Een zwerfhond in de tuin?

Ik heb al twee dagen mijn tijd vooral besteed aan het huishouden (opruimen, schoonmaken, wassen enzovoort - het gaat immers allemaal nog trager dan vroeger) en uiteraard aan mails en berichten beantwoorden. 

Roger is vooral bezig in de tuin of met die stoep (waarbij Hendrik hem ook geholpen heeft vorig weekend). Dat is echter onbegonnen werk (herhaal ik terwijl ik tegen Roger zeg dat hij dan toch maar azijn of zout moet gebruiken, maar hij blijkt nog "gehoorzamer" dan ik). Langs de andere kant, al is het "onbegonnen" werk (omdat het steeds herhaald moet worden), het geeft Roger wel wat beweging en dat is eigenlijk wel goed - en misschien moet ik dat huishouden, waar ik zo'n hekel aan heb, ook op die manier bekijken! 

Roger, Hendrik en een paar buren hadden het al een poosje over een hond die in onze tuinen rondhangt. Ik had hem een paar keer horen blaffen maar nog nooit gezien. Tot vandaag. Ineens stond hij naar mij te kijken toen ik aan het keukenraam stond. Hij bleef me maar aanstaren met zo'n opvallend vriendelijke blik dat ik heel veel zin kreeg hem in huis te halen hoewel ik eigenlijk meer een kattenmens ben. Maar hij heeft een halsband aan, en is dus geen zwerfhond. Daarbij, ik heb helemaal geen zin in al die tegenwoordig verplichte formaliteiten bij de aanschaf van een dier!

Nieuwtjes

Vandaag was weer een rustige dag maar ik heb toch een paar interessante nieuwtjes vernomen!

Een mailtje van heemkundelid Georges gekregen: het fotoalbum met documentatie staat op de site: knap gedaan!

Deze avond een telefoontje met Hendrik en Debby die net thuiskwamen van een reisje (en daarom niet aanwezig konden zijn vorige zondag). We zien elkaar heel binnenkort weer!

En ook nog gekeken naar een interview met Didier Raoult waarin ik onder andere een detail hoorde dat ik niet vermoedde: in Amerika wordt andere suiker dan in Europa gebruikt voor de fabricatie van Coca-Cola. Hij denkt dat dat onderscheid een van de oorzaken kan zijn van de obesitasepidemie in Amerika (hij legt ook uit waarom fructose nog ongezonder is dan glucose).

En het mooiste: deze avond vernomen dat de ezelin van Céleste en Charlotte een veulen ter wereld heeft gebracht!

Verloren tijd

We waren voor deze avond uitgenodigd op enkele lezingen van Erfgoed Haspengouw. Ik heb getwijfeld of we wel zouden gaan, want volgens mij zei de mail met uitleg over de inhoud voldoende en zouden  de lezingen zelf slechts "tijdvulling aan de hand van voorbeelden" zijn. 

Het ging immers over dit:

• Bram Dierckx, voorzitter Erfgoed Balen. Erfgoed Balen heeft naast een archief- en documentatiecentrum ook een bloeiende vrijwilligerswerking met talrijke actieve werkgroepen (archiveren, gidsen, paleografie digitaliseren, genealogie, evenementen, schrijvers ), steunende leden en fans. De kracht van de vrijwilligers schuilt in de diversiteit van afkomst, achtergrond en leeftijd. Dit leidt in Balen tot een unieke synergie in heel wat mooie projecten.
• Patrick Anthoni, voorzitter Heemkundige Kring Scilla, vertelt hoe zijn kring heemkunde en de geschiedenis van Schilde bij een breder publiek bekend maakt. Scilla doet niet alleen de ‘klassieke’ activiteiten met lezingen, heemkundig onderzoek maar heeft ook al jarenlange traditie in samenwerking met andere verenigingen voor wandelingen en fietstochten, de jaarlijkse sprookjeswandeling en scilluminata (avondwandeling met lichtschouwspel op unieke locaties en verhalen)
• Armand Put, Soennes & Swaerdes neemt ons mee in het traject dat in Zutendaal gevolgd werd van heemkring naar eigentijdse erfgoedbeweging. Een transitie die loont en veel in beweging zet. Het coördinatieteam bewaakt de horizontale structuur met vrijblijvende engagementen voor medewerking aan activiteiten of publicaties waardoor steeds nieuwe mensen hun weg vinden naar Soennes & Swaerdes.
• Daphné Maes, Histories, is expert in vormingen rond vrijwilligersbeleid en engagementen binnen een vereniging. Ze deelt graag haar inzichten en schetst het theoretisch kader voor de boeiende praktijkvoorbeelden die deze avond aan bod komen.

Roger en andere leden van Heemkunde Groot Heers leken echter zoveel zin te hebben om er naartoe te gaan dat ik toch ook maar ging.

De aangeboden broodjes waren lekker en we hebben gezellig gepraat met heemkundeleden Ludo, Michel en Georges (al had Ludo veel verdriet, want zijn hond was vorige nacht overleden). 

Maar dan kwamen de lezingen. 

Ongelooflijk langdradig! Enkel de uitleg van Patrick Anthoni was een beetje "to the point" (en ik zeg dat echt niet omdat het over Schilde gaat - 's Gravenwezel, waar ik nog heb gewoond en waar mijn ouders rusten, is immers een deelgemeente van Schilde), voor de rest, vonden we alle vijf, was het puur tijdverlies!

Jammer, want ik had zoveel andere, boeiender zaken kunnen doen deze avond!

Het is warm!

Het is heet! Toen we, na voor mij nog enkele opzoekingen (het vordert, maar zo traag!), onze boodschappen deden met een temperatuur van rond de 30°C, bedacht ik dat het goed is dat we niet naar nog warmere oorden op reis zijn vertrokken. We hadden wel even gedacht nog één keer op reis te gaan maar nadat ik mijn heup brak en Roger merkte dat lange tochten niet meer aan hem zijn besteed, besloten we toch maar thuis te blijven. Gelukkig, dacht ik dus vandaag, want ik vermoed dat we die extreme temperaturen ook niet meer zouden appreciëren.

Tijdens onze boodschappen kreeg ik een telefoontje van Debby en Hendrik... die onder andere kloegen over de hitte in hun huis. En weer besefte ik hoeveel geluk wij hebben met ons oude huis (amper 24°C in de keuken die op het zuiden uitgeeft, en nog frisser in de salon en de werkkamer).

Ik zit nu weer in die werkkamer die ik eigenlijk zou moeten schoonmaken (maar dat is voor volgende week) en waar een zoemende wesp mij al een hele poos hinderde. Het beestje bleef maar rond de lamp hangen, Roger kon het niet vangen, en, gezien mijn wespenfobie, voelde ik me alles behalve op mijn gemak. Tot het gezoem ineens ophield en ik boven mij een prachtige spinnenweb ontwaarde waarin de wesp zich heeft laten vangen! 

Ik heb het altijd gezegd, dat spinnen nuttig zijn!😀

Françoise Hardy

Juan loopt weer rond in het ziekenhuis (weliswaar met zuurstof), mijn Matadi-vriendin wordt morgen geopereerd, ik heb vandaag (heel graag) enkele uren besteed aan het inventariseren van die overlijdensberichten, ik weet nog niet waaraan dat 13-jarig meisje is overleden, Roger en ik hebben deze avond samen kalfsfricassee klaargemaakt ... maar ik bleef de hele dag denken aan het overlijden van Françoise Hardy!

Tja, ze was dan destijds ook mijn grote "idool"!  En deze avond laat viel ik eindelijk op wat ik onbewust gisteren al zocht. Een interview met en over Françoise, haar eerste lief, Jean-Marie Périer, die haar beste vriend is gebleven, haar echtgenoot Jacques Dutronc die al een poosje gescheiden van haar leefde maar haar toch op zijn manier trouw bleef. Het gaat ook over bijvoorbeeld de tientallen katten en de rommel van Jacques die Françoise hinderden. En dat deed me natuurlijk denken aan de rommel die Roger hier maakt en die me ook blijft hinderen. Hier is wel niet Roger de "kattenman" maar ben ik de "kattenvrouw" en vind ik het eigenlijk jammer dat Roger geen dieren meer wil.  😏

Vaarwel, Françoise Hardy!

Een uitstapje

Als ontspanning maakte ik vandaag nog eens een uitstapje. Het was "slechts" virtueel maar heel aangenaam: ik heb een dik uur rondgelopen in Antwerpen. Wat een mooie stad en wat een prachtige gebouwen! 

Ik herinner me wel dat we vroeger, toen we er woonden, niet altijd de kans kregen om ze te bewonderen: we moesten onze ogen te vaak op de grond gericht houden om de hondendrollen te vermijden! Maar die leken er volgens het filmpje niet meer te zijn.

Ondertussen regent het weer (en Roger heeft de kachel weer aangestoken deze avond): het houdt maar niet op!

Toeval of synchroniciteit?

Vandaag enkele telefoontjes, onder andere met buurjongen L. Geprobeerd samen met hem na te denken over zijn toekomst en we hebben afgesproken dat hij heel binnenkort nog eens langskomt en dat we dan zullen praten daarover. Hij gaf me ook zijn oma V. door en uiteraard moesten wij ook nog ettelijke minuten bijpraten!

Daarna snel een paar boodschappen gedaan, onder andere bier gaan kopen bij de zus van Maj en dus nog een hele babbel gevoerd. 

Na het koken deze avond (soep en daarna het Spaanse gerecht dat wij in Spanje nooit aten maar dat onze kinderen er wel ontdekten, namelijk "spekblokjes, ui, look en kikkererwten gebakken in olijfolie"), het avondmaal, de afwas en het opruimen, heel toevallig gevallen op een video van Céleste Grant, over toevalligheden, synchroniciteit, spiritualiteit, enzovoort. Het gaat over de ezel die hem vergezelde op zijn voettocht naar Lourdes (waar Céleste zijn Charlotte ontmoette). Heel eigenaardige toevalligheden, kijk maar!

Over eekhoorntjes en Matadi

Het is vrij zacht weer voor de tijd van het jaar maar er staat nog steeds veel wind en het is heel vochtig: ik vind het dus toch koud (en mijn gewrichten zien af). De eekhoorntjes in de tuin (ja, ze zijn er nog) lijken er helemaal geen last van te hebben: we zagen ze rondlopen, de bomen in- en uitklimmen, ze leken veel pret te hebben.

Het werd dus weer een rustige dag... en deze avond ging ik (virtueel) eindelijk nog eens naar Matadi: zoveel herinneringen (al is het er veel drukker geworden dan in mijn herinneringen). Van daar ging het daarna naar Moanda en de monding van de Congostroom. We waren daar één keer (ik denk zelfs twee keer maar mijn herinneringen eraan zijn te vaag om daar zeker van te zijn). Nostalgie!

Over ditjes en datjes

Roger heeft deze avond weer de houtkachel aangestoken. Ik had ons salon ondertussen weer zo goed als mogelijk stofvrij gemaakt maar Roger heeft wel gelijk: het is een aangename warmte en die houtgeur! Roger gebruikt nu essenhout (van de onlangs gesnoeide bomen in de wei) en ik wist echt niet meer dat het zulke parfum voortbracht! Even dacht ik dat Roger een heel lekkere sigaar aan het roken was!

Het zijn rustige dagen maar ik heb wel vrij veel "schrijfwerk". Een vriendin uit Antwerpen heeft eindelijk ingezien dat "mailen" sneller gaat dan een brief met de post opsturen en dat betekent dus dat ik nog meer "antwoordwerk" heb dan vroeger. Een andere vriendin, met wie ik regelmatig mail, probeert me te overtuigen van de voordelen van euthanasie. Als ik haar zeg dat het uiteindelijk toch neerkomt op je laten doden, antwoordt ze dat er geen sprake meer is van "doden", wel van "verlossen": het woord "doden" komt immers niet voor in de wet! Worden mensen zo snel beïnvloed? Ik herinnerde me dat Nany me aan het einde van haar leven eens zei dat ze niet begreep dat ik nog geen aanvraag voor euthanasie had ingediend. Ook zij begreep mijn bezwaren niet: vermits het nu is toegelaten door de wet!

Ik ben ook nog steeds mijn vroegere dagboeken aan het overtikken. Ik ben nu in augustus 1970 -  Een eerste reisje van een week naar Collioure (Frankrijk) met vrienden. We waren allemaal berooid en reisden per autostop, sliepen in open lucht of bij Franse vrienden, aten wat we aangeboden kregen maar het werd een van onze mooiste herinneringen! In 1970 was Collioure wel niet zo bekend en toeristisch als nu!

Al enkele weken zag ik twee eekhoorntjes rondlopen in de tuin. Zeger is de laatste die ze zag vorige zondag. De andere kinderen hoopten ze te zien maar kregen ze niet te zien. En wij ook niet meer sindsdien!?

Céleste en Charlotte zijn in Rome

Hij heeft een tijdje geen video's gepost, Céleste Grant van "Bunker sauvage" maar ik wist dat hij en zijn Charlotte een poosje geleden met hun ezels en hun hond in Rome waren aangekomen. 

Vandaag, na nog enkele huishoudtaken, vond ik eindelijk de (lange) video over het einde van hun pelgrimstocht. Ik genoot er volop van. Buiten het relaas over hun aankomst in Rome is het een prachtig virtueel bezoek aan Rome en aan het Vaticaan, met uiteraard veel kunst (ook, zoals steeds, mooie muziek) maar ook veel spiritualiteit. En een prachtige verrassing aan het einde.

Het regent weer!

Wekelijkse boodschappen vandaag. Niet te sterke wind, niet te koud en geen regen gehad ondanks de zware lucht. Gelukkig, want voor een bepaalde aankoop moesten we van winkel tot winkel lopen voor we "het" vonden. 

Ik heb Rogers ritme nooit kunnen volgen tijdens het wandelen maar vandaag hing ik, zoals meestal sinds mijn RA, weer aan zijn arm. Vreselijk was dat voor mijn gewrichten: hij "sleurde" me verder terwijl hij zelf vond dat ik hinderlijk "aan hem trok" (natuurlijk, ik kon hem sowieso nooit volgen, laat staan nu) en hij begreep na de boodschappen niet waarom ik weer zo'n pijn had in al mijn ledematen 😀! Dat Roger niet is gemaakt voor een job in de zorg, dat wist ik al langer! 😉

En dan, we waren pas thuis, begon het weer te regenen en kwam er een meer dan lichte wind op. En het regent nog steeds nu: ik hoor het tokkelen op de metalen vensterbank achter mijn rug. 

Ik kijk ondertussen naar de jongste aflevering van "Les Pionniers" met Céleste (van "Bunker sauvage") en zijn Charlotte.  Zij hebben ook heel veel last van de herfstregens en -wind in Italië. En... ze stellen ons aan het einde van de video een spin voor die al een hele tijd met hen mag meereizen (omdat die spin zorgde dat ze niet te veel last kregen van muggen)! 👍

Heimwee

De kindjes slapen eindelijk. 

Ik heb het tijdens onze gesprekken niet gehad over het overlijden van Rogers nicht (ze kenden haar niet en waren zelfs heel verwonderd toen ze van hun mama hoorden dat die overleden politica, waar de krant over sprak, de nicht was van hun opa). 

Maar nu zit ik wel na te denken. Wat zal er gebeuren met haar honden (Roger wil geen dieren meer en ik weet dat het nichtje dat ons belde zelf al vrij veel dieren heeft)? Wat gebeurt er met haar huis? Zullen we dus nooit meer naar Wellen gaan, waar we vroeger bijna elke week "tante Laure" (Rogers tante, de moeder van Jeannine) bezochten en later, wel minder vaak maar toch geregeld, met Jeannine gingen filosoferen? 

Jeannine heeft weer een hoofdstuk van ons leven afgesloten (en het laatste hoofdstuk van haar eigen leven), bewust blijkbaar en dus helemaal in lijn met haar opvattingen. Ikzelf blijf me wel vragen stellen over die "oplossing".

Het waren vooral zij en haar moeder, "tante Laure", die me in 1993 "goesting" gaven om Roger te volgen toen hij opnieuw naar zijn "roots" in Haspengouw wilde (toen wist ik nog niet dat ik, via mijn vader, hier ook verre familie had) en we dus dit huis kochten waar we de eerste jaren enkel onze weekends doorbrachten. 

En ik vond het toen telkens zo tof als we tijdens zo'n weekend tante Laure en later Jeannine bezochten. 

Het is weer allemaal voorbij!

Terug naar het Leuvense

We hadden met vriend Karel afgesproken rond 12 uur. Samen reden we in de gietende regen naar "De Brug" in Herent maar die bleek gesloten. En dat hoewel ik vlak daarvoor op de website van de brasserie had gezien dat ze open zou zijn! 

Dus reden we terug naar Leuven waar we, rond 13:30 uur, iets gingen eten in "The Lodge".  Karel had ons die brasserie aanbevolen en, eerlijk gezegd, ik vraag me nog steeds af waarom. Ik bestelde bijvoorbeeld hetzelfde als wat ik onlangs in de "Winston" (Sint-Truiden) had gegeten en... het was veel duurder en helemaal niet lekker. Deze avond zei Roger me dat zijn "fish and chips" ook niet fameus waren. Daarbij was het heel druk in dat restaurant, terwijl Karel normaal gezien dat soort toestanden zorgvuldig vermijdt. 

Maar kom, we hebben er toch ongeveer anderhalf uur nieuwtjes kunnen uitwisselen. We hadden het uiteraard ook over onze verdwenen vrienden, politiek, onze ouderdomskwaaltjes (bij Karel was het vandaag een kniegewricht dat hem serieus parten speelde, bij mij een heupgewricht) en over onze vroegere studies. Karel studeerde destijds "Germaanse filologie", vooral, zo vertelde hij, voor het letterkundig gedeelte, want taalkunde op zich interesseerde hem niet echt (terwijl ik dat aspect juist wel heel interessant vond in de "Romaanse filologie").  

Omdat ondertussen de regen was opgehouden, besloten we nog koffie te gaan drinken in de "Kantien" daar tegenover waar we eindelijk nog eens een uurtje buiten konden zitten. Daar was het heel rustig en we zaten er gezellig, al was het nog vrij koud en vochtig (we kregen zelfs het bezoek van enkele slakken, die Karel telkens voorzichtig naar de lavendelplantjes vlak naast ons tafeltje verhuisde).

Nadat we Karel naar zijn flat hadden teruggebracht, reden wij iets over 16 uur terug naar Haspengouw en het was weer vrij druk op de weg: overal wegenwerken!

Oostland om de dag te eindigen

Vandaag was de salon aan de beurt. Deze keer moest ik minder rommel opruimen maar het is ongelooflijk hoeveel stof ons huis verzamelt... en hoe bedrijvig spinnen hier zijn! Die spinnenwebben hinderen me persoonlijk niet (omdat we daardoor onder andere nooit muggen in huis hebben). Maar "het oordeel van de mensen" hé! Roger bijvoorbeeld oordeelt over de properheid van een plek aan de hand van het aantal spinnenwebben (rommel, vlekken, vuil en stof spelen daarin een veel mindere rol voor hem - ik veronderstel dat het ligt aan zijn opvoeding... hoewel mijn moeder Nany ook spinnenwebben verafschuwde).  

Daarna wilde Roger even naar de Action rijden om batterijen te kopen... en chorizo zoeken!  Die we deze keer al vonden in de eerstvolgende winkel die we aandeden.

Na het koken, eten, afwassen en opruimen wilde ik onder andere rustig enkele mails beantwoorden, wat lezen, enkele video's van trekkers volgen en een beetje Spaans "oefenen" (soms vraag ik me wel af waarom? Heel waarschijnlijk gaan we nooit meer naar Spanje). 

Ik had, nog voor ik begon te koken, immers een video gevolgd over het gebruik van "por" en "para". Tijdens mijn studie vond ik de uitleg daarover ontoereikend. Het jaar dat ik avondles Spaans gaf in Tervuren (studentenjob tijdens mijn tweede licentie) moest ik mij verontschuldigen bij de cursisten omdat ik niet precies kon uitleggen wanneer je "por" of "para" gebruikt. Nog veel later stelden we ("we", want ondertussen had Roger ook al een mondje Spaans geleerd) de vraag aan onder andere onze Spaanse schoonbroer. Hij kon ook geen uitleg geven, enkel voorbeelden waarin we het verschil zelf al hadden opgemerkt. Ik hoopte dus nu eindelijk een regel te krijgen...  Helaas nee, weer kwam het neer op het krijgen van voorbeelden zonder duidelijk te volgen regel. Taaleigen dus.

Maar ik kreeg geen tijd voor mails, lectuur,  virtueel reizen of Spaans! De tekst voor het nieuwe nummer van Oostland was immers aangekomen en ik heb de hele avond besteed aan het nalezen daarvan. Wel een sterk nummer deze keer, vind ik! 

Gezelligheid troef onder de esdoorn

We werden vandaag verwacht bij dochterlief en schoonzoon, waar we meteen enthousiast door de kindjes werden verwelkomd.

Nog voor ik hun eindrapport kon bestuderen (en bewonderen, want ze hebben het alle drie heel goed gedaan), kregen Roger en ik van Elena een exemplaar van haar nieuwe boek cadeau!

Daarna werden we meegetroond naar de koelste plek van de tuin, in de schaduw van hun reuze esdoorn. Het kwik steeg immers weer tot 32°C vandaag! Meer dan een algemene opwarming vallen mij de laatste jaren de enorme en snelle temperatuurschommelingen op!

Daar kregen we, bij een hoprijk verfrissend biertje, de lekkerste hapjes voorgeschoteld en vertelden de kindjes volop over hun voorbije laatste schooldagen, hun vakantieplannen en de mooie nieuwe kat van de buren (die ons trouwens even kwam begroeten). Volgden nog allerlei vleessoorten gebarbecued door schoonzoon, begeleid door gegrilde groentjes en, zoals steeds bij hen, heel lekkere wijn (een keuze van schoonzoon, dat weet ik)! 

Dat werd dus weer een heel aangename avond in de schaduw van die esdoorn, met boeiende conversaties, het ophalen van vooral fijne herinneringen en toch ook al enkele toekomstplannen ondanks de vakantiesfeer.

En toen werd het tijd voor de kindjes om te denken aan slapengaan... en voor ons om terug naar Haspengouw te rijden.

Over creatieve kinderen en een ezelin

Rustige dag: een beetje schoongemaakt (één kamer per dag hé), wasmachine laten draaien en even naar de gemeente geweest om nieuwe vuilniszakken te kopen. Ook nog wat rondgereden in de buurt. Het was opnieuw vrij koud vandaag: ik snak echt naar de lente.

Gisteren toonde Eva me heel fier een schortje en een tas die ze met de hulp van haar mama had genaaid. Echt heel mooi! En vandaag, zoals beloofd, heb ik nog enkele uren besteed aan het nalezen van Elena's verhaal. Wat een fantasie heeft dat meisje!

O ja, ik heb ook gekeken naar een vlog van iemand die ik volg. Over zijn ezelin! Zo schattig!

Spikkie de spin

Vandaag "speelde" ik wel met Chat GPT. Ik vroeg de chatbot onder andere een kinderverhaal over een nuttige spin en ik kreeg dit:

"Er was eens een kleine spin genaamd Spikkie. Spikkie woonde in een klein holletje aan de rand van het bos. Hoewel de andere dieren in het bos bang waren voor hem omdat hij er eng uitzag, was Spikkie eigenlijk een heel vriendelijke spin.

Op een dag kwam er een groepje mieren naar Spikkie toe en vroeg hem om hulp. Ze hadden moeite met het dragen van hun voedsel terug naar hun mierenhoop en vroegen zich af of Spikkie ze kon helpen. Spikkie was erg blij om te helpen en bood aan om het voedsel voor hen te dragen.

Spikkie weefde een klein web van zijde dat hij vastmaakte aan de mierenhoop en begon het voedsel te dragen. Hij was zo sterk dat hij het voedsel in slechts één reis kon dragen. De mieren waren zo dankbaar en blij met Spikkie's hulp dat ze hem uitnodigden om te blijven en samen met hen te eten.

Spikkie werd al snel goede vrienden met de mieren en begon steeds meer taken voor hen uit te voeren. Hij hielp met het verplaatsen van hun huis als er gevaar dreigde, en hij ving zelfs andere insecten die de mieren bedreigden. Spikkie was een zeer nuttige spin en de mieren konden niet zonder hem.

De andere dieren in het bos merkten op dat Spikkie niet zo eng was als ze eerst dachten. Ze zagen hoe nuttig hij was en begonnen hem te waarderen voor zijn hulp. En Spikkie was gelukkig omdat hij nu vrienden had en zijn talenten kon gebruiken om anderen te helpen.

En zo leefde Spikkie de spin samen met zijn vrienden, de mieren, in harmonie in het bos, waar hij elke dag zijn nuttige taken uitvoerde en anderen hielp waar hij kon. En vanaf dat moment waren de andere dieren in het bos niet meer bang voor Spikkie. Ze wisten dat hij een vriendelijke en nuttige spin was, en dat hij er altijd was om te helpen wanneer ze hem nodig hadden."

Even luie dag

Weer veel lectuur en ook dit. Ik heb dat gesprek nog niet uitgekeken, straks kijk ik verder. Ik moest wel terugdenken aan mijn conversaties met onze Matadi-pastoor Marcel Inghels en onze Antwerpse pastoor Soetewey en dacht nu soms "hier was ik graag bij geweest om die of die vraag te stellen". Maar tja, dan had ik wel de bijbel nog eens moeten herlezen, want dat is heel lang geleden.

Ik had nog minder werk dan gisteren aan ons eten: we aten zuurkool en dat is zo klaar. Wel vergat ik te zorgen voor de boekhouding van de Limburgse monografieën zoals ik eerst van plan was. Maar dat is dan maar voor morgen! En morgen moet ik ook absoluut weer verder gaan met het overtypen van mijn vroegere dagboeken! 😉

O ja, nog even dit. Al een hele tijd zagen we geen kippen meer in onze tuin. Vermits het niet onze kippen zijn, trok ik me daar niet veel van aan. Maar deze ochtend, tijdens ons ontbijt, liepen er opnieuw twee jonge kippen en een majestueuze haan rond!

Ziekenbezoek

Vandaag vonden we eindelijk de tijd om Rogers nicht Jeannine te bezoeken. Hoewel ze het nu iets beter maakt, vond ik haar er nog niet bijster goed uitzien. Bij een kopje koffie of thee praatten we vrij lang, over de ramp in Turkije en Syrië uiteraard maar ook over Jeannines gezondheidsproblemen en ouder worden in het algemeen. 

Haar honden trokken zich niet veel aan van al die sombere praat en bleven rond Roger en vooral mij hangen, smekend naar een koekje (dat ik ze dan ook stiekem gaf). Die honden lijken veel belang te hebben voor Jeannine: "Ze breken mijn eenzaamheid", zei ze. Hoewel ik weet dat ze veel hulp en steun krijgt van een van haar nichtjes, vermoed ik dat haar leven nu inderdaad helemaal anders is dan vroeger toen de (vaak politieke) verplichtingen en afspraken elkaar in een razendsnel tempo opvolgden!

We waren pas thuis toen ik een telefoontje kreeg van straatgenote V., negen maand ouder dan Jeannine en met een even wankele gezondheid. Hoewel ze even weinig mobiel is als Jeannine nu en niet veel mensen ontmoet, klaagt buurvrouw niet over eenzaamheid. Natuurlijk heeft zij haar echtgenoot bij zich, maar ik geloof dat vooral het feit dat ze niet werd geconfronteerd met dat bruuske contrast in haar leven een grote rol speelt!

Camperhuub

Mijn tante-vriendin Françoise stuurde me vandaag een artikel in "Het laatste nieuws" over onze vriend (en achterneef van Roger zoals later bleek) Guy Missotten zaliger. Dat deed deugd!

Ik ga nu verder lezen in de blog van Guy, "Camperhuub". Huub, de hond van Guy heeft ondertussen ook al deze wereld verlaten!