Het weerzien

Vandaag was eindelijk het weerzien met Koen, Jopie, Juan, Bernadette, Ivo, Beatrijs, Chris en deze keer ook de pianist Paul Bessemans en zijn echtgenote, die we enkel van naam kenden. Ivo had gezorgd voor een bijzonder kader in Herselt. We hebben er heel lekker gegeten en opnieuw uitstekende wijn van Ivo gedronken (hij had de toelating gekregen zijn eigen wijn te serveren). Het werd een heel aangename kennismaking met Paul en zijn vrouw M.  

Tijdens onze levendige conversaties wisselden we nieuwtjes uit, klaagden we over onze ouderdomskwaaltjes en haalden we herinneringen op. Opvallend vaak klonk daarbij de vraag "Leeft die vriend of die vriendin nog?"

Opnieuw deelde Ivo geschenken uit toen we afscheid namen van elkaar. Ieder kreeg een paar flessen wijn en een van zijn boeken. En voor de zoveelste keer zei hij dat het misschien wel de laatste keer was dat we elkaar ontmoetten!  

Plannen versus niet plannen

Vandaag een paar telefoontjes gekregen in verband met onze nakende reünie met Koen, Jopie, Ivo, Beatrijs, Juan en Bernadette (en deze keer nog twee andere mensen die Roger en ik slechts van naam kennen). Het heeft heel wat planning gevraagd maar deze keer is de "grote dag" nabij!

Heel binnenkort wordt schoonzus L. 80 jaar. Al weken vraag ik aan Roger of hij, zijn zussen of zijn broer voor die dag iets hebben gepland en ik krijg steevast als antwoord dat hij het niet weet, dat we wel zullen zien. Al vind ik dat gebrek aan planning altijd eigenaardig, ik hield veiligheidshalve die dag toch maar vrij. 

En kijk: vandaag kreeg Roger een telefoontje van zijn jongste zus met de vraag of hij op die bepaalde dag nog vrij is, want ze organiseert inderdaad iets voor de 80 jaar van L. ! Roger was duidelijk opgelucht toen bleek dat ik die dag al had vrijgehouden voor hem.

Herinneringen

Deze dag werd vooral besteed aan saai administratief werk maar... Ik kreeg van Ivo Hermans ook een paar leuke herinneringen aan de "Koerier van Navarra" opgestuurd: een boeiend interview met hem en enkele paellageheimen. Zijn paella was inderdaad overheerlijk en de feesten in de "Koerier" onvergetelijk! 

Het doet deugd om terug te denken aan die bijzondere momenten! 

Dagelijkse bezigheden, bezoekjes en een interessant interview

Een paar huishoudtaakjes vandaag, maar minder dan oorspronkelijk gepland, want de kindjes komen volgende week niet logeren zoals ik eerst dacht. Dat gezin heeft het immers ontzettend druk... En daarbij, de kamer van Zeger, waar Matthias nu slaapt als hij hier is, is veel te warm bij de voor volgende week verwachte buitentemperaturen. 

Ondertussen weet ik wel dat we heel binnenkort even Hendrik op bezoek krijgen. Als hij hier is, zitten we tegenwoordig vaak in onze bibliotheek en voor die kamer wilde Roger al een poosje nieuwe lampen kopen. We reden dus even naar de Action, waar we verleid werden door allerlei zaken maar niet vonden wat we eigenlijk zochten.

Deze avond, na een beetje over en weer gemaild te hebben met Eva, en met Bernadette en Ivo over onze bijeenkomst (wat is het moeilijk een datum te vinden die voor iedereen past!), viel ik toevallig op een heel interessant interview met Jean-Marc Sabatier. Over soorten vaccins (voor mensen en dieren), immuniteit, vitamines en mineralen. Een beetje ingewikkeld onderwerp maar, vond ik, heel begrijpelijk uitgelegd. Er zijn jammer genoeg geen ondertitels beschikbaar.

Zal het eindelijk lukken elkaar weer te zien?

Verjaardagen vergeet ik vrij gemakkelijk maar vriendin Bernadette onthoudt ze. Zij herinnerde me eraan dat Ivo Hermans gisteren verjaarde, we stuurden hem verjaardagswensen en vroegen ons nog eens af wanneer we eindelijk zouden kunnen afspreken, Bernadette, Juan, Ivo, Beatrijs, Koen, Jopie, Roger en ik. 

Terwijl wij vandaag in het BASS waren, stelde Ivo ons per mail een restaurant voor dat voor ieder van ons centraal ligt - we wonen immers allemaal vrij ver van elkaar.

Als we nu nog een datum vinden die voor elk van ons past, zal het misschien eindelijk lukken elkaar weer te zien!

Rustige eindejaarsdagen

Het is koud en we blijven dus zoveel mogelijk binnen (waar ik soms toch een beetje de kou voel door de kieren achter mij in onze werkkamer). Ik werk voort aan die archivering, we beantwoorden enkele mails (onder andere van Ivo Hermans die zich afvraagt of het ons volgend jaar eindelijk zal lukken elkaar te ontmoeten), ik typ mijn vroegere dagboeken verder over (nostalgie!) en we telefoneerden met vriendin Seany. Normaal gezien zouden we morgen naar haar gaan maar dat feestje gaat niet door, want morgen pas verlaat ze het ziekenhuis en begint ze aan haar revalidatie nadat ze haar arm had gebroken. 

Het zijn dus rustige dagen en daar hou ik wel van. Vorige dinsdag spraken we met Hendrik onder andere over wetenschap, geloof, religie en spiritualiteit en ik vertelde hem over "broeder" Paul Adrien (die ook priester is), van wie ik de video's volg en aan wie ik veel zin had de vragen voor te leggen die we ons stelden.  Het toeval (?) wil dat ik vandaag viel op zijn boeiende "afscheid van 2024"-video. Luister en kijk er eens naar, Hendrik (jawel, het is weer in het Frans, maar dat is voor jou toch geen probleem?)!

Nog steeds te druk

Het leven gaat zijn gewone gang, achterbuurjongen L. belt af en toe, ik zoek verder gegevens op over die edellieden, we maken verder schoon, een kamer per dag, en Roger is nu het poortgebouw aan het opruimen, wat echt geen sinecure is met alles wat hij daar heeft opgestapeld! 😅

Maar ik wilde het niet zozeer over het huishouden hebben! Onze afspraak met Juan, Bernadette, Koen, Jopie en Ivo wordt inderdaad weer uitgesteld: Juan zal die dag pas terug thuis zijn en moet het nog heel rustig aan doen. 

Dezelfde dag waren we uitgenodigd bij de ouders van Debby. Normaal had ik die uitnodiging dus niet kunnen aannemen, maar nu dus wel.

En dan vernemen we dat ook diezelfde dag Jan Gerits zijn Limburgse monografie over Hubert Creten én Ina Stabergh haar hertaling van "De zot" voorstellen. Waarop we zijn uitgenodigd. Maar waar we dus niet kunnen naartoe gaan (vroeger zouden we misschien van het een naar het ander gereden zijn, maar dat doe ik Roger niet meer aan). 

Het blijft te druk!

Verrassingen

Boodschappendag vandaag. Vlak voor ons vertrek vind ik een berichtje van zus Bie: ze is voor de tweede keer oma geworden. Het jongetje werd pas begin maart verwacht maar moeder en kind maken het prima. Een heel aangename verrassing dus!

Later vindt Roger in de brievenbus een omslag van Ivo Hermans. Met daarin zijn herinneringen aan Dirk Lambrechts. Ik herkende teksten die in ons "Liber amicorum" voorkwamen maar ontdekte ook boeiende andere herinneringen aan onze vriend zaliger! Ik vermoed dat Ivo op zichzelf een volledig boek over Dirk kan schrijven, maar dat geldt waarschijnlijk voor verschillende vrienden van Dirk!

Het was wel weer nostalgie troef voor Roger en mij!

Misverstand

Na onze brunch vond ik een mail van Edith Oeyen met als bijlage een bestand "Oostland november-december 2023". Ik begon de tekst meteen na te lezen en zei tegen Roger dat het poortgebouw onder handen nemen dan maar voor Sint-Juttemis zou zijn. Ik wilde immers niet dat hij dat in zijn eentje zou doen, want het was nog veel te koud (de sneeuw is wel gesmolten)!

Ik las dus een paar uur de teksten na, onderbroken door een paar mails en telefoontjes: Ivo Hermans, Beatrijs, Juan, Bernadette, Koen, Jopie en wij plannen toch een ontmoeting, maar in de lente, op een locatie (veel dichter bij Leuven dan Borgloon) die Ivo ons aanbeveelt en die inderdaad enig lijkt te zijn. Ivo zal van wat wijntjes kunnen genieten (hij krijgt van de uitbater een "droit de bouchon" en mag dus zijn eigen wijnkelder aanspreken). Roger en de anderen drinken toch sowieso praktisch niets als ze moeten rijden.

Daarna hernam ik mijn lectuur. Het was me al opgevallen dat ik deze keer bijzonder weinig moest verbeteren... en ik vroeg me al van in het begin af waarom dit nummer "Oostland november-december 2023" heet en niet gewoon "december 2023". Ik herlas de mail. Daar stond helemaal niet dat ik dat nummer moest nalezen, wel dat het een "digitaal nummer" is dat we kregen toegezonden.  Ik had al die uren dus voor niets gewerkt (al heb ik toch nog enkele foutjes gevonden, maar ja, het was toch te laat)! Ik vraag me wel af waarom ik dat extra nummer "november-december 2023" niet ter nalezing kreeg toegestuurd! O ja, en dat betekent ook dat ik het eigenlijke nummer van december 2023 nog ter nalezing moet krijgen! En de volgende dagen worden al zo druk!

En dat artikel van Jan Gerits kwam ik niet tegen in dat digitaal nummer (maar ik weet dat hij niet graag heeft dat zijn schrijfsels digitaal worden verspreid).

Toeval

Roger en ik besloten al heel snel alle "toevalligheden" in ons leven te noteren. Eerst deed ik dat in een apart schriftje maar al heel snel integreerde ik het gewoon in mijn dagboeken (die jullie hier dus niet te lezen krijgen hé😀). 

Vandaag gebeurden er echter twee eigenaardige zaken die ik wel wil vertellen.

Je moet weten dat in onze "bibliotheek" enkel fictieboeken op de planken staan. Ik heb destijds de andere boeken, die ook niet direct thuishoren in onze werkkamer, per soort in dozen gedaan, in de hoop dat Roger me ooit zou helpen een plek ervoor te vinden. Roger stapelde de (voor mij veel te zware) dozen op en... hij deed er verder niets mee, zodat ik niet meer aan die boeken geraakte (ik kon zelfs niet één doos optillen). 

Omdat ik al een poosje met Bernadette over en weer mail over taal en dialecten, wilde ik graag "Het einde van de standaardtaal" van Joop Van der Horst opnieuw lezen. Helaas, ik wist dat het boek in een van die onbereikbare dozen zat. 

Vandaag moest ik iets halen uit de bibliotheek... en ik merk dat, na onze recente opruim- en schoonmaakbeurt, Roger weer één doos vol boeken niet terug op de stapel heeft gezet maar op tafel heeft laten staan. Typisch voor Roger natuurlijk maar het toeval wil wel dat net in die doos het boek steekt dat ik zo graag wilde herlezen! 

In onze jongste mails hadden Bernadette en ik het vaak over het feest voor onze verjaardag in 2022, bij Ivo Hermans. En we waren overeengekomen binnenkort Ivo, Beatrijs, Koen en Jopie op restaurant (in deze buurt) uit te nodigen. Bernadette zou contact opnemen met Koen De Cauter en als hij akkoord ging, zouden we enkele data voorstellen aan Ivo.  Bernadette kreeg echter ook te maken met een overlijden in haar familie en had dus nog geen contact gehad met Koen.

En dan, deze avond, kregen wij "toevallig" een telefoontje van Ivo (die, net zoals wij, praktisch nooit telefoneert). "Zomaar", maar eigenlijk omdat hij al zo lang niets meer hoorde van ons, Koen, Jopie of Juan, "excuseerde" hij zich. Uiteraard werd er lang bijgepraat en ik vertelde hem dus toch al over onze restaurantplannen. 

Hoewel Ivo eerst heel enthousiast leek, zullen uiteindelijk onze plannen niet kunnen doorgaan: "voor Beatrijs (uit Gent) is het hier veel te ver", schreef Ivo me later in een mail, en zelfs hij aarzelt, want "bij een restaurantbezoek hoort de nodige goede wijn" en daarna nog zo ver terug moeten rijden?

Sinterklaas

Vandaag verwachtten we dochterlief, schoonzoon en de kindjes (en deze nacht was Sinterklaas langs geweest). Tegen 13 uur kwamen ze aan. Terwijl de kindjes hun cadeaus ontdekten, dronken wij een glaasje sherry. Roger was echter niet echt van de partij: hij heeft de hele dag op een sofa liggen slapen.

Gelukkig vroeg Eva zich niet af hoe het kwam dat Sinterklaas zo laat in december nog in het land is (of weet ze zaken die ze ons niet zegt?), want vorig jaar vertelde ze me nog dat de sint na 6 december meteen terug naar Spanje reist!  We konden dit feestje echt niet vroeger organiseren, zo druk heeft iedereen het (en zij nog veel drukker dan wij)!

Het was gezellig (al misten we Roger fel, al was het maar om foto's te maken, want mijn gsm brengt er blijkbaar niet veel meer van terecht). We aten varkensgebraad met sla of appelmoes en gebakken aardappelen, dronken lekkere wijn die Roger en ik van Ivo Hermans hebben gekregen, de kindjes genoten van cola of Fanta, we bekeken oude foto's van Nany zaliger, er werd veel gepraat (ook over artificiële intelligentie - ik vertel daar seffens iets meer over) en we speelden een spel dat Matthias en Elena onlangs zelf hebben ontworpen. 

Ik was van plan vers brood te bakken (Roger zou dan vanuit zijn sofa richtlijnen moeten gegeven hebben) om deze avond te serveren met soep en kaas maar de kinderen vertrokken al voor het avondmaal (morgen is het immers weer school).

Verjaardagen vieren bij Ivo

Vandaag mochten Koen, Bernadette (echtgenote van Juan) en ik onze verjaardag vieren bij Ivo Hermans van de "Koerier van Navarra". Uiteraard waren Jopie, Roger, Juan, Ivo en zijn vriendin Beatrijs ook van de partij! Wat een heerlijk feest was dat! Ongelooflijk lekker eten: sarmas (opgerolde koolbladeren met erin rijst, kruiden en rozijnen) en citroensaus, "arroz de verdura" (een soort plantaardige paella), kaas en appeltaart. Daarbij de lekkerste wijnen (Ivo is een kenner!), zeer interessante conversaties, prachtige achtergrondmuziek en daarna livemuziek door Juan (die eindelijk nog eens gitaar speelde), Koen en Jopie, herinneringen aan vroeger en aan Dirk Lambrechts zaliger (door wie we elkaar leerden kennen) uiteraard. Dat alles in een heel mooi en inspirerend kader (ik zou er wel niet graag schoonmaken: nog meer snuisterijen dan hier).

Alsof dat nog niet voldoende verwennerij was, kregen we bij het afscheid nog wijn cadeau van Ivo, een fles vlierjenever van Bernadette en een plantje van Jopie!

Duende

Vandaag vooral voor onze wekelijkse boodschappen gezorgd. Tegenwoordig betekent dat opletten, prijzen vergelijken, zuinig zijn... en toch blijkt het verschuldigd bedrag aan de kassa elke week hoger te liggen!

Ook de hele dag zitten denken aan de uitvaart van René! En aan de eindigheid van ons verblijf hier op aarde. En dan deze avond, een onverwacht geschenk! Ivo Hermans stuurt me een podcast (tweede podcast op de pagina) over zijn boek "Duende" en de evolutie van flamenco! Heel interessant (wat een eruditie heeft die man!) en betoverende muziek!

Vandaag ook een brief gekregen die Elena me schreef vanop sportkamp. Zo lief!

Verjaardagsfeest bij Ivo Hermans?

Onlangs kregen Bernadette, Koen (via Jopie, want Koen heeft geen e-mail) en ik een uitnodiging van Ivo Hermans om dit jaar wel onze verjaardag te vieren bij hem (wat we vorig jaar al wilden doen maar wat niet gelukt was). 

Vandaag een nieuwe mail: Ivo heeft Koen kunnen bereiken en, als ik het goed begrijp, zal hij een datum in november (we verjaren respectievelijk op 22 en 23/11) voorstellen. We gaan dan wel niet "op restaurant", want Ivo zal gratis voor ons - en onze partners, dus ook Juan en Roger - koken. Wat een prettig en lekker vooruitzicht!  

Rustige dagen

Het zijn heel rustige dagen. Buiten het huishouden (slechts enkele taken, waardoor waarschijnlijk het al zo snel veel beter gaat met mijn lumbago, zoals bijvoorbeeld het bakken van heerlijk vers speltbrood), vooral rust en lectuur. 

Uiteraard hebben we ook met afschuw het geval van de moord op de kleine Dean gevolgd.

Ik heb verder gelezen in het boek van Ivo Hermans, "De moedereed". Hij schrijft heel goed. Het verhaal blijft boeiend, de erudiete uiteenzettingen over magnetisme, mystiek en religie, geschiedenis en flamenco zijn heel interessant, de prachtige en poëtische natuurbeschrijvingen, de definitie van begrippen als "duende" en "sacai" betoverend maar ik blijf het ene niet voldoende geïntegreerd vinden in het andere zodat ik telkens een pauze moet inlassen als ik overstap van een "lange uitleg" naar het "verhaal" en omgekeerd. 

Gechat met Elena natuurlijk die nog steeds vlijtig verder schrijft aan haar boek, er nu tekeningen bij maakt en zich voorbereidt op een gezamenlijk verjaardagsfeestje voor haar en Matthias' vriendjes volgend weekend (Matthias wordt morgen 9 jaar).

Vrij veel mails (met onder andere mijn zus) gewisseld en telefoontjes ook (maar nog niet de tijd gevonden om iedereen te bellen die ik me had voorgenomen te bellen). Nany lijkt steeds meer de dagen te verwarren. Persoonlijk heb ik de indruk dat elke dag waarop er niet echt iets speciaals gebeurt (en een gewoon bezoekje lijkt al lang niet meer speciaal genoeg) voor haar zonder "grens" overloopt in de volgende dag. 

Ook eindelijk nog eens een telefoontje van mijn nicht (in de betekenis van "cousin", "kozijn") Chantal, de dochter van de jongste en enig nog in leven zijnde broer van mijn vader. Ze vertelde me dat ze van een nicht (in de betekenis van "cousin") van haar en mijn vader het overlijden had vernomen van verre neef Louis in Neerrepen. Chantal wist niet wie Louis precies was, dacht dat hij de jongste broer van onze grootmoeder Renwa was maar ze vergist zich: hij is wel degelijk de "kozijn" van Chantals en mijn vader. Ikzelf heb hem drie keer ontmoet sinds ik in Limburg woon, telkens in Neerrepen. Ik denk niet dat het daar ooit heb over gehad: de eerste keer hebben we zomaar ergens aangebeld in Neerrepen (ik had van de nichten in Ulbeek vernomen dat ik daar een verre "kozijn" had wonen en wilde vragen of de bewoner van dat huis hem kende - ik ging er van uit dat iedereen iedereen kent in een dorp) en warempel, we bleken aan te bellen bij die Louis Renwa zelf! Eigenaardig genoeg kende ik, voor we naar Haspengouw verhuisden, niemand uit die familie van mijn vader, behalve de nichten en neven in Ulbeek. Die had ik vroeger enkele keren ontmoet ter gelegenheid van een uitvaart. Achteraf gezien heb ik op zulke uitvaarten heel waarschijnlijk ook Louis ontmoet (hij was immers van vader- én moederkant de "kozijn" van die nichten) maar daaraan had ik geen enkele herinnering!

O ja, ik ben ook naar de dokter geweest (routinebezoek): alles is oké maar hij wil niet zelf beslissen wanneer ik mag ophouden die cortisone te slikken! "Gelukkig" moet ik volgende week naar de reumatoloog en ik hoop dat hij die beslissing zal nemen (ik vind nu dat niet alleen mijn gezicht aan het opzwellen is en heb echt geen zin om te gaan shoppen voor nieuwe kleren).

Voor de rest waren het heel rustige dagen!

Lectuur en literatuur

Vandaag eindelijk verder gelezen in het nieuwe boek van Ivo Hermans (nee, ik heb het nog niet uit). Interessant en boeiend, rijke woordenschat, mooie beelden, maar ik heb één verwijt. Ivo weet heel veel, is heel erudiet maar hier worden zijn eruditie en kennis van de geschiedenis wat te veel ten toon gespreid, zijn ze niet voldoende geïntegreerd in het verhaal dat daardoor geregeld en te lang onderbroken wordt. Ik herinner me dat ik, bij het herlezen van typoscripten van Boudewijn zaliger, hem daar ook op wees en dat hij daar rekening mee hield bij het "herschrijven".

Deze avond even gechat met Elena. Niet heel lang, want ze zou verder schrijven aan haar boek. Wat hou ik van dat enthousiasme! Ik heb Roger gevraagd of, als ik alles zal herlezen hebben, we de enkele fouten en overbodigheden eruit gehaald hebben, we het geheel kunnen printen en of hij er dan enkele ingebonden boekjes wil van maken voor de familie. 

1984

Ik vergat daarstraks te zeggen dat we deze ochtend een telefoontje kregen van Ivo Hermans: of zijn jongste boek (per post) was aangekomen? Ja dus, maar, hoewel ik erin begonnen ben, heb ik voorlopig nog niet verder gelezen, want eerst "moest" ik (zei mijn "buikgevoel" en blijkbaar terecht) 1984 van Orwell opnieuw lezen! Optimistisch werd ik echter niet van die lectuur!

Ivo, Roger stond je te woord aan telefoon deze ochtend, maar wees gerust, ik lees verder in "De moedereed": het begin boeide me al meteen!

Lectuur

Vandaag kreeg ik het verhaal van Elena in word-formaat. Het is niet dat ik niets anders te doen had maar ik heb er uren zitten in lezen. Ongelooflijk wat een verbeelding dat meisje heeft! En die viert ze bot in een tegelijk sprookjesachtig en sciencefiction verhaal! In een heel vlotte taal met een opvallend brede woordenschat vertelt ze over feeën, elfen, trollen, goden (maar ze noemt ze niet zo, eerder koningen) die leven in een feeërieke en tegelijk futuristische wereld waarin onder andere aan teleport wordt gedaan. Opvallend weinig fouten ook (ik denk dat ik de weinige fouten die ik heb ontdekt eens samen met haar zal bespreken). Ik was heel blij verrast!

Het boek van Ivo is ook aangekomen: daaraan begin ik morgen!

Vandaag wist Nany opnieuw precies wat ze gisteren had gegeten en zei ze dat ze echt had genoten van het feest. Toen ik haar vroeg hoe het kwam dat ze nu wel wist wat er op het menu stond, antwoordde ze al lachend dat ze de menukaart had teruggevonden en dat ze mij die gewoon voorlas! 

Twee boeken op komst

Nany verwachtte een "verrassingsbezoek" gisteren maar die persoon heeft ze niet gezien. Ze leek zo ontgoocheld aan telefoon (hoewel ze gisteren in de gangen van het rusthuis nog eens mijn vriendin Denise tegenkwam, wat haar dan weer plezier deed) dat ik verklapte wie haar normaal gezien zou bezocht hebben. Ondertussen weet ik via zus dat in de familie van die bezoekster een ongelukje is gebeurd en dat er daardoor geen tijd overbleef om naar Nany te gaan. 

In onze verre familie is een serieuzer ongeluk gebeurd (een valpartij met vrij erge gevolgen) en daaromtrent heb ik heel lang aan telefoon gehangen met onze (achter)nicht G. uit Hoksem. Ik zal het daar desnoods later uitvoeriger over hebben.

Uiteraard heb ik vandaag niet enkel aan telefoon gehangen. Ik heb onder andere een boek besteld. Tja, toch... en nee, niet het boek waarover ik het al zo lang heb, wel het nieuwe boek van Ivo Hermans. En... (ik wist al dat ze eraan bezig was) Elena vroeg me in een mail of ze me het boek, dat ze aan het schrijven is (ze heeft al meer dan 60 A4-bladzijden geschreven), zou doormailen of wachten tot het af is.  Uiteraard wil ik liever opvolgen wat ze schrijft, dus dat typoschrift verwacht ik ook heel binnenkort! Spannend!

Ontspanning (?)

Buiten enkele eenvoudige huishoudtaakjes, de boodschappen, een telefoontje met Nany en een bezoek aan de dokter, vandaag vooral veel gelezen, gekeken en geluisterd. Het bezoek aan de dokter was een routinebezoek (de medicijnen die ik slik vergen een strikte en heel geregelde controle op eventuele bijwerkingen). Ik vind het heel vervelend (ik heb jarenlang geen arts nodig gehad) maar kom, ik ken mensen met ergere aandoeningen. 

Ik heb vooral gelezen in een heel boeiend typoscript (herinneringen) dat we deze ochtend in de bus vonden, van Ivo Hermans - ik moet hem nog een bedankmail sturen. 

Ik keek naar een paar ontspannende video's en bewonderde de foto's die Zeger maakte van de vierentwintig urenloop in Leuven.

En ik luisterde onder andere naar deze heel interessante podcast. Over de leugens van de federale regering, de volgzaamheid van de Vlaamse regering maar ook van de media en het volk, hun gebrek aan kritische zin, over rechten, verplichtingen en burgerzin, privacy en het gebrek aan debat. Een politiek discours dat ik (die echt niet onderlegd ben in politiek) heel interessant vond (en waarmee ik grotendeels akkoord ging). Ik kreeg ook het geruststellende gevoel van "eindelijk hoor ik het ook eens allemaal zeggen door Vlamingen", want tot nog toe hoorde ik dat soort discours praktisch alleen in Frankrijk klinken (zoals hier weer vandaag, maar misschien heb ik niet voldoende gezocht natuurlijk). Echt heel interessant, vrienden, en wees niet bang, deze keer is het dus wel degelijk in het Nederlands te doen!

Alleen was daarna het ontspannen gevoel, dat de rest van de dag me gaf, verdwenen.