Heemkunde en lectuur

Ik ben deze middag niet met Roger meegegaan naar de vergadering van de werkgroep WO I-II. Er was immers een vertaling aangekomen.
Als ik deze avond naar de lezing van Heemkunde Groot Heers wilde gaan, moest ik wel de vertaling voorrang geven.

Deze avond, na onze zuurkool, kon ik dus wel mee gaan luisteren naar een lezing over de Rome-reis van Simon Michael Coninckx tussen 1772 en 1775. Interessante lezing die me vooral zin gaf om dat reisjournaal zelf te lezen. En weet je wat? Roger heeft zopas wat gegoogeld: je kunt het gratis downloaden.

Weer lectuur in het vooruitzicht dus. Daarbij heeft Bernadette (echtgenote van Juan Masondo) mij ook nog het boek van Koen opgestuurd. Juan had het cadeau gekregen van Koen maar kan zijn Nederlands niet lezen.
Ik krijg het boek in leen, zodat ik Juan en Bernadette kan vertellen wat er in staat. Ik heb al een beetje diagonaal gelezen. Het zijn mijmeringen, goed geschreven. Maar... Luis schrijft even goed. Dus zal de bekendheid van Koen zeker een rol hebben gespeeld in de publicatie door EPO.
O ja, en Luis schreef  fictie, ook dat nog.

Deze avond, tijdens de pauze, een zoon van dorpsgenote P. ontmoet, die ons vertelde over ons huis vroeger. Heel leuk!

O ja, en... de smartphone van Roger bleek deze ochtend helemaal geladen... en bleef geladen. Was het loos alarm gisteren?

Flarden

Weer veel regen vandaag. Een rustige dag: Hendriks kamer werd door Roger schoongemaakt... en ik bracht mijn uren vooral door met lectuur.

Ik had er al vage geruchten over opgevangen en vandaag kwam ik toevallig terecht op een interview met hem. Het blijkt waar: Koen De Cauter heeft een boek uitgegeven: "Flarden" (mooie titel!).

Toen hij vorige lente hier was samen met Juan, Bernadette, Maj en Charlie, had hij niet verteld dat hij aan het schrijven was.

Nu, ik had hem destijds ook niets verteld over mijn boeken. Toen hij het later te weten kwam en er mij over aansprak, gaf ik hem (op zijn vraag) een paar boeken cadeau... Waar hij me nooit meer iets over gezegd heeft, als hij ze al gelezen heeft. Waarschijnlijk uit beleefdheid en om me niet te kwetsen (ik loop echt niet zo hoog op met mijn zogenaamd schrijftalent, zeker niet in het Nederlands).

Koen kreeg zijn boek uitgegeven bij EPO en dat is niet min! Ik vraag me trouwens af waarom hij daar wel is in geslaagd terwijl de roman van Luis Ruiz geweigerd werd. Natuurlijk, Luis had een fictie-typoscript aangeboden en het boek van Koen is absoluut geen fictie. Plus dat Koen veel meer bekendheid geniet dan Luis. En dat enkele van onze gemeenschappelijke vrienden al bij EPO hadden gepubliceerd.

Koen neemt, dat wist ik, een heel andere houding aan tegenover dialecten dan ik. Ergens begrijp ik Vlamingen die vasthouden aan hun dialect (en soms vind ik het jammer dat ik geen enkel dialect spreek) maar nogmaals, op die manier worden ze nooit serieus genomen door de Franstaligen in dit land. Die Vlamingen gaan dan maar over op Frans met die mensen en zo verandert er niets.

Uiteraard zou ik "Flarden" willen kopen... maar dat moet ik nog even uitstellen: nog te veel kosten voor de boeg!

Roger heeft wel weinig beweging de laatste tijd... langs de andere kant, hij neemt een groot deel van het huishouden van mij over en dat geeft hem onopgemerkt wat beweging en... hij heeft vandaag appelen geplukt en kweeperen geraapt.

En nu gaan we verder kijken naar "The Exorcist". Akelige film!

Afscheid van Ilonka op Allerzielen

Terwijl we naar de begraafplaats gingen na de vrij lange dienst hoorde ik de begrafenisondernemer zeggen dat er 300 mensen waren geweest in de kerk.
De vrij grote kerk van Hendrieken-Voort zat inderdaad bomvol, veel mensen moesten recht blijven staan.

Ik denk dat er niet veel minder volk was op de koffietafel in Borgloon. Wat schrijf ik? Het was niet zo maar een koffietafel, het was een heus Breughelbuffet: soep, heel veel soorten vlees, verschillende soorten kaas, andere toespijs, brood en rijstpap.

'Ik zie een beetje op tegen dat buffet,' had Roger me gezegd, 'we zullen er misschien niemand kennen'.
Maj en Charlie, die we na de dienst hadden ontmoet, zouden er niet naartoe gaan.
Bert B. met wie we een poosje samen stapten naar de begraafplaats, bleek, toen we de zaal binnenkwamen al aan een volle tafel te zitten.
En wij kwamen terecht bij enkele leden van de KVLS (Edith Oeyen, Jeannette Funk, Luis Ruiz en Ingrid Lenaerts).

Ik heb weer niet van de helft van al het aangebodene geproefd maar wat ik geproefd heb, was heel lekker.
Veel geconverseerd heb ik ook niet: als er geroezemoes is, hoor ik steeds slechter. Alleen Ingrid en Roger, die vlak naast mij zaten, en later Boudewijn, die er even kwam bij staan, begreep ik.

Er werden foto's van Ilonka geprojecteerd op een muur maar ik zat jammer genoeg met mijn rug naar die muur en heb dus slechts af en toe kunnen kijken. Jammer. Boudewijn vertelde nog aan de KVLS-leden hoe we onlangs nog samen met Ilonka een terrasje deden en hoe we toen hadden afgesproken dat snel nog eens over te doen. Helaas... Het heeft niet mogen zijn
Gelukkig, zo vertelde Boudewijn me, is Ilonka heel vredig ingeslapen en overgegaan zonder pijn.

Zo triestig allemaal!

O ja, voor mij was het wel een vrij zware dag: meer dan anderhalf uur zitten op ongemakkelijke kerkbanken, vrij veel stappen en vrij lang zitten op harde stoelen in de zaal.

Dag bijna volledig in functie van morgen

Weer heb ik niet schoongemaakt (wel een beetje opgeruimd). We hebben wel veel rondgereden en in winkels rondgelopen om lege dozen te vinden voor morgen. Waarvoor die moeten dienen, vertel ik later.

Hoewel we dus niet echt veel gewerkt hebben vandaag (wat het avondeten betreft - je weet wel, we zouden improviseren, had Roger voorgesteld - werd het, na een groentesoep, maatjes met een sla van spitskool, komkommer en tomaten) vond ik zelfs geen tijd om nog eens naar Nany te bellen.

Ongelooflijk hoe snel een dag vol zit met verplichtingen die je wel of niet jezelf oplegt.
Even lezen over de overstromingen in de Ardeche, even enkele korte maar belangrijke mails beantwoorden, onder andere over de afspraken voor morgen (en weten jullie wat ik ook vernam? Dat ik  binnenkort weer een boek cadeau krijg, deze keer van Luis Ruiz! Ik kijk daar echt naar uit!), tussendoor een beetje was sorteren, een wasmachine aan de gang zetten, was te drogen hangen, nagaan of alles oké is met mijn "grote broer" Nononc (jawel, alles lijkt in orde, las ik op de blog van Françoise), afijn, ik heb het gevoel dat ik niets heb gedaan en toch was ik moe deze avond.

Ik wilde even ontspannen en viel, nadat ik eerst weer keek naar die vloggers met hun caravan, op deze vlogger die in Japan woont. Boeiend, niet?