Buurten ging voor vandaag

De tekst van de volgende Limburgse monografie is nog steeds niet aangekomen en toch hebben we nog niet verder gewerkt aan die soldatendossiers. We kregen wel even bezoek van buurvrouw Marie-Claire (en gaven haar het speelgoed mee), met wie we eindelijk nog eens een dik uur nieuwtjes konden uitwisselen. We vergeleken ons huidige leven met dat van 20 jaar geleden, toen we nog niet dachten aan oud worden, vertelden over onze kwaaltjes en stoeften over de vorderingen van onze kleinkinderen. En Roger en ik vernamen via haar dat er binnenkort vrij veel zal veranderen in onze buurt.

Omdat ons avondeten klaar was, stelde Roger voor nog even naar de Action te rijden, waar we ons weer lieten verleiden door enkele hebbedingentjes. En terwijl we daarna onze gevulde courgettes opwarmden, zei Roger dat we eindelijk eens verder moesten werken aan de soldatendossiers, wat ik beaamde.

Maar ik deed het dus nog steeds niet: ik heb een deel van de avond besteed aan nog een video van Céleste Grant, en nu wil ik eerst nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overtikken.

Maria tenhemelopneming

Vandaag is het feest (en "Moederdag" in het Antwerpse) maar toch heb ik een paar uur besteed aan opruimen (dat was echt nodig😀) en aan de was. En dat was meer dan voldoende voor mijn rug en gewrichten! 

De overige tijd werd besteed aan lectuur (onder andere van media-artikels - zoals dit - waarvoor  ik de voorbije dagen geen tijd vond) en aan het klaarmaken van ons avondeten (gazpacho gevolgd door spek met in olijfolie gebakken uien en zoete aardappel). 

En nu ga ik nog enkele bladzijden uit vroegere dagboeken overtypen!

P.S. Nog voor ik aan dat overtypen begon, heb ik gekeken naar een nieuwe video van Céleste Grant die een nieuwe trektocht is begonnen, met zijn drie ezels, zijn blinde hond, zijn vrouw en hun baby! 

Kaartspelen?

Ik doe het niet zo graag en eigenlijk nooit, kaartspelen, tenzij heel eenvoudige spelletjes met de kindjes. Vandaag echter las ik in de Standaard een column van Maj over dat onderwerp.

Roger en ik hebben nooit gekaart met Maj en Charlie zaliger, maar Maj vertelde me soms over hun kaartavonden met een ander bevriend koppel. Die column herinnerde me daaraan, en ook aan het overlijden van de vriend in kwestie.

Herinneringen! Ik koester ze maar ze doen vaak ook pijn! Die gemengde gevoelens ervaar ik elke dag terwijl ik mijn vroegere dagboeken overtik! 

Een ander perspectief op kanker?

De verjaardag van mijn vriendin-tante Françoise vergeet ik niet zo gauw! Die dag vinden er immers ook jaarlijks een militaire parade en allerlei feestelijkheden plaats (maar niet echt ter ere van haar 😀). Proficiat, Françoise!

Rustige dag weer: veel regen en geen enkele verplichting. Ik werkte verder aan die vroegere dagboeken en deze avond volgde ik een heel interessante documentaire over een andere medische aanpak van kanker. Ik kopieer hieronder de samenvatting onder de (Franstalige maar met een uitstekende automatische vertaling) video: 

"Kanker eist jaarlijks miljoenen levens, ondanks decennia van onderzoek en miljardeninvesteringen. Deze film verkent een lang verwaarloosd gebied: het metabolisme van kankercellen. Geconfronteerd met de beperkingen van gerichte therapieën en genetica, brengen onderzoekers het werk van Nobelprijswinnaar Otto Warburg weer onder de aandacht en stellen ze de rol van suiker, zuurstof en de cellulaire omgeving ter discussie. Centraal in dit onderzoek staat een cruciale vraag: wat als kanker niet alleen een kwestie van genen is? Tussen wetenschappelijke controverses, getuigenissen van patiënten en alternatieve klinische studies biedt deze documentaire een ander perspectief op kanker, de oorsprong ervan... en de mogelijke behandelingen."

De documentaire deed me denken aan Guy Tenenbaum die ook vaak spreekt over Otto Warburg en Laurent Schwartz, en die alle suikers uit zijn voeding weert en al langer dan zeven jaar een terminale kanker (dokters gaven hem nog een viertal maanden!) overleeft.

Dagboeken en spelen

Het was een heel rustig weekend! Buiten wat koken en berichtjes uitwisselen met Eva, ben ik vooral met mijn vroegere dagboeken bezig geweest. Ik ben nu het dagboek uit 1978 over aan het typen en ik heb dit weekend de dagboeken van 1965 en 1966 nagelezen op tikfoutjes.  Dat nalezen geeft een eigenaardig gevoel: je herleeft als het ware je leven!

Tussendoor ook een beetje Balaxie (dat Hendrik op mijn pc heeft geïnstalleerd) gespeeld. Leuk spel... maar ik ben er echt niet goed in! 😀

Mosselen en jeugddagboeken

Roger ging vandaag naar de autokeuring (alles was oké, gelukkig) en kocht op de terugweg mosselen, die hij deze avond klaarmaakte. Ze waren superlekker en we hebben gesmuld, echt waar, zelfs ik die normaal gezien geen grote mosselliefhebber ben! 

Ik was vandaag wat Nany "lui" zou hebben genoemd. Ik heb enkel wat gelezen, vroegere dagboeken overgetypt en... mijn dagboek uit 1964 herlezen (ik was toen dus tussen 14 en 15 jaar). 

Het is eigenaardig hoe een gewoon leven herleest als een roman op je 75ste: de vriendjes en eerste jeugdliefdes, de school en de toekomstdromen, de kleine ruzies thuis met vaak te strenge ouders, Nononc en zijn liefdeleven (en, lieve Françoise, ik ga hier geen namen noemen, maar wel even herinneren aan hoe blij ik was toen hij eindelijk voor jou koos in plaats van voor N.! Want Nononc was als een broer voor mij en vertelde me over zijn liefdesperikelen en ik herinner me heel goed hoe opgelucht ik was toen ik hoorde dat jij mijn tante zou worden!). Echt boeiend, dat verleden! 

Kleine familiebijeenkomst

Bezoek aan schoonzus L. vandaag. De cafetaria van het rusthuis was weer niet open en Roger en ik vroegen ons af wat we samen met L. zouden doen (we hadden niet veel zin om op haar kamer te blijven zitten). Maar toen we haar kamer binnengingen, zagen we daar tot onze verrassing Rogers broer P. zitten.

We bleven dus alle vier op de kamer, en Roger, L. en P. wisselden jeugdherinneringen uit. P. was amper 5 jaar toen het gezin van Limburg naar het Leuvense verhuisde en het verwonderde me hoeveel herinneringen hij nog had aan zijn kleuterjaren in Limburg. Het werd dus wel een gezellige middag!

Maar weer vond ik het jammer dat die herinneringen niet op papier werden gezet! Nu dreigen ze samen met P., L. en Roger te verdwijnen!

Je zult me zeggen: 'Schrijf zelf op wat je allemaal hebt vernomen'. Ik heb het echter al zo druk met het overtypen van mijn eigen dagboeken!

Herinneringen

Ik tikte deze avond nog enkele bladzijden uit mijn vorige dagboeken over en ik las dat in 1978 onze huisarts al reuma en artrose bij mij had gediagnosticeerd! Zo vroeg dus al! Dat was ik helemaal vergeten!

Enkele jaren later ontdekte ik, dankzij onze nu uit het oog verloren Duitse vriend en arts J. Faust,  klassieke homeopathie.  En, echt heel toevallig, kreeg ik (niet van onze vriend maar van een andere dokter, die onze vriend me had aangeraden) enkele korreltjes die meteen bleken mijn "constitutioneel middel" te zijn.

Het enige dat me toen meteen opviel, was dat ik helemaal geen last meer kreeg van sinusitis terwijl ik daar heel geregeld door geplaagd werd de jaren daarvoor (ik had tegen die dokter zelfs niet gerept over die sinusitis). 

Wat minder opvallend was, waarschijnlijk omdat het meer geleidelijk gebeurde: ik kreeg steeds minder pijn in mijn gewrichten (maar helemaal is de pijn nooit verdwenen).

Waarom is die dan in april 2020 ineens in alle hevigheid teruggekomen (weliswaar na griepachtige klachten kort daarvoor)?

En waarom kon homeopathie deze keer niet meer helpen? Omdat de klachten veel heviger waren? Of omdat mijn "constitutioneel middel" niet meer mocht toegediend worden? Dat specifieke middel werd inderdaad enkele jaren daarvoor (en eigenaardig genoeg, want homeopathie "heeft toch geen enkel effect"?) verboden in België. 

Toch niet zo'n luie dag!

Ik had deze avond eerst de indruk dat ik bijna niets had gedaan vandaag. En toch, als ik erover nadenk...

Na onze brunch liet ik eerst de wasmachine werken terwijl ik enkele mails beantwoordde en een beetje opruimde. Nadat ik de was te drogen had gehangen, stelde Roger voor even naar de Action te rijden (om onder andere sparadrap te kopen, want we zaten zonder) en daar werden we natuurlijk weer verleid tot andere aankopen, waaronder een heel goedkoop paar espadrilles voor mij.

RA misvormt niet alleen mijn handen maar ook mijn voeten (en het wordt er uiteraard niet beter op sinds het begin van mijn polyartritis) en schoeisel kopen is daardoor helemaal niet gemakkelijk meer. Eigenaardig genoeg past het soort goedkope schoenen, dat ik bij Action vind, mij het best.

Thuis wachtte, buiten een mailtje van Eva dat ik meteen beantwoordde, een bericht van buurjongen L. Of ik nog een schooltaak wilde nalezen. 

Dat deed ik nadat ik onze linzensoep had opgezet. En daarna kreeg ik even tijd voor lectuur (een derde, deze keer heel kort, verhaal uit "De Schuiftrompet", dat ik bijzonder goed vond).

Na ons avondmaal, de afwas en nog een beetje over en weer mailen met Eva die me vertelde over haar vrije woensdagmiddag, kreeg ik een telefoontje van Wiemla, de moeder van Debby. Ook zij heeft klachten over het ouder worden en allerlei pijntjes hier en daar! 

Nadat we een dik halfuur aan telefoon hadden doorgebracht, heb ik nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetikt (ondanks het opkomend schuldgevoel omdat ik niet, zoals zij, en zoals het eigenlijk hoort als huisvrouw, onze ramen, die het hard nodig hebben, ging schoonmaken). Ik heb natuurlijk als excuus dat ik ook eindelijk mijn gewrichten een beetje rust wilde gunnen! 😕

Nadat ik daarna nog een nachtwensje van Eva had beantwoord, besloot ik eindelijk te kijken naar het televisiejournaal.  

Conclusie: mijn dag was toch niet zo lui? 😀  

Een ontspannend filmpje voor het slapengaan?

Het was een drukke dag, zeker voor mijn gewrichten! 

Een paar zakelijke afspraken, wekelijkse boodschappen (dat betekent eerst een weekmenu opstellen, rekening houdend met wat we nog in huis hebben), een paar onontbeerlijke huishoudtaakjes (eigenlijk zou ik al opnieuw moeten beginnen met schoonmaken, maar die klus stel ik uit), en uiteraard koken en afwassen. 

Tussendoor heb ik toch al een beetje gelezen in "Kroniek van Tongeren" (het is geen roman, eerder een verzameling van wetenswaardigheden over die stad) en mails van Eva beantwoord.  

Eva zoekt duidelijk vaak contact tegenwoordig en we hebben het via mails over allerlei zaken: over haar bezigheden en zelfs over wat we eten. Zo moest ik haar deze avond uitleggen wat "niertjes" zijn, nadat ik haar had gemaild dat ik voor Roger niertjes met sherry had klaargemaakt! 

Nadat ik deze avond nog een paar dagboekbladzijden had overgetypt en naar het televisiejournaal had gekeken, besloot ik eindelijk iets echt ontspannend te doen. En ik keek naar een volgende aflevering van "Black Mirror", namelijk "White Bear". Maar amai, wat een horrorfilm! Echt, een nachtmerrie! 

Omgaan met het verleden

Vandaag typte ik wel nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over. Ik had het pas gehad over baby Hendrik en de zin van het leven en nu schreef ik uitgebreid over een boek dat ik toen aan het lezen was, van Jacques Bergier, over buitenaardse wezens in de loop van de geschiedenis. 

Op een zeker moment heb ik me wel afgevraagd of het de moeite is al dat soort bladzijden over te typen (ik las toen immers nog meer dan nu en bracht in mijn dagboek telkens heel uitgebreid verslag uit over mijn lectuur! 😀).

Ik las vandaag ook verder in "De schuiftrompet". Het tweede verhaal, "Het feestelijke leven", heb ik nu uit, en het verhaal is, hoewel heel triestig (overlijdens, eenzaamheid en herinneringen), echt mooi! 

Deze avond besloot ik nog naar een aflevering van "Black Mirror" te kijken en het viel me op dat het weer gaat over omgaan met het verleden (en ook een overlijden). Ik kijk nu dus naar "Be Right Back" van het tweede seizoen. Heel mooi maar wel een beetje akelig, die manier van omgaan met herinneringen en verdriet! Toch ga ik nu verder kijken!

Tijdverlies of droomreis?

Uiteindelijk heb ik vanavond geen enkele vroegere dagboekbladzijde meer overgetypt! Ik werd namelijk volledig in beslag genomen door een presentatie van caravans en campers, gemaakt door een vloggersfamilie die ik al heel lang volg en die onlangs naar Canada emigreerde.  

Uiteraard weet ik dat het eigenlijk verloren tijd is, want we zullen waarschijnlijk niet meer op reis gaan, en zeker niet in zo'n "meeneem-huisje"! Maar... mijn droom was lang dat we ooit zouden reizen in een omgebouwd busje waarin we konden slapen. Meer heb je echt niet nodig, zeker niet als je voor het sanitair terechtkunt op campings. 

Dromen van een volledig "huisje op wielen" doe ik echter al sinds mijn jeugd. Vandaar dus dat ik bij het zien van zulke "paleisjes op wielen" helemaal aan het dromen ga! 

Ontspannende Hemelvaartsdag

Het werd een ontspannende Hemelvaartsdag! Na een paar huishoudtaakjes heb ik eindelijk een paar wachtende mails beantwoord en verder gelezen in "De Schuiftrompet". Het tweede verhaal (Het feestelijke leven) is al even eigenaardig als het eerste. Verhaal, allerlei herinneringen, verhaaltjes binnen herinneringen, tafereeltjes volgen elkaar op, lopen in elkaar over, maar je blijft lezen. Die eigenaardige structuur van het boek ligt waarschijnlijk aan de werkwijze van de auteur Crone.

Tussendoor kreeg ik geregeld een mailtje van Eva, dat ik uiteraard beantwoordde. Blijkbaar was het bij hen redelijk mooi weer, want ze vertelde onder andere over een fietstochtje en een ijsje. Zus Bie daarentegen mailde me dat het bij haar grijs weer is (net zoals hier trouwens).

Ik speelde ook nog even Balaxie maar ik ben daar echt niet goed in! 😀 

Ik luisterde ook naar een christelijke Franse arts die het had over de euthanasiewet in Frankrijk. Net zoals ik, zei hij dat euthanasie sowieso betekent dat je iemand doodt. Wat niet enkel volgens onze religie maar ook volgens de wet verboden is. Hij sprak ook over het verschil tussen diepe sedatie en euthanasie. Ik vraag me al heel lang af waarom euthanasie toegelaten moet worden als er al diepe sedatie bestaat (die immers niet de bedoeling heeft iemand te doden).  Eens kreeg ik van iemand als antwoord op die vraag dat je met diepe sedatie misschien nog weken kon leven, en dus nog geld kost aan de maatschappij! 

Vlak na ons eenvoudig avondmaal (groentesoep gevolgd door kikkererwten gebakken met spekjes, look en ui) werd me een eigenaardige video voorgesteld.  Over wat Nikolas Tesla ooit in een interview zou gezegd hebben maar dat nooit werd gepubliceerd. Hij zou gezegd hebben dat het bewustzijn niet door onze hersenen wordt geproduceerd maar een deel is van een groter geheel (weer datzelfde idee dus!). Wat ik daar allemaal hoorde deed heel fel denken aan de beweringen van mensen die een bijna-doodervaring hebben gehad. 

Nu is het tijd om nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over te typen. Wat Hendrik me leerde lukt niet goed als ik het in mijn eentje doe: de geschreven bladzijde moet perfect vlak gehouden worden terwijl je ze fotografeert of ChatGPT herkent de tekst niet. Ideaal zou waarschijnlijk zijn de bladzijden te scannen maar dan moet ik weer een beroep doen op Roger, want ik heb vanop mijn pc geen toegang tot onze scanner! Uiteraard zou Roger dat voor mij willen doen, maar het gaat over veel meer dan een honderdtal bladzijden hé! 

Een fijn vormselweekend

Hendrik kwam vrijdagavond aan (zonder Debby die de 40ste verjaardag van haar twee broers vierde), met een geschenk voor mij: de televisieserie "Black Mirror"! Ik zag al een deel van de eerste aflevering (en ga straks verder kijken, want het leek spannend). We aten samen Boeuf Stroganoff, we bekeken foto's uit zijn geboortejaar 1977 (en becommentarieerden ze) en praatten nog tot heel laat na.

Gisteren vierde Matthias zijn vormsel, dus reden we tegen 15 uur naar het Leuvense. In een bomvolle kerk vonden we achteraan nog voldoende zitplaatsen en weldra voegde Zeger zich ook bij ons.  Het had al de hele dag geregend en Zeger, die op de fiets was gekomen, was doorweekt!

Na een mooie maar vrij lange dienst, reden we naar "huis" waar we de kindjes, hun papa, zijn familie en dochterlief troffen. Volgden een aperitief met lekkere hapjes, het openen van de geschenken (Matthias leek heel tevreden met zijn pakjes), heel lekkere gerechten (grotendeels gekozen door Matthias), en gezellige conversaties. Pas tegen 23 uur reden we terug naar Haspengouw, waar we nog een poosje napraatten met Hendrik.

 

Na onze brunch vandaag speelden Hendrik en ik even gezelschapsspelletjes, genoten we een poosje van de weergekeerde zon in de tuin, en toonde Hendrik me hoe Chat GPT van een geschreven tekst een getypte tekst kan maken. Ik paste het toe op een bladzijde uit mijn vroegere dagboeken en, op een paar foutjes na, was het resultaat ongelooflijk! Na ons avondmaal (goulash), voerden we Hendrik terug naar het station van Sint-Truiden, waar hij de trein nam naar het Antwerpse.

Tussendoor heb ik vandaag geregeld berichtjes van Eva beantwoord. Ze had vandaag een verjaardagsfeestje, het was heel fijn geweest maar ze was nog moe na de zware dag van gisteren!  

Een interessant artikel

Vandaag stond er een vergadering van de werkgroep WO I-II op het programma maar onlangs vernamen we dat die uitgesteld werd.

Daarom had ik gisterenavond de wasmachine niet meer doen werken, zoals ik eerst van plan was, en werd het dus vandaag onder andere "wasdag' (en, terwijl de wasmachine draaide, ook "opruimdag"). 

Maar ik kreeg uiteraard ook veel tijd om onder andere even met buurjongen L., die even langskwam, te praten over zijn studies, enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over te typen en te lezen. Onder andere dit heel interessante artikel over covid-overlijdens. Ik wilde de studie waar het artikel naar verwijst ook wel lezen, maar daarvoor moest ik blijkbaar de toelating krijgen om de pdf-tekst te downloaden. Ik heb de toelating gevraagd... maar ik vrees dat ik die niet zal krijgen omdat ik geen medisch beroep kan doen gelden! 😒

P.S. Ik vergat er weer aan te herinneren: een paar klikken en het artikel is zo vertaald!

Twee leuke dagen

Gisteren heb ik, na een telefoontje van vriendin Liliane (we maakten een interessante afspraak waar ik later meer zal over vertellen), al de ingestuurde teksten nagelezen. Er waren er echt heel goede bij (andere wat minder, wat normaal is). 

Daarna stelde Roger een uitje voor: we zouden nog eens naar de Ikea van Hognoul rijden, daar een uurtje "wandelen" (en wat mij betreft, genieten van de "decors") en een kopje koffie of thee drinken. Gezellig!

 's Avonds, na het overtikken van nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken, nog een taak van buurjongen L. nagelezen en onder andere nog eens naar een gesprek met Philippe de Villiers geluisterd. 

Vandaag een lang telefoontje met straatgenote V. die nog altijd niet genezen is. Ze raadde mij aan naar de televisie-uitzending  "Villa politica" van gisteren te kijken. Wat ik vooral deed om na te gaan of wat V. vertelde over de houding van De Wever klopte (en het klopte, alleen denk ik dat hij de hele tijd iets anders deed dan cirkeltjes tekenen, zoals V. vermoedde 😀). 

Na nog een paar mails over en weer met dochterlief (over een nakend dansoptreden van Eva én een nieuwe blouse die ze voor mij gaat maken), op dit interessante gesprek gevallen. 

En nu ga ik voor ons avondeten zorgen (een fricassee volgens een recept van mijn marraine).

Een vrij productieve dag

We hebben verder schoongemaakt (opvallend hoeveel trager dat tegenwoordig gaat). Ik heb bij 15 foto's documentatie gevonden en een beetje over en weer gemaild met neven en nichten over onze familiereünie in De Horne in mei (die ik had voorgesteld na het overlijden van mijn laatste oom van vaderskant). 

Uiteraard zorgde ik voor het avondeten (heel eenvoudig: groentesoep, "filet américain", boontjes, tomaten en sla) en deed ik de afwas. Deze avond keek ik nog eens naar een interessant gesprek met Rik Torfs. En tussendoor chatte ik af en toe even met Elena van wie de examens heel goed lijken te gaan en beantwoordde ik mailtjes van buurjongen L. over zijn schooltaken. En ik heb 5 bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt.

Het was dus al bij al een vrij productieve dag! 

Wat heb ik vandaag gedaan?

Dat vroeg ik me even af na een vrij "luie" dag. 

En toch: ik heb, buiten de dagelijks terugkerende taakjes (daarbij hoort ook een paar dagboekbladzijden overtikken), wat gelezen (vooral in functie van mijn afspraak met L.), "Royalty Now Studios" ontdekt (echt interessante video's) en de jongste, zeer ontroerende post van Michel Vuijlsteke gelezen (over het overlijden van zijn moeder). 

Al bij al was het toch nog een rijke dag! En ik denk dat ik nu nog terug ga kijken naar de televisieserie "Katarakt".

Vervolg GR20 (en heimwee)

Vandaag ontdekte ik de volgende video van Céleste Grant en ging ik dus opnieuw virtueel op stap met hem en zijn vriendin Charlotte. Ze bewandelen nog steeds de GR20 en op een zeker ogenblik vraagt Céleste aan zijn "kijkers" hoe ze zijn video's vinden, of ze hen de indruk geven samen met hem op trektocht te zijn. Dat doen die video's inderdaad volgens mij, maar ze maken me ook heel goed duidelijk dat ik nooit in staat zou zijn geweest om zulke trektocht te ondernemen! En nu zeker niet meer! 😀

Ik kreeg weer heimwee en herlas in mijn dagboeken verslagen over onze vroegere reizen. Daarna bekeek ik nog eens de digitaliseerde foto's op de pc van Roger en bleef ik hangen bij deze foto van mijn grootmoeder "marraine": 

Ik weet niet wie de foto (die ik vond onderin een oude klerenkoffer) destijds heeft gemaakt maar ik herken duidelijk helemaal links mijn "marraine" en helemaal rechts haar zus Elvire zoals marraine ze mij beschreef. Elvire, geboren in 1899, stierf in 1918 (ik denk aan het einde van het jaar), dus marraine (geboren op 3 november 1900) is daar 17 of hoogstens 18 jaar! 

Ik heb me wel steeds afgevraagd welk uniform die meisjes droegen. Ik vond die foto pas na het overlijden van marraine en kon het haar dus niet vragen. En ik weet dat ze tot amper 14 jaar naar school ging: een schooluniform is het zeker niet!

Luie zondag

Het was een luie zondag, en wat kan ik daarvan genieten na een drukke week! 

Koken hoefde niet: er waren voldoende restjes. Na een paar uur lectuur heb ik vroegere familiefilmpjes bekeken en daarna even "Balaxie" gespeeld. Zopas heb ik nog enkele bladzijden uit vroegere dagboeken overgetypt en gekeken naar het journaal en nu ga ik misschien nog kijken naar "C'est mon choix".