Vertellen over vroeger

Na een laat ontbijt werd er verder Stratego gespeeld en getekend. Ik heb weer een hele boel mooie tekeningen om op te hangen (maar dat doe ik morgenvroeg), ook van Matthias deze keer! Oordeel maar zelf (de tekeningen liggen naast mijn twee nieuwe handtassen):

Na het middagmaal reden we naar Alden Biezen, waar ik de kinderen vertelde over mijn grootmoeder die daar destijds woonde (haar vader Louis Renwa was daar pachter) en over die Louis zelf.

Na een wandeling van een klein uur rond het kasteel was het tijd voor een drankje of een ijsje (het was immers opnieuw heel warm).

Van daar reden we naar Horpmaal, kijken naar de hoeve Renwa, en naar Neerrepen waar Luis Renwa en zijn vrouw Beatrix Crommen rusten op het kerkhof.

Thuis werd er nog nagepraat, getekend en gelezen vooraleer naar een Italiaans restaurant/pizzeria te vertrekken voor het avondeten. 

Het werden veel te grote pizza's (niemand kreeg de zijne op - maar de rest kregen we mee naar huis) waarna de kindjes toch nog een beetje plaats bleken te hebben voor een ijsje of een moelleux!

Later, thuis, hebben we nog gekaart tot ongeveer 22 uur, dan heb ik de kindjes naar bed gestuurd. Ikzelf moest nog wat opruimen en tekeningen ophangen, maar dat doe ik dus morgen: ik ben moe! 😀

Goed gevulde zondag

Vlak voor ons vertrek naar het Leuvense vandaag kreeg ik een mail van buurjongen L. Of ik nog eens een schooltaak wilde nakijken. Ik beloofde hem dat deze avond te doen, want wij gingen schoonzus L. bezoeken.

Schoonzus zat weer eens niet op haar kamer. Deze keer echter zochten we haar niet bij haar vriendin, maar gingen we rechtstreeks naar de cafetaria. En daar zaten ze inderdaad, L. en zuster A. 'In een café zonder bier', grapte A., want er was niemand om te serveren en we zaten dus letterlijk droog.

Toch bleven we zitten. Schoonzus zag er bijzonder goed uit, en we praatten voluit. Of, beter gezegd, zuster A. vertelde ons heel veel over een boek dat ze me zoals beloofd cadeau gaf: "Kroniek van Tongeren, 2000 jaar feiten en gebeurtenissen uit het dagelijkse leven". 

Ze had het met heel veel plezier gelezen en (ik heb er al in gebladerd) ik denk dat ik er ook zal van genieten. 

Toen er eindelijk iemand aankwam om drankjes te serveren, bestelde Roger ons een wijntje, een biertje, een cola en een thee. En zuster A. haalde nog meer herinneringen op, aan Tongeren, aan schoonzus en haar moeder (mijn schoonmoeder en dus de "oma" van onze kinderen), aan haar eigen familie en aan haar leven als non. Op een zeker ogenblik zei ik dat ik vond dat ze al die herinneringen zou moeten opschrijven, wat ze beaamde, maar "ze had toch zo weinig tijd"! 

Tegen 17 uur brachten we schoonzus naar de eetkamer en reden daarna terug naar Haspengouw. Waar ik na ons avondeten en de afwas meteen begon aan de schooltaak van L. Interessant onderwerp trouwens: over het gebruik van standaard-, tussentaal en dialect.

Daarna wilde Roger onze belastingaangifte online invullen... en dat kostte ons weer heel veel tijd. Tijd die ik liever had besteed aan lectuur! 

Droom en herinnering

Vandaag typte ik onder andere weer enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over, waarin ik schreef dat ik met "Myriam van De Splinter" en Dirk Lambrechts op restaurant was geweest. En ik herinnerde me (ik denk dat ik dat nooit ergens heb opgeschreven) dat ik jaren geleden droomde dat Dirk zaliger me kwam zeggen dat "hij vriendin Myriam Chardome had teruggevonden". Ik schrijf "zeggen" maar in feite wordt er in dat soort dromen niet gesproken, alles gebeurt telepathisch en soms is het moeilijk te "begrijpen" wat er in "gedachten" wordt uitgezonden. 

Maar kom, ik werd toen wakker met een heel levendige herinnering aan die droom over "Myriam van de Splinter" zoals ik haar noem in mijn dagboek ("De Splinter" is de naam van een vroeger café in Leuven). Die droom raakte me zelfs zo diep dat ik destijds op Google zocht naar Myriam Chardome. Toen viel ik op deze link (die ik vandaag opnieuw heb opgezocht): https://www.pf-sevenants.be/P1220.aspx?IdPer=489688 . 

Tot mijn verbijstering ontdekte ik daar dat onze vroegere vriendin Myriam Chardome een paar dagen vóór die droom was overleden!

Naar schoonzus L.

Gisteren kreeg Roger een telefoontje van de voorzitter van de bond van vroegere bedienden van Axa. Terloops had Roger hem verteld dat hij niet zoals gebruikelijk een ruiker had gekregen voor zijn 80 jaar  en deze ochtend worden we wakker gebeld met een prachtige ruiker vanwege Axa! 

 

Daarna onze brunch en wat opruimwerk en, net toen ik wilde beginnen even verder te werken aan die inventarisatie, besliste Roger iets vroeger dan voorzien naar het Leuvense te vertrekken. We zouden immers schoonzus L. bezoeken en Roger wilde graag nog voor de duisternis terug thuis zijn.

Met schoonzus wisselden we nieuwtjes uit in de cafetaria waar net een schoenenverkoop plaatsvond. Er was dus veel in-en uitgeloop en veel te bekijken. L. drinkt daar meestal een wit wijntje, Roger en ik koffie en thee (Roger drinkt niet gauw meer alcohol als hij nog moet rijden). Deze keer hadden we echt zin in eens wat anders en we probeerden een alcoholvrij bier... dat eigenaardig genoeg meeviel.

Vandaag kwam L. dus helemaal niet te laat voor het avondeten en vertrokken wij goed op tijd terug naar Haspengouw. Helaas, we kwamen in een monsterfile terecht, verloren zo heel veel tijd en werden dus toch verrast door de duisternis (Roger leek er wel geen last van te ondervinden).

Toen we eindelijk thuiskwamen was het hoog tijd om aan het avondeten te beginnen. Na het afruimen en het afwassen, nog snel een paar mails beantwoord... en nu voel ik me te moe om nog wat dan ook te doen: verder inventariseren is voor morgen.

Karel is malcontent

Afspraak met vriend Karel in het Leuvense vandaag. 

Omdat De Brug gesloten is, reden we naar Brasserie 500. We zijn daar twee keer geweest met Zeger en ik wist dat het eten er goed is, al is het er heel druk. Daarom stelde ik voor op het terras (waar slechts één persoon zat) te eten. De temperatuur was nog lauw: Roger, maar vooral Karel zochten liever een rustige plek binnen. 

Ons hoekje bleef echter niet lang rustig. Het werd er zelfs zo druk dat Karel absoluut naar een andere tafel wilde verhuizen, met onze servetten, glazen en bestekken.

Helaas, waar we nu zaten werd het al even lawaaierig. We kregen ons eten (dat was inderdaad lekker, al viel mijn koniginnehapje minder mee dan in de Winston in Sint-Truiden) en vlak daarna wilde Karel weg: hij kon echt niet tegen al dat lawaai. 

We reden naar The Lodge en vonden een parkeerplaats een heel eind er vandaan. Ondertussen was het al iets warmer geworden (ik schat iets meer dan 20°C) en we besloten er nog een koffie te drinken op het terras, onder de lindeboom. Er zat echter zoveel volk op dat terras dat die lindeboom slechts met heel veel moeite te bereiken was met de rollator. 

Maar kom, uiteindelijk zaten we daar een beetje afgezonderd en Karel ontspande: 'Wat een rust hier in vergelijking met die Brasserie 500!'

Maj bezoeken

We gingen vandaag eindelijk Maj bezoeken in het rusthuis van Heers en ik was oprecht blij haar eindelijk weer te zien! Samen haalden we haar echtgenoot Charlie in de gesloten afdeling om ons te vergezellen naar de cafetaria.

Charlie herkende ons helemaal niet meer maar desondanks vertelde hij ons van alles terwijl we genoten van een drankje en lekkere pannenkoeken getrakteerd door Maj. Helaas, wij begrepen niets van wat hij ons vertelde. Maj sprak dan weer over haar bezigheden, haar columns in de Standaard, het leven in het rusthuis enzovoort.  

Op een zeker ogenblik kregen we het gezelschap van Charlies broer. Die wij niet kenden. Althans, dat dacht ik, want Roger herinnerde zich vaag dat we hem meer dan tien jaar geleden al eens ontmoet hadden op een tentoonstelling. En het klopt, dat was in oktober 2010! Die Gerda was toen (voor haar echtscheiding en het overlijden van zijn zoon) immers de schoondochter van Charlies broer! 

Na nog een heel aangename babbel namen Roger en ik afscheid met de belofte deze keer niet meer zo lang te wachten voor een volgend bezoek.

33°C in de schaduw

Prachtig weer op deze eerste zondag van september (net zoals die tientallen jaren dat we op deze dag onze Matadi-vrienden terugzagen)! Een beetje te warm zelfs vandaag: tot 33°C in de schaduw. 

Toch wilde Roger (na een kort telefoontje met de kindjes die de vakantie nog helemaal niet beu blijken te zijn) nog eens wat "rondrijden". Dat rijden deed deugd dankzij de airco, het "enkele stappen zetten hier en daar" was er duidelijk te veel aan! Na Wellen en Kerniel belandden we in Borgloon waar Roger nog eens voorstelde een "terrasje te doen".

We genoten er van een wijntje of een biertje en geraakten er even in gesprek met de uitbater die klaagde over de hitte: hij gaf toe dat hij uitkeek naar het sluitingsuur om eindelijk te kunnen rusten! 😀

Een terrasje in Borgloon

Prachtig weer vandaag en Roger stelde voor nog eens wat "rond te rijden" (en hier en daar enkele stappen te zetten dus). Toen we in Heks aankwamen, hoopte ik stiekem dat de tuin van Stephane Malais zou open zijn maar die blijkt wel degelijk gesloten. Jammer.

In Borgloon stelde Roger voor een "terrasje te doen". We liepen er wat rond, kozen uiteindelijk een terras in de schaduw, met niet te veel volk maar toch voldoende om onze hobby te kunnen uitoefenen. 

Hoewel het aanbod aan bieren veel minder rijk was dan wat de kaart liet vermoeden, genoten we daar toch een dik uur van onze drank, elkaars gezelschap en... het observeren van mensen.

Thuis warmden we een restje linzensoep op, beantwoordde ik nog een paar neven en werkte ik nog een poosje aan die adellijke doodsbrieven. Morgen wordt het heet (34°C) lees ik: ik ben blij dat  we dat "terrasje doen" niet weer hebben uitgesteld!

32°C in de schaduw

Die temperatuur bereikten we vandaag. Ik zei tegen Roger na onze brunch dat we best zouden thuisblijven en geen "uitgesteld" terrasje doen.

De keukengordijnen bleven dicht, de ramen ook. En dan zegt Roger plots, rond 15 uur: 'Ik ga een beetje gras afrijden.'

Ik weet het, de hele tuin in één keer onder handen nemen, dat lukt niet meer. Ik weet ook dat Roger dat gras afrijden in stukjes doet (dat geeft hem elke dag een deel van de nodige beweging, al betekent dat ook dat, als hij eindelijk klaar is, hij moet herbeginnen - net hetzelfde als met ons huishouden dus😀). 

Maar met deze hitte gras gaan afrijden? Net nadat ik hem had uitgelegd waarom we vandaag beter geen "terrasje zouden doen"?

Ik liet Roger echter gaan nadat ik hem toch nog even waarschuwde dat ik dat echt niet verstandig vond. Nog geen vijf minuten later kwam hij terug binnen. 👍

En we gingen aan het lezen. Roger vertelde me dat in Doorbraak iets stond over die openingsceremonie. Ik las het artikel ook en vond het vrij oppervlakkig. "Toch," lees ik daar onder andere, "zijn de meeste reacties positief". Eigenaardig.

Deze avond, na het avondmaal (er stonden gevulde courgettes op het menu en dat was, hoewel heel lekker, geen goed idee, want dat ovengerecht deed de temperatuur in de keuken stijgen tot 26°C), keek ik nog even rond naar reacties op YouTube en ik merkte dat de mensen in Frankrijk inderdaad heel verschillend reageren. Maar ik kreeg echt de indruk dat de (misschien meestal wat oudere?) meerderheid serieus geschokt is (uiteraard kan ik het niet bewijzen, ik spreek enkel over een persoonlijke indruk hé).  

Ik vind het jammer dat ik niet naar die ceremonie heb gekeken en nu aangewezen ben op de delen die vloggers me laten zien (maar, heb ik ergens gelezen, er is sprake van de heruitzending van net die passages te censureren, zoals men trouwens al deed in bepaalde landen bij de uitzending van de ceremonie op tv). 

Intrigerend allemaal!

Goed gewerkt vandaag!

Boodschappendag vandaag. Daarna wilde Roger een "terrasje doen" maar tegen dat we waren overeengekomen welk terrasje dat dan wel zou worden (hij had blijkbaar geen zin in Den Teluur en de tuin van Stephane Malais is blijkbaar niet meer open) bleek dat gesloten te zijn.

Ik begon dus maar aan mijn "werk". 

Enkele uren besteed aan het nalezen van proefdrukken voor het volgend nummer van Oostland  (publicatie van de KVLS die blijkbaar dus toch nog op papier verschijnt). 

Daarna, na een ommetje via  YouTube waar het nog steeds wemelt van de reacties (voorbeeld deze keer in het Engels) op die openingsceremonie (ik hoorde er anders niet veel over op het Journaal!), wilde ik nog een uurtje geboortedata van edellieden opzoeken. Ik heb op één uur welgeteld één datum en twee voornamen van echtgenoten gevonden! 😅 

Daarna was het tijd om voor ons avondmaal te zorgen (heel eenvoudig en snel vandaag: gazpacho en pens met gebakken appeltjes).

Afspraken in het Leuvense

Ik heb het boek uit. Schandalig eigenlijk hoeveel zaken niet verder mochten onderzocht worden!

Vandaag heb ik daar echter niet verder over nagedacht: we hadden immers afgesproken met vriend Karel. Weer reden we samen van zijn flat in Leuven naar "De Brug" in Herent waar we zoals steeds uitstekend aten, bijpraatten en alle wereldproblemen oplosten 😀. Het was prachtig weer (ik vermoed ongeveer 26°C) en eerst was Karel van plan de middag te eindigen in de tuin van "Café Maritime". Zelf zag ik daar een beetje tegenop vanwege de steile trappen naar die tuin. Na ons dessert (een ijsje voor onze vriend, koffie of thee voor Roger en mij) voelde Karel zich echter wat moe en zag hij af van zijn plannen. Hij werd liever naar huis gereden. Tja, we zijn dan ook oude mensen geworden hé! 😀

Dat betekende voor ons een uurtje vroeger dan voorzien bij schoonzus L. aankomen. Waar we ook hadden afgesproken met Zeger. Schoonzus sliep, we maakten haar voorzichtig wakker, reden haar naar de cafetaria die echter gesloten bleek. Zeger kwam daar net aan en samen zaten we een poosje te keuvelen in de schaduw op het binnenplein van het rusthuis. Na korte tijd wilde schoonzus terug naar haar kamer: ze voelde zich te moe. 

We verlieten het rusthuis dus al een uurtje na onze aankomst en spraken met Zeger af in "De Spuye".  Waar Zeger op de fiets veel sneller aankwam dan wij met de auto! 

Daar dronken we nog een biertje op het terras, genietend van het zomerweer. Een heel gezellig uurtje werd dat, met aangename, heel interessante conversaties. Nog eens op restaurant eten, daar had Roger echter helemaal geen zin in (ik vermoed dat hij ook vrij moe was) en dus reden we daarna meteen terug naar Haspengouw. 

Wat eigenlijk niet zo verstandig bleek: we zaten midden in het spitsuur! 

Nog erger dan de E313!

We zouden vandaag de broer van Roger bezoeken in een revalidatiecentrum in Overpelt. Hoewel de GPS  ons had gemeld dat we er ongeveer één uur zouden over doen, werd dat meer dan anderhalf uur. We werden gevoerd langs Kortessem en Genk en de weg (ik weet niet welke nationale het was) werd alsmaar drukker. Het was gewoon vreselijk! 'Bijna even erg als de E313', zei ik tegen Roger, waarop hij antwoordde: 'Veel erger!'

Na aankomst brachten we met schoonbroer een paar heel gezellige uren door in de cafetaria. Met, vond ik, bijzonder lekkere koffie. Bier werd er niet geserveerd (maar Roger drinkt dat in principe toch niet meer als hij nog moet rijden - vandaar misschien dat we nog zo zelden op café gaan). Op korte loopafstand is er echter een ontmoetingsruimte en daar serveren ze wel lekkere bieren: misschien daar naartoe gaan volgende keer (schoonbroer is toch "te voet")?

Iets over 17 uur reden we terug naar huis... en deze keer voerde de GPS ons langs de E314 en 313. En... het was er veel minder druk dan wanneer we naar het Antwerpse rijden. Een uur en 15 minuten later waren we thuis waar we meteen de deze ochtend bereide soep opwarmden! 

Ik zal maar wat minder klagen over die 313 zeker? 

Terwijl ik dit schrijf, hoor ik een uil roepen in de wei!

Oud worden en aftakeling

We haalden vandaag nog eens vriend Karel (82 jaar sinds oktober) af aan zijn flat en reden samen naar "De Brug" in Herent. Dat werd opnieuw lekker eten en lang bijpraten. Politiek, lectuur, literatuur en herinneringen aan overleden vrienden passeerden de revue en dan ging het nog over oud worden, ouderdomskwaaltjes en aftakelen. 

Eerst wilden we de middag zoals gewoonlijk eindigen in de Kantien of zelfs in de tuin van Café Maritime (het was prachtig lenteweer) en Seany bellen om haar voor te stellen zich daar bij ons te voegen. Maar volgens mijn gsm was Café Maritime gesloten en zelfs de Kantien haalden we deze keer niet. We zaten immers zo lang te keuvelen dat het uiteindelijk de moeite niet meer leek nog ergens anders naartoe te trekken.

Nadat we Karel naar huis hadden gebracht, reden wij terug naar Haspengouw. Het eerste wat ik thuis deed, was de jongste column van Maj lezen. Opnieuw schrijft ze prachtig over haar leven in het rusthuis... en deze keer ook over aftakeling.

Omdat we toch iets vroeger thuis waren dan verwacht, twijfelden we even of we naar een boekpresentatie  georganiseerd door Heemkunde Groot Heers zouden gaan maar uiteindelijk besloten we na ons karig avondmaal toch maar thuis te blijven: op onze leeftijd vinden we één activiteit per dag blijkbaar voldoende! 😀 

P.S. Karel was heel blij met zijn schapenvacht!

Toch nog een beetje feest

Vandaag gingen we eindelijk nog eens op bezoek bij Maj. Samen met haar haalden we haar man op de gesloten afdeling van het rusthuis. Ik vond het aandoenlijk hoe enthousiast hij haar onthaalde. Ons herkende hij helemaal niet, ook niet toen ik hem onze vroegere gezellige avonden herinnerde.  

In de (vandaag opvallend drukke) cafetaria trakteerde Maj ons op een drankje en pannenkoeken (ze waren heel lekker - ik weet het, ik zou ze niet mogen eten). Het werden een paar heel gezellige uurtjes, met diepgaande gesprekken, herinneringen, literaire uitwisselingen (Maj reserveert ons nog mooie columns voor de komende maanden) waarbij we haar echtgenoot probeerden te betrekken - niet gemakkelijk, net zoals het moeilijk was te begrijpen wat hij zelf allemaal vertelde. 

Het werd dus toch nog een beetje feest - en wat bewonder ik het geduld van Maj!

Afspraak met Karel in de regen

Afspraak in het Leuvense met Karel vandaag en we kregen regenbui na wolkbreuk, de hele middag. Zoals gebruikelijk aten we in "De Brug" in Herent, dat opnieuw open was. Deze keer leek Karel niet honderd procent tevreden over zijn varkenshaasje maar Roger en ik vonden het eten even lekker als steeds. 

Vandaaruit reden we, weer in de regen, naar "de Kantien" in Heverlee, waar we de rest van de middag in de "veranda" doorbrachten, met een Orval voor mij en koffie voor de heren. Karel was in een vrij nostalgische bui en praatte veel over vroeger, over onze overleden vrienden. Uiteraard hadden we het ook over zijn nakende reis naar Frankrijk, politiek en literatuur, 

Karel wist wie Jo Claes is maar had nog geen boek van hem gelezen. Ik sprak over mijn lectuur en vertelde dat ik de twee boeken die ik van hem heb gelezen heel goed vond maar dat Roger een derde boek (dat ik deze avond zou beginnen te lezen) vrij rommelig van opbouw vond. 

Na een laatste wolkbreuk brachten we Karel terug naar zijn flat en reden wij terug naar Haspengouw. 

Op dit ogenblik ben ik dat derde boek van Jo Claes aan het lezen en Roger had gelijk: flashback na flashback van flashback zodat je op den duur bijna niet meer weet in welke flashback je zit. Het tegenovergestelde dus van wat ik apprecieerde in de twee boeken die ik daarvoor had gelezen! Ik lees toch nog even voort... 

Prachtig herfstweer

De meteorologische herfst is begonnen... en we kregen prachtig weer! We reden nog eens rond in de streek en weer vonden we het overal zo "toeristisch druk"! In Mettekoven echter was het iets rustiger - al zag je toch vrij veel Vespa's rond rijden -  en we besloten er heel even rond te wandelen (jammer genoeg niet meer de heuvels in) en daarna een "Blonde Bink" te drinken op het terras van het enige café - waar we geregeld met Boudewijn Knevels zaliger zaten.

Deze avond een telefoontje van Hendrik: hij en Debby komen heel binnenkort nog even naar hier! 😊

Terug naar het Leuvense

We hadden met vriend Karel afgesproken rond 12 uur. Samen reden we in de gietende regen naar "De Brug" in Herent maar die bleek gesloten. En dat hoewel ik vlak daarvoor op de website van de brasserie had gezien dat ze open zou zijn! 

Dus reden we terug naar Leuven waar we, rond 13:30 uur, iets gingen eten in "The Lodge".  Karel had ons die brasserie aanbevolen en, eerlijk gezegd, ik vraag me nog steeds af waarom. Ik bestelde bijvoorbeeld hetzelfde als wat ik onlangs in de "Winston" (Sint-Truiden) had gegeten en... het was veel duurder en helemaal niet lekker. Deze avond zei Roger me dat zijn "fish and chips" ook niet fameus waren. Daarbij was het heel druk in dat restaurant, terwijl Karel normaal gezien dat soort toestanden zorgvuldig vermijdt. 

Maar kom, we hebben er toch ongeveer anderhalf uur nieuwtjes kunnen uitwisselen. We hadden het uiteraard ook over onze verdwenen vrienden, politiek, onze ouderdomskwaaltjes (bij Karel was het vandaag een kniegewricht dat hem serieus parten speelde, bij mij een heupgewricht) en over onze vroegere studies. Karel studeerde destijds "Germaanse filologie", vooral, zo vertelde hij, voor het letterkundig gedeelte, want taalkunde op zich interesseerde hem niet echt (terwijl ik dat aspect juist wel heel interessant vond in de "Romaanse filologie").  

Omdat ondertussen de regen was opgehouden, besloten we nog koffie te gaan drinken in de "Kantien" daar tegenover waar we eindelijk nog eens een uurtje buiten konden zitten. Daar was het heel rustig en we zaten er gezellig, al was het nog vrij koud en vochtig (we kregen zelfs het bezoek van enkele slakken, die Karel telkens voorzichtig naar de lavendelplantjes vlak naast ons tafeltje verhuisde).

Nadat we Karel naar zijn flat hadden teruggebracht, reden wij iets over 16 uur terug naar Haspengouw en het was weer vrij druk op de weg: overal wegenwerken!

Bezoekje aan Maj en Charlie

Deze ochtend werden we gewekt door een heel hevig onweer met felle regen- en hagelbuien. Deze keer hoorden we wel geen hagelkanonnen! Later bleken in de buurt veel kelders te zijn ondergelopen maar wij bleven gelukkig weer gespaard. 

Na de middag reden we even naar het rusthuis van Heers voor een bezoekje aan Maj. We kregen de kans met haar nog een andere kamer in het rusthuis te bezoeken (kamer die me herinnerde aan die van Paul B. zaliger destijds). Net als toen stond die eenpersoonskamer me fel aan. We liepen dan, met Maj en haar echtgenoot Charlie, naar de gezellige cafetaria. Bij een kopje koffie of thee praatten we, onder andere over de plannen van Maj en Charlie, die binnenkort wat ik een "kunstboek" zou noemen, presenteren:  een bundel gedichten van Maj met foto's van Charlie. We hadden het ook over hun leven in het rusthuis en echt, ik heb weer de indruk dat geen enkel verwijt uit de documentaire, die ik gisteren bekeek, op dit rusthuis van toepassing is.  Ik heb het al gezegd: als ik naar een rusthuis zou moeten (en ik kon kiezen), ik zou opteren voor dat van Heers. 

Ha nee, toch niet, want het heeft wel één heel groot nadeel voor ons: praktisch niet te bereiken zonder auto. Stel: Roger en ik zouden daar wonen en Hendrik of Zeger zouden ons een bezoekje willen brengen. Dat is voor hen, vanuit het Antwerpse of het Leuvense, praktisch onmogelijk met het openbaar vervoer.

Na een uurtje bijpraten kregen we het gezelschap van een heel lieve dame die bleek de schoondochter van Maj en Charlie te zijn.  Roger en ik zijn  toen niet lang meer gebleven. Ik wilde immers nog een boodschap doen in Sint-Truiden (waar de straten blank hadden gestaan na de felle regens). Helaas, we vonden geen parkeerplaats dicht genoeg bij de winkel waar ik wilde zijn (kermis in Sint-Truiden hé!) en, vermits ver lopen niet meer echt aan ons besteed is, keerden we maar onverrichterzake naar huis.

Een uitstapje

Nog steeds mooi weer vandaag. Roger stelde voor "even te wandelen" in Sint-Truiden. Het werd meer een "heel klein beetje rondlopen" maar het deed deugd. We liepen een beetje rond in en in de buurt van het Begijnhof (ik met mijn wandelstokken, want Rogers ritme volgen is te pijnlijk, zelfs nu hij opvallend trager loopt dan vroeger) en bezochten er nog eens de kerk met zijn prachtige muurschilderingen. Daarna stelde Roger voor naar de brouwerij van Kerkom te rijden waar we nog genoten van een lekkere bink op het binnenplein. 

Ik heb echt genoten van het uitstapje maar vind het triest te beseffen dat we waarschijnlijk nooit meer "de wildernis" zullen ingaan. 

De regen blijkt heel plaatselijk

We reden deze middag naar "De Pastorie" in Gors-Opleeuw, zo'n tiental kilometers van hier. Weer in de regen. Maar in Gors-Opleeuw was het droog en scheen de zon !  

Op het verjaardagsfeest van Denise had haar schoonbroer ons verklapt dat hij, zijn echtgenote, Denise en enkele wandelvrienden deze dagen in onze buurt verbleven (ja, het zijn die wandelvrienden waar ik gisteren over schreef). Hij had ons zelfs hun hele programma gegeven en we hadden afgesproken dat Roger en ik op hun laatste dag Haspengouw Denise zouden verrassen in "De Pastorie" waar ze na een wandeling zouden eten. 

Denise leek blij verrast, we werden door de wandelaars zelfs getrakteerd op een drankje, er werd bijgepraat, maar ik was ook verrast: zij hadden vandaag helemaal geen regen gehad! En, buiten een wolkbreuk in Tongeren gisteren, bijna geen regen tijdens hun verblijf in Haspengouw! Blijkbaar is die regen dus heel plaatselijk.

Na een uurtje bijpraten met Denise, haar zus en schoonbroer en een paar mensen die we via Denise kennen, maakten de wandelvrienden zich klaar voor een laatste wandeling en reden wij terug naar huis. Waar nog enkele huishoudtaken op ons wachtten.  

P.S. (5/8/2023) Ik merk dat ik me enigszins verkeerd uitdruk in deze post, of dat ik niet voldoende uitleg geef. Ik zei dat Denises schoonbroer ons het wandelprogramma "verklapte" en dat klinkt alsof Denise wist dat ze naar onze streek zou komen maar het me niet vertelde. In feite had haar schoonbroer heel dat wandelprogramma geregeld maar wisten de deelnemers (waaronder Denise dus) op dat feest nog niet waar ze naartoe zouden gaan, welke wandelingen ze zouden maken, wat ze onderweg zouden bezoeken, waar ze zouden logeren enz. Vandaar dat ik het woord "verklappen" gebruikte (ik mocht dus absoluut niet laten weten aan Denise dat ik al meer wist dan zij) maar ik had misschien beter het werkwoord "toevertrouwen" gebruikt?