dinsdag 31 maart 2015

Storm

Het heeft heel de vorige nacht en heel deze dag gestormd! We hadden gisterenavond oud papier voor de ophaalbeurt van vandaag buitengezet: deze ochtend mochten we na onze brunch overal op straat papier bij elkaar rapen! Niet zo leuk met die wind. Ik merkte wel op dat niet alleen ons oud papier alle kanten uitgewaaid was: we ontmoetten heel veel zaken die niet van ons afkomstig waren.

Terwijl we met dat opruimen bezig waren, kwam een buur voorbij. ‘Niet te erg, de schade?’, vroeg hij ons. Bleek dat een deel van de golfplaten boven onze garage verdwenen was. Dat hadden we nog niet opgemerkt. Dat werd dus bellen naar de verzekering en naar een dakmaker. Gelukkig vonden we de platen terug in de tuin: ze kunnen niemand verwond hebben.

Ik vond het te fel waaien voor een wandeling, dus bleven we maar thuis, op een paar boodschappen in Heers na (en ik had echt moeite om mezelf recht te houden terwijl we van de auto naar de plaatselijke Delhaize liepen).

De wind blijft gieren, het poortgebouw en de “koer”, die ik gisteren een beetje schoonmaakte, liggen weer vol herfstbladeren, de wind jaagt zelfs in huis langs kieren stof binnen op plekken die ik al had schoongemaakt. Hopeloos is het huishouden hier in dat oude huis! Glimlach

Deze avond, na het eten (ik had warmere dagen voorzien en we aten dus lamsvlees met rauwkost na een broccolisoep) verder gelezen in “Soumission” (echt goed!) en daarna naar een aflevering van Star Trek gekeken.  Die ik afwisselend heel slecht en heel goed vond.

maandag 30 maart 2015

Ergernis

Na een mooie, zonnige maar nog steeds winderige dag (onze “koer” en het poortgebouw in twee sessies onder handen genomen, een wandeling in de buurt van Borgloon, deze avond lekker eenvoudig eten en daarna lectuur) heb ik me deze avond weer geërgerd aan de website van de overheid.

Ik ben nu wel niet meer BTW-plichtig maar ik moet toch elk jaar voor 31 maart een lijst indienen van mijn BTW-plichtige klanten. Ik heb daar meer dan een uur aan besteed en toen lukte het nog niet.

Zoals meestal kwam Roger ertussen: ‘Je bent veel te ongeduldig!’. ‘Oké, probeer jij dan maar’, stelde ik voor. Hij botste op dezelfde onmogelijkheid als ik: het BTW-nummer van de klanten kreeg hij maar niet ingevuld.

Terwijl ik een paar andere werkjes verrichtte, bleef hij proberen en toen ik terugkwam, had hij de oplossing gevonden. Je mocht immers niet “BE” typen aan het begin van die BTW-nummers (die wel degelijk beginnen met die letters).

De creatieve Roger had bedacht dat vermits die letters overal dezelfde waren, hij die misschien moest weglaten. Hij kreeg dus gelijk.

Ik echter had opgemerkt dat waar ik mijn eigen BTW-nummer (want dat heb ik nog steeds) moest invullen, die “BE” er al stond maar dat die letters er niet stonden waar ik het nummer van mijn klanten moest invullen. Dus dacht ik (dat lijkt me logisch, niet?) dat ik daar die letters wel moest invoeren. Kon die (vreselijk trage) website dat niet duidelijk maken?Boze emoticon

Handig gedaan!

Ik krijg praktisch dagelijks e-mails uit Amerika waar ik uiteraard nooit op inga. Vandaag zat er weer zo’n “aantrekkelijk” berichtje in mijn mailbox:

“(…) De London Book Fair is over twee weken. U wist het misschien niet, maar tal van grote Nederlandse uitgevers zijn daar ook. Ze zijn op zoek naar nieuw talent.

Zij denken dat ze dat uit het buitenland moeten halen, maar dat komt mede doordat ze in eigen land de naam van Jessy Maesen niet kennen.

In Nederland en België moet je connecties hebben in de uitgeverswereld, anders zien ze je niet staan. Dat is geen boze opzet. Zo werkt het nu eenmaal.

(…) Ik ga tijdens de boekenbeurs in Londen bij de Nederlandse uitgevers langs. Stop hier, en denk u even in:

Stel u voor: de allereerste keer dat grote Nederlandse uitgevers de naam Jessy Maesen te zien krijgen is als ik hun kom vertellen dat u inmiddels al in het Engels in Amerika wordt uitgegeven!

(…)

Snel! Het is al bijna zo ver! Ga naar www.americastarbooks.nl/?p=2821 voor € 19. Gebruik couponcode BigDutch want daarmee brengt u uw onkosten terug van €79 naar €19. We maken hier in Amerika snel een presentatie voor de grote Nederlandse uitgevers en literaire agenten. Daarin vertellen we hun onomwonden dat Jessy Maesen een Nederlandstalige auteur is die inmiddels al in het Engels is vertaald en in Amerikaanse boekwinkels te koop is. Ze zullen grote ogen opzetten! Wij zorgen ervoor dat ze net zo veel exemplaren van zowel uw Nederlandse versie als de vertaling in handen krijgen als ze willen hebben om zich een oordeel te vormen. Als uw huidige Nederlandse uitgever Free Musketeers is, regelen wij met hen de eventuele overdracht van uw contract!

Soms voert de weg naar Nederlands succes via Londen!”.

Buiten het feit dat ik liever heb dat niemand en zeker geen uitgever die slechte Engelse vertaling te zien krijgt, vraag ik me ook af of iemand ooit ingaat op zulke voorstellen?

zondag 29 maart 2015

Tweede collectedag

Deze keer heel veel bezoek, ondanks (of dankzij?) de felle wind (waardoor ik zelf bijna omver werd gewaaid in het terug naar huis lopen), de kou en de regen. En misschien ook dankzij de nabijheid van het kerkhof. Het is immers Palmzondag en dan is het in deze streek de gewoonte palmtakjes te leggen op graven.

Er zijn veel bruikbare voorwerpen binnengebracht maar zelf heb ik geen werk gehad. Er was een tweede “verhalenoptekenares” aanwezig, die de mensen van Heers beter kennen en die ook een meer strategische plek had ingenomen.

A3292637 Foto Roger

P3290307 Eigen foto

P3290311 Wat de andere typiste opschreef, had ik graag zelf willen horen, maar kom, ik lees het wel te gepasten tijde (eigen foto)

A3292639

A3292653 Foto’s Roger

P3290310 Eigen foto

Weer enkele min of meer bekenden ontmoet (onder anderen twee buurvrouwen, de zus van een andere buurvrouw, Jo Billen uit Wellen en de gemeentesecretaris), nog eens de tentoonstelling bewonderd, interessante conversaties gevoerd en gevolgd, en genoten van aangeboden broodjes (van de taart heb ik maar niet geproefd). 

P3290313 

P3290306 Eigen foto’s

A3292659

A3292642

A3292668 Foto’s Roger

De hele werkgroep WOI was uiterst tevreden, wat de sfeer echt ten goede kwam.

En… Schepen Leus bevestigde me dat bij de presentatie van ons uiteindelijke boek Modamske zal mogen tentoonstellen (met natuurlijk de daarbij horende gedichten van KVLS-leden).

zaterdag 28 maart 2015

Eerste collectedag

Of is het collectiedag? Ik hoor collectedag zeggen maar lees collectiedag op de folder.
Maar kom, de werkgroep WOI organiseerde die dag om mensen de kans te geven objecten en foto’s in verband met de grote oorlog te brengen die we kunnen gebruiken in het uiteindelijke boek. Mijn taak was eventuele verhalen op te tekenen.

Eigenlijk was de opkomst nogal mager. Maj (zij en Charlie waren er ook) heeft me wel een heel mooi verhaal verteld.

Een vrouw uit Heers wilde haar vele foto’s niet terugkrijgen: ze was al zo blij dat ze eindelijk iemand interesseren, want haar kinderen geven er niet om.
En een man bracht ons een gedenkplaat (met jammer genoeg enkele spelfouten) waarvan hij ons het verhaal vertelde.

A3282635

A3282629 Foto’s Roger

De tentoonstelling die we leenden van de provincie was wel de moeite waard!

“Soumission” van Houellebecq is deze ochtend aangekomen. Tijdens de rustige uren van deze dag ben ik er al in beginnen lezen. Heel goed! Ik lees trouwens nu meteen verder!

vrijdag 27 maart 2015

Dankzij Roger…

… konden we vandaag een lange wandeling maken. Terwijl ik uren aan een stuk vertaalde (er was deze middag nog een andere dringende vertaling aangekomen), nam hij de salon onder handen. Achteraf moest ik wel lachen: hij verwijt me telkens en terecht dat ik niet genoeg naar boven kijk bij het schoonmaken en dus vaak spinnenwebben laat hangen, nu merkte ik dat hij op zijn beurt een paar lampen en – volgens hem overbodige – siervoorwerpen vergat af te stoffen. Ieder zijn specialiteit dus!Glimlach

We wandelden nog eens van Borgloon naar het schilderachtige Kuttekoven en terug en ik genoot ervan, ondanks de vrij felle wind die de warmte van de lentezon temperde.

A3272623

A3272622 Foto’s Roger

Deze avond onder andere een bericht van Facebook gekregen. Edith Oeyen, de voorzitster van de KVLS, heeft een pagina aangemaakt voor de vereniging. Goed idee… maar ik merkte meteen dat ze foto’s van andere mensen gebruikt (onder andere van Roger) zonder hun toelating te hebben gevraagd. Ik heb haar daar toch even op gewezen in een mailtje: zij zou het immers ook niet leuk vinden als iemand zo maar één van haar gedichten op Facebook zette zonder haar toestemming en zonder haar naam te vermelden! Daar komt natuurlijk nog bij dat al wat je daar post eigendom wordt van Facebook.

Deze avond nog een telefoontje gekregen van Nany over wanneer ze precies zal aankomen voor het Paasweekend, samen met Hendrik. Ik verheug me er al op, maar daar later meer over.Glimlach

Toch nog even over die vliegtuigcrash

Ik zei dat ik er geen woorden  zou aan vuil maken maar ik las zopas iets dat misschien de uitleg kan zijn. Lees zelf hier.

donderdag 26 maart 2015

Matthias zegt eindelijk “Opa en oma”

Het kwam er ineens uit vandaag en fier dat hij was! Hij herhaalde het constant. Het viel me trouwens op dat hij veel meer andere woorden zei maar alleen als hij heel zeker van zichzelf was. Soms wilde hij duidelijk een woord uitspreken, aarzelde even en zei dan: ‘Nee!’.

P3260298

P3260301 Eigen foto’s

Toen we Elena van school gingen halen, bleek zij even goed geluimd. Ze had haast mij haar nieuwe schoenen te tonen (thuis, want ze zou ze pas binnenkort voor het eerst – in het “openbaar” - mogen aantrekken voor het verjaardagsfeest van haar Vake).

P3260302 Elena toont me haar nieuwe schoenen (eigen foto)

Het was een leuke maar heel drukke speel- en werkdag. We waren pas iets na 23 uur terug thuis waar een dringende en moeilijke vertaling wachtte (ik heb er zopas een uurtje aan besteed maar de rest is voor morgen: ik ben echt te moe) nadat ik eerst weer een klein uurtje iemand al chattend heb proberen te troosten.

Er valt eigenlijk nog veel te vertellen over deze dag maar ik ben echt uitgeput. De brief van mijn Matadi-vriendin zonder computer, die vandaag via de post aankwam, moest ik bijvoorbeeld bij gebrek aan tijd onderweg in de auto lezen.

woensdag 25 maart 2015

Over onze boekenverzameling op een grijze regendag

De hele dag heeft het geregend. Ik moest nog wat schoonmaken, dus eerst speelde die regen geen rol. Maar daarna! Roger en ik keken vaak of er een opklaring aankwam, ik belde met mijn moeder Nany die vertelde dat het in het Antwerpse begon op te klaren. Hier niets van dat: alles bleef maar grijs en het water bleef uit de lucht vallen. Geen wandeling dus (hoewel ikzelf hou van wandelen in de regen, tenminste als het niet te koud is).

Wat ik vandaag schoonmaakte was de bibliotheek. Op aanraden van vriendin Liliane stofte ik met een plumeau. Dat ging vrij snel! 

Terwijl ik daarmee bezig was, stelde ik me vragen over onze “verzamelwoede” wat boeken betreft. We hebben van al onze boeken waarschijnlijk de helft niet gelezen en zelfs aan het ritme van 4 boeken per week krijgen we volgens mij de andere helft ook niet meer gelezen in dit leven. Waarom die dan allemaal bijhouden?

Nee, ik kwam absoluut niet tot de conclusie dat ik ze wil wegsmijten.

Als ik een boek wil raadplegen, en ik vind de gezochte tekst niet online, vind ik die tekst of dat boek meestal in onze verzameling (soms na wat zoeken).

Die verzameling is ook helemaal geen geld waard: veel van die boeken zijn versleten van het lezen. En toch willen we ze blijkbaar niet kwijt.  Wat legt dan onze boekenverzamelwoede uit?

Ik ga er voorlopig van uit dat die boeken ons warm houden. Ook letterlijk: de bibliotheek, zoals we die kamer dus noemen, is naar het Noord-Oosten gericht, wordt amper verwarmd en daar is het nooit koud!

Boeken als isolatie dus!Glimlach

dinsdag 24 maart 2015

Nog over lectuur

Na ons avondmaal las ik (zoals gewoonlijk) nog een  hele tijd in de relax (onder andere in een roman van Agatha Christie).
Maar ook dit, wat dateert van 2008! Toen al waarschuwde Luc Van Braekel dus al voor wat nu gebeurt!

Finse piste en fit-o-meter Sint-Truiden, en luiheid

Omdat Roger mij vandaag hielp met stofzuigen, kregen we tijd voor een lange wandeling langs de Finse piste en de fit-o-meter aan het Speelhof van Sint-Truiden. We waren er niet alleen maar het was er ook geen overrompeling. Ondanks de relatieve kou werd het dus een aangename wandeling. Eigenlijk moeten we dat eens doen met de kinderen en zeker met de kleinkinderen: ze zullen er zich kunnen uitleven!

P3242596

P3242598

A3242610

A3242611

A3242613

A3242615 Foto’s Roger

Daarna wilden we iets gebruiken op het Speelhof zelf  maar het café bleek gesloten vandaag.

A3242618

A3242619 Sleedoorn begint te bloeien, teken dat het echt lente wordt (foto’s Roger)

Thuis nog veel interessants gelezen. Onder andere dit (ik pleit ook voor een recht op luiheid!Glimlach) en dit. En… Ik bestelde (online) het jongste boek van Houellebecq (Soumission).

Uiteraard gedroegen de media zich vandaag weer als gieren. Daar ga ik dus niets aan toevoegen al vind ik die vliegtuigcrash uiteraard ook heel erg.

maandag 23 maart 2015

Gelezen

Mijn ergste vijand is twijfel. Ondertussen ben ik erachter dat de twijfel slechts een wapen is in handen van de echte vijand: perfectionisme. Ik sta niet bekend als perfectionist en dan doe je 't misschien best wel goed als je 't stiekem wel bent

Dat las ik deze avond nog. Hier.

En… het deed me denken aan Roger en aan onze kinderen! Ze zijn alle vier immers veel meer perfectionist dan ik, met alle gevolgen van dien, zeker wat Roger betreft: bijna niets geraakt hier echt “af”.

Voor mij is het immers al in orde als het er uitziet als “af” (dat heeft te maken met mijn zin voor decor en toneel, dat weet ik).

Rustige maandag

We deden vandaag onze wekelijkse boodschappen en kochten onder andere mosselen. Mosselen betekenen dat Roger ‘s avonds instaat voor het eten en dat ik dus veel tijd heb om te lezen. Het aprilnummer van Alternatif Bien-Être was een poosje geleden aangekomen maar ik had er nog geen tijd voor gevonden. Nu dus wel. Boeiend zoals altijd…. en dan vooral een stukje over een zekere dokter Charbonier die van mening is dat onze hersenen niet ons bewustzijn voortbrengen, maar dat ze eerder ons bewustzijn “capteren” (wat ik al lang beweer – ik spreek daar ook al over in “De Ivoren Toren” - maar ik krijg dan telkens te horen dat ik geen wetenschappelijke praat vertel). Jammer dat ik hier niet zo gemakkelijk zijn uitleg kan kopiëren (omwille van de speciale opmaak van dat elektronische tijdschrift).

De mosselen waren heel lekker. Na daarna nog een uurtje lezen in een boek van Agatha Christie terwijl ik van mijn blokje bittere chocolade genoot, bekeek ik “I, Mudd”. “Plezante” aflevering van Star Trek!

Geen vertaalwerk vandaag en ook bijna niets gedaan in het huishouden (ik vond dat ik vorig weekend al voldoende huishoudtaken had verricht Glimlach). Een rustgevende maandag dus. 

zondag 22 maart 2015

Moe na een prettig weekend met Hendrik

Vrijdagavond kwam Hendrik aan. Dat werd weer enkele keren de wasmachine laten draaien en tot ver in de nacht discussiëren na het avondeten. Zaterdag regende het: we besloten naar Ikea te gaan. Daar was het echter onaangenaam druk. Daarna weer een lange avond zitten filosoferen.

Vandaag was het koud maar droog. We wandelden op een uurtje van Mettekoven naar Helshoven en terug. Ondanks de koele wind gaven de vele wilde narcissen me een lentegevoel.

P3222574

P3222576 Een dassenburcht?

P3222578

P3222581 Foto’s Roger

20150322_155348

20150322_155421

20150322_160536 Foto’s Hendrik

Terwijl ik voor ons avondeten zorgde, heeft Hendrik de binnenkant van mijn pc schoongemaakt met geperste lucht. Dat was al een hele poos echt nodig maar ik durfde het niet zelf te doen. Bedankt, jongen!

Na het eten trokken we naar Tongeren waar we nog een klein uurtje wandelden, iets dronken in een (niet echt aantrekkelijk) café vlakbij het station en daarna Hendrik op de trein zetten. Een heel prettig weekend maar nu ben ik wel moe! Glimlach

O ja, de KVLS organiseerde vandaag een literair ontbijt in Hasselt maar daar zijn we uiteraard niet naartoe gegaan: ten eerste werden we deze zondag toch te laat wakker en ten tweede had Hendrik helemaal geen zin in het luisteren naar gedichten. Knipogende emoticon

donderdag 19 maart 2015

Huishouden

We brunchten laat (dat is natuurlijk geen nieuws) en daarna wilde ik onze slaapkamer schoonmaken. Roger vond dat echter het ideale moment om die op te ruimen (voornamelijk van de spullen die hijzelf daar had opgestapeld). Resultaat: nadat hij dat had gedaan, begon hij spontaan zelf te stofzuigen enzovoort, waardoor ik niets meer moest doen aan die kamer.

Ik had ondertussen de wasmachine een paar keer laten draaien, ruimde tussendoor de keuken op, waste karaffen en kruiken af die we nooit meer gebruiken maar toch nog niet willen wegdoen, verzamelde uit de enige echte kast die nog in de “bibliotheek” staat spullen waarvan ik vind dat ze naar de recyclingwinkel mogen (en Roger gaf me later zijn “fiat”).

En toen was het tijd om te beginnen koken: geen wandeling vandaag.

Na ons avondeten en een beetje lectuur gingen we naar een vergadering van de werkgroep Wereldoorlog 14-18. Vooral om de collectedag (later meer daarover) voor te bereiden (in feite dus ook een vorm van huishouden).

Ik heb veel bewondering voor de bibliothecaresse: hoeveel uren steekt ze wel in dat project, naast haar gewone werkuren… En  haar eigen huishouden!

Wat mij ook opviel tijdens de vergadering: zij zorgt voor de koffie en andere dranken. Praktisch geen enkele man zal zichzelf bedienen. Toen ik de indruk kreeg dat Roger zin had in nog een kop koffie, moest ik hem zelf zeggen: ‘Die kun je jezelf inschenken hoor!’ Alleen Missotten nam de moeite (als man dus) andere mensen aan koffie te helpen. En na de vergadering was er geen enkele man die hielp afruimen!

Enkele mannen zullen hun vrouw meebrengen naar die collectedag. Raad eens wat ze daar worden verondersteld te doen? Jawel: koffie enzovoort serveren (en dus ook afwassen etc.).Boze emoticon

Op die collectedag is mijn opdracht “verhalen” opschrijven. Dat doe ik natuurlijk graag, maar… De manier waarop het mij werd voorgesteld maakte mij ongemakkelijk. Elie Missotten zei: ‘Jij schrijft goed, dus…’.

Nee, ik schrijf niet echt goed. Ik probeer alleen goed te schrijven (wat, dat moet ik toegeven en wat ik heel erg vind, sommige mensen die zichzelf “schrijver” noemen, zelfs niet proberen).

Rond 22 uur waren we terug thuis waar ik nog een aflevering van Star Trek bekeek. Eentje die ik lang geleden al gezien had, maar toen niet in de juiste context. Nu heb ik er veel meer van genoten, maar vond ik het ook veel “gewelddadiger en vreselijker”.

En toen ik deze post begon te schrijven, stootte ik mijn tweede glas Trappist om, waardoor ik heel mijn bureau moest schoonmaken!

Van een lenteschoonmaak gesproken! Glimlach

woensdag 18 maart 2015

Vrouwenwerk

Toen onze kindjes nog klein waren, verdiende Roger genoeg om mij toe te laten thuis te blijven en voor hen te zorgen (en daar hebben de kinderen, eerlijk gezegd, enorm van genoten).

Ikzelf vond het, ook eerlijk gezegd, niet altijd even leuk!

Kinderen opvoeden vraagt enorm veel energie en tijd, je moet ondertussen ook voor het huishouden zorgen (iets waar ik toen al een hekel aan had, maar dat moest nu eenmaal gebeuren). Het voelde aan als meid zijn … en vaak als vuilnisophaler zijn (die wel wordt betaald, terwijl ik NIETS kreeg).

Vandaag lijkt iedereen te weinig te verdienen om het mogelijk te maken dat moeders nog thuis kunnen blijven bij hun kinderen. Zij moeten immers “meeverdienen” en dus “meewerken”.

Natuurlijk is het zo dat pas gehuwden nu meteen alles willen hebben waar wijzelf jaren voor spaarden. En… dat de vrouwen niet alleen “moeten” maar ook willen “meewerken”. Wat ik begrijp (dat vreselijke, saaie huishouden hé!)

Alleen vraag ik me af hoe het verder moet. Zullen er steeds voldoende Lutti’s zijn? (ik bedoel onthaalmoeders natuurlijk). Of werkvrouwen (die dus de huisvrouw vervangen)? Zullen zij ook niet op de duur “interessanter” werk willen hebben?

En wat dan? De overheid die zorgt voor de opvoeding ?

Dagje Elena en Matthias

Elena had geen school, dus gingen we deze middag meteen Matthias afhalen bij Lutti. Hij “vertelde” ons van alles, alleen begrepen we hem pas als hij het gebaar bij het woord voegde. Het ging weer over al het speelgoed, over zijn vriendjes daar, over de schapen in de aanpalende wei, over tekeningen die hij ingekleurd had. En in het naar huis rijden, hoorde ik hem voor de eerste keer “fiets” zeggen toen we een fietser zagen oversteken.

“Thuis” werden we onthaald door Elena en haar mama die een gezelschapsspelletje aan het spelen waren. Matthias wilde meespelen terwijl ik voor koffie en thee zorgde, maar eerlijk gezegd bracht hij het spel nogal in de war!Glimlach

Na het eten, terwijl hun mama even ging lessen voorbereiden, speelden we een poosje, zongen we en dansten we. Uiteindelijk bekeken we samen een deel van een filmpje over Maja de bij. Slechts een deel, want kort daarop moest Elena met haar mama naar de tandarts voor een tandcontrole.

P3182559 Foto Roger

Matthias en ik zouden buiten gaan spelen. We speelden een poosje op het terras, maar dan begon Matthias geregeld ‘Tuin! ’ te herhalen. Ik wist wel wat hij wilde: naar de schommels. ‘Vraag aan opa om naar de tuin te gaan,’ antwoordde ik hem (zodat ik hem niet weer zou moeten optillen: hij wordt echt te groot en te zwaar voor mij). Dat deed hij, maar nogmaals: hij zegt dan alleen ‘Tuin!’. “Opa” of “oma” weigert hij te zeggen.

Het werd plezierig (hoewel vrij koud): schommelen, glijden, met de bal spelen, pakkertje spelen, rollebollen in het gras, en heel veel lachen!

P3180292

P3180293

P3180294

P3180296 Eigen foto’s

Net toen we hem op zijn potje wilden zetten (en ik daarna beginnen koken), kwamen Elena en haar moeder terug. Elena zo fier als een gieter omdat ze zo flink was geweest en een armbandje had gekregen. Zij wilde uiteraard verder kijken naar het filmpje over Maja de bij en was echt teleurgesteld toen bleek dat ik deze keer niet kon meekijken. Ik moest immers aan het avondeten beginnen.

P3182562 Foto Roger

Terwijl ik daaraan bezig was, nadat het filmpje was uitgekeken, kwam Elena naar mij in de keuken en vroeg een yoghurt. Matthias speelde ondertussen met zijn opa. Ineens kwam Matthias huilend naar mij gelopen, pakte me vast en herhaalde constant: ‘Boek, boek!’. ‘Wil je een boek?’ vroeg ik. ‘Ja!’. Ik ging met hem mee naar de living waar ik vroeg aan Roger waarom Matthias zo fel huilde. ‘Hij is stout geweest en ik heb hem berispt. Hij gooide immers alle boeken op de grond!’ (Liefje van mij: je moet je fantasie gebruiken om kleine kinderen die proberen te praten te begrijpen!Glimlach )

Ik had het door: waarschijnlijk geraakte Matthias niet aan het boek dat hij wilde hebben. Ik kreeg gelijk, want toen hij het boek kreeg waaruit hij wilde voorgelezen worden, was hij tevreden. Hoewel, nog niet helemaal: eerst wilde hij dat ik voorlas, maar daar had ik dus geen tijd voor. Uiteindelijk was het oké als opa dat deed. Knipogende emoticon

‘Ik denk dat hij jou leuk vindt,’ filosofeerde Elena die alles had gadegeslagen en met mij terug naar de keuken liep. En ik: ‘Ik vind jullie ook heel leuk en ik had graag voorgelezen,  maar nu moet ik echt koken, anders kan jullie mama niet eten voor ze gaat werken!’. Antwoord van Elena: ‘Natuurlijk!’Glimlach

Na het middageten had Elena een dessert gevraagd. ‘Oké, zei onze dochter, maar dan deze avond geen meer hé! Oma, je bent getuige!’. Uiteraard kreeg Matthias toen ook dezelfde flan van karamel.

Deze avond, nadat haar mama was gaan lesgeven, vroeg Elena een dessert aan haar papa. Ik bekeek haar even met een blik van “Hu? Zo hadden we toch niet afgesproken?”, en zij meteen: ‘Nee, grapje, papa, geen dessert meer voor ons, we hebben er al een gegeten’. Glimlach