Over speelgoed en films

Vandaag, na onze wekelijkse boodschappen, kwamen we buurvrouw Marie-Claire tegen. Nu ze ook grootmoeder is, heeft ze het nog drukker dan vroeger maar we kregen toch tijd genoeg voor een praatje. Ik beloofde haar een deel van het speelgoed bestemd voor de "Kringwinkel"  (tja, het is nog steeds niet weggebracht) te geven voor haar kleinzoon. Dat doe ik veel liever!

Nadat onze aankopen waren opgeborgen, mailde ik even met Zeger. "De Mel 2025" is nu afgelopen en hij heeft weer een prettig filmpje gemaakt over het spel!

En deze avond keek ik nog eens naar een aflevering van Black Mirror: "Black Museum". In het begin lijkt het een hoopgevend verhaal maar het wordt heel snel weer vreselijk akelig. Maar wel heel boeiend!

Zoveel honderdjarigen?

Het werd vandaag een heel luie zondag! 

Een beetje over en weer gemaild met Eva, die vertelde over haar zondag, een paar mails beantwoord (ik bedoelde gisteren niet dat ik helemaal geen "mailcorrespondenten" meer heb), gelezen, gekookt (we aten een soep van venkelsteeltjes, uien en een diepvrieszakje groene groenten zoals erwten, spruitjes en bonen, gevolgd door gegratineerde venkel - waarvan de steeltjes dus in de soep werden verwerkt). 

En deze avond, na een beetje lectuur met nog steeds zwarte chocolade smeltend op mijn mond, keek ik naar deze uitzending over honderdjarigen.

Ik wist niet dat er tegenwoordig zoveel zijn! 

Druk

Vergadering van de werkgroep WO I-II deze middag. Een lange vergadering, want er viel veel te bespreken, met als resultaat veel (interessant, denk ik) werk voor de boeg.

Maar daar begin ik ten vroegste morgen aan. Na de vergadering moest ik immers nog voor het avondeten zorgen, afwassen, een paar mails beantwoorden (waaronder een van Eva die me vertelt dat ze een nieuwe boekentas heeft) en opruimen. Eigenlijk heeft de keuken alweer een nieuwe schoonmaakbeurt nodig maar dat stel ik ook nog even uit... want ik ga nu eerst een artikel lezen over de Nutriscore.

P.S. Interessant artikel dat ongeveer hetzelfde zegt als wat ik zelf al jaren rondbazuin! 

Lichaamstaal

Er valt niet veel te vertellen over de voorbije dagen, tenzij huishoudtaakjes jullie interesseren, of het feit dat ik enkele telefoontjes heb gepleegd, naar het nieuws heb geluisterd, de avonturen van Céleste en Charlotte verder heb gevolgd, enzovoort.

Maar... ik had al enkele keren gelezen over en gekeken naar de jongste diplomatische ontmoetingen tussen Trump en andere machthebbers en vooral de houding/manier van doen van Trump intrigeerden me telkens opnieuw. Deze avond vond ik eindelijk een video over die lichaamstaal die ik zo graag zelf had kunnen analyseren! De meeste aangehaalde details vielen mij ook op. Maar in het interpreteren blijk ik toch nog niet perfect te zijn! 

Maria tenhemelopneming

Vandaag is het feest (en "Moederdag" in het Antwerpse) maar toch heb ik een paar uur besteed aan opruimen (dat was echt nodig😀) en aan de was. En dat was meer dan voldoende voor mijn rug en gewrichten! 

De overige tijd werd besteed aan lectuur (onder andere van media-artikels - zoals dit - waarvoor  ik de voorbije dagen geen tijd vond) en aan het klaarmaken van ons avondeten (gazpacho gevolgd door spek met in olijfolie gebakken uien en zoete aardappel). 

En nu ga ik nog enkele bladzijden uit vroegere dagboeken overtypen!

P.S. Nog voor ik aan dat overtypen begon, heb ik gekeken naar een nieuwe video van Céleste Grant die een nieuwe trektocht is begonnen, met zijn drie ezels, zijn blinde hond, zijn vrouw en hun baby! 

Planning en Roger

Binnenkort komen de kindjes logeren, en Matthias slaapt dan in de vroegere kamer van Zeger. Die kamer nemen we alleen nog grondig onder handen als er effectief iemand slaapt. Roger had beloofd voor die schoonmaak te zorgen, dus nam ik die taak zo op in mijn "planning".

Een planning is echter weinig compatibel met Roger, en dat zou ik na al die jaren eigenlijk moeten weten! Op dit moment (zaterdagavond, 20 uur) is hij er eindelijk aan begonnen, nadat ik hem al drie dagen had herinnerd: 'Je vergeet die kamer toch niet?' terwijl hij weer even de stoep ging wieden.

Ik vroeg hem vandaag waarom hij zijn werk nooit plant (of kan plannen?). Een verklaring had hij niet. Zelfs tijdens zijn studies plande hij niets, zegt hij. En toch was hij altijd op tijd klaar, met uitstekende resultaten, zonder ooit ’s nachts te moeten doorstuderen.

Ik begrijp dat niet. Zelf heb ik altijd alles moeten plannen. Misschien omdat ik voor zoveel zaken tegelijk moest zorgen? Roger mocht zich tijdens de examenperiode volledig op zijn studies richten, terwijl ik naast mijn studies ook het huishouden beredderde én wat moest verdienen.

En nu nog steeds: ik kan bijvoorbeeld niet tegelijkertijd schoonmaken en koken, dus plan ik voortdurend mijn werk. Wat Roger dan weer niet begrijpt!

Zwarte chocola

Tijdens onze boodschappen vandaag vond ik, op hetzelfde rek en voor dezelfde prijs als de chocolade met 85% cacao die ik geregeld koop, chocola met 90% cacao.

Uiteraard wilde ik die meteen proberen, ik kocht er dus drie tabletten van en proefde er al meteen van na ons avondmaal (dat weer bestond uit kliekjes -  Ik vraag me echt af hoe alleenstaanden dat probleem oplossen!).

Heerlijk is die heel bittere chocola!  Ik heb nog enkele tabletten van 85% over en denk dat ik die maar eerst moet opeten, voor ik die echt te zoet begin te vinden!

O ja, we hebben deze avond eindelijk met vriend Karel een datum kunnen afspreken voor een ontmoeting!

Twee "ontdekkingen" vandaag

Tussen de huishoudtaken door vandaag een lang telefoongesprek met Antwerpse vriendin Greet en eentje met Karel. En ik heb een paar ontdekkingen gedaan.  

Karel is terug thuis en wilde graag snel afspreken maar we hebben nog geen datum kunnen prikken, zo lastig bleek het om een dag te vinden waarop hij en wij vrij zijn.

Greet vertelde, naast de gebruikelijke nieuwtjes, over een aandoening die ik helemaal niet kende: TGA. Eigenaardig, interessant en eigenlijk ook akelig!

En deze avond, na nog een babbeltje met buurjongen L. over zijn verdere studies, botste ik op een YouTubefilm over Congo vlak na de onafhankelijkheid!  Daar ga ik nu naar kijken! 

Twee "ontdekkingen" dus vandaag: een rijke dag!

Fris en nat weer!

Wekelijkse boodschappen vandaag, en eindelijk "echte" gazpacho gevonden (eigenaardig genoeg in dezelfde winkel als waar we onlangs die gazpacho met zonnebloemolie zagen staan). Ik kocht er enkele flessen van... hoewel het er het weer niet echt naar is! Het blijft fris en het regent heel vaak!

Ook een mailtje van Eva gekregen: ze was met haar ouders, broer en zus naar Bokrijk geweest. Ik zou daar ook nog wel eens naartoe willen... hoewel, met dit weer? 

Rustige dagen

Eigenlijk valt er niets speciaals te melden over deze dagen. Het is koud (of toch te fris voor de zomer), het regent vaak en soms heel fel en gisteren kregen we ook een flink onweer te verwerken. René Marc laat niets meer van zich horen (maar ik veronderstel dat hij er nog is en dat we anders op de een of andere manier op de hoogte zouden gebracht zijn van zijn heengaan). 

We wilden binnenkort afspreken met vriend Karel, maar toen Roger hem belde, bleek hij in het ziekenhuis te liggen (nee, het is niet heel ernstig en ik vermoed dat we binnenkort wel weer kunnen afspreken). Ik krijg al een paar dagen geen berichtjes meer van Eva (maar de reis is nu voorbij en ofwel heeft ze niet veel meer te vertellen, ofwel heeft ze geen tijd meer om te mailen). 

Onze dagen worden gevuld met alledaagse klusjes waar niet veel over te zeggen valt, we lezen veel, ik beantwoord mails en andere berichtjes van vrienden, waarvan er enkelen geregeld klagen over ouderdomskwaaltjes of, en dat vind ik pijnlijker, voor goed afscheid hebben moeten nemen van een nog oudere vriend.  

Heel rustige dagen dus, maar daar hou ik wel van! En deze avond toch nog een toets muziek: "Tous les mêmes" van Stromae! Ik hou heel erg van zijn liedjes maar ik weet dat Roger die smaak niet deelt: ik luisterde dus met een koptelefoon op. 😇 

P.S. ik verneem zopas dat René Marc er nog is!

Eva had het me al verteld!

We gingen bier kopen, en daarna stelde Roger voor "een beetje rond te rijden". Ik doe niets liever. Of nee, dat is eigenlijk liegen: het liefst van al zou ik opnieuw van die lange wandelingen maken langs veld, wei en bos, maar Roger zijn hart en mijn gewrichten laten dat niet meer toe. Dus maar wat rondrijden en hier en daar enkele stappen doen.

We waren pas thuis of ik kreeg een telefoontje van dochterlief die net terug is van een reis naar Spanje. Ze vertelde me uitgebreid over hun reis, en ik bedacht dat ze blijkbaar niet wist dat Eva me de afgelopen weken via e-mails al op de hoogte had gehouden van alles wat ze deden! 😁

René Marc: het einde?

Er viel niets speciaals te vertellen over vandaag (tenzij jullie het leuk vinden als ik het heb over huishoudklusjes? Ik alvast niet!)... Tot ik deze avond laat merk dat René Marc een volgens hem heel waarschijnlijk "laatste episode" heeft gepost!

Hoewel hij zienderogen achteruit ging, schrok ik! Zeggen dat hij gisteren nog de lof zong van het leven dat hij weldra zal verlaten!

Oostland kreeg voorrang vandaag

Ik was (zoals elke dag) wat aan het opruimen na onze brunch, met de bedoeling daarna eindelijk de bibliotheek verder onder handen te nemen, toen de na te lezen tekst voor het volgende nummer van Oostland (publicatie van de KVLS) aankwam. 

Uiteraard kreeg dat veel interessantere werk voorrang! Het waren een tachtigtal bladzijden en ik heb daar enkele uurtjes aan besteed. Een vrij goed nummer wordt het, met onder andere een heel mooi verhaal van Valère Gijbels en een interessant artikel van Jan Gerits over de vorig jaar overleden Ferdinand Duchateau.

Omdat we ook nog naar een horlogemaker moesten gaan, en het daarna hoog tijd was om te koken, ben ik uiteraard weer niet aan de bibliotheek toegekomen! 😀

Confituuraardbeien?

 Vandaag deden we weer onze wekelijkse boodschappen. En we kochten, net zoals vorige week, "confituuraardbeien" voor een heel schappelijke prijs.

De laatste jaren vonden we (en zeker Roger) aardbeien niet meer zo lekker als vroeger: veel te waterig en iets te zoet. Toen we vorige week die "confituuraardbeien" zagen liggen, besloten we ze te proberen en, o wonder, ze smaakten zoals de aardbeien uit onze jeugd: net zoet genoeg, en helemaal niet waterig!

Uiteraard kochten we ze dus deze week opnieuw!

Maar waarom worden die aardbeien verkocht met de bedoeling er confituur (jam) van te maken en zijn ze zoveel goedkoper dan die dikke, veel minder smakelijke en waterige aardbeien? 

Fin de vie of faim de vie?

Vandaag heb ik nog eens Roger geholpen met allerlei taakjes, maar, zoals elke dag, keek ik ook naar het dagelijks praatje van René Marc. 

Hoewel hij de titel van zijn reeks heeft veranderd van "Fin de vie" naar "Faim de vie", gaat hij zichtbaar achteruit. Ik merk trouwens dat zijn jongste video weer "Fin de vie" kreeg als titel: hij beseft het blijkbaar zelf heel goed.

Ik vergeleek hem in het begin met Guy Tenenbaum maar dat was duidelijk een vergissing. Guy let heel streng op zijn voeding, terwijl René Marc vooral ijsjes of andere zoetigheden naar binnen werkt.  

Ik denk dat "faim de vie" meer van toepassing is op Guy Tenenbaum en ik vermoed dat René Marc de titel van zijn video niet voor niets weer heeft veranderd in "Fin de vie"! 

Ik bewonder hem wel: hoe rustig hij praat over zijn naderende dood is indrukwekkend!

Wekelijkse boodschappen

Wekelijkse boodschappen vandaag. Ik kocht bijna een fles gazpacho maar zag nog op tijd bij de ingrediënten "zonnebloemolie" staan waar ik olijfolie verwachtte! Eigenlijk vind ik dat schandalig: niet iedereen doet de moeite om de ingrediënten van een product te controleren maar iedereen die gazpacho kent, verwacht dat er olijfolie werd gebruikt voor de bereiding ervan!

Die gazpacho kochten we dus niet. We kochten wel garnalen. Ik had immers nog enkele mosselen van gisteren over en wilde die vandaag, samen met die garnalen en een beetje kabeljauw, wortels en champignons die ik nog in huis had in een gegratineerd vispannetje verwerken.

Roger stribbelde eerst een beetje tegen omdat de twee laatste vispannetjes, die hij op restaurant had gegeten, hem helemaal niet gesmaakt hadden.  Maar mijn vispannetje viel heel goed mee: hij heeft zich enkele keren bediend! 😀

Over onder andere geboorte en dood

De keuken heeft gisteren een beurt gekregen, de bibliotheek nog steeds niet. En die zal nog even moeten wachten, want morgen ben ik van plan eindelijk nog eens te strijken. 

Vandaag heb ik niet veel gedaan buiten enkele berichtjes uitwisselen met Eva en buurjongen L., lezen en koken. Het is tenslotte zondag en dan doe ik geen "slavenwerk"!

Ook geluisterd naar deze uitleg van Céleste Grant en zijn Charlotte over hun laatste trektocht op de GR 20 (Charlotte was toen 4,5 maanden zwanger!) en naar dit gesprek met Meester Di Vizio over de gevaren van de euthanasiewet in Frankrijk. Hij haalt dezelfde details aan waar ik zelf al een poosje over struikel! 

Beide video's zijn in het Frans, maar de automatische vertaling (instellingen onderaan de video) valt best mee!

Organisatie in de war

Normaal gezien kan ik mijn werk vrij goed organiseren maar vandaag heb ik het helemaal verknoeid! Toen we met Hendrik zo vaak in onze bibliotheek zaten, viel de rommel me daar op. Vandaag moest ik eigenlijk de keuken schoonmaken, maar ik besloot eerst die bibliotheek op te ruimen, terwijl de wasmachine draaide. 

Ik heb in de bibliotheek het speelgoed van de kindjes gesorteerd: een hoopje "speelgoed voor de kringwinkel", een hoopje "speelgoed voor het containerpark", een hoopje "kindjes vragen of dat al weg mag" en een hoopje "nog even bijhouden". Daarmee was ik al een hele poos zoet, maar dan kwam de grootste rommel: spullen van Roger. Het lijkt wel of die geen lege oppervlakte kan ontwaren zonder zin te krijgen ze op te vullen met zijn spullen. Al die spullen heb ik verzameld. Nu liggen ze weliswaar allemaal samen op de eettafel in plaats van verdeeld over de hele kamer, maar ze zijn nog steeds niet echt opgeruimd! En de hoopjes "speelgoed voor de kringwinkel / voor het containerpark" moeten ook nog weggebracht worden. 😒

Ondertussen was de was klaar en heb ik die te drogen gehangen... waarna mijn rug en gewrichten zo pijn deden dat ik de moed niet meer had om aan de keuken te beginnen. Die taak verschuift dus naar morgen, waardoor de rest van mijn planning helemaal in het gedrang komt. Want wanneer ga ik dan wel die bibliotheek een beetje schoonmaken? Ik zei het nog tegen Roger deze avond: zelfs al nemen we een huishoudhulp, dat opruimen blijft onze (lees " vooral mijn") taak! 

Ik heb deze avond nog wel voor soep en "alu gobi" (op mijn manier: met veel minder aardappelen en met gehaktballetjes) gezorgd, én na onze maaltijd voor de afwas, maar nu ben ik echt op!  Ik denk dat ik niet veel anders meer ga doen dan lezen. Ik heb trouwens voldoende nieuwe lectuur, want daarstraks bracht Liliane ons enkele exemplaren van "De andere krant"! 

Het moet me van het hart!

Het was een vrij drukke dag, met onder andere boodschappen, berichtjes beantwoorden, huishoudelijke klusjes en enkele telefoongesprekken, waarvan er één op mijn maag bleef liggen.

Ik was eerst zinnens er enkel in mijn echte dagboek over te schrijven… maar het moet me echt van het hart, dus post ik het ook even hier, zonder namen te noemen.

Ik belde vandaag naar een koppel heel oude vrienden. Heel oud in beide betekenissen van het woord: we kennen ze al heel lang en ze zijn nog ouder dan Roger en ik.  

Tot mijn grote schrik bleken ze allebei in het ziekenhuis te liggen!

Toen ik  vroeg waarom, antwoordde hij: ‘Goede vraag, want dat vragen wij ons ook af! We kregen vorige week plots een uitnodiging van het ziekenhuis, en moesten er meteen naartoe. Hier werden we van naaldje tot draadje onderzocht. Nu zeggen ze ons dat we morgen naar een revalidatiecentrum gaan om van daaruit binnenkort naar een rusthuis te verhuizen’.

Ik begreep meteen dat hun kinderen dit allemaal hadden geregeld:  onderzoeken die moeten bevestigen dat hun ouders rijp zijn voor een rusthuis, en, in afwachting van een vrije tweepersoonskamer in het rusthuis, een verblijf in een revalidatiecentrum.

Misschien zijn onze vrienden inderdaad echt aan een rusthuis toe, maar waarom gebeuren al die voorbereidingen zonder er op voorhand met hen over te spreken?

Het is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor bij kennissen of familie, en telkens stoot het me tegen de borst! Vooral omdat de betrokken oudjes nog helemaal niet seniel zijn et dat het enige probleem dat zich kan stellen een weigering is om zomaar te “gehoorzamen”. Dus stelt men hen liever voor een voldongen feit.

En ik blijf me afvragen of zoiets wel moreel aanvaardbaar is!

Een zwerfhond in de tuin?

Ik heb al twee dagen mijn tijd vooral besteed aan het huishouden (opruimen, schoonmaken, wassen enzovoort - het gaat immers allemaal nog trager dan vroeger) en uiteraard aan mails en berichten beantwoorden. 

Roger is vooral bezig in de tuin of met die stoep (waarbij Hendrik hem ook geholpen heeft vorig weekend). Dat is echter onbegonnen werk (herhaal ik terwijl ik tegen Roger zeg dat hij dan toch maar azijn of zout moet gebruiken, maar hij blijkt nog "gehoorzamer" dan ik). Langs de andere kant, al is het "onbegonnen" werk (omdat het steeds herhaald moet worden), het geeft Roger wel wat beweging en dat is eigenlijk wel goed - en misschien moet ik dat huishouden, waar ik zo'n hekel aan heb, ook op die manier bekijken! 

Roger, Hendrik en een paar buren hadden het al een poosje over een hond die in onze tuinen rondhangt. Ik had hem een paar keer horen blaffen maar nog nooit gezien. Tot vandaag. Ineens stond hij naar mij te kijken toen ik aan het keukenraam stond. Hij bleef me maar aanstaren met zo'n opvallend vriendelijke blik dat ik heel veel zin kreeg hem in huis te halen hoewel ik eigenlijk meer een kattenmens ben. Maar hij heeft een halsband aan, en is dus geen zwerfhond. Daarbij, ik heb helemaal geen zin in al die tegenwoordig verplichte formaliteiten bij de aanschaf van een dier!