Het was nog iets te vroeg om te gaan slapen en ik mijmerde wat, dacht aan uit het oog verloren en overleden vrienden en, ik weet niet waarom, ineens heel intens aan lieve Barney zaliger.
En vlak daarna stelt YouTube me dit voor! Zeer eigenaardig, niet? En nee, ik had Roger niets verteld over dat heimwee, en mijn gsm lag bovendien in een andere kamer!
Eigenlijk valt er niets speciaals te melden over deze dagen. Het is koud (of toch te fris voor de zomer), het regent vaak en soms heel fel en gisteren kregen we ook een flink onweer te verwerken. René Marc laat niets meer van zich horen (maar ik veronderstel dat hij er nog is en dat we anders op de een of andere manier op de hoogte zouden gebracht zijn van zijn heengaan).
We wilden binnenkort afspreken met vriend Karel, maar toen Roger hem belde, bleek hij in het ziekenhuis te liggen (nee, het is niet heel ernstig en ik vermoed dat we binnenkort wel weer kunnen afspreken). Ik krijg al een paar dagen geen berichtjes meer van Eva (maar de reis is nu voorbij en ofwel heeft ze niet veel meer te vertellen, ofwel heeft ze geen tijd meer om te mailen).
Onze dagen worden gevuld met alledaagse klusjes waar niet veel over te zeggen valt, we lezen veel, ik beantwoord mails en andere berichtjes van vrienden, waarvan er enkelen geregeld klagen over ouderdomskwaaltjes of, en dat vind ik pijnlijker, voor goed afscheid hebben moeten nemen van een nog oudere vriend.
Heel rustige dagen dus, maar daar hou ik wel van! En deze avond toch nog een toets muziek: "Tous les mêmes" van Stromae! Ik hou heel erg van zijn liedjes maar ik weet dat Roger die smaak niet deelt: ik luisterde dus met een koptelefoon op. 😇
P.S. ik verneem zopas dat René Marc er nog is!
Vorige donderdag hadden we nog een korte vergadering van de werkgroep WO I-II maar daarna vierden we even "vakantie" (thuis) met Hendrik die diezelfde avond aankwam in het station van Sint-Truiden. Debby was er weer niet bij: ze was in Nederland met haar uitgebreide familie.
Wij hebben samen gekokkereld, naar muziek geluisterd, we zijn naar de Action en Ikea gereden (waar we die lampen voor onze bibliotheek kochten), we aten een avond op het terras van de Winston, keken naar een film (een aflevering van Black Mirror die Roger jammer genoeg niet aanstond), we amuseerden ons met chat GPT, Hendrik hielp Roger in de tuin en we genoten van het mooie, veel zachtere weer.
Vandaag echter regende het praktisch de hele dag en haalden we amper 17°C! We bleven dus binnen praten en luisteren naar muziek tot het tijd was om Hendrik naar het station van Sint-Truiden te rijden.
Onderweg naar Sint-Truiden vernamen we dat de trein niet zou rijden wegens "een incident op de sporen in Sint-Truiden". We reden dus verder naar Leuven waar Hendrik de trein van 21:15 uur haalde.
Morgen moet ik alweer beginnen schoonmaken en beantwoord ik ook eindelijk jullie wachtende mails, vrienden!
En toen kwam de regen, in de loop van deze middag. De buitentemperatuur daalde heel snel van 38°C tot 23°C, we trokken de gordijnen open en in de salon ging een raam wijd open.
En ik dacht terug aan dat liedje van Gilbert Bécaud dat ik als kind in Matadi neuriede in afwachting van de regen.
Het was een doodgewone dag maar tijdens een dik uur luisterde ik wel naar een heel bijzonder interview met journalist en auteur Patrice Van Eersel.
Het is vrij lang en eerst wilde ik het na een dik kwartier opgeven (ik had immers nog wat anders te doen). Maar toen had die auteur het over Teilhard de Chardin van wie ik destijds verschillende boeken heb gelezen die me uitermate hadden geboeid, en ik bleef luisteren met slechts een onderbreking voor de allernoodzakelijkste klusjes.
Van Eersel heeft het over zijn boek "Le soleil est-il conscient?" ("Is de zon bewust?"). Hij spreekt onder andere over de link tussen kwantumfysica, wiskunde, muziek, geneeskunde en bewustzijn, over toevalligheden, over bijna-doodervaringen, spiritualiteit en verschillende religies. Een van zijn conclusies is "Elk van ons is uniek en toch een deel van een grotere eenheid".
O ja, Nederlandse ondertitels zijn hier wel mogelijk en de vertaling is vrij goed!
Weer een boek dat ik eigenlijk graag zou lezen!
Het was een vrij rustige dag met vooral huishoudelijke taakjes. Ik had gisterenavond al een tweedehandsexemplaar van "De schuiftrompet" online gevonden en besteld. Het boek wordt morgen of maandag geleverd. Ik ben echt benieuwd!
Met zuster A. en schoonzus L. praatten we gisteren even over televisieprogramma's. Zij hadden het over het Eurovisiesongfestival waar ik nooit naar kijk. Zuster A. en ik hadden het ook over debatten op televisie en het verschil tussen de zeer geanimeerde discussies in Frankrijk en de brave debatjes bij ons. We gingen akkoord dat het er hier allemaal te zacht aan toe gaat, alsof iedereen het altijd min of meer eens is met elkaar. En dat het in Frankrijk soms zo boeiend is dat je op den duur als toeschouwer niet meer kunt volgen! 😀
Daar moest ik aan terugdenken toen ik deze avond eindelijk nog eens keek naar "De afspraak" en deze keer duidelijk zag dat niet alle deelnemers het met elkaar eens waren! Eerlijk gezegd, dat deed even deugd, al bleek een echte discussie op z'n Frans toch nog niet mogelijk!
Ik keek naar "De afspraak" vlak na ons avondeten (heel eenvoudig vandaag maar zo lekker: pompoensoep gevolgd door spinaziepuree en gebakken ei) en de afwas.
Ik had echter al opgemerkt dat Céleste Grant en zijn Charlotte de laatste dag van hun avonturen op de GR 20 hadden gepubliceerd en dat wilde ik echt nog zien deze avond: ik ga nu dus nog even virtueel op tocht voor het slapengaan!
Terwijl ze van school naar huis liepen, pikten we nog eens Matthias, Eva en deze keer ook haar vriendinnetje op. De kindjes vertelden nog over onze avonturen van de vorige keer, toen "opa" bijna verloren liep in het labyrint van het Heilig Hartinstituut.
Thuis zorgde Eva voor een koekje en wat fruit en ging met haar vriendinnetje aan het werk (ze moesten samen iets maken). Matthias at een appel en een koekje en begon te lezen. Dochterlief kwam binnen, zorgde voor thee, we praatten even bij en ze ging verder werken. Elena kwam thuis, at een sinaasappel en wat nootjes en begon aan haar les Latijn. En Roger ging op zoek naar de krant.
Terwijl ik Elena haar Latijn en haar Grieks overhoorde, kwam Roger terug naar de keuken waar we zaten. Hij vond de krant niet. Elena legde uit dat er geen papieren krant meer werd gekocht. Roger liep wat doelloos rond en vond uiteindelijk een of ander boek waarin hij begon te lezen.
Elena liet me naar muziek luisteren, Eva en haar vriendinnetje gingen buiten spelen, dochterlief kwam binnen en zei ons dat ze meteen weer weg moest naar een oudercontact. Schoonzoon zou al op haar wachten op school. Eva en haar vriendin gingen mee, want de mama van het meisje zou op dat moment ook op school zijn.
Elena en ik zaten nog te keuvelen toen ik plotseling achter mij de keukendeur hoorde opengaan en een stem vragen: 'De weg naar Madrid alsjeblieft?'
Ik had hem niet meteen herkend: het was Zeger die weer een grap uithaalde! Zeger vertelde even over zijn werk, over de Reizende Reiger en over De Mel en toen kwam dochterlief er weer aan.
'Ik moet nog even naar een vergadering,' zei ze, 'willen jullie al de oven aanzetten en de lasagne uithalen?' En weg was ze.
Elena deed de oven aan, Zeger haalde de lasagne uit de koelkast en toen kwamen schoonzoon en Eva samen thuis. Ik dekte de tafel en we wachtten op dochterlief die een dik halfuur later aankwam.
En toen gingen we aan tafel waar er werd gesmuld en nog lang gezellig gepraat, tot we terug naar Haspengouw reden.
We pikten deze middag Hendrik en Debby op aan het station van Leuven en reden naar dochterlief en schoonzoon waar Zeger al aanwezig was. Dit jaar hadden de paasklokken hier geen paaseieren gebracht ('Geen snoep meer', had Roger verordend) maar we hadden uiteraard wel enkele andere presentjes bij ons. En... dochterlief had voor mij een heel mooie witte blouse gemaakt!
Op het terras, in de zon, dronken we Cava of Kidibul, genoten we van talrijke verrukkelijke hapjes bereid door dochter en schoonzoon, wisselden we nieuwtjes uit, lachten en speelden spelletjes. Omdat de lekkernijen elkaar maar bleven opvolgen, dacht ik dat we bezig waren aan een hapjesmaaltijd maar nee...
Toen het tegen de avond begon af te koelen, gingen we naar binnen, waar ons nog lamsbout, gegrilde groentjes en uitstekende Riojawijn werden geserveerd, gevolgd door een ijsje en koffie of thee. We haalden herinneringen op, onder andere aan pastoor Soetewey en zijn mooie missen! Dochterlief en haar broers herinnerden zich hoe goed hij kon zingen en hoe hij een hele kerk enthousiast aan het zingen kreeg. Ik besefte dat de Paaswake waar ik gisteren virtueel aan deelnam eigenlijk verre van "bijna even mooi" was als die liturgie!
We speelden nog met de kindjes, praatten voort over onze bezigheden en plannen en tegen 20 uur brachten we Debby en Hendrik terug naar het station. Roger en ik reden daarna terug naar Haspengouw.
Ik heb nu alles bij elkaar al 604 huwelijksaankondigingen verwerkt. Vandaag ook weer enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt plus enkele mails beantwoord.
Roger heeft even gebeld met vriend Karel en daarna met zijn jongste zus. We wilden immers volgende week een afspraak met Karel combineren met een bezoek aan schoonzus L. Vermits Roger, zijn zussen en broer proberen de bezoeken aan L. onder elkaar te verdelen, moest er wel overlegd worden.
Helaas, schoonzus L. blijkt een serieuze "verkoudheid" te hebben (je weet wel, een van die virussen die kunnen op je longen slaan). Een bezoek aan haar lijkt me dus nu niet aangewezen. Jammer, want twee afspraken combineren in het Leuvense is altijd interessant voor onze portemonnee, gezien de brandstofprijzen!
Vanavond wilde ik even volledig ontspannen. Ik ging weer naar YouTube... waar ik meteen deze herinnering voorgeschoteld kreeg. Geen toeval deze keer, vermoed ik? 😀
We hebben vandaag eindelijk nog eens de salon en de keuken fatsoenlijk schoongemaakt - jawel, twee kamers op één dag, dankzij veel hulp van Roger. Toch nam dat nog enkele uren in beslag waardoor ik niet veel tijd kon besteden aan die bruidsparen uit de 19de eeuw.
Ons avondmaal was snel klaar: een rest groentesoep en gestoofde varkenswangen van gisteren. Na de afwas enzovoort wilde ik nog enkele dagboekbladzijden overtikken... maar eerst dwaalde ik wat rond op YouTube. En ik begin echt te geloven dat mijn pc (of mijn gsm?) mijn gedachten kan opvangen.
Heel deze dag spookte immers dit lied van Otis Redding door mijn hoofd. Ik had het de laatste keer gehoord op het verjaardagsfeest van de kindjes en het had me toen levendig herinnerd aan mijn eerste jaar universiteit (1967-1968).
En, geloof me of niet: het eerste wat ik op YouTube kreeg voorgesteld was dit !
Roger werd vandaag wakker met lichte maagpijn en ik besloot de geplande boodschappen uit te stellen. Uiteraard was ik bang voor een herhaling van wat er eind 2022 gebeurde. Maar Roger heeft de hele dag kunnen rusten, heeft deze avond voor het eerst een lichte maaltijd genomen (en zelfs brood gebakken) en zegt me dat hij helemaal geen maagpijn meer heeft.
Het eerste wat ik op de radio hoorde ging over die vliegtuigcrash in Amerika! Vreselijk maar ook zeer eigenaardig!
Na mijn eenzame brunch "ging ik aan het werk", dat wil zeggen dat ik nog een aantal huwelijksaankondigingen inventariseerde. Heel vaak vond ik er online weinig of niets over maar ik stuitte wel op het bruiloftsmenu van een bruidspaar uit 1868! Ongelooflijk hoeveel er toen gegeten werd op een feest!
Ik keek ook nog even naar dit heel interessante interview met Pierre Chaillot die blijkbaar een nieuw boek heeft uitgegeven. Ik had destijds al zin om zijn vorige boek over de Covid-crisis te kopen maar ik vreesde dat ik niets zou begrijpen van zijn "statistisch onderbouwde bewijzen" (en hetzelfde geldt jammer genoeg voor dit nieuwe boek).
Daarna viel ik op dit overlijdensbericht. Weer een deel van onze jeugd dat verdwijnt!
Maar deze avond at Roger dus samen met mij een kleinigheid en zei hij me dat zijn maagpijn over was.
Al bij al toch nog een fijne dag dus!
Na het slechte humeur van vriend Karel deze middag had ik echt behoefte aan een rustige avond!
En die kreeg ik: na een lang telefoontje met zus Bie (onder andere over het overlijden van onze vriendin Rachel en "vroeger"), een paar uur verder gelezen in "La force de l'âge" van Simone de Beauvoir (ik had destijds van haar onder andere "L'invitée", "Les Mandarins" en "La force des choses" gelezen en, net zoals toen, merk ik veel gelijkenissen in wat ze allemaal vertelt in het autobiografische "La force de l'âge" met mijn eigen leven in Leuven).
En om de avond te eindigen deze "Medley" van Jane Birkin (en veel liedjes van Gainsbourg).
Na nog een telefoontje met Hendrik deze avond keek ik naar een reportage (in het Frans, maar met Nederlandse ondertitels) over de laatste dagen van Edith Piaf.
Ze was een "idool" van mijn ouders maar ik hield ook wel van haar liedjes en haar stem. Ik herinner me dat ik serieus aangedaan was toen ik hoorde van haar overlijden op nog vrij jonge leeftijd (en ik herinner me nu dat zij ook leed aan polyartritis en daarom heel veel - waarschijnlijk vooral pijnstillende - medicijnen slikte en uiteindelijk stierf aan, denk ik nu, de gevolgen van dat overdreven medicamentengebruik).
Boeiende maar niet echt rooskleurige reportage was dat! Maar ik, die vroeger Piaf bewonderde omdat ze ondanks haar pijn nog zo vaak optrad, bedacht nu dat ik gelijk heb als ik mijn pijntjes niet perse met medicamenten wil bestrijden!
Een beetje lectuur, enkele bladzijden eigen schrijfsels overgetikt, linzensoep klaargemaakt, een wasmachine laten draaien, heel veel over en weer gemaild met neven en nichten (over die geplande reünie), een mail van vriendin Bernadette beantwoord (waarschijnlijk moeten we ons weerzien met Koen, Jopie en Ivo, voorzien voor in september, weer uitstellen vanwege de gezondheidstoestand van Juan), en voor de rest geluierd vandaag.
Roger heeft nog verder gewerkt aan de tuin en de stoep maar ik merk wel dat hij maar niet klaar geraakt. Ik stel hem al een hele tijd voor iemand te vragen voor dat werk maar Roger vreest dat niemand dat zal willen doen wegens te veel en ook omdat we geen al te nette en strakke tuin willen. En het poortgebouw wordt weer vreselijk rommelig (en daar begin ik niet meer zelf aan!).
Werk genoeg dus en toch werd het een vrij luie zaterdag!
P.S. Deze avond toch nog even (virtueel) op reis geweest, naar Sètes (waar wij ook ooit naartoe reden vanuit Pézenas), met Céleste en Charlotte. En met hen het graf van Brassens "bezocht"!
Het begon gisteren met enkele niesbuien en ik dacht eerst aan weer een of andere allergie. Al gauw bleek echter dat ik deze keer serieus verkouden ben (waar heb ik dat wel opgelopen?). Ik maak bergen zakdoeken vuil en durf Roger zelfs geen kus meer te geven - ik hoop dat ik hem ondertussen nog niet heb besmet met mijn niezen, snotteren en hoesten. In onze agenda had ik voor eind deze week een paar bezoekjes (aan schoonzus L. en/of aan Maj) voorzien maar die stellen we best uit, vermoed ik.
Over Maj gesproken: vandaag stond weer een column van haar in de Standaard. Over de vrouwen rondom haar (moeder, zussen, vriendinnen). Zoals steeds heel gevoelig!
Elena vertelt me geregeld over het verloop van haar examens en ik heb de indruk dat het heel vlot gaat!
O ja, deze avond, terwijl we samen afwasten, zei ik tegen Roger: 'Vandaag werd het lichaam van Françoise Hardy verbrand.' Roger bekeek me eerst verrast en een beetje ongelovig en zei dan 'Gecremeerd bedoel je?' Uiteraard, maar daar heb je het weer: men gebruikt een ander woord en een mens voelt niet meer aan waarover het echt gaat!
Juan loopt weer rond in het ziekenhuis (weliswaar met zuurstof), mijn Matadi-vriendin wordt morgen geopereerd, ik heb vandaag (heel graag) enkele uren besteed aan het inventariseren van die overlijdensberichten, ik weet nog niet waaraan dat 13-jarig meisje is overleden, Roger en ik hebben deze avond samen kalfsfricassee klaargemaakt ... maar ik bleef de hele dag denken aan het overlijden van Françoise Hardy!
Tja, ze was dan destijds ook mijn grote "idool"! En deze avond laat viel ik eindelijk op wat ik onbewust gisteren al zocht. Een interview met en over Françoise, haar eerste lief, Jean-Marie Périer, die haar beste vriend is gebleven, haar echtgenoot Jacques Dutronc die al een poosje gescheiden van haar leefde maar haar toch op zijn manier trouw bleef. Het gaat ook over bijvoorbeeld de tientallen katten en de rommel van Jacques die Françoise hinderden. En dat deed me natuurlijk denken aan de rommel die Roger hier maakt en die me ook blijft hinderen. Hier is wel niet Roger de "kattenman" maar ben ik de "kattenvrouw" en vind ik het eigenlijk jammer dat Roger geen dieren meer wil. 😏
Vaarwel, Françoise Hardy!
Tijdens onze brunch verneem ik op de radio dat Françoise Hardy gisteren op 80 jaar is overleden. Een "idool" uit onze jeugd! Ik wist dat ze er heel slecht aan toe was maar ik was toch nog heel geëmotioneerd! Ik pluk hieronder van het internet een foto van de (toen nog heel jonge) zangeres:
Na de middag gingen we naar een vergadering van de werkgroep WO I-II. Het ging vooral over de opbouw van ons toekomstig boek over de tweede Wereldoorlog in Heers, maar ook over rouwbrieven en -prenten die moeten gearchiveerd worden. Ik vernam er ook van Benny P. dat onze vroegere buurvrouw, die we het laatst ontmoetten in het rusthuis vorig jaar, op 30 mei is overleden. Daar wisten we eigenaardig genoeg niets van!
Georges V. gaf me een boeiende opdracht: overlijdensberichten (van aristocraten) archiveren. Hoewel het over dode mensen gaat, wordt dat een bijzonder interessante job, vermoed ik!
Aan het einde van de vergadering kreeg ik nog een leuk geschenkje van Ludo D.:
Maar thuis wachtte dan weer slecht nieuws vanwege vriendin Bernadette: haar man Juan, die al enkele dagen terug thuis was na een verblijf in het ziekenhuis, werd met spoed opnieuw opgenomen! Veel details geeft Bernadette nog niet maar het klinkt onheilspellend!
Na ons avondmaal ging ik nog eens naar Facebook, zomaar of misschien omdat ik verwachtte veel items over Françoise Hardy te vinden. Het eerste wat ik tegenkom is echter het overlijdensbericht van de 13-jarige kleindochter van een vroegere heel goede maar een beetje uit het oog verloren vriendin-studiegenote! Daar was ik ook niet goed van!
Vergadering van de werkgroep WO I-II deze middag. Ik had ons verontschuldigd maar zei tegen Roger dat hij er gerust naartoe mocht (weliswaar pas na het dagelijkse verplegersbezoek, waardoor hij sowieso iets te laat zou zijn). Hij verkoos echter bij mij te blijven (zodat hij me desnoods met het een of ander kon helpen maar... er wachtten ook enkele dringende klusjes in huis).
Terwijl hij voor die klusjes zorgde, keek ik onder andere naar een boeiend interview van Simenon door Pivot en las ik daarna verder in "Chanson".
Jammer dat het internet én dat boek nog niet bestonden toen ik nog Franse les gaf: wat zou ik daar graag van gebruik gemaakt hebben!
Uiteraard lees ik nog steeds veel, ook "op papier", en zeker tijdens deze "bijna vakantie"!
Vandaag bijvoorbeeld heb ik, buiten het overtikken van nog enkele bladzijden uit mijn dagboeken, het uitwisselen van enkele mails met Eva en Zeger en een telefoontje met Jan Gerits, vooral afwisselend zitten lezen in "Chanson, een gezongen geschiedenis van Frankrijk" van Bart Van Loo en "De voedselzandloper" van Kris Verburgh, twee boeken die ik meer dan tien jaar geleden las en die ik al heel lang wilde herlezen!
Ze blijken me nog steeds te boeien (en ik ben blij dat ik er eindelijk voldoende tijd voor heb)!
