! Over desinformatie gesproken!

"Vrijheid" lacht er zelf mee, maar toch...

Een zware dag?

Ik voel in mijn rug dat het voor mij een zware dag was (hoewel, objectief was het dat helemaal niet!): blijkbaar kan ik toch nog veel minder dan wat ik me inbeeld. 

Roger daarentegen heeft heel hard gewerkt. We hebben, na de kleine dagelijkse taken, lege bokalen en flessen naar de glascontainer gebracht (en daarbij heb ik een beetje geholpen) en daarna heeft Roger uren  besteed aan het (eindelijk) opruimen van het poortgebouw. Ikzelf kon daar niet veel verrichten vermits de meeste rommel door Roger was veroorzaakt en ik niet wist waar die spullen dan wel naartoe moesten. Ik heb er wel de bladeren bij elkaar geveegd en daar kreeg ik felle rugpijn van. Roger is nog een hele poos in de tuin bezig geweest (onze appelen blijken nog steeds niet rijp genoeg, een gevolg van de slechte zomer?) en heeft de vaat afgedroogd na de afwas (koken moesten we niet: we hadden nog voldoende kliekjes). Voor hem een goed gevulde dag dus maar hij heeft ook veel beweging gekregen (sinds ik die gewrichtsproblemen heb, beweegt hij veel te weinig naar mijn zin).

Van Zeger kreeg ik een uitnodiging: binnen een paar weken is er, na al die maanden, eindelijk opnieuw een optreden van de Reizende Reiger. Na mijn eerste enthousiaste reactie bedacht ik dat het voor ons nog niet het moment is om in een kleine zaal met (hopelijk voor het toneelgezelschap toch) veel volk te  zitten. Plus dat ik denk dat het nog te vermoeiend zou zijn voor mij. Ik ben dus wel een beetje ontgoocheld (maar tegelijk heel blij voor die jongelui dat ze opnieuw voor een publiek kunnen optreden).

Chic feest maar geen rooksalon!

Vandaag vierde Wiemla haar verjaardag, trad Zeger op met de Reizende Reiger maar reden Roger en ik naar "Hof ten Damme" in Kallo. We vierden er 50 jaar huwelijk van de schoonouders van dochterlief.

We moesten vrij ver van de locatie parkeren en terwijl we er naartoe liepen, begon  het te regenen.Waaien deed het al de hele tijd.

We werden ontvangen door de schoonouders van dochterlief, ontmoetten er vrij veel kennissen,  waaronder uiteraard dochterlief en schoonzoon... en vooral Elena, Matthias en Eva die bij ons aan tafel zaten.

Hof ten Damme is een prachtige locatie. De kindjes toonden me tijdens het aperitief de verschillende salons waarvan er één zelfs dienstdeed als speelkamer voor hen.
'Het lijkt wel een kasteel,' vonden zij en ik.
We hebben dan ook veel gepraat, samen getekend en gesmuld van het heel verfijnd diner:
- Grietfilet Hof ten Damme
- Consommé van duif (die de kindjes niet lustten)
- Champagnesorbet (een aangepast sorbet voor de kindjes)
- Kalfshaas geparfumeerd met dragon en seizoengarnituren (en frietjes voor de kindjes)
(dat alles met heel lekkere aangepaste wijnen)
- Dessertbuffet, koffie of thee

Het spreekt voor zich dat de kindjes vooral uitkeken naar het dessertbuffet, dat inderdaad indrukwekkend was. Ik wilde er een foto van maken maar vergat het uiteindelijk te doen.

Eigen foto's

Roger en ik hielpen de kindjes te kiezen uit de overvloed aan zoetigheden en, terwijl ze daarna smulden, ging ik op zoek naar een rookruimte. Ik dacht dat in zulke chique gelegenheid zeker zou gedacht zijn aan ten minste een klein rooksalon.
Ik had immers geen zin in zoetigheden, wel in dampen.

Helaas, er was geen rookruimte: ik moest naar buiten, in de koude wind en regen!
Weer vroeg ik me af waarom de overheid zo streng optreedt tegenover roken of dampen terwijl zoetigheden zonder probleem overal mogen worden aangeboden (en er zelfs suiker mag zitten in fijne vleeswaren).

Na dat dessert werd er gedanst, echter niet door Roger en mij. Ten eerste danst Roger niet graag, ten tweede vind ik het niet fijn voor hem als ik wel ga dansen (maar ik doe dat op gewone dagen zo graag!), en trouwens, ten derde: ik droeg voor de eerste keer sinds heel lang nog eens hakjes en had het gevoel dat ik op stelten liep.
In de plaats van dansen tekende ik nog even met de kindjes, praatte wat met enkele mensen, en ging stiekem even dampen in de toiletten. Ja zeg, als andere mensen hun gezondheid mogen schaden met zoetigheden, dan mag ik dat ook doen met mijn damptoestel, dat, in tegenstelling tot sigaretten, niemand anders schaadt!

Ik heb heel veel gepraat met de kindjes (en dat vond ik heel leuk). Op een zeker moment gaf Eva me een tekening en moest ik zelf beslissen of ik die voor mezelf zou houden of cadeau geven aan haar andere grootmoeder. Ik zei haar dat ik echt niet wist wat te doen... en zij, lachend: 'Hou ze maar voor jou, oma!'.
Matthias tekende onder andere een kasteel voor mij... en Elena zei me dat ze bang is voor het Coronavirus. Ik vertelde haar dat de ziekte te vergelijken is met griep en zij: 'Ja, maar van griep ga je niet dood, hé, oma?' Waarna ik haar heb moeten uitleggen dat oude en kwetsbare mensen soms wel sterven aan de griep. Maar dat er nog steeds minder mensen stierven aan dat nieuwe virus. Wat haar een beetje geruststelde. Waarop ik weer bij mezelf dezelfde vraag stelde: waarom die bangmakerij vanwege de media?

Deze avond laat nog met Roger gekeken naar het vervolg van die "verfilmde" enquête... en dat wordt steeds boeiender!

Goed gevulde dag

Wiemla, de moeder van Debby, wilde eigenlijk nog voor onze reis met ons afspreken, maar dat was echt niet mogelijk.
Omdat we iets eerder dan voorzien terugkwamen en dus planden in het Leuvense naar de opvoering van de Reizende Reiger te gaan deze avond en dat ik wist dat ze daar graag eens naartoe wilde, nodigde ik haar en haar echtgenoot Jef uit.

Roger en ik gingen deze ochtend eerst naar de oogarts. Alles blijkt oké met onze ogen. Ik heb wel een begin van cataract maar zolang ik er geen hinder van ondervind, vindt de arts het niet nodig te opereren.

En na de middag hadden we dus afgesproken met Wiemla en Jef... in de Abdijmolen (Heverlee). Ik had die plek voorgesteld omdat ik nog andere plannen had natuurlijk: op de begraafplaats van die abdij liggen mijn opa die ik nooit heb gekend, mijn grootmoeder "Marraine" en mijn "Nononc" begraven.

Nog voor we Wiemla en Jef ontmoetten, wandelden Roger en ik naar het kerkhof dat voor mij zoveel herinneringen oproept aan mijn kleuter- en studentenjaren. Heimwee troef natuurlijk! Maar, heb ik opgemerkt, ik voel de aanwezigheid van mijn geliefde overgeganen niet meer daar dan thuis (want in feite "spoken" ze constant door mijn hoofd).

Daarna troffen we onze vrienden in de brasserie. Prachtig gelegen (zeggen dat ik daar, in die molen, als kleuter en later tijdens mijn eerste "kandidatuur" vaak bloem ging kopen met marraine, dat ik later de molen heb gekend als helemaal verlaten en bewoond door ratten die mijn vrienden en ik door de ramen zagen rondlopen in de verschillende plekken). Lekker eten ook maar mijn Trappist vertoonde weinig schuim: glazen slecht afgewassen? We moesten ook heel lang wachten op onze bestelling en de chips die we bij ons drankje vooraf kregen waren niet van de lekkerste.

Na het eten reden we naar de Philipssite (waar Bie en ik als kinderen, nadat we terugkeerden van Matadi, geregeld gingen spelen onder het toeziend oog van "marraine"), waar we de auto parkeerden en onze weg zochten naar de Pleinstraat.

Wat een prachtige en grappige opvoering hebben we meegemaakt! Wiemla, die naast mij zat,  lachte geregeld tranen, net zoals ik trouwens. Roger en Jef zaten voor ons, ik heb dus niet kunnen zien of er bij hen ook tranen aan te pas kwamen, maar ik merkte wel dat ze geregeld schokten van het lachen! Een geslaagd optreden, echt! Ik heb enkele foto's gemaakt (Roger eigenaardig genoeg geen!) maar ze zijn niet echt geslaagd (omdat ik niet op de beste plek zat😉):

Zeger in volle actie (eigen foto's)

En dan wandelden we terug naar de Philipssite waar we toch even onze weg moesten zoeken naar de parking.
Een goed gevulde dag en ik heb niet te veel pijn gehad!

Weekend

Vorige vrijdag gingen Roger en ik eindelijk nog eens naar een opvoering van De Reizende Reiger. Door een ongeval op de E 40 verloren we heel wat tijd, zodat ik een berichtje stuurde naar Zeger dat we iets te laat zouden aankomen.
Roger zette me af en ging een parkeerplaats zoeken. Ik merkte bij het binnengaan dat er deze keer heel weinig volk was... en dat de spelers op ons hadden gewacht. Omdat Roger zo lang wegbleef (hij vertelde me later dat hij maar geen parkeerplaats vond) zei ik tegen de presentator dat ze maar moesten beginnen. Toen Roger iets later de zaal binnenkwam, werd hij op applaus onthaald.
Weinig toeschouwers maar een even leuk optreden als telkens. We hebben weer tranen gelachen!

Foto's Roger

Om 22:24 uur zou Hendrik aankomen in het station van Leuven. De opvoering eindigde om 22 uur, Roger moest nog de auto gaan halen (die stond geparkeerd op 10 minuten lopen - aan Roger zijn stapsnelheid, niet aan de mijne! - van de zaal), mij afhalen (ik was even blijven praten met Zeger) en naar het station rijden. Ik berichtte dus Hendrik dat we waarschijnlijk iets later zouden zijn. Hij antwoordde me iets later dat de trein vertraging had (hij wist niet hoeveel, want geraakte niet op het internet). Ik checkte het dus even: al bijna 10 minuten vertraging. Uiteindelijk werden het er 28: iets na 22:52 uur kwam Hendrik het station buiten gelopen en reden we naar huis, waar we aankwamen om 23:45 uur!

Terwijl een eerste wasmachine haar werk deed, at Hendrik wat kliekjes. Zaterdagochtend om 01:30 uur konden we de eerste was te drogen hangen. Daarna volgden nog twee machines (terwijl wij converseerden): we zijn dus "heel vroeg" gaan slapen.

Zaterdagmiddag hebben Roger en Hendrik eindelijk ons oud  televisietoestel naar het containerpark gebracht. Daarna deden we boodschappen. Hendrik wilde 's avonds barbecueën en vandaag, zondag, osso bucco eten. Omdat wij geen barbecue meer hebben, kochten we een wegwerpbarbecue. Handig maar een beetje klein voor drie man.
Tijdens ons avondeten (barbecue op het terras dus) sudderde mijn osso bucco voor vandaag.

Eigen foto's

Vandaag maakten we, tussen twee regenbuien door en ondanks de relatieve kou die weergekeerd was, een wandeling in Kerniel.

Eigen foto's

We brachten na het avondeten Hendrik naar het station... en deze keer had de trein "maar" 5 minuten vertraging.

Eigen foto

Bezoek van "Nononc" en (tante) Françoise

"Nononc" is de veel jongere broer van mijn moeder Nany, van wie ik als kind dacht dat hij mijn grote broer was. Zijn echtgenote is mijn generatiegenote Françoise die meer een vriendin dan een tante is voor mij.

Eergisteren, na de middag, haalden Roger en ik hen af aan het station van Borgworm (Waremme in het Frans). We reden meteen naar Kerniel waar we een lange wandeling maakten van het klooster naar het centrum van het dorp en met een lus door de vallei terug naar het café "Vallei van Colen".
Onderweg ontmoetten we de bloggers Christiane en Johnny met wie we een poosje praatten en die mijn enthousiasme voor Limburgers enigszins wisten te temperen (maar daarover - misschien - later meer).

Met Nononc en Françoise in de "Vallei van Colen" (foto Roger)

Na een consumptie of twee in het café (het was nog te koud om buiten te zitten) wandelden we naar het klooster zelf  (binnenplaats en tuin) van waaruit we een prachtig uitzicht hadden op de vallei waar een paar jonge paardjes aan het dartelen was.

Van daar reden we naar Borgloon waar we eerst de kerk bezochten. We kwamen er een (denk ik) diaken tegen die ons een heel boeiende uitleg gaf.
Uiteindelijk nodigden Nononc en Françoise ons uit in het Indisch restaurantje. Weer bijzonder lekker!

Iets over 22 uur waren we terug thuis waar onze genodigden uit hun bagage een dik boek toverden als cadeau voor ons.  Kom maar af met jullie vragen, Elena, Matthias en Eva!
Na nog een poosje praten gingen we naar bed.

Gisteren, na de brunch, besloten we te wandelen naar de Transparante Kerk in Borgloon. Maar eerst wilden we onze gasten de (heropgebouwde) toren die voorkwam in de serie "Katarakt" tonen en van daaruit geraakten we niet aan de doorkijkkerk.

Foto Roger

Waarop we beslisten te gaan genieten van de zon, die eindelijk door de wolken priemde, op het terras van Stephane Malais in Heks.

Rond 16:30 uur waren we terug thuis,waar ik na een telefoontje met Nany aan het avondeten begon te werken zodat we op tijd naar het Leuvense konden vertrekken. Daar zouden we immers een nieuw optreden van de Reizende Reiger meemaken.

Foto's Roger

Weer heb ik tranen moeten lachen!
Na nog een kort praatje met Zeger reden we na de voorstelling terug naar Haspengouw waar we nog even napraatten bij een drankje alvorens te gaan slapen.

Vandaag, na een snel ontbijt, een zonnige wandeling in Veulen waar we de open kerk bezochten en daar konden kijken naar een presentatiefilm over Heers.
Na een summier middagmaal brachten we Nononc en Françoise terug naar Borgworm waar ze de trein terugnamen naar de kust.

Voor ons een geslaagd weekend en ik hoop dat dit ook geldt voor onze gasten!

Thuis hebben Roger en ik nog even gewerkt voor de werkgroep WO I en heb ik twee wasmachines laten draaien.

Vrij hectische dagen

Vorige vrijdag heb ik eindelijk Nany kunnen bereiken. Zij heeft ook haar problemen: de mensen met wie ze elke zaterdag haar boodschappen doet, maken waarschijnlijk een einde aan die traditie. En een beroep doen op huishoudhulp voor die karwei zint Nany niet echt.

Ik kreeg die dag ook de drukproeven van de volgende Limburgse monografie maar ik had nog geen tijd om ze na te lezen. Een snelle diagonale lectuur doet me vermoeden dat het een interessant nummer is.

's Avonds kwam Hendrik aan. Terwijl hij zorgde voor zijn was, heb ik gekookt en na het avondeten genoten we samen van een film. Daarna heb ik, terwijl hij en Roger praatten, nog wat gelezen in Sacai van Ivo Hermans. Een heel boeiende autobiografie (met heel veel verwijzingen naar de Koerier van Navarra) die Ivo's eruditie illustreert. Ik heb er wel enkele taalfouten in gevonden, wat jammer is, want Ivo schrijft heel goed.

Zaterdagochtend kwam er een vrij lange vertaling aan, waar ik enkele uren aan besteedde. Daarna een korte herfstwandeling gevolgd door het koken en het avondeten. 's Avonds reden we samen naar Leuven voor een optreden van de Reizende Reiger. Het was weer ontzettend tof en ontspannend!

Foto's Roger

We waren terug thuis rond 23:30 uur en Hendrik, Roger en ik brachten de rest van de avond weer al pratend door.

Zondag stond ik als eerste op. We verwachtten immers Zeger, onze dochter, schoonzoon en de kleinkinderen voor ons jaarlijks gezamenlijk verjaardagsfeestje en ik moest nog alles klaarmaken.

Tussen 12:30 en 13 uur kwam iedereen aan. In de "bibliotheek" genoten we van een aperitief en hapjes terwijl de kindjes speelden en aten we daarna tomaat-garnaal. Zeger had voor mij een nieuwe smartwatch bij (degene die ik van Hendrik had gekregen, werkt niet goed) maar deze blijkt ook niet gemakkelijk te koppelen te zijn aan mijn smartphone. Volgens onze jongens ligt het aan mijn mobieltje dat echt ouderwets is en te weinig geheugen heeft.

Het was prachtig weer en we maakten een mooie en lange wandeling in de velden rond het dorp.

Foto's Roger

Daarna aten we parelhoen met dragonsaus gevolgd door een eenvoudig ijsje voor de liefhebbers.

Het viel me die avond op dat Eva eenkennig begint te worden. Ze wilde constant op de arm van haar papa of mama blijven. Hopelijk zorgt dat niet voor problemen als we nog eens gaan babysitten!

Elena en Matthias bleven hier slapen gisteren.
Tijdens hun toilet stelde Elena vast: 'Je hebt eindelijk nog eens een stukje van jouw haar laten knippen hé, oma? Maar ik herkende je nog hoor!'

Na het verhaaltje, het kusje enzovoort en het opruimen, vond ik dringend correctiewerk waar ik nog een paar uren aan werkte voor ik vroeger dan gewoonlijk naar bed ging. Ik vermoedde immers dat de kindjes me vroeg zouden wekken!

Vandaag maakte Elena me wakker om 4 uur 's ochtends! Ik nam haar bij mij in bed en probeerde haar terug in slaap te sussen, wat af en toe even lukte maar nooit voor lang. Telkens opnieuw werd ze wakker en wilde ze praten over wat we allemaal samen zouden doen. Uiteindelijk viel ze voor wat langere tijd in slaap maar ondertussen was Matthias wakker geworden en moest ik hem proberen weer te doen slapen. Wat vrij gemakkelijk lukte, want hij stond pas op rond 9 uur, toen Elena en ik al lang in de keuken bezig waren.

Hoewel ik me heel moe voelde, werd het een heel aangename dag (en de kindjes hebben heel goed gegeten). We hebben gespeeld, verteld, getekend (Elena heeft onder andere heel mooie vleermuizen getekend) en naar filmpjes gekeken, we zijn naar de Kringwinkel gegaan waar ze een speeltje mochten kiezen. En we gingen een ijsje eten bij Stephane Malais in Heks, waar Elena en Matthias deze keer verkozen binnen te zitten - het was zo mooi weer dat het eigenlijk zonde was - omdat daar halloweenversieringen tot hun verbeelding spraken .

Elena maakte weer een opvallende opmerking. Ze kon bijna niet geloven dat ik ooit een baby ben geweest, al wist ze dat het zo was. Ik toonde haar thuis dan maar de foto's die ik van mijn Nononc heb gekregen en die leken haar te fascineren.

Iets voor 20 uur, nadat we nog samen met de kaarten hadden gespeeld, bracht ik de kindjes naar de badkamer en naar bed. Ze sliepen al bijna tegen het einde van het verhaaltje en vroegen zelfs of ik het morgen opnieuw wilde vertellen.

En toen vond ik weer correctiewerk. Deze keer ging het over een tekst van een Canadese schrijfster die bevriend is met die Franstalige vriend die ik in Vresse maar één keer in levende lijve heb ontmoet. Die vrouw wilde een (Franstalige) tekst van haar, bedoeld voor een literatuurwedstrijd, tegen middernacht door iemand laten corrigeren en mijn "vriend" had haar naar mij doorverwezen. Dus heb ik dat maar gedaan, al was mijn eerste bedoeling even in de relax neer te ploffen!
Die Violaine (zo heet ze) heeft me al een heel dankbaar antwoord gestuurd.