Nostalgie

Na ons avondmaal heb ik nog enkele huwelijksaankondigingen geïnventariseerd. In totaal heb ik er nu 700 gedaan. Daarna keek ik naar oude, gedigitaliseerde foto's. Dat bracht me op de vraag wanneer we eindelijk tijd zouden kunnen maken om de foto's van Nany te digitaliseren. Ze liggen nu, per jaar gesorteerd in enveloppen, in een doos in onze werkkamer. Maar dat voelt niet als een veilige opbergplaats: ik zou heel graag hebben dat onze kinderen die ook ooit kunnen bekijken!

Want... wat een gevoelens kwamen er bijvoorbeeld weer naar boven toen ik deze avond keek naar foto's van onze terugkeer uit Congo op 18 juni 1960!

Mooie zomerdag

Nog steeds mooi weer vandaag (tot 26°C)! Na een vergadering van de werkgroep WO I-II (tijdens het "koffiekwartiertje" vertelde Ludo D. me over een wel bijzondere fotostudio in zijn dorp Heks! 😉) belde ik even met dochterlief en de kindjes over al hun vakantieplannen. En bedacht ik dat wij met dat mooie weer (zonder onweerdreiging vandaag!) misschien ook best op ons terras zouden eten deze avond. 

Helaas, terwijl ik tijdens het bereiden van ons avondmaal naar ons terras keek, verging me de "goesting": dat terras is immers nog steeds vrij rommelig! Waarom word ik in mijn leven toch constant geconfronteerd met rommel???

Dan maar gewoon in de leefkeuken gegeten (het was wel lekker: na een glas gazpacho nog eens het "recept van oma"). Na de afwas heb ik nog een uurtje besteed aan het opzoeken van geboortedata maar ik heb er slechts 5 gevonden! Wel boeiend werk, maar het gaat echt heel traag!

De lijkwade van Turijn

Ik schrijf soms dat we met de kinderen en kindjes vaak heel interessante discussies hebben en deze avond was dat ook het geval. Elena vertelde ons over een examenvraag over piëta's en bracht zo gaandeweg het gesprek op de lijkwade van Turijn. De eerste reactie van haar papa was (zoals ik verwachtte) dat het ging om een middeleeuwse vervalsing. Maar ik herinnerde me vaag onlangs te hebben gelezen of gehoord dat aan die "vervalsing" nu opnieuw getwijfeld wordt. Dochterlief zocht een beetje op haar mobieltje en bevestigde dat er weer twijfels bestaan. 

Deze avond vond ik het toch echt nodig nog eens op te zoeken hoe het allemaal in elkaar zit en ik kwam terecht op dit artikel in Wikipedia. Ik weet dat Wikipedia niet altijd te vertrouwen is maar dit artikel zegt ongeveer hetzelfde als wat ik onlangs dus ergens las of hoorde en is bijzonder leerzaam, intrigerend en... interessant! Ik lees aan het einde van de tekst dat de meningen van wetenschappers over de authenticiteit van die lijkwade ook verdeeld zijn! 

Foto's van vroeger

Mijn vader maakte vrij veel (voor die tijd toch) foto's. En die kleefde hij, nadat hij ze zelf ontwikkeld had, in twee albums die hij zelf had gemaakt: één voor Congo, één voor België. Het zijn mooie albums; met een heel dikke houten kaft maar ze zijn gewoon te zwaar voor mij. Het album over Congo is nu bij zus (maar die foto's waren er gemakkelijk uit te halen en terug in te kleven, wat Roger jaren geleden heeft gedaan waarna hij die duizenden foto's digitaliseerde: die foto's heb ik dus ook). 

De foto's uit België zijn, na de verhuizing naar het rusthuis van onze moeder (Nany dus), hier terecht gekomen.  Uit dat album bleken de foto's veel minder gemakkelijk te halen (op een andere manier erin geplakt?) én die kaft bleef te zwaar voor mij! Ik kon dus niets beginnen met die album. Tot deze avond!

Roger is er immers in geslaagd de bladzijden - die met een eigenaardig mechanisme in de houten kaft staken - eruit te halen zonder de kaft of de foto's te beschadigen. Nu kan ik eindelijk beginnen notities (voor zover ik me herinner wanneer en waar gemaakt) te voegen bij die kiekjes! Mijn vader was inderdaad wel heel creatief en handig maar eigenaardig genoeg dacht hij er nooit aan zijn foto's chronologisch in de albums te kleven.

Ik vrees echter dat digitaliseren niet mogelijk zal zijn: de foto's zijn echt niet los te krijgen!

Rustige zondag

Rustige zondag maar veel kouder dan gisteren, jammer genoeg. Roger wilde voor de werkgroep WO I-II een foto maken van het graf van een bepaalde kanunnik. We zochten dat graf eerst op de begraafplaats van Vechmaal, daarna van Heks (waar het inderdaad stond). Dat leverde me weer een heel korte, niet te vermoeiende wandeling op maar daar bleef het bij. Wat heb ik een heimwee naar onze vroegere wandelingen!

Voor de rest veel tijd besteed aan het nalezen van de drukproeven van het volgend nummer van Oostland. 

Ook gebeld naar Nany die echt heel vergeetachtig wordt. Ze klaagde dat ze heel weinig bezoek had gekregen vorige week. Ze herinnerde zich nog wel dat gisteren mijn broertje met haar was gaan wandelen maar wist niet meer dat ze donderdag mijn zus en dinsdag de dochter van "tante" José op bezoek had gehad. Ik weet dat Nany het liefst van al elke dag bezoek zou krijgen maar dat is onmogelijk. Maar als ze dan nog begint te vergeten dat ze bezoek heeft gehad is het wel heel erg! Ze zegt soms nog wel dat ze toch liever nog op haar flat zou wonen, maar daar zou ze nog minder mensen ontmoeten! 

Het heeft allemaal wel zin!

Maj maakt het goed, vertelde me haar zus, die me aanraadt voorlopig via de post contact met haar op te nemen. Onze longpatiënte (het was inderdaad een longembolie) is ook aan de beterhand en is in elk geval in goede handen. Allemaal opbeurend nieuws dus. En... je voelt de lente aankomen. Ondanks de bijna constante regen hebben we vandaag een hele poos in de streek rondgereden (onder andere even naar de winkel van de zus van Maj) en dat deed deugd. 

Deze avond langer dan drie uur (virtueel) met Hendrik "vergaderd". Om oude foto's te bespreken voor die fotopresentatie waar hij mee bezig is. 

Boeiend maar zoveel foto's dat ik me afvraag of Hendrik dat werk ooit af zal krijgen. Dat mag ons echter niet beletten verder te werken, ik weet het. Zo heb ik toch altijd geredeneerd, ook toen ik bezig was mijn dagboeken en de brieven van mijn vader over te typen: 'niet erg als het niet klaar geraakt: wat gedaan is, is gedaan'. 

Sinds ik die reumaproblemen ("reumatoïde polyartritis" dus) heb, voorafgegaan vorig jaar door die problemen met mijn pezen, vraag ik me echter vaak af of ik ooit voort zal kunnen "werken".   En... of het dus allemaal veel zin heeft gehad. 

Dat is absoluut geen "plezant" idee maar... terwijl we deze avond met Hendrik herinneringen ophaalden aan de hand van oude foto's, dacht ik opnieuw: 'Jawel, het heeft allemaal wel zin, ook al geraakt het niet af!' 

Bedankt, jongen!

Taalkunde

Doodgewone dag weer. Huishoudtaken met als gevolg de gebruikelijke rugpijn nadat we één kamer  grondig onder handen hebben genomen, korte wandeling in Borgloon, nog enkele kaartjes en mailtjes met gelukwensen gekregen. Zelf proficiat gewenst aan vriendin Bernadette die vandaag verjaart. En... mijn avondkooksel dat mislukte!

We kopen al heel lang geregeld een diepvries  "Chinese groentemix" waar we heel lekkere soep van maken. Vandaag wilde ik eens proberen die groenten samen met kabeljauw in een wokgerecht te verwerken. Ik gebruikte geen andere kruiden dan anders en toch... trok het resultaat op niets! Alleen de kabeljauw had een beetje smaak! 

Een dus heel gewone dag... tot ik deze avond een hele poos mailtjes wisselde met Zeger. Eerst over zijn nieuwe fotoproject (daarover later meer) maar gaandeweg hadden we het ook over taal in het algemeen en meer bepaald over de verschillen tussen Noord-Nederlands en ons Nederlands (Vlaams dus).

Ik heb me al dikwijls afgevraagd waarom Zeger geen linguïstiek (taalkunde dus) heeft gekozen toen hij naar de unief ging. Hij kent en begrijpt zo veel meer van taalfenomenen dan ik! 

Tussendoor keek ik  af en toe naar "De afspraak" op mijn pc-scherm... eigenlijk gewoon om te zien hoe het zit met dat virus en wat de vooruitzichten zijn voor Kerstmis. Geen... vermoed ik! 

En de twee pakjes die hier nog moeten bezorgd worden (verzonden op 5 november!), zijn nog steeds niet aangekomen! Wat Matthias en Eva ook beweren over Sinterklaas die altijd aan speelgoed geraakt, ik vrees dat ze zich in dit Coronajaar vergissen!

Een bijna ideale dag

Buiten een telefoontje met Nany, enkele mails beantwoorden, vroegere dagboeken overtypen en met veel plezier kijken naar de foto's van zijn reis naar Zuid-Afrika, die Zeger op Flickr postte, veel lectuur vandaag.

Onder andere "Vanwege een tere huid" en dat "Coronadagboek" (dat familielid van Denise stuurt me nu rechtstreeks zijn nieuwe "afleveringen"). Het is echt heel goed geschreven én getuigt van veel humor! En dat boek ook (ik bedoel dat het heel goed is, want grappig is dat niet echt)!

Het was heel koud vandaag (maximum 9°C en gevoelstemperatuur nog veel lager). De kachel brandt dus al de hele dag en ik maak voorlopig niet schoon (of ik zou dat elke dag moeten doen maar dat vind ik overbodig werk).

Eigenlijk een bijna ideale dag dus, behalve dat het wat warmer mocht zijn en we te weinig beweging krijgen. Roger, die de kachel brandend houdt, wel iets meer dan ik.
Tijdens het rondlopen bij het telefoneren of bij de schaarse huishoudelijke taken voel ik al mijn pijnlijke gewrichten kraken! 

O ja, toch nog even dit vertellen. Nany wilde haar nieuwe adres bezorgen aan haar nicht Rita. Die bleek geen gsm te hebben en het (vrij lange) adres dicteren vond Nany geen goed idee. Of ik misschien... via de computer?
Nee, want ik heb geen elektronisch adres waarop ik bijvoorbeeld de kinderen van Rita kan bereiken.
Waar ik echter niet aan dacht: toen ik van mama (Nany dus) had vernomen dat haar aangetrouwde neef Victor was overleden, googelde ik naar het overlijdensbericht, vond het en bood onze condoleances aan.
Deze avond kreeg ik een bedankmail van de dochter van Rita. En kon ik via haar Nany's nieuwe adres bezorgen aan Rita!

Naar Tongeren

Ik stelde voor onze wandeling in Tongeren te maken vandaag, de stad waar een grootvader van mij opgroeide.
We wandelden er een dik uur rond, bezochten even de mooie basiliek waar een fototentoonstelling liep maar, hoewel de temperatuur was gedaald, vond ik het nog kleverig warm. Echt onaangenaam.

Het is hier te vochtig, dat is het probleem zoals Zeger me daarstraks mailde. Hij schreef ook: 'Dat de wereld maar snel opwarmt zodat het hier een woestijn wordt, dat heb ik veel liever'.
Ja, dat is droger... maar in een woestijn groeit niet veel...

Nany, met wie ik even belde, vond het helemaal niet te warm. Wat kan zij daar toch goed tegen!

Deze avond viel ik per toeval op een blog van iemand die twee jaar geleden overleed aan kanker. Nog een jonge vrouw... die ik uiteraard niet ken maar van wie ik de blog toch uitgebreid begon te lezen. Vijf dagen voor haar overlijden postte ze nog een blog! Confronterend!

Een mooie wandeling maar geen foto's

Vlak voor het avondeten maakten we een heel mooie wandeling... aan de rand van ons dorp. Glooiend landschap, bosjes, akkers, fazanten, rijpende vlier- en meidoornbessen, sleedoorn, er was zoveel moois te fotograferen maar....

We hadden overdag geen tijd gevonden voor een wandeling en ik dacht dat we hoogstens rondom het dorp zouden lopen. Onze mobieltjes lieten we ondertussen verder opladen in de keuken en Roger had ook zijn fototoestel niet bij.
We trokken echter een klimmend paadje in, even richting Mettekoven, en maakten dan die prachtige (en stille) lus van een dik uur.
Jammer genoeg konden we dus geen foto's maken.

Akelige dag

Deze ochtend, vrij vroeg voor ons doen: Roger is klaar in de badkamer, ik ga er net naartoe als we de telefoon horen overgaan. Ik zeg tegen Roger dat ik na mijn douche wel "19191" zal tikken (dan kom je immers bij de laatste beller terecht) en dat hij zich maar moet verder klaarmaken om naar het Leuvense te vertrekken (familiale beraadslaging).
Een tiental minuten later kom ik uit de douche en staat ineens Roger in de badkamer, met de telefoon.

De beller was mijn broertje die deze nacht werd wakker gebeld door mijn zus Bie (ze wonen niet ver van elkaar)... nadat haar echtgenoot plotseling was overleden.

Vreselijk! En wat heb ik met Bie te doen! Nee, ik heb haar niet gebeld (wel een berichtje gestuurd: ikzelf zou in zulk geval ook niet graag telefoontjes beantwoorden).

Roger reed naar het Leuvense, ondertussen maakte ik het poortgebouw een beetje schoon, telefoneerde ik met Nany... en kreeg ik een bericht van (tante) Françoise. Mijn Nononc is weer in het ziekenhuis opgenomen. Wat een akelige dag!

Nadat Roger weer thuis was, stelde hij een wandeling voor in Borgloon. Gezellig al bleven de jongste gebeurtenissen door mijn hoofd spoken. Na de wandeling een wijntje en een biertje gedronken op het terras van "De Kapelanij" en daar beslist dat we morgen niet naar de (deze keer echte) Nestor-uitreiking gaan. Ik had helemaal geen zin meer, dacht eerst dat Roger graag zou gaan (hij maakt er altijd mooie foto's) maar hij verzekerde me dat het voor hem absoluut niet hoefde. Uiteraard heb ik thuis meteen Frans Depeuter op de hoogte gebracht van het feit dat we er morgen niet zullen zijn.

Eigen foto

Over bakmargarine en foto's

Ons ziek familielid had in het ziekenhuis, bij wijze van bezigheidstherapie, met andere patiënten tomatensaus moeten klaarmaken, vertelde ze ons. Ze moesten eerst gesnipperde uien laten glazig worden in Solo! Ongelooflijk dat men in een ziekenhuis nog bakmargarine gebruikt, vol met transvetten en verkeerde olies! Waarom niet gewoon goede (bijvoorbeeld olijf) olie?

Deze avond laat vond ik op Facebook foto's van Roger. Niet door hem gepost en zonder vermelding van zijn naam. Ik weet dat Roger de gewoonte heeft foto's, die hij bij een feest of andere gelegenheid maakte, op te sturen naar de organisator maar volgens mij mag die persoon die foto's niet zo maar publiceren zonder te vermelden wie ze heeft gemaakt!  En... de persoon die deze foto's postte heeft dat al enkele keren wel gedaan.

Eigenaardig is dat: als dichter vindt zo iemand het niet normaal dat een van zijn gedichten zo maar wordt overgenomen zonder dat zijn naam vermeld wordt, maar zelf publiceert hij zonder schroom foto's van iemand anders onder zijn eigen naam!

Jan Gerits mailde me vandaag dat hij in een artikel voor "Heemkunde Limburg" foto's van Roger had gebruikt... maar zijn naam erbij had vermeld. Zo hoort het inderdaad!

Afspraak met vriend Karel

Het heeft vorige nacht geregend  en dat maakt dat het deze ochtend aangenaam fris aanvoelde.

Rond 11 uur reden we naar Leuven waar we vriend Karel ophaalden om samen nog eens naar de "Engelenburcht" in Tildonk te gaan.
Vriendin Marieke zat er op ons te wachten.

Bij een glas heel lekkere wijn aten we weer uitstekend. Hoewel ik een eenvoudige salade met kip had genomen, was dat weer te veel voor mij maar geen nood: ik kreeg de rest mee.

Na het eten stelde Marieke voor nog iets te drinken bij haar thuis. Daar zette ze mijn salade meteen in de koelkast.
Bij een kopje koffie (jasmijnthee voor mij) en daarna een fles uitstekende Portugese wijn, praatten we verder in haar mooie tuin, toonde Marieke ons al haar aanplantingen en vertelde ze over al haar bezigheden (ze heeft het blijkbaar nog drukker dan wij).

Eigen foto

Ondertussen was de temperatuur weer serieus opgelopen en ineens kregen we een verfrissende stortbui.We vluchtten naar binnen waar we genoten van de rest van de fles wijn en enkele hapjes.

Tegen 19 uur hield de regen op en besloten we terug naar huis te rijden. Marieke haalde mijn salade uit de koelkast (ik was die bijna vergeten).

Roger en ik zouden eerst Karel naar huis brengen. Onderweg stelde Karel echter voor nog iets te drinken in het Begijnhofhotel. Het regende niet meer, de temperatuur was weer lauw, dus installeerden we ons gezellig in de tuin van het hotel, waar ik een Orval bestelde, Karel nog een glas wijn en Roger, onze chauffeur, een kopje koffie.
Na meer dan een uur nog herinneringen ophalen en praten (over onder andere onze vakantieplannen en het ouder worden), brachten we Karel eindelijk naar huis en reden wij terug naar Haspengouw waar we rond 22 uur aankwamen.

Mijn salade heb ik weggesmeten: die heeft immers veel te lang ongekoeld in een te warme auto gelegen!

O ja, we kregen van Marieke een foto, gemaakt door onze vriend Jan de fotograaf, voorstellende Dirk Lambrechts zaliger (de broer van Karel), Seany, Dominique en nog een paar andere mooie meiden in de "Spaanse Brabander". Marieke (en blijkbaar Jan ook) dacht dat ik een van die meiden was. Ze vergissen zich: die foto is gemaakt nadat ik Leuven had verlaten, en, vermoed ik, zelfs na mijn huwelijk met Roger. In dat restaurant van Dirk zaliger heb ik trouwens nooit gewerkt.

Foto's van vorige zaterdag

Nu pas heeft Roger zijn foto's van vorige zaterdag op zijn pc geüpload. Ze zijn (uiteraard) zoveel mooier dan mijn foto's van die dag dat ik er hier enkele serveer.

Maj en Juan

Foto's Roger - de kaas was ons dessert, afijn voor wie niet liever een ijsje at

Matadi-vrienden

Deze ochtend namen we deel aan de uitvaart van de schoonmoeder (93 jaar) van overbuurvrouw Marie-Claire. We moesten echter de dienst voor het einde verlaten omdat mijn moeder Nany op ons wachtte.

Ondanks de drukte op de E313 kwamen we deze keer ruim op tijd aan en liepen we samen met Nany naar Den Horst/Ciconia waar Nany en wij met enkele Matadi-vrienden hadden afgesproken.

Dit jaar zouden Lieven en Diane erbij komen en na het overlijden van haar vader vorig jaar had Anne gevraagd of ze met ons kon afspreken, waarop we haar er ook bij vroegen. Anne wilde haar broer Yves (in Congo bijgenaamd Bouboule) meebrengen. En mijn vriendin Sabine zou dit jaar niet alleen haar moeder Rachel meebrengen maar ook eindelijk nog eens haar echtgenoot Francis. Lily en Roger Beeckman zouden uiteraard ook komen.
We waren dus met z'n twaalven en even bleek dat voor een probleem te zorgen toen ik eergisteren naar Ciconia belde. Ze hadden geen tafel voor zoveel mensen. Ik onderhandelde een beetje, vroeg uiteindelijk aan Nany of zij er langs kon gaan om uit te leggen dat we hoe dan ook samen wilden zitten. Nany bekwam dat er aan hun lange ovale tafel een kleine rechthoekige tafel werd bijgevoegd, wat niet echt mooi was, maar kom...

Krap bleek het ook wel uiteindelijk: we hadden echt niet meer vrienden hoeven uit te nodigen. Maar... ik vond het ontzettend fijn al die mensen terug te zien.

Uiteraard werd er druk nieuwtjes uitgewisseld, werd er weer veel gelachen... maar  vooral nostalgie voelde ik deze middag. Naar de afwezigen (vooral gevoed door de mooie foto's van vroegere reünies die Lieven bij zich had): al onze overleden vrienden, de vrienden die niet aanwezig waren, én, en dit vooral bij Yves, een bijna verterende nostalgie naar de stad van onze jeugd of kinderjaren. Yves vroeg ons (de "jongeren" tussen 61 en 73 jaar) met aandrang of we niet samen een reis naar Congo zouden ondernemen en dan uiteraard een poosje in Matadi zouden logeren. Lieven, Sabine, Anne en ik raadden hem dat af: wij vrezen dat we ontgoocheld zullen worden en dat zulke (eigenlijk te dure) reis onze prachtige herinneringen aan onze kindertijd zou besmeuren.

Sabine en Francis

Anne en Yves

Nany en (bijna onzichtbaar) Rachel

Diane en Lieven

Met Lily en Roger Beeckman (foto's Roger)

We konden à la carte eten, en ik koos nog eens kip. Lekker maar, zoals meestal in een restaurant, veel te veel voor mij.

Na het eten dronken we nog een biertje op het terras: het was immers nog steeds heel mooi weer.

Rond 18 uur reden Roger en ik terug naar Haspengouw... weer enkele bijzonder interessante boeken rijker (gekregen van Diane en Lieven).

Eigen foto

Over foto's onder andere

Jawel, we proberen nog steeds elke dag een lange wandeling te maken: Roger krijgt echt voldoende beweging, temeer omdat hij dagelijks heel wat uren in de tuin bezig is.

Eergisteren wandelden we een klein uur in Groot-Gelmen. Wat je hieronder ziet, zal weldra verborgen worden door de nieuw aangeplante haag. Vooral daarom maakte Roger de foto's:

Foto's Roger

Vandaag wandelden we op de grens tussen Sint-Truiden en Wilderen. Niet echt boeiend, behalve dan dat we een paar keer een doodlopende weg inliepen en dat we daarna dankzij mijn smartphone dwars door appel- en perenplantages onze weg naar de auto terugvonden. Wel veel te veel verkeerslawaai.

Eigen foto's

Vermits ik het toch over foto's heb... Ik zag gisterenavond dat iemand op Facebook een reeks foto's gemaakt door Roger had gepost zonder zijn naam te vermelden. Dat is niet de eerste keer! Ik heb deze ochtend aan de bewuste persoon gevraagd (via mail) Rogers naam bij de foto's te vermelden maar heb nog steeds geen antwoord én de naam van Roger stond daarnet nog niet bij de foto's. Ik kan me daar serieus aan ergeren: je neemt toch ook geen gedicht van iemand over zonder de naam van de auteur te vermelden?

Aangenamer nieuws nu: vandaag werd Elena verlost van haar gips.

Zondag in Aubigny

Weer zo'n mooie dag: tussen de 20 en de 26°C en geregeld een briesje.
Vorige zondag leek Aubigny ons vrij doods voor 14;30 uur. Vandaag gingen we er al tegen 11:30 uur naartoe en het leek wel of de ene helft van de bevolking aan het aperitieven was terwijl de andere helft de mis bijwoonde. Wij wandelden wat rond, bewonderden nog eens de vele opmerkelijke gebouwen, bezochten een fototentoonstelling in de "maison François premier" en gingen uiteindelijk even de kerk binnen terwijl die bomvolle kerk na afloop van de mis leegliep.

Na een snel hapje op de camping reden we naar Clémont, op 16 km van Aubigny. Weer die typische huizen, veel vakwerk, een opvallend mooie kerk en een gemeentehuis in een vroegere molen.
Wel geen enkel café.

Foto's Roger

We hadden dorst, kwamen iets drinken op de camping, en reden daarna terug naar Aubigny. Daar bezochten we wat ik het "heemkundelokaal" noem waar deze zomer een tentoonstelling loopt over de handel in de stad in vroegere jaren.

Eigen foto

Deze avond aten we nog eens bij de tent (we hadden onlangs immers zoveel proviand gekocht). Daarna nog een rustgevende wandeling rond de vijvers.

Weer geen foto's

Terwijl Roger deze avond enkele details natrekt voor het boek over de Grote Oorlog en nadat ik een paar mails heb beantwoord, besef ik ineens dat Roger weer geen foto's heeft gemaakt tijdens onze (vrij korte) dagelijkse wandeling.

Het was heel lang geleden dat we nog naar dat bosje tussen Heers en Waremme (Borgworm in het Nederlands) trokken. Echt een minuscuul bosje op de taalgrens, naast de veldweg tussen de twee gemeenten. Aangename wandeling, ondanks de frisse wind.
Alleen kwamen we een volledig vermolmde boom tegen waarvan de stam (weliswaar lichtjes) bewoog in de wind: we besloten toch maar zo snel mogelijk het (slecht onderhouden hoewel er eigenaardig genoeg een fietspad door loopt?) bosje te verlaten en via een lus door akkers en weiden opnieuw de holle weg naar Waremme te bereiken. Daarna was het een poosje flink klimmen voor we terug bij onze geparkeerde auto waren.

Als we met de auto naar Waremme rijden, besef ik nooit dat we zo fel aan het klimmen zijn. En hetzelfde maakten we mee toen we pas uit dat bosje kwamen en uitkeken op Opheers (deelgemeente van Heers): Roger en ik dachten dat we dan zeker ook Batsheers (andere deelgemeente) zouden zien aan de horizon en beseften weer niet dat het dorp door een heuveltje aan ons zicht onttrokken wordt.

Terwijl we langs de holle weg terug naar onze auto klommen en genoten van bloesemde sleedoorns en wilde kerselaars, van het gelach van spechten in de struiken en van het gekwetter van mij onbekende vogels dacht ik wel af en toe even: 'Ik moet Roger vragen minstens één foto te maken, of mijn fototoestel uit mijn rugzak halen' (nee, mijn smartphone maakt geen mooie foto's) maar telkens vergat ik dat te doen omdat ik zo genoot van de rust rondom mij.

Uiteraard reden we daarna even naar Batsheers om ons ervan te vergewissen dat er inderdaad een heuvel staat tussen dat dorp en waar we ons eerst bevonden (we vonden het zelfs nodig daarom daar even rond te wandelen 😉 waardoor Roger zeker zijn beweging heeft gekregen)!

Vechmaal

Na de boodschappen en enkele huishoudtaken wilde Roger vandaag nog eens in Vechmaal wandelen.

Inderdaad een paradijselijk dorpje, zoals Christiane mij onlangs mailde: echt jammer dat Roger geen foto's heeft gemaakt (ik weet het, ik heb ook een fototoestel maar om te beginnen zit dat in mijn rugzak en ten tweede, Roger maakt veel mooiere foto's dan ik).
Echter: ondanks de deugddoende stilte die af en toe werd onderbroken door een fazant of een roofvogel, de bloesemende sleedoorns en wilde kerselaars, de holle wegen en de lenteparfums, moest ik constant denken aan het noodlot dat zich vorig weekend in dat dorpje voltrok.

Ja, ik weet het, wat vandaag in Rusland gebeurde is veel erger maar dat in Vechmaal staat dichter bij ons.

Borgloon

Eindelijk vriest het niet meer! We zullen dus proberen opnieuw elke dag een klein uur te wandelen om ons gebrek aan beweging van de laatste weken goed te maken (hoewel daar morgen al, wegens andere afspraken, weinig zal van komen).

Vandaag gingen we naar Borgloon. Ik had (een poosje geleden) mezelf beloofd, de eerstvolgende keer dat we in dat mooie stadje zouden wandelen, in de kerk de tentoonstelling "Boter bij de vis" (over eten tijdens de Grote Oorlog) te bezoeken... Maar uiteraard vergat ik dat voornemen vandaag.😕

We liepen onder andere door de begraafplaats waar we merkten dat een stukje muur werd afgebroken en dat de bodem er ongelooflijk drassig bij lag.

We hebben geen uren gewandeld: thuis wachtte nog wat werk. Roger maakte onder andere een fotoreportage over het werkjaar 2016 voor de volgende vergadering van Heemkunde Groot Heers en ik wilde eindelijk nog wat tijd besteden aan door Hendrik gedigitaliseerde familiefilmpjes én nog enkele bladzijden uit mijn jeugddagboeken overtypen. En uiteraard koken na enkele andere, veel minder boeiende, huishoudtaken.

Die tentoonstelling in Borgloon hebben we dus wel nog tegoed.