Françoise Hardy

Juan loopt weer rond in het ziekenhuis (weliswaar met zuurstof), mijn Matadi-vriendin wordt morgen geopereerd, ik heb vandaag (heel graag) enkele uren besteed aan het inventariseren van die overlijdensberichten, ik weet nog niet waaraan dat 13-jarig meisje is overleden, Roger en ik hebben deze avond samen kalfsfricassee klaargemaakt ... maar ik bleef de hele dag denken aan het overlijden van Françoise Hardy!

Tja, ze was dan destijds ook mijn grote "idool"!  En deze avond laat viel ik eindelijk op wat ik onbewust gisteren al zocht. Een interview met en over Françoise, haar eerste lief, Jean-Marie Périer, die haar beste vriend is gebleven, haar echtgenoot Jacques Dutronc die al een poosje gescheiden van haar leefde maar haar toch op zijn manier trouw bleef. Het gaat ook over bijvoorbeeld de tientallen katten en de rommel van Jacques die Françoise hinderden. En dat deed me natuurlijk denken aan de rommel die Roger hier maakt en die me ook blijft hinderen. Hier is wel niet Roger de "kattenman" maar ben ik de "kattenvrouw" en vind ik het eigenlijk jammer dat Roger geen dieren meer wil.  😏

Vaarwel, Françoise Hardy!

Over dode en zieke mensen

Tijdens onze brunch verneem ik op de radio dat Françoise Hardy gisteren op 80 jaar is overleden. Een "idool" uit onze jeugd! Ik wist dat ze er heel slecht aan toe was maar ik was toch nog heel geëmotioneerd! Ik pluk hieronder van het internet een foto van de (toen nog heel jonge) zangeres: 

Na de middag gingen we naar een vergadering van de werkgroep WO I-II. Het ging vooral over de opbouw van ons toekomstig boek over de tweede Wereldoorlog in Heers, maar ook over rouwbrieven en -prenten die moeten gearchiveerd worden. Ik vernam er ook van Benny P. dat onze vroegere buurvrouw, die we het laatst ontmoetten in het rusthuis vorig jaar, op 30 mei is overleden. Daar wisten we eigenaardig genoeg niets van!

Georges V. gaf me een boeiende opdracht: overlijdensberichten (van aristocraten) archiveren. Hoewel het over dode mensen gaat, wordt dat een bijzonder interessante job, vermoed ik!

Aan het einde van de vergadering kreeg ik nog een leuk geschenkje van Ludo D.:

Maar thuis wachtte dan weer slecht nieuws vanwege vriendin Bernadette: haar man Juan, die al enkele dagen terug thuis was na een verblijf in het ziekenhuis, werd met spoed opnieuw opgenomen! Veel details geeft Bernadette nog niet maar het klinkt onheilspellend!

Na ons avondmaal ging ik nog eens naar Facebook, zomaar of misschien omdat ik verwachtte veel items over Françoise Hardy te vinden. Het eerste wat ik tegenkom is echter het overlijdensbericht van de 13-jarige kleindochter van een vroegere heel goede maar een beetje uit het oog verloren vriendin-studiegenote!  Daar was ik ook niet goed van!

Grand gala du disque 1963

Terwijl ik vandaag, nadat we veel te vroeg werden gewekt door lawaai van drilboren in de straat (wat zijn ze aan het repareren?), lang met mijn moeder Nany belde, hoorde ik Roger geregeld lachen aan zijn pc.
Na mijn telefoongesprek vroeg ik hem wat hem zo fel deed lachen en toen hij het mij vertelde, vroeg ik hem het mij door te sturen.

Het ging over dit televisieprogramma uit 1963. Ik schoot ook geregeld in de lach terwijl ik het bekeek: Godfried Bomans die prijzen overhandigt op de "Grand gala du disque" in 1963! Eén prijs ging naar Françoise Hardy die ik zelf ook altijd heel fel bewonderde!

Vandaag geen wandeling: vlak daarna kreeg ik werk aan en Roger werkte in zijn houtbewerkingsatelier aan twee nieuwe deuren voor de verdieping, waarover misschien later meer.