Te korte kindjesdag

Het was weer "kindjesdag". We pikten Eva en Matthias op terwijl ze in de regen (die de hele dag aanhield) van school naar huis liepen. Elena arriveerde iets later, gevolgd door Zeger. Allebei waren ze kletsnat.

Na het vieruurtje en de schooltaken speelden we spelletjes en voerde ik boeiende gesprekken met de kindjes. Onder andere over de speciale toon die volwassenen vaak aannemen wanneer ze met kinderen spreken (ze merken dat dus ook al op!) en over genealogie. Elena is op zoek naar haar vrouwelijke voorouders en is al verder geraakt dan ik. Ik vertelde wat over de mensen die ik zelf nog heb gekend: mijn grootouders en overgrootmoeder.

Daarna gingen we aan tafel. We aten broccoli met zwarte en witte pens. Een combinatie die ik nog nooit eerder had geprobeerd, maar die heel geslaagd bleek!

Helaas moesten Roger en ik meteen na het eten vertrekken. Roger zou al veel te laat aankomen op de bestuursvergadering van Heemkunde Groot Heers. Ikzelf had van Edith Oeyen de teksten voor de volgende Oostland ter nalezing gekregen, en van Jan Gerits de proefdruk van zijn monografie over Ina Stabergh. Oostland is intussen nagelezen, de monografie bekijk ik morgen.

O ja, ik vergat te vertellen dat Eva me haar "recept" (gekregen van haar "juf") gaf voor de zelfgemaakte scrub die ze haar mama cadeau deed op Moederdag! Ik heb alle ingrediënten in huis, waarom dus niet eens proberen?  

Productieve zondag

Ik zocht en vond vandaag iets over dokter Laurent Schwartz. Ik had immers Guy Tenenbaum van "Cancer Therapy" (die al meer dan zeven jaar een "terminale kankerdiagnose" overleeft) al zo vaak over die arts horen spreken. Ik viel op een heel interessant interview met die dokter Schwartz die ervan overtuigd is dat kanker inderdaad een metabolische ziekte is die te maken heeft met een teveel aan suiker. Hij denkt dat een behandeling met methyleenblauw in combinatie met een beperking van suiker in de voeding kunnen helpen genezen. Jammer genoeg wordt daar geen onderzoek naar verricht. Zo'n onderzoek zou vrij duur zijn en als Schwartz zou blijken gelijk te hebben, is die behandeling - hoewel veel minder agressief voor de patiënt - niet interessant voor de farmaceutische industrie.

Vandaag heb ik ook nog eens 20 items geïnventariseerd. Aan dit tempo geraakt het werk deze maand nog klaar. Daarna kregen we een telefoontje van dochterlief. Normaal gezien zouden we overmorgen de kindjes opvangen na school: of we bereid zijn nog eens te ruilen met hun andere grootouders? Het was niet helemaal naar mijn zin maar ik stemde toch toe.  En ik bedacht dat het inventariseren van die huwelijksaankondigingen daardoor waarschijnlijk zelfs al volgende week kon klaar geraken. 

Na ons avondeten vond ik een mail van de voorzitter van de KVLS, Edith Oeyen. Hoe het kwam dat ik nog niet had gereageerd op haar mail waarin ze vroeg de drukproeven van Oostland na te lezen. Die mail had ik gewoon niet ontvangen. Ze stuurde me het bestand nog eens door en ik heb zopas enkele uren besteed aan het nalezen ervan. Een sterk nummer!

Een eigenaardige dag

Vandaag verjaart Matthias dus. Omdat ik weet dat hij niet graag telefoneert, stuurde ik hem, zoals ik hem gisteren had beloofd, een mail maar ik heb de indruk dat hij die niet heeft gevonden. Ik belde wel naar Hendrik die zich vandaag al beter voelde.

Deze middag kreeg ik een telefoontje van Greet. Die zich onder andere zorgen maakte over de investituur van Trump! Ons gesprek werd wel verschillende keren onderbroken doordat de telefoonverbinding telkens weer uitviel.

Ik wilde een beetje schoonmaken maar na wat opruimwerk besloot Roger weer de kachel aan te steken. Het stof zal zich dus weer overal verspreiden en verder schoonmaken leek me dus zinloos. In plaats daarvan werkte ik een poosje verder aan de inventarisatie van huwelijksaankondigingen. 

Tot wanneer er een mail binnenkwam van KVLS-voorzitter Edith Oeyen, met de vraag om een nieuw (digitaal) Oostland-nummer na te lezen. Toen ik daar wilde aan beginnen en besefte dat het een pdf-bestand was, vroeg ik haar of ze mij een word-bestand kon sturen en kreeg ik als antwoord dat de tekst al nagelezen was en dat ik dat dus niet meer hoefde te doen! Dat voelde een beetje vreemd! 😕

En deze avond vond ik een mail van Crèvecoeur (die opnieuw wordt toegelaten op sociale media) en vernam ik dat hij al opnieuw van alle kanten wordt aangevallen. Toch blijft hij blijkbaar vol vertrouwen in de toekomst van de media.

Blij nieuws en minder goed nieuws

Ik was wat aan het schoonmaken toen Roger me een brief overhandigde die hij pas in de bus had gevonden. Een mooie roze envelop waarop stond: "Oma en opa", en dan ons adres. Van Eva. Op roze briefpapier bedrukt met hartjes en een hip meisjesfiguur vertelt ze ons over haar verjaardagsfeestje en alle geschenken die ze gekregen heeft. En als ik nog vragen heb, mag ik een briefje terugsturen! 

Daar heb ik uiteraard deze avond al voor gezorgd: mijn (weliswaar getypte, want mijn geschrift is praktisch onleesbaar) brief ligt klaar om morgen op de post te doen.

Na de middag kreeg ik een minder aangenaam bericht. Van Edith Oeyen. Ze was naar de bank gegaan in verband met het afsluiten van die bankrekening. En daar werd haar gezegd dat slechts ik die rekening kon laten afsluiten. Het tegenovergestelde dus van wat mij onlangs was gezegd! Weer maakte ik dus een afspraak met de bank online en blijkbaar hebben ze bijgeleerd: nu moet ik niet wachten tot ze mij terugbellen maar kon ik vrij gemakkelijk een afspraak bemachtigen voor volgende week!

Naar Paul en Liliane

Deze middag bezochten we onze vrienden Paul en Liliane. Na het bewonderen van de prachtige kerstversieringen, genoten we van een kopje koffie of thee. Ik slaagde erin aan het (heel lekkere volgens Roger) gebak te weerstaan en at enkel een blokje bittere chocolade. 

Ik had het met Liliane pas gehad over het afsluiten van die monografieënrekening toen ik op mijn gsm werd opgebeld door de bank! Zo snel had ik dat helemaal niet verwacht. Helaas, dat afsluiten moet gebeuren door het bestuur van de KVLS en dus mailde ik deze avond nog snel naar Edith Oeyen voor ik aan ons avondeten begon.

Nadat we nog een paar uurtjes nieuwtjes hadden uitgewisseld en gekeuveld (onder andere over gelezen boeken en zelfs over de dichter Paul Verlaine die Paul - net zoals ik - bijzonder leek te appreciëren), leende Liliane me een boek: Factcheck Neen van Erwin Annys.

Terug thuis heb ik meteen onze varkenswangetjes opgezet en ben ik dat boek beginnen te lezen. Heel interessant! (zo interessant zelfs dat ik na ons avondmaal bijna vergat af te ruimen en af te wassen).

Misverstand

Na onze brunch vond ik een mail van Edith Oeyen met als bijlage een bestand "Oostland november-december 2023". Ik begon de tekst meteen na te lezen en zei tegen Roger dat het poortgebouw onder handen nemen dan maar voor Sint-Juttemis zou zijn. Ik wilde immers niet dat hij dat in zijn eentje zou doen, want het was nog veel te koud (de sneeuw is wel gesmolten)!

Ik las dus een paar uur de teksten na, onderbroken door een paar mails en telefoontjes: Ivo Hermans, Beatrijs, Juan, Bernadette, Koen, Jopie en wij plannen toch een ontmoeting, maar in de lente, op een locatie (veel dichter bij Leuven dan Borgloon) die Ivo ons aanbeveelt en die inderdaad enig lijkt te zijn. Ivo zal van wat wijntjes kunnen genieten (hij krijgt van de uitbater een "droit de bouchon" en mag dus zijn eigen wijnkelder aanspreken). Roger en de anderen drinken toch sowieso praktisch niets als ze moeten rijden.

Daarna hernam ik mijn lectuur. Het was me al opgevallen dat ik deze keer bijzonder weinig moest verbeteren... en ik vroeg me al van in het begin af waarom dit nummer "Oostland november-december 2023" heet en niet gewoon "december 2023". Ik herlas de mail. Daar stond helemaal niet dat ik dat nummer moest nalezen, wel dat het een "digitaal nummer" is dat we kregen toegezonden.  Ik had al die uren dus voor niets gewerkt (al heb ik toch nog enkele foutjes gevonden, maar ja, het was toch te laat)! Ik vraag me wel af waarom ik dat extra nummer "november-december 2023" niet ter nalezing kreeg toegestuurd! O ja, en dat betekent ook dat ik het eigenlijke nummer van december 2023 nog ter nalezing moet krijgen! En de volgende dagen worden al zo druk!

En dat artikel van Jan Gerits kwam ik niet tegen in dat digitaal nummer (maar ik weet dat hij niet graag heeft dat zijn schrijfsels digitaal worden verspreid).

Limburgse monografieën

Vandaag kregen we Jo Corstjens en Jan Gerits op bezoek. Jan Gerits wordt deze maand 91 jaar en hij wil  dat de Limburgse monografieën verder worden uitgegeven na zijn overlijden. Hij heeft tot hiertoe voor de meeste titels gezorgd, al werd af en toe een monografie geschreven door Jo Corstjens of iemand anders. Bij de KVLS is er echter niemand die kan zorgen voor de opvolging (nee, ook ik niet: ik heb echt de tijd en het geduld niet om al die opzoekingen te verrichten, ik lees enkel de uiteindelijke tekst na). 

Onlangs hebben Jan en Jo in hun gemeente een nieuwe cultuurkring opgericht en, met het akkoord van Edith Oeyen, de voorzitter van de KVLS, hebben we afgesproken de Limburgse monografieën los te koppelen van de KVLS en ze onder te brengen in die cultuurkring waar wel mensen zijn die de reeks kunnen voortzetten.

Daarover kwamen Jan en Jo vandaag onderhandelen. De zaak was heel snel beklonken (al wachten we om praktische redenen tot het einde van dit jaar voor de eigenlijke overgang) maar we hebben nog vrij lang gezellig gepraat bij een kopje koffie of thee. Jan vooral over al zijn plannen in verband met de volgende monografieën, zijn pas overleden broer, zijn studententijd en professoren waar Roger en ik ook soms mee te maken hadden.  

Jo kwam eigenlijk ook enkele tientallen oude monografieën afhalen (binnenkort wil hij die aanbieden op een boekenmarkt in Bree) én hij bracht ons een nieuwe lading tijdschriftjes (de nog niet verkochte jongste nummers). We bewaren die in het poortgebouw maar... de ruimte ervoor wordt schaars na al die jaren! 

Ik heb vandaag woorden bijgeleerd

Vandaag gingen we naar de autokeuring... en de "breedtelichten" bleken niet in orde. 

We reden meteen naar de garagist die geen probleem zag, behalve dat de "standlichten" af en toe niet werkten. Hij bracht dat in orde en wij  terug naar de keuring. Deze keer was alles oké. We hadden ons wel afgevraagd, de garagist en ik, waarom, als het over de "standlichten" ging, men sprak over "breedtelichten". Ik zocht het deze avond op en blijkbaar zijn het twee benamingen voor hetzelfde voorwerp.

Van de autokeuring reden we naar het gemeentehuis waar we een vergadering hadden van de werkgroep WO I-II. Uiteraard kwamen we ruim te laat aan en was het werk (scannen van de geleende oorlogsschadedossiers) al grotendeels verdeeld. Roger en ik kregen ons deel van het werk toegewezen en daarna "babbelden" we nog een klein uurtje. Op een zeker ogenblik herinnerde Elie M. zich dat hij vroeger op de kermis graag enkele "bocken" (of "bokken"?) dronk. Ik was heel even in de war: wie drinkt er nu een bok? En toen herinnerde ik me dat Paul Boes zaliger ook dat woord gebruikte voor een pilsje. Roger vertelde me in het naar huis rijden dat vroeger iedereen in de streek dat woord gebruikte. Weer zocht ik ernaar deze avond en ik viel op dit. Roger zei me echter dat het woord hier vroeger geen link had met een bepaald merk (en nu ook niet). 

Thuis was het hoog tijd om voor het avondeten te zorgen. Later, na de broccolisoep en terwijl onze tajine verder sudderde, kreeg ik een telefoontje van Jan Gerits. Gisterenavond laat had ik hem mijn bespreking van zijn boek opgestuurd en hij wilde me melden dat hij er heel tevreden over is. Morgen stuur ik het bestand door naar Edith Oeyen, in de hoop dat ze het wil publiceren in Oostland. Ik stel me wel nog een vraag: Jan gaf dat boek uit in eigen beheer en heeft blijkbaar geen ISBN-nummer aangevraagd. Waar kun je het dan kopen behalve bij Jan zelf?

Vervelend

Roger werkte vroeger voor een bank als jurist. Hij zocht op hoe het zou kunnen komen dat die bank zo fel knoeit en denkt de reden gevonden te hebben: het is een staatsbank.  

Voor mij echter is een bank een bank en ik verwacht van elke bank een zo optimaal mogelijke dienst. Dus heb ik heel veel zin om te reclameren bij die bank... maar moet ik dan naar Sint-Truiden of naar Beringen bellen? En ben ik dan weer verplicht uren te verliezen voor ik iemand aan de lijn krijg? Die tijd wil ik er ook weer niet opnieuw aan spenderen. Heel vervelend, want nu weten ze niet dat ze een serieuze vergissing hebben begaan (nadat de volmacht van Edith was ingetrokken en ik getekend had voor een volmacht op mijn naam, sturen ze mijn bankkaart naar Edith!).

Ondertussen is die kaart natuurlijk nog niet aangekomen (Edith zou die per post naar mij sturen maar de facteur komt nog maar twee keer per week langs)! Ik vind het heel vervelend!

Als ik nu de Franse nationaliteit had, zou ik de keuze bij de verkiezingen ook vervelend vinden: Macron of Le Pen? Ik zei het al, op politiek vlak ben ik een nul maar als ik mijn gevoel, mijn intuïtie, volg, zou het voor mij Le Pen worden (en eigenlijk bijna iedereen buiten Macron). Helaas, ik heb ook het gevoel dat het weer (de, naar mijn gevoel, arrogante) Macron zal worden! 

Wat een klucht!

Deze ochtend vond ik een mail van Edith Oeyen, de voorzitster van de KVLS. De bank had mijn kaart voor de rekening van de Limburgse monografieën naar haar gestuurd! Nu moet zij me die kaart weer met de post opsturen! 

Ik word er moedeloos van!

Vandaag geen telefoonoproep van de bank in Sint-Truiden (om een nieuwe afspraak te maken in verband met die bankkaart voor de Limburgse monografieën). Ik heb zelf twee keer gebeld, telkens tevergeefs. Dat betekent in het beste geval pas maandag een afspraak maken en in de loop van volgende week die aanvraag tekenen (ik had al getekend en begrijp niet waarom die aanvraag niet zou gelden zolang de vroegere volmacht houders, zijnde onder andere Edith Oeyen, niet waren geschrapt - dat is wat mij werd uitgelegd). En wanneer zal ik dan eindelijk aan die rekening kunnen? Ondertussen hebben Jan of Jo al uit hun eigen portemonnee de drukker betaald! En voor de uiteindelijke boekhouding zal ik enkele uren moeten uittrekken: we weten gewoon nog niet wie al wel of niet zijn abonnement heeft betaald! Ik word er echt moedeloos van!

Het telefoontje met Nany vandaag maakte me ook moedeloos. Ze vergeet steeds meer, klaagde dat ze vorige zaterdag geen bezoek kreeg van broertje terwijl ik precies wist wat ze die dag wel samen met broertje heeft gedaan. Elke dag zonder bezoek (maar de volgende dag is ze al vergeten wie er wel op bezoek kwam) vindt ze blijkbaar een verloren dag, tenzij er een of andere activiteit wordt georganiseerd. De volgende dag is ze wel weer vergeten welke activiteit dat was. Soms zelfs of ze er wel of niet heeft aan deelgenomen. Ze zegt zelf dat, als ze meedoet aan knutselen met papier of een spelletje, ze zo de tijd doodt. Ik weet dat Nany dat altijd heeft gehad (zoals veel mensen), de tijd willen "doden" door zoveel mogelijk, desnoods eender wat, te "doen". Voor mij geldt net het tegenovergestelde en ik vraag me vaak af of mensen zoals Nany dan zo snel mogelijk willen doodgaan? En toch, nee, dat is het niet, zei ze me eens, lang geleden. Als ze zit te "niksen" (en ik "niks" vaak volgens haar) "verliest ze tijd". 

Ik schreef in de vorige zin "lang geleden", want  tegenwoordig zijn zulke gesprekken niet meer mogelijk met haar. Ze gaat pijlsnel achteruit (vind ik toch). 

Ik vraag me vaak af, als goede egoïste: zou ik, als ik nog in Antwerpen woonde en opnieuw een beetje fatsoenlijk kon stappen, haar elke week met de bus gaan bezoeken, goed wetende dat ze de volgende dag niet meer weet dat ik er was? Ondanks alles, ik vermoed van wel.

En ook: als ik ooit zo lang leef (Nany is slechts 18 en half jaar ouder dan ik), is het dan dat wat me te wachten staat? Broertje zei me onlangs aan telefoon dat ik niet zo bang hoef te zijn (als ik al zo lang leef, uiteraard) omdat ik mijn hoofd vul met veel meer en heel andere zaken dan Nany. Ja maar, Roger en ik hebben enkele kennissen die veel verstandiger en interessanter zijn dan wij en die toch dement werden!

Vergadering

Zo noemden we het maar in feite was het meer een gezellig onderonsje met Jo en Jan, over de Limburgse monografieën. Roger had taart gekocht en Jan had een fles wijn bij. We hebben dus vergaderd in onze woonkeuken, met wijn, koffie, thee en taart. 

Er viel van alles te bespreken. Sinds ik niet meer penningmeester ben van de KVLS weigerde elke nieuwe penningmeester te zorgen voor de boekhouding van de monografieën. Ik (en de vorige penningmeesters) had(den) altijd gezorgd voor de twee boekhoudens (Oostland en Limburgse monografieën), dus begreep ik die weigering niet. Edith nam een poosje het werk over maar uiteindelijk wilde ze dat we helemaal onafhankelijk werden van de KVLS (het is in feite ingewikkelder dan dat: onafhankelijk, ja, maar toch deel uitmakend van de KVLS). Dat kwam er uiteindelijk op neer dat we zelf voor dat deel van de boekhouding zouden zorgen en jawel, ik heb me weer laten doen. Vermits we nu een professioneel iemand hebben voor de lay-out zou ik inderdaad meer tijd overhouden en dus... 

We praatten niet enkel daarover natuurlijk en zelfs niet enkel over de volgende te publiceren monografieën: op een zeker ogenblik ging de conversatie over het onderwijs. Jo is immers leraar geschiedenis en economie. Volgens hem is het triestig gesteld in het onderwijs. Leerlingen kunnen zich niet meer concentreren, zegt hij, omdat ze constant bezig zijn met korte berichten op onder andere hun smartphone. Begrijpend lezen is al helemaal een ramp, beweert hij, en zeker als het om een ietwat langere tekst gaat. Zelf een fatsoenlijke tekst schrijven zouden de meeste leerlingen niet meer kunnen. 

Ik werd daar zo droevig van!

Problemen

Niet hier (tenzij het feit dat ik nog steeds heel traag werk en mijn rug en ledematen nog steeds veel minder aankunnen dan ik wat ik vroeger gewend was een probleem zou zijn), wel bij mijn moeder. 

Ze vertelde me aan telefoon (ik wist het eigenlijk al van zus) dat ze weer op haar kamer moet blijven en dat dokters af en aan lopen, dat verpleegkundigen en andere verzorgers het zo druk hebben dat ze geen tijd vinden om bijvoorbeeld de bedden van de bewoners op te maken, dat ze lang moet wachten voor haar eten op haar kamer wordt gebracht, dat ze weer testen moest ondergaan maar dat ze denkt dat al dat gedoe maar één dag zal duren. We zullen zien, want, als er daar een "viruscluster" is (ondanks de hoge vaccinatiegraad), zit ze volgens mij voor langer "opgesloten"! 

Heel verwonderlijk zou ik dat niet vinden, want, zoals ik al vaak zei, de bewoners krijgen er heel veel vrijheid (wat ik op zich echt positief vind) en sommigen, waaronder Nany,  maken daar gebruik van om  heel veel wisselende contacten te hebben. 

Hier dus niet echt problemen vandaag tenzij misschien een berichtje van Edith Oeyen, gericht aan Jan, Jo en mij in verband met de Limburgse monografieën en de KVLS, waar ik me eerst wat zorgen over maakte maar waar ik het (desnoods) later uitgebreider zal over hebben omdat ik nu helemaal geen zin heb om me in dat soort probleempjes te verdiepen. 

Nany ziek?

Ik hoorde vandaag meteen aan de stem van mijn moeder dat er iets niet in orde was: zo zwakjes! Toen ik haar vroeg hoe het gisteren was bij broertje, antwoordde ze dan ook, bijna fluisterend: 'Ik ben niet daar geweest, voelde me niet goed.' Ik vroeg haar wat ze precies voelde en haar (een beetje boze maar desondanks bijna onverstaanbare) antwoord was: 'Kun jij altijd precies uitleggen waarom je je niet goed voelt?'

Griepachtige verschijnselen misschien, dacht ik en ik herinnerde me wat Nany onlangs had verteld over een van onze kennissen (en ook dat ze het niet lang daarvoor even had gehad over een medebewoonster die - "ondanks 3 prikjes" - waarschijnlijk "de ziekte" had). Ik maakte me dus wel een beetje zorgen maar vertelde Nany toch over ons plan om binnenkort met haar uit te gaan eten (verdere details over dat plan volgen later). 

Er gebeurde toen iets heel eigenaardigs (of toch niet echt eigenaardig?): Nany haar stem veranderde op slag en ze zei me dat ze tegen die dag wel in orde zou zijn! Wat ik natuurlijk ook hoop!

Voor de rest was het voor ons een heel rustige zondag. Wel nog een telefoontje gekregen van Jan Gerits in verband met een mail die hij, Jo en ik kregen van Edith Oeyen, de voorzitter van de KVLS.  Het ging over de Limburgse monografieën van de KVLS maar geen van ons drieën begreep er de echte teneur van. Jan zal naar Edith mailen voor meer uitleg. 

Jan vertelde me ook dat een auteur, aan wie hij enkele jaren geleden een monografie heeft besteed, hem aan telefoon vertelde dat zij en haar echtgenoot volgende week samen uit het leven stappen. 

Dat gaf ons allebei een heel akelige schok. Gevoel dat ik al veel mensen heb weten hebben als ze van een familielid, vriend of kennis horen dat hij/zij voor heel binnenkort euthanasie heeft gepland! 

Limburgse monografieën van de KVLS

Vandaag heb ik me, tijdens een telefoontje met Jan Gerits, verontschuldigd voor de bijeenkomst die we voor binnenkort planden. Ik voel me er immers nog niet toe in staat. We spraken af dat hij en Jo dan maar onder elkaar zouden bespreken wat we te bespreken hebben, ik ga toch meestal akkoord met Jan en Jo.

We hadden het ook over de volgende monografie waar Jo voor aan het zorgen is. Normaal gezien zijn we rond dit tijdstip zo goed als klaar, deze keer niet. Maar ja, het is dan ook vakantieperiode...

Het toeval (?) wil echter dat deze keer Edith Oeyen het volgende nummer van Oostland uitzonderlijk vroeg naar de drukker heeft gestuurd en dat ze, als voorzitter van de KVLS, verlangt dat wij (ik bedoel Jo, Jan en ik) zorgen dat de monografie tegelijkertijd met Oostland klaar is (wat ik begrijp, maar andere keren moest ik geregeld enkele weken wachten voor ik de drukproeven van de monografie naar de drukker stuurde...  en ik had gehoopt dat Edith deze keer op ons zou wachten. Niet dus). 

Edith woont niet ver van de drukker, wij drieën wel, dus is de vraag wie zich zal "opofferen" als Edith de gedrukte monografieën niet wil ophalen! Wat haat ik zulke toestanden!

Nany heeft gisteren veel bezoek gekregen en voelde zich duidelijk weer heel goed zoals ik haar hoorde aan telefoon vandaag!

Luie dagen

Er valt eigenlijk niets te vertellen over de laatste luie dagen. Buiten het allernoodzakelijkste in het huishouden besteden we onze tijd aan lectuur en soms aan een film. 

Ik heb wel van Edith Oeyen het door haar aangepaste monografiebestand aangekregen plus richtlijnen voor de opmaak van de volgende monografieën. Vermits ik daar absoluut niets van ken, zal ik die in het vervolg maar opvolgen (inderdaad onder andere de marge iets versmallen) hoewel Jan Gerits (die beweert dat er verschillende richtlijnen bestaan - nogmaals ik ken daar niets van en ik volgde gewoon de lay-out van de vroegere monografieën) dat niet echt nodig vindt. Beter geen ruzie stoken! 😉 

Nany heeft wel nog elke dag veel te vertellen! Vandaag bijvoorbeeld kwam er een nieuwe bewoonster in het rusthuis, en dat bleek een van haar vriendinnen. Vaak klaagt Nany dat ze toch meer vrijheid zou hebben als ze nog thuis woonde maar ik geloof echt dat ze beter in dat rusthuis is. Thuis zou ze om te beginnen de trappen nog amper op en af kunnen... en zou ze in deze coronaperiode bijna niemand ontmoeten. Nu heeft ze elke dag mensen rondom zich en dat is voor haar heel belangrijk!

Over de Limburgse monografieën, een overlijden en auto-immuunziektes

Ik vreesde even dat het vandaag weer een "telefoon"-dag zou worden. Na mijn dagelijks gesprek met Nany en een heel aangename e-mailwisseling met Zeger wilden we bier gaan kopen toen de telefoon overging. Het was Jan Gerits. Ik was net de keuken een klein beetje aan het opruimen, praatte dus de hele tijd met het toestel aan mijn oor en voelde na een dik halfuur dat mijn pols daarvan niet gediend was.

Jan had van Edith de monografie in de "aangepaste lay-out" gekregen en hij was er niet tevreden over. Hij vroeg me of ik die ook had aangekregen en of ik kon zien wat Edith precies had veranderd, maar Edith had mij niets gestuurd, ondanks mijn vraag om dat wel te doen. Jan beloofde me het bestand door te sturen.

Ik kreeg het pdf-bestand aan na onze boodschappen en nadat we een beetje in de streek hadden rondgereden. Wat ging de wind nog heftig te keer, zeg! Echt geen weer om te profiteren van de "versoepelingen van de coronamaatregelen"!

Ik zag meteen wat er nu verkeerd was aan het bestand, Jan stuurde het terug naar Edith en kort daarna kon hij mij een pdf-bestand opsturen dat me in orde leek (behalve dat de paginamarkering ontbrak). Ik kreeg de indruk dat Edith de marge versmald had, maar nogmaals, ze heeft me niet, zoals ik gevraagd had, het word-bestand teruggestuurd (noch het pdf-bestand trouwens). 

En dan rinkelde de telefoon opnieuw. Roger nam op. Het was een achternicht van hem: haar oom, Rogers neef (in de betekenis van "cousin"), de oudere broer van zijn nicht Jeannine Leduc, is deze ochtend overleden, plotseling en totaal onverwacht maar toevallig wel twee dagen nadat hij gevaccineerd werd. 

Helaas, weer zullen we niet samen afscheid van hem kunnen nemen! Hij was 87 jaar, een "mooie leeftijd", ja maar... dat is slechts 10 jaar ouder dan Roger! 

Na de avondmaaltijd en de afwas, keek ik naar een interview met dokter Laurent Chevalier over auto-immuunziektes. Heel interessant. Hij vertelde onder andere over het gebrek aan vitamine D in het Noorden, over hoe te veel zout eten opstoten van zulke ziektes kan bevorderen, over voedingsmiddelen die opstoten enigszins zouden kunnen tegengaan. Allemaal zaken die ik graag eet maar die mij nu blijkbaar niet geholpen hebben: yoghurt, zuurkool, kaas (met de korst), rauwe ham. En, hoewel hij vaccinaties aanraadde, vond hij het beter die even uit te stellen midden in een opstoot. 

Nu nog even snel een paar mails beantwoorden!

Plaquenil

Deze middag brachten Edith Oeyen en Ingrid Lenaerts ons de stock Oostland en Limburgse monografieën. Roger en ik hebben enkele uren besteed aan het klasseren van al die boekjes en nu moeten we er nog een plekje voor vinden.

Ondanks de felle kou zouden Ingrid en Edith gaan wandelen. Ik legde uit dat ik daar nu niet toe in staat ben en meteen vroeg Edith me waarom ik geen Plaquenil slik.

Eerlijk gezegd, ik heb het mezelf ook al afgevraagd. Waarschijnlijk zou mijn probleem al opgelost zijn (tenzij ik last zou krijgen van een van de vele bijwerkingen) en tegelijk zou ik beschermd worden tegen Covid!

Maar nee, als de dokter er in slaagt me te helpen zonder dat ik chemische medicamenten moet slikken, vind ik het de moeite nog even geduld te oefenen...

Een enthousiaste mail...

gekregen vandaag. Van Elena die zich verheugde op de sneeuw, vertelde over het spelen met de slee, schoolperikelen en het smullen van pizza. Ongelooflijk hoe blij zulk berichtje je maakt!

Ook even over en weer gemaild met Jan Gerits (die nog het een en ander veranderd wilde zien aan de monografie) en met Edith Oeyen: de monografieën zullen wel degelijk vermeld worden op de website van de KVLS. 

Koudegolf

Het is koud, hier en daar sneeuwt het, het zal nog veel kouder worden en men waarschuwt voor gladde wegen. Gelukkig hebben we nog veel proviand in huis zodat we niet meteen boodschappen hoeven te doen. 

Bij Nany lag er al een vrij dikke laag sneeuw, bij de kindjes (en hun ouders dus) slechts enkele centimeters, vertelden ze me aan telefoon deze avond. Hier ligt er niet meer en eerlijk gezegd, ik hoef ook niet meer, hoe mooi een winterlandschap ook kan zijn. Ik vroeg me trouwens af, tijdens ons gesprekje met dochterlief, schoonzoon en de kindjes, of dat niet het ultieme bewijs is dat je oud wordt: niet meer die kinderlijke verwondering ervaren bij het zien van een sneeuwlandschap!

Van Edith Oeyen een mail gekregen dat heel binnenkort de nieuwe website van de KVLS toegankelijk zal zijn. Ik ben nieuwsgierig!

En nu laat ik mijn vingers verder rusten. 

O nee, toch nog even dit: Eva leek een beetje wanhopig aan telefoon. Ze had geprobeerd de letter "e" te schrijven en dat lukte niet zo goed! Ze zou zo graag leren schrijven... omdat ze zo graag zou willen kunnen lezen. En... ik vroeg me af of een kind niet beter gediend zou zijn met eerst te leren lezen? Het is  zo maar een idee dat in mij opkomt: ik moet dat eens onderzoeken!