"Verrast door vreugde"

 Roger ging deze avond even naar zijn boekbindatelier op de verdieping (nee, niet om het schoon te maken😉) en vond daar een boek dat eigenlijk op de plank achter mij hoort te staan, bij de boeken over spiritualiteit en zo. Hij gaf het mij en ik heb er al even in gebladerd. Ik denk dat ik het morgen begin te lezen (het is "Verrast door vreugde" van C.S. Lewis).

Lectuur en literatuur

Vandaag eindelijk verder gelezen in het nieuwe boek van Ivo Hermans (nee, ik heb het nog niet uit). Interessant en boeiend, rijke woordenschat, mooie beelden, maar ik heb één verwijt. Ivo weet heel veel, is heel erudiet maar hier worden zijn eruditie en kennis van de geschiedenis wat te veel ten toon gespreid, zijn ze niet voldoende geïntegreerd in het verhaal dat daardoor geregeld en te lang onderbroken wordt. Ik herinner me dat ik, bij het herlezen van typoscripten van Boudewijn zaliger, hem daar ook op wees en dat hij daar rekening mee hield bij het "herschrijven".

Deze avond even gechat met Elena. Niet heel lang, want ze zou verder schrijven aan haar boek. Wat hou ik van dat enthousiasme! Ik heb Roger gevraagd of, als ik alles zal herlezen hebben, we de enkele fouten en overbodigheden eruit gehaald hebben, we het geheel kunnen printen en of hij er dan enkele ingebonden boekjes wil van maken voor de familie. 

Dagdromen

Elena dagdroomt vaak (Matthias ook soms, heb ik al opgemerkt, maar hij spreekt er niet over, Elena wel).

Dagdromen deed ik (al) ook toen ik kind was... maar ik werd er telkens voor berispt. Dagdromen was immers uit de boze! Al die berispingen hebben het mij echter niet afgeleerd: ik dagdroom nog steeds heel veel.

Daarstraks, op het verjaardagsfeest, had ik daar een gesprek over met de moeder van schoonzoon. Ook zij vond dagdromen verkeerd.

Als je echter vraagt wat er verkeerd aan is, kan (en kon ook vroeger) niemand je een bevredigend antwoord geven. Er is (en was) alleen sprake van "je tijd beter te besteden" of "bezig blijven".

Ik blijf er echter van overtuigd dat dagdromen heel gezond is! Je denkt even niet aan de dagelijkse beslommeringen en vertrekt, op de vleugels van die dromen, naar jouw persoonlijke, innerlijke fantasiewereld. En... je krijgt soms inspiratie, tenminste als niemand je abrupt uit die dagdroom haalt!

Dat herinnert me iets dat deze middag gebeurde en dat ik nog niet vertelde. Toen we bij dochterlief en schoonzoon aankwamen, nadat we onze geschenken hadden gegeven aan de kindjes, toonde Elena me een verhaal dat ze aan het schrijven is (op de pc van haar mama).

Ze had (tijdens een van haar dagdromen) inspiratie gekregen en het (nog niet volledige) verhaal dat ik las, was goed (en goed geschreven)! Ik merkte ook op dat ze, naast die getypte tekst, al tekeningen had gemaakt over het vervolg van het verhaal... en ze vertrouwde me toe dat ze eigenlijk heel graag zou hebben dat haar verhaal in boekvorm zou worden gegoten.

Uiteraard is haar verhaal nog niet goed genoeg om een uitgever uit te dagen... maar ik kreeg een ander idee.
Roger doet immers aan boekbinden en kan bijgevolg een boekje maken. Mits wat opmaken van haar schrijfsel, daar enkele van haar tekeningen aan toe te voegen,  kunnen we  er een boekje van maken dat ze kan offreren aan haar grootouders en vriendjes!

Ik heb dat meisje aangemoedigd verder te dagdromen en te schrijven (hadden ze dat bij mij vroeger ook maar gedaan)!

Mechelen-Bovelingen

Roger heeft vandaag lang voortgewerkt aan die deuren (en één al geplaatst: de bedoeling is zijn voor het moment heel toegankelijk boekbindatelier af te sluiten zodat de kindjes daar niet in terechtkomen nu ze vrij in huis beginnen rond te lopen).

Eigen foto

Toch maakten we tijd voor onze dagelijkse wandeling. Ik wilde graag nog eens naar Mechelen-Bovelingen, om te zien of er veel veranderd was aan 't Sjokkelpjaat. We liepen er naartoe via de nieuwe wijk die ik helemaal niet vind passen in zulk dorp. En nee, er was praktisch niets veranderd aan 't Sjokkelpjaat. Eigenlijk niet zo'n mooie noch interessante wandeling dus.

Foto's Roger

Maar kom, Roger had zijn beweging gekregen.

Terwijl hij verder werkte in zijn houtbewerkingsatelier zorgde ik voor het avondeten: na een groentesoep, selder met gehaktballetjes zoals mijn marraine ze klaarmaakte en zoals mijn "Nononc" zaliger en ik vaak aten bij haar. Nee, het is niet het klassieke recept met tomatensaus. Marraine kookte de selder, aardappelen en gehaktballetjes samen en met het kookvocht, bloem en boter maakte ze een witte saus waarin ze het gerecht nog even opwarmde. Ik heb de boter vervangen door koolzaadolie (omwille van de omega 3 vetzuren) en de tarwebloem door kikkererwtenmeel. Lekker!

Rustige dag om het jaar te beginnen

Zelfs geen wandeling: net toen we klaar waren om te vertrekken, na een regenbui met felle wind, begon het weer te regenen. Ik vroeg aan Roger: 'Heb jij zin om in de regen te lopen?'
'Eigenlijk niet', antwoordde hij terwijl hij terug naar binnen liep. 'Ik heb al wel hout gekliefd en mijn jas aangedaan, dus al een beetje beweging gekregen.'😇
'Ik heb ook helemaal geen zin om nat te worden,' zei ik terwijl ik hem naar binnen volgde.
En toen belde mijn moeder Nany.

Ze leek niet te begrijpen dat wij vandaag onze kinderen niet hadden uitgenodigd. Gaf voorbeelden van huisgezinnen waar dat wel gebeurt. Ik zei haar dat ik vermoed dat onze kinderen daar niet zouden van gediend zijn (als ik me vergis, "kindjes", zeg het me dan even hé, want jullie zijn uiteraard - bijna - altijd welkom!). Nany drong aan, leek echt niet te begrijpen dat wij deze dagen laten voorbijgaan alsof ze niet speciaal zijn.

Ach, denk ik dan: je kunt van elke dag een speciale dag maken, maar de kinderen precies vandaag opeisen, zou, denk ik echt (nogmaals, "kindjes", verbeter mij als jullie er anders over denken) opdringerig zijn. Die zijn immers moe van het feesten en/of van het vele werk rond de jaarwisseling.

Geen wandeling voor ons dus en veel vrije tijd. Ik heb verder vroegere dagboeken overgetypt en deze keer niet toegegeven telkens als het te confronterend wordt. Gewoon even diep geademd, even rondgelopen en dan herbegonnen. Ik moet immers nog duizenden bladzijden typen. Roger zei: 'Begin dan toch eerst met de jongste met de hand geschreven dagboeken.' maar dat lijkt me geen goed idee.

Ik heb immers, ook al tientallen jaren geleden, en toen beginnende met de jongste dagboeken, mijn ontboezemingen overgeschreven in "schoonschrift" omdat Roger van elk van die jaren een mooi gebundeld boekje wilde maken (Roger doet ook aan boekbinden). Wat nooit is gebeurd omdat hij zoveel andere bezigheden had.

Dus kan ik inderdaad beter eerst de oudste dagboeken overtypen, want die zijn soms alleen voor mezelf nog leesbaar.

O ja, deze avond hebben we toch niet de voor gisteren voorziene groenten gegeten. Roger wees mij erop dat we nog veel stiltonkaas hadden die binnenkort op moet. Dus bedacht ik een ander menu: na een groentesoep, bij het vlees dat voor gisteren was bedoeld, gestoofd witloof en een saus op basis van die stilton! Wat was dat lekker, zeg!

De andere groenten eten we dan wel morgen of overmorgen (we hebben een heel goede koelkast).