Verjaardagen vieren en Sinterklaas

Gisterenavond, later dan voorzien (die treinen hé!), kwamen Debby en Hendrik aan in het station van Sint-Truiden. We aten osso bucco, ruimden samen af, en bleven nog tot heel laat praten... en wat mij betreft de zelfgemaakte wenskaartjes, die ik van Debby had gekregen, bewonderen.

Deze middag haalden Roger en ik aan hetzelfde station Zeger af die ook een cadeau bij zich had: zelfgemaakte speculaas.

We aten weer, ruimden weer af en lieten de tafel aan Sinterklaas...

maar toen de kindjes iets later samen met hun ouders aankwamen en de Sinterklaascadeautjes ontdekten, kreeg ik de indruk dat je ze niets meer wijsmaakt! Jammer maar de magie kan natuurlijk niet blijven duren.

We dronken nog samen Cava of cola en tegen 18 uur reden we naar Welkom India. Vorig jaar hadden Hendrik en Roger ons gezegd dat er niet zoveel volk zat toen ze onze gerechten afhaalden en dus had ik besloten dat we dit jaar naar het restaurant zelf zouden gaan.

Weer was het er heel lekker en copieus maar... er zat wel veel volk en er was veel geroezemoes met als resultaat dat Roger niets begreep van onze conversaties en ik bijna niets. Daarbij kwam dat de bediening vrij traag was (door al dat volk natuurlijk) en Eva duidelijk heel moe werd. Volgend jaar halen we onze gerechten opnieuw af, denk ik!

Iets over 21:30 uur reden dochterlief, schoonzoon en de kindjes terug naar het Leuvense en brachten wij Zeger, Hendrik en Debby naar het station.

Wij hebben daarna nog snel opgeruimd en afgewassen en nu ga ik nog naar het journaal kijken. Morgen schiet ik weer aan het werk en beantwoord ik jullie mails, vrienden, kijk ik jouw schooltaken na, L., en werk ik verder aan de huwelijksaankondigingen.

Het regent en het waait...

... al de hele dag en het is koud. Eigenlijk een dag om binnen te blijven maar wij moesten vandaag de rest van onze boodschappen doen. Die vooral in het teken stonden van het bezoek van kinderen en kindjes binnenkort en waarvan ik (waarschijnlijk daarom) eigenlijk heel veel genoten heb (straks word ik nog een shopamateur 😀). 

De laatste jaren is het dan ook nog maar één keer per jaar dat we ze allemaal tezamen hier hebben, en dan nog maar - behalve wat Hendrik en Debby betreft - voor enkele uurtjes. De enkele feesten waarvoor ik er nog echt op sta dat we allemaal samen komen, vieren we meestal bij dochterlief. Gemakkelijk voor mij natuurlijk (en voor haar, argumenteerde ze in het begin, want dan konden de kindjes op tijd naar bed) en uiteraard voor Zeger die daar niet zo ver vandaan woont en die, denk ik, er tegen opziet om de trein naar hier te nemen. Wat schrijf ik daar? Hier komen geen treinen, en bijna geen bussen. Dat wordt dus, om ons te bezoeken (voor onze twee jongens trouwens) eerst de trein naar Sint-Truiden nemen en hopen dat wij ze daar met de auto kunnen afhalen. Een serieus minpunt voor onze gemeente!

Deze avond heb ik nog wat gelezen, nog een tiental items opgezocht maar deze keer heel weinig documentatie gevonden online, en nog naar een verfilmd verhaal van Maupassant gekeken. En ondertussen bleef het maar regenen en waaien... en werd er plotseling gebeld. Roger ging kijken en... het was een helper van Sinterklaas met een zakje snoep!  Dat vind ik dan weer een pluspunt voor onze gemeente (die daar uiteraard voor gezorgd heeft)!  

Rustige zondag

Veel lectuur vandaag maar ook tijd om te spelen! Vijf niveaus afgelegd, een record voor mij! 

Ook tijd gemaakt om te luisteren naar een interessant gesprek tussen journalist Bercoff en biochemicus Sabatier, over een pas verschenen boek van deze laatste.  Boek dat ik graag zou kopen maar rond deze Sinterklaas- en kersttijd zijn er andere, dringender uitgaven. En daarbij, ik denk niet dat ik veel van dat boek zou begrijpen! 😒 Zelfs dat gesprek vond ik soms al moeilijk! Maar wel boeiend.

Sabatier vertelt dat het covid-virus volgens hem een "gemanipuleerd" virus is met soms heel kwalijke gevolgen zoals trombose, auto-immuunziektes, etc. Volgens hem hadden hoge dosissen vitamine D kunnen helpen tegen dat virus (hij geeft daarvoor een heel wetenschappelijke uitleg over onder andere ons "renin-angiotensinesysteem", waar ik niets van begrepen heb) en vindt het jammer dat onze overheden die vitamine niet hebben aangeraden aan de bevolking. Ook het verbieden van Ivermectine en Hydroxychloroquine in een correcte dosis was volgens hem een serieuze flater. En de vaccins verwijt hij dat ze niet heel doeltreffend zijn en bovendien zelf ook veel kwalijke bijwerkingen hebben, soms zelfs op heel lange termijn. Maar ook tegen die bijwerkingen raadt hij hoge dosissen vitamine D aan (de wetenschappelijke uitleg hiervoor had weer te maken met dat "systeem" van ons waarop dat virus én het vaccin dus blijkbaar inwerken). Ik heb niet zoveel begrepen van de wetenschappelijke uitleg van die biochemicus, maar desondanks was dat gesprek heel interessant!

En nu is het tijd om nog enkele vroegere dagboekpagina's over te typen!

Druk maar leuk "Sinterklaas"-weekend

Vandaag vierden we al onze verjaardagen.

Gisteren, iets over 19 uur kwamen Hendrik en Debby aan in het station van Sint-Truiden. We reden naar huis waar ik onze gevulde paprika's nog even in de oven schoof.

Na het eten, de afwas, het opruimen enzovoort volgde zoals gewoonlijk een lange praatavond.

Vandaag stond ik als eerste op (en belde ik naar Lily Beeckman die deze dag 91 jaar wordt) kort daarna gevolgd door Roger. Nadat ik wat had opgeruimd haalden we Zeger af aan het station van Sint-Truiden. Toen we terugkwamen, waren Hendrik en Debby ook op en was Sinterklaas langsgekomen. 😉

Niet lang daarna kwamen Elena, Matthias, Eva en hun ouders ook aan.

En dan aten we taart, werd er gespeeld en getekend, wisselden we nieuwtjes uit, haalde Zeger heel zijn modeltreinenverzameling naar beneden met het doel die aan Matthias te schenken, maar helaas hebben dochter en schoonzoon daar ook de plek niet voor.

Volgde nog een avondmaal dat Roger en Hendrik afhaalden bij "Welkom India" en daarna nog een kopje koffie of thee met de heerlijke speculaas en marsepein die Zeger had gemaakt.

Dochterlief, schoonzoon en de kindjes reden terug naar het Leuvense. Roger en ik brachten Zeger, Hendrik en Debby naar het station van Sint-Truiden.

Thuis heb ik snel afgewassen maar het eigenlijke opruimwerk is voor morgen: al mijn gewrichten deden weer pijn!

Pisaresultaten

Afspraak met vriend Karel vandaag. Zoals gewoonlijk werd dat eten in "De Brug" en bijpraten. Uiteraard hadden we het onder andere over de bedroevende Pisaresultaten voor ons land. En over de mogelijke oorzaken ervan.

Na het opnieuw heel lekkere maal gingen we deze keer niet napraten in de "Kantien" in Heverlee, want Roger en ik werden verwacht bij schoonzus L. Met haar dronken we nog wat in de cafetaria van het rusthuis tot vlak voor 17 uur. Daarna reden wij naar huis waar Roger meteen onze houtkachel aanstak (het was nodig: 12°C in de keuken en net geen 14°C in de salon en de werkkamer). 

Terwijl de salon en de werkkamer langzaam opwarmden (de keuken is nog steeds even koud en we "picknickten" dus maar aan onze pc deze avond) keken we onze post na en wisselde ik enkele mails met onze kinderen en kleinkinderen over onze bijeenkomst heel binnenkort (en natuurlijk ook over deze Sinterklaasdag).

Toen het hier eindelijk een beetje warmer werd (maar ik geef toe dat we te veel gewoon zijn: ik lees en hoor geregeld mensen zeggen dat ze slechts tot 16°C verwarmen bijvoorbeeld), doolde ik wat rond op YouTube en viel ik op een uitzending van "Sud Radio" waar Bercoff het ook over die Pisaresultaten heeft : blijkbaar zijn ze even bedroevend in Frankrijk, maar Bercoff durft er de (mogelijke?) oorzaken van te benoemen. 

Morgenochtend heel vroeg verwachten we onze verwarmingsinstallateur: ik ga slapen! 

Rimbaud en Sinterklaas

Het is nog kouder dan gisteren (het wordt trouwens een vriesnacht). We hebben P. niet gezien (waarschijnlijk was het te koud om verder in de wei te werken?) en dus hielp Roger me de salon schoon te maken.

Daardoor kreeg ik zelf meer vrije tijd, die ik gebruikte om onder andere op zoek te gaan naar Arthur Rimbaud. Hij wordt weinig onderwezen in het middelbaar (ik spreek over mijn tijd, maar ik vermoed dat hij nu nog steeds niet meer aan bod komt) en ik vind dat jammer, want die auteur heeft me altijd gefascineerd. Daarna vond ik nog een heel interessante podcast over hem, met ook wat meer uitleg over zijn gedichten. Dankzij het internet kan een taal nu op een veel boeiender manier dan vroeger onderwezen worden! 

Na ons avondmaal (bestaande uit een rijke linzensoep) werd er gebeld. Net zoals de vorige jaren rond deze tijd vond Roger een pakje snoep (van Sinterklaas) op de stoep! Dit weekend komt de Sint immers naar Heers! Even was ik van plan de kindjes te vragen maar ze zullen het al druk genoeg hebben dit weekend! Maar de snoep houden we bij voor jullie, Elena, Matthias en Eva!

Hij komt, hij komt...

Je raadt nooit wat ik (op mijn leeftijd!) deze avond, na een rustige en weer heel regenachtige dag, aan het doen ben! Ik kijk op mijn scherm naar de intrede van Sinterklaas deze middag in Antwerpen! (de video is jammer genoeg slechts beschikbaar tot 6 december). 

Herinneringen (al zijn wij met onze eigen kindjes slechts één keer gaan kijken toen we in "het stad" woonden: eigenlijk veel te veel volk), nostalgie naar mijn en hun kinderjaren, humor, blijdschap en vooral die kinderlijke magie die jammer genoeg zo kort duurt! 

Ergens begin december (maar wel na 6 december) komt hij hier ook even langs, heeft de sint mij in een mail beloofd, Elena, Matthias en Eva! 😃

Het is allemaal "commercie", zegt Roger. Ik weet het.

Sinterklaas

Vandaag verwachtten we dochterlief, schoonzoon en de kindjes (en deze nacht was Sinterklaas langs geweest). Tegen 13 uur kwamen ze aan. Terwijl de kindjes hun cadeaus ontdekten, dronken wij een glaasje sherry. Roger was echter niet echt van de partij: hij heeft de hele dag op een sofa liggen slapen.

Gelukkig vroeg Eva zich niet af hoe het kwam dat Sinterklaas zo laat in december nog in het land is (of weet ze zaken die ze ons niet zegt?), want vorig jaar vertelde ze me nog dat de sint na 6 december meteen terug naar Spanje reist!  We konden dit feestje echt niet vroeger organiseren, zo druk heeft iedereen het (en zij nog veel drukker dan wij)!

Het was gezellig (al misten we Roger fel, al was het maar om foto's te maken, want mijn gsm brengt er blijkbaar niet veel meer van terecht). We aten varkensgebraad met sla of appelmoes en gebakken aardappelen, dronken lekkere wijn die Roger en ik van Ivo Hermans hebben gekregen, de kindjes genoten van cola of Fanta, we bekeken oude foto's van Nany zaliger, er werd veel gepraat (ook over artificiële intelligentie - ik vertel daar seffens iets meer over) en we speelden een spel dat Matthias en Elena onlangs zelf hebben ontworpen. 

Ik was van plan vers brood te bakken (Roger zou dan vanuit zijn sofa richtlijnen moeten gegeven hebben) om deze avond te serveren met soep en kaas maar de kinderen vertrokken al voor het avondmaal (morgen is het immers weer school).

Een "Limburgse Monografie" lezen met een "lodderoog"

Ik werd deze nacht wakker door een stofje in mijn oog. Dacht ik tot ik, na een paar uur wakker liggen, besefte dat het weer mijn "lodderoog" was. Ik kan me niet herinneren of ik daar vorig jaar last van heb gehad, maar in 2020  zeker wel, dat weet ik nog goed (ook al omdat ongeveer tegelijkertijd die problemen met mijn gewrichten begonnen).

Dus begon de (koude: het had deze nacht lichtjes gesneeuwd) dag met enkele uren pijn en niets fatsoenlijks kunnen doen. Daarbij kwam dat de centrale verwarming het weer liet afweten! Tegen dat Roger dat probleem had opgelost, wees de thermometer in huis nog maar 12°C aan.

                                            (Foto Roger)

Toen ik opnieuw wat beter kon zien door mijn oog begon ik, goed ingeduffeld en met twee dikke truien boven elkaar aan, de tekst voor de volgende Limburgse monografie na te lezen. Jo Corstjens schrijft over Jacques Van Baelen die ik helemaal niet kende. Heel interessant!

Ik heb enkele uren besteed aan dat nalezen en eigenlijk was dat niet zo'n heel goed idee: daarna prikte mijn oog weer. Nu is het eindelijk volledig over (tot over een jaar of zo?). 

Ondertussen is de temperatuur in huis gelukkig ook opnieuw comfortabel.

O ja, en dat moet ik aan de kindjes vertellen: deze avond, terwijl ik afwaste, werd er aangebeld. Iemand van het gemeentebestuur met een zakje vol snoep vanwege Sinterklaas!

Afspraak met vriend Karel

We haalden hem af vlak bij zijn flat (niet aan zijn flat deze keer wegens ontoegankelijk door wegenwerken) en reden samen naar "De Brug" in Herent. Daar bleken de gerechten iets duurder te zijn geworden (wat te verwachten was gezien de energieprijzen). Het eten was echter nog steeds even lekker en copieus. Karel was wel opvallend negatief vandaag. We zijn het gewend dat hij op tal van maatschappelijke mistoestanden afgeeft en vaak geef ik hem gelijk maar nu vond ik het erover! Wat een contrast met gisteren!

Op een zeker moment vond hij dat heel oude mensen maar moesten geëuthanaseerd worden: ze zijn immers slechts een last voor de maatschappij. Ik wees hem erop dat wij ook al oude mensen zijn (en hij nog veel ouder dan wij) maar die regel zou dan volgens hem enkel gelden voor nog veel oudere mensen!

Na ons middagmaal reden we naar de "Kantien" in Leuven.  Daar dronken we op het overdekt terras nog een biertje (warme chocola voor Karel) en daarna thee of koffie. Op het moment dat we gingen betalen aan de toog bleek er zich een drama af te spelen in het café. Ik heb er  niet veel van gemerkt omdat ik iets later dan de mannen in het café aankwam maar volgens Karel en Roger was een (oudere) klant plotseling ter plaatse overleden. Terwijl we naar de auto liepen, zei Karel me verschillende keren dat hij onderste boven was van dat plotse overlijden!

Nadat we Karel hadden afgezet reden wij verder naar dochterlief die op het punt stond Eva naar de zwemles te brengen. Met Elena en Matthias bewonderde ik de cadeaus die Sinterklaas vorige zondag bracht bij hun andere grootouders, ik hielp Elena een beetje met haar schoolwerk en stipt om 18:15 uur zette ik water te koken voor spaghetti. 

Tegen 19 uur konden we aan tafel gaan (Eva en haar moeder waren ondertussen weer thuisgekomen). Vlak na het eten bracht schoonzoon Elena dan weer naar de muziekles.  

Roger en ik vertrokken naar Haspengouw. 

IJverige dag

Nog voor we vandaag gingen helpen oorlogsschadedossiers scannen (het was opvallend koel in het gemeentehuis), heb ik een deel van het volgend nummer van Oostland (publicatie van de KVLS) nagelezen.  

Nadat we weer thuis waren, meteen een wasmachine aan het werk gezet en een beetje Sinterklaas geholpen. Nadat de was te drogen was gehangen, verder dat nummer van Oostland nagelezen tot wanneer ik moest beginnen aan de bereiding van het avondmaal. Deze avond, na de afwas en een uurtje lectuur, naar het journaal gekeken en nog wat verder Sinterklaas geholpen (dus die stokoude sint geholpen bestellingen online te plaatsen na enkele mails over en weer met dochterlief). Nu zou ik nog een paar mails moeten beantwoorden maar ik denk dat ik dat tot morgen ga uitstellen: de dag was ijverig genoeg (al merk ik wel dat ik tot enkele jaren geleden vaak veel ijveriger was).  

O ja, toch ook nog even voor detective gespeeld. Broertje had heel vriendelijke condoleances gekregen van een voor ons onbekende dame. Via de oudste dochter van "tante" José uiteindelijk gevonden wie dat is: een vroegere schoonmaakster van haar en mijn moeder. 

Saaie dag?

Grapje, die titel, want ik vind het leven zelden saai, zelfs niet als er "niets" gebeurt! Daarover had ik het onlangs nog met vriendin Liliane aan telefoon: ik zou perfect kunnen leven zonder feesten, toeters of bellen en gewoon genieten van het feit dat ik (voel en besef dat ik) leef maar ik besef ook dat zulk leven voor de meeste mensen saai klinkt! 

Eigenlijk wilde ik dus niet schrijven vandaag, want het was zo'n dag. Een beetje van het huishoudwerk ingehaald dat ik gisteren niet gedaan kreeg, getelefoneerd met Nany die weer uitvoerig vertelde over gisteren en haar ontmoeting met twee (en dus niet één zoals ze eerst verwachtte) vriendinnen, enkele mails beantwoord, nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt en voor de rest vooral zitten mijmeren en nadenken. O ja, wel één uitschieter vandaag: een mail van Elena die me onder andere vertelde over de sinterklaasgeschenken die zij en haar broer en zus kregen vorige zondag!

Maar dan deze avond, terwijl ik zo'n beetje ronddoolde op het internet, viel ik op dit interview met een zekere Nicolas Dupont-Aignan, die ik helemaal niet kende! Blijkbaar is hij een Franse politicus (wist ik niet). Dat YouTube me constant Franse spullen voorstelt is normaal: ik heb steeds minder kans om mijn Frans te onderhouden en dus zocht ik in het begin op het internet vaak naar zaken in die taal.
Maar dat ik deze avond viel op iemand die ik niet ken en die ongeveer zegt wat ik zelf denk (en het veel beter gezegd krijgt dan ik, ondanks de tegenstribbelingen van de interviewster die, op z'n Frans, de discussie telkens onderbreekt) lijkt me weer een zeer eigenaardig "toeval"! 😊

Over onder andere pedofilie

Het zijn koude, rustige dagen. We verwachten een bestelling die maar niet aankomt en blijven dus zoveel mogelijk thuis. Ik bel met Nany die weer vol ontmoetingsplannen zit. Op zich heel goed (want ik weet dat ze daarvan opfleurt) maar of dat te rijmen valt met "je contacten proberen te beperken"?  Gisteren kreeg ze het bezoek van  Sinterklaas en daar vertelde ze opvallend uitbundig over! Wat me wel opviel: ze had aan de sint verteld dat haar kleinkinderen nog klein zijn. Ze verwart duidelijk met haar achterkleinkinderen! Iemand in het rusthuis maakte deze foto:

Onze kleinkinderen hebben Sinterklaas op bezoek gehad vorige zondag. Ik heb ze nog niet gesproken maar volgens dochterlief zijn ze weer verwend geworden! 

Voor mij vooral lectuur deze dagen... en zo heb ik Karl Zero en zijn magazine "L'envers des affaires" leren kennen. Lijkt zeer interessant! Omdat ik wat meer over hem opzocht, viel ik onder andere op dit interview met hem... waarin het gaat over pedofilie... en, in dat verband, ook over de Franse zanger Claude François zaliger! Ik vernam (niet in dat interview) nog zaken over andere prominenten waar ik al elders had horen over fluisteren maar van die zanger verwonderde het me eerlijk gezegd fel!

Cadeautjes

Nany kreeg geen cadeau: ze vernam dat ze nog eens 10 dagen op haar kamer moet blijven (en was helemaal niet tevreden).

Hier ging het er anders aan toe. Sinterklaas kwam langs deze nacht en vandaag, tegen 14 uur, kregen we even bezoek van de kindjes en hun ouders. Roger maakte enkele foto's:

Maar...  de kindjes en hun ouders hadden ook cadeautjes voor ons bij: zelfgemaakte bladwijzers en kunstwerkjes en een prachtig kussen ontworpen en genaaid door dochterlief:

Wij, de volwassenen, dronken snel een kopje koffie of thee en de kindjes (eenmaal is geenmaal) een cola of Fanta. 

Daarna reden onze bezoekers terug naar huis. Een blitzbezoek wegens Corona dus, jammer genoeg (vonden de kindjes ook)!

Berichtje van Sinterklaas

Vandaag, zoals beloofd aan Matthias, even gebeld naar dochterlief: dat ik een bericht heb gekregen van Sinterklaas! 

Uiteraard ging het gesprek daarna meer tussen de kindjes en mij dan tussen hun mama en mij! Hoewel Elena het sprookje over de grote sint heeft begrepen (wat Matthias betreft, twijfel ik) was zij de eerste die vroeg of ze heel binnenkort mogen langskomen. 

Uiteraard, al zal het jammer genoeg blijven bij "langskomen" omdat we blijven oppassen (en ik stiekem hoop dat, als iedereen oppast, dit jaar onze "kerstafspraak" met de kinderen en kindjes wel kan doorgaan).

En toch kijk ik echt uit naar dat "langskomen"! De kindjes en dochterlief vertelden me dat ze cadeautjes voor ons hebben: ik ben echt heel benieuwd!

Elkaar troosten

Het begon met Nany met wie ik nogal lang telefoneerde. Gisteren werd ze opnieuw getest en ja... ze "heeft het zitten" maar "ziet dat niet zitten", weer in quarantaine gaan. Vooral omdat ze er niets van voelt en ze het niet begrijpt: ze heeft vorige week niemand ontmoet behalve de verzorgers die allemaal speciale kledij dragen, heeft niemand aangeraakt en vooral, ze heeft haar drie spuiten gekregen. Ik probeerde haar te troosten maar dat was niet gemakkelijk! Uiteraard heb ik met haar te doen al had ik het verwacht, dat ze ook besmet zou worden. Ik hoop alleen dat ze er verder niet echt ziek zal van worden.

Later een telefoongesprek van ongeveer een uur met Jan Gerits. Over het probleem KVLS - Limburgse monografieën dat we binnenkort even bespreken met Jo, en zijn gevoel daaromtrent.  Jo, hij en ik zijn serieus aangedaan maar ik vermoed Jan nog het meest. Voeg dat bij zijn verdriet om het overlijden van zijn echtgenote: het is wat veel voor hem! Het gesprek deed hem deugd, dat voelde ik wel maar of ik hem echt heb kunnen troosten?

En dan werd er aangebeld: onze vrienden Liliane en Paul met een kaartje voor mijn verjaardag "om mij te troosten van het feit dat het voor vandaag geplande feestje niet had kunnen doorgaan" (ze volgen deze blog). Zo lief! Ik werd er zowaar sentimenteel van!

Kort daarna een telefoontje van dochterlief. Matthias wilde weten of Sinterklaas was gekomen vorige nacht. Wees gerust, jongen, ik had hem gewaarschuwd dat jullie toch niet hier zouden zijn vandaag en hij beloofde later langs te komen. Zodra het zo ver is, bel ik jullie, dat is beloofd! Dat heb ik trouwens ook met jouw mama afgesproken!

Verandering van programma

Normaal gezien zouden we op dit uur met Debby en Hendrik in de salon zitten te babbelen en te filosoferen. Morgen rond 13 uur zouden de andere kinderen aankomen en deze nacht zou Sinterklaas langsgekomen zijn. We hebben echter alles afgelast. Met Sinterklaas heb ik half en half een andere oplossing afgesproken (later daarover meer, eerst zien of de papa en mama dat ook een goed idee vinden). Wat de samenkomst met de kinderen betreft, ik twijfel eraan of we daarvoor nog de kans zullen krijgen voor kerstmis. 

Bleef nog het probleem "menu" over! Ik had alles in huis, behalve het vlees voor de spaghetti van morgen, dat zouden we pas vandaag hebben gekocht. Vandaag zouden we alu gobi hebben gegeten. Daarvoor had ik twee bloemkolen en vegetarische balletjes voor vier personen gekocht (Debby eet geen vlees, vandaar). Morgen zou het spaghetti worden, met quorn voor Debby en met gehakt voor de rest van het gezelschap. Een van de bloemkolen aten we gisteren al op, met een hamburger.  Vandaag werd het spaghetti met de quorn bedoeld voor Debby. Ik had heel veel spaghettigroenten gekocht en maakte dus saus voor minstens twee dagen, een deel met quorn en een deel zonder. Nu moet de andere bloemkool eerst op, dus eten we morgen alu gobi met de helft van de vegetarische balletjes. En de andere balletjes zal ik dan maandag serveren met de rest van de tomatensaus. Zo gaat er toch niets verloren, want dat zou ik heel erg vinden! 

Daarnet bedacht ik echter dat het maandag mijn verjaardag is en dat vegetarische balletjes met tomatensaus niet bepaald mijn favoriete eten is! Ik kan echter een meer feestelijk tintje geven aan het menu van maandag door, in plaats van een voorafgaand soepje, de voor morgen gekochte hapjes, die sowieso op moeten, te serveren bij een glas sherry. 

En... ik vrees dat we dan nog kliekjes zullen overhouden (vandaag hadden we bijvoorbeeld al veel tomatensaus over die ik heb toegevoegd aan het deel zonder quorn bedoeld voor maandag, maar dat is nog zo veel saus dat ik nu al weet dat we die dag niet alles zullen op krijgen - en zeker niet na die hapjes). Dus ben ik wel verplicht voor dinsdag ook iets met tomatensaus te verzinnen (selder misschien? Of zou ik daar tomatensoep kunnen van maken?).

Wat een luxezorgen eigenlijk! Maar toch, ik had het zoveel liever gehad zoals eerst gepland, kinderen!

Ik mis eruditie!

Al heel de avond voer ik gesprekken met Roger en dochterlief (via telefoon wat haar betreft) waarbij mij geregeld wordt gevraagd waar ik iets bepaalds heb gelezen of gehoord. Dat is altijd mijn grote probleem geweest (ook tijdens mijn studies): ik onthield wel iets dat ik relevant, goed onderbouwd, logisch, interessant of net te gek of ongeloofwaardig vond maar kon nooit herhalen waar ik het had gevonden. Ik ben echt niet erudiet! De vervelendste vakken aan de universiteit waren voor mij de enkele "encyclopedische" cursussen waarbij men ons op het examen vroeg te debiteren: het boek of artikel waarin over een bepaald onderwerp geschreven werd plus naam en hoedanigheid van de auteur (en soms zelfs datum van verschijnen enzovoort). We hebben zo een paar cursussen gekregen (ik vermoed dat ze tegenwoordig de studenten eerder leren omgaan met het internet) en voor mijn slecht geheugen was dat een ramp! Ik heb dat opgelost door voor elk item een verhaaltje te verzinnen (echt waar!). Uiteraard stak ik enorm veel tijd in die vakken en het ergste is dat ik vlak na het examen mij niets meer herinnerde van alles wat ik geleerd had. Ik begrijp echter wel waarom men ons dat liet leren: in die tijd bestond er geen internet en als je iets moest schrijven over een bepaald onderwerp zou je op die manier tenminste weten waar je moest beginnen te zoeken naar interessante gegevens in verband daarmee. Wat een geluk dat die tijd voorbij is, zou ik zeggen, en leve Google! 😉

Sorry: wat een lange inleiding om te zeggen dat de vragen van Roger en onze dochter gingen over... de huidige gezondheidscrisis! Ik weet het, je leest tegenwoordig heel tegenstrijdige zaken en ik geef toe: op de duur weet ik ook niet meer wat ik moet geloven. Zeker niet wat ik hoor op radio of televisie, dat heb ik al vastgesteld!

Maar kom, dat de  besmettingen de spuigaten beginnen uit te lopen, daar ben ik wel van overtuigd (maar misschien vergis ik me; ik herhaal het: ik mis eruditie). En de besmettingen lijken steeds dichterbij te komen, zegt dochterlief me. Bij hen thuis testte nog niemand positief weliswaar, maar zouden we toch maar niet ons jaarlijks "verjaardagfeestje" uitstellen, vroeg ik me af nadat ik bepaalde details hoorde. 

Ondertussen is het beslist: het feestje dat ik had voorzien voor volgende zondag gaat niet door. Dat maakt me echt heel droevig (ik probeer immers sowieso al de kinderen niet te vaak "op te eisen") en ik weet dat vooral de kleinkinderen heel ontgoocheld zullen zijn (want ook Sinterklaas zou zondag komen - maar daar vinden we wel weer een andere oplossing voor, kindjes!). 

Wat een rare tijd!😒

Rustige zaterdag

Dagelijks telefoontje met Nany die steeds maar herhaalt dat andere rusthuisbewoners elke dag een van hun kinderen op bezoek krijgen. Wat volgens zus Bie (die in datzelfde rusthuis heeft gewerkt als verpleegkundige) helemaal niet klopt: die kinderen hebben daar immers meestal niet de tijd voor! Hoewel er uitzonderingen zijn en zoals ik mama hoor spreken, denk ik dat ze het vooral heeft over die uitzonderingen. Wel vervelend, want ik krijg daar schuldgevoelens bij (en die heb ik eigenlijk al omdat wij haar sowieso veel minder vaak kunnen bezoeken dan broertje en zus die in het Antwerpse wonen - voor ons maakt de afstand dat we daar telkens veel tijd, geld en stress in steken). 

Eigenaardig maar in zekere zin vond ik het voor ons gemakkelijker toen mama nog in haar eigen flat woonde (en ik vermoed dat broer en zus het ook zo aanvoelen)! Hoewel, in deze zeer bijzondere en stresserende periode lijkt het me objectief beter dat Nany in dat rusthuis verblijft waar goed voor haar wordt gezorgd en waar ze met heel veel mensen spreekt. En, zonder in overtreding te treden, met veel meer mensen contact had dan ze thuis zou gehad hebben toen je tijdens de lockdown bijna niemand mocht ontmoeten. Leg haar dat echter eens uit! Vandaag kreeg ze geen bezoek: ik vermoed dat haar probleem eigenlijk alleen dat was.

Voor de rest een heel rustige zaterdag. Ik las en zag dat ze bijna overal in Frankrijk nog steeds manifesteren. Massa's mensen komen zoals elke zaterdag op straat in verschillende steden en persoonlijk vrees ik dat ze dat binnenkort minder vreedzaam zullen beginnen te doen! Wat ik zou begrijpen al hoop ik zo dat het niet gebeurt! Eigenaardig weer: ik bewonder die volhardende mensen maar weet goed van mezelf dat ik me niet goed zou voelen midden in zulke massabetoging.

Deze avond nog even over en weer gemaild met Zeger, over ons nakende "gezamenlijk verjaardagsfeestje" dat ik dit jaar opnieuw zelf wilde houden (ik kan echt niet aan dochterlief vragen om alles in mijn plaats te doen!) maar dat heel eenvoudig zal worden. Ik verwacht wel dat Sinterklaas zal langskomen (hij is immers al in het land, hé kindjes! Jawel, ik keek ook op televisie - eigenlijk op mijn pc-scherm - naar zijn aankomst in Antwerpen!). 

En... ik kijk heel fel uit naar dat verjaardagsfeestje! Tja, ik heb ook graag mijn kinderen af en toe op bezoek! 😉

Over weer een luie dag

Ik hoorde vandaag van Jan Gerits dat Jo, hij en ik (van de Limburgse monografieën) een uitnodiging hebben gekregen om deel te nemen aan de volgende bestuursvergadering van de KVLS. Eigenaardig: ik heb die mail niet ontvangen! Jan zal het bestuur waarschuwen dat we niet kunnen komen: de datum past voor geen van ons. Daarbij komt dat ik het niet het moment vind om vergaderingen te houden - zeker niet op café - terwijl men ons aanraadt onze sociale contacten te beperken. We praatten bijna drie kwartier aan telefoon, Jan en ik, onder andere over de euthanasie van die vriendin van Jan. 

Daarna nog een hele poos met Nany gebeld die eigenlijk niet veel te vertellen had maar tevreden leek en weer in die "andere" wereld leek te zitten. En uiteindelijk een dik half uur gebeld met straatgenote V. die vandaag "38" jaar werd, zoals ze grapte (tja, dan word ik binnenkort amper "27" jaar!). Alles bij elkaar heb ik dus weer bijna twee uur aan telefoon doorgebracht vandaag. Vroeger verrichtte ik ondertussen kleine huishoudelijke taken maar dat kan ik dus niet meer sinds april vorig jaar. Dat werk moest ik daarna inhalen: zo geraakt een dag snel vol! 

En voor de rest was het weer een luie dag, met onder andere nog een paar mails, veel lectuur en een bestelling voor 6 december (al zal die sint normaal gezien hier iets vroeger langskomen). Wat wordt alles toch vreselijk duur!

Deze avond nog gekeken (onder andere) naar een reportage over Fransen die geen geld genoeg hebben om hun (kleine) huis te verwarmen. Ook voor ons stijgen de facturen constant zonder dat ons pensioentje de trend volgt (daar had V. het ook over aan telefoon), maar wat ik daar zag was schrijnend! Zulke mensen zullen wel geen geld overhouden om Sinterklaas te helpen!