De boeren zijn boos in Frankrijk

Ik hoorde deze avond op het nieuws hoe de boeren tekeer gingen op de "Salon de l'agriculture" in  Frankrijk vandaag maar blijkbaar was het nog erger dan wat men ons op televisie toonde, ontdekte ik later hier. Terecht, dacht ik, nadat ik luisterde naar de uitleg van de politicus Dupont-Aignan. 

Weer een middag in familiegezelschap

Vandaag kregen we mijn neef (in de betekenis van "cousin") Yves  op bezoek. Hij had een paar taarten bij zich en wij hadden er ook gekocht: het werd een ongezonde (wel heel lekkere) middag maar zo boeiend! De laatste keer dat we elkaar ontmoetten was op het afscheid van Nany en toen kregen we niet echt de kans om serieus bij te praten, wat we nu wel deden. Yves vertelde over zijn interessante job, over zijn verblijf lang geleden in Japan (in functie van zijn werk), uiteraard over zijn kinderen en kleinkinderen, over onze grootmoeder Marie Renwa, over vroeger, toen ik, als oudste nicht, zijn zieke moeder (mijn "tante Bibi" zaliger, de zus van mijn vader) hielp te zorgen voor hem en zijn broertjes, en over de toestand in Frankrijk (hij liep duidelijk niet hoog op met Macron). Naar het schijnt hebben zijn studenten aan de universiteit van Nîmes serieus afgezien van de lockdown (die in Frankrijk nog veel strenger was dan bij ons). Hij gaf ook een hele uitleg over permacultuur en gaf toe dat hij, hoewel gepensioneerd, geen zin heeft om op te houden met werken. We hadden het ook uitgebreid over AI en chat GPT. 

Een heel gezellige en leerrijke middag!  

Deze ochtend kreeg ik echter een veel minder aangenaam bericht van Jan Gerits: zijn broer is onlangs overleden en Jan is daar heel erg door aangedaan!

Laatste nieuwtjes

Nee, ik ga jullie niet weer lastig vallen met huishoudverhalen deze avond (maar jawel, we hebben verder schoongemaakt: één kamer per dag).

Met Nany gebeld en ze maakt het goed, loopt nog steeds vrolijk rond in de gangen van het rusthuis en maakt een praatje met haar buren ('maar ik blijf in de deuropening staan', verzekert ze me!) En, o ja, vriendin Denise, ik moet je, via mijn moeder, de groeten doen van "Solange"!

Ook Hendrik aan telefoon gehad, vooral om te spreken over een gerecht dat hij wilde klaarmaken. Is het gelukt, jongen? O ja, ikzelf heb deze avond nog eens alu gobi klaargemaakt, deze keer opnieuw met één niet te kleine aardappel... en met diepvriesbloemkool. Een probeersel dus... dat heel goed meeviel en sneller klaar was dan wanneer ik het bereid met verse bloemkool. En inderdaad, die aardappel erbij verbetert opvallend de smaak (wat ik vermoedde).

Veel bekeken en naar veel geluisterd ook, onder andere dit en naar dit. Over chloroquine. Ook veel gelezen en ik probeer me te herinneren waar ik gelezen heb dat aspirine gebruiken tegen het coronavirus geen goed idee is. Even proberen terug te vinden...
Ik vind het niet terug maar het had te maken met het feit dat je bij een virale infectie koorts onder de 40°C (39°C voor sommige mensen) beter niet onderdrukt.
Wie was het weer die me uitlachte toen ik vertelde dat ik had gelezen/gehoord dat tijdens de "Spaanse" griep heel veel mensen waren gestorven omdat men massaal aspirine toediende?

Mails beantwoord, genoten van het mooie weer tijdens een korte wandeling... maar ik lees nergens of de nachtelijke vorst schadelijk is voor de fruitbomen die beginnen te bloesemen?!

Vandaag heeft Roger ook enkele telefoontjes gepleegd (eindelijk... maar hij is dan ook nog veel minder spraakzaam dan ik en "keuvelen" is helemaal niet zijn ding). Hij vernam dat het huwelijk van onze neef in Mexico wordt uitgesteld en dat "onze zieke" de restricties goed lijkt te aanvaarden. Zij en haar echtgenoot (en kinderen?) communiceren via Skype. Maar, vraag ik me dan weer af, hoe communiceer je met iemand die niet kan praten als je zelf van nature niet veel praat?
Ach, de man van "onze zieke" is veel spraakzamer dan Roger: ik maak me waarschijnlijk weer zorgen voor niets!

We zijn verwend

Veel regen vandaag maar gelukkig was het niet echt koud, want... onze verwarming deed het weer niet. Met 18 à 19°C in huis is het nog te doen als je een trui aantrekt (maar niet als je uit de douche stapt).
Morgen komt de installateur nog eens kijken.

We bezochten eindelijk nog eens "onze" zieke. Er is niets veranderd. We dronken samen iets in de cafetaria, Roger en ik vertelden de laatste nieuwtjes maar vooral zwegen we terwijl onze zieke en ik elkaars hand vasthielden, naar elkaar lachten en elkaar af en toe even knuffelden.
Toen haar echtgenoot aankwam, praatten we een beetje met hem. Roger vertelde over onze defecte verwarming en voegde eraan toe: 'We zijn eigenlijk verwend'.
Hij heeft natuurlijk gelijk! Bij mijn "marraine" waste je je in de keuken, dichtbij de warme stoof, in een zinken teil.
Later, in Matadi, hadden wij wel al een badkamer en echt koud was het er nooit.
Maar nog later, toen we in Schoten woonden, hadden we één wastafel in een van de twee onverwarmde slaapkamers en een douche in de tijdens de winter al even koude veranda.
Elke dag een douche nemen was er in de winter zeker niet bij!
En nu klagen we omdat het even wat koeler is in de badkamer: een mens wordt luxe toch snel gewoon!

Deze avond kregen we een heel hevig onweer met felle regenbuien (de regen had vlak voor en na ons bezoek opgehouden) en vlak voor het onweer begon, hoorden we weer de voor hier typische hagelkanonnen. Heel duur maar weinig effectief naar het schijnt!

Dag van de landbouw

Tijdens een telefoontje met mijn moeder Nany deze middag vond ik het ineens jammer dat we zo ver van elkaar vandaan wonen.

Wij waren immers van plan een wandeling te maken in de buurt van de kapel van Helshoven, daar ook een hoeve te bezoeken, die haar poorten opende in het kader van "Dag van de landbouw", en er  misschien iets te drinken.

Nany had geen enkel plan voor vandaag en zou niemand ontmoeten, wat zij heel onaangenaam vindt. Als ze in de buurt woonde, hadden we haar even kunnen oppikken, met een glas wijn installeren aan een tafeltje op een van de geïmproviseerde terrassen van die hoeve (ze zou er wel in gesprek zijn geraakt met andere bezoekers) terwijl wij even wandelden en daarna, na nog een gezamenlijk glaasje, haar terug naar huis kunnen brengen.

Maar we gingen dus met z'n tweetjes naar die hoeve. Alleen het rondlopen op de fruitplantages ervan verschafte Roger voldoende beweging... en we kregen daar bovenop een uitleg over fruitteelt, gegeven door een stadsgids van Borgloon. Heel interessante uitleg over bijvoorbeeld de problemen van de fruitsector, het bestrijden van schadelijke insecten door het inzetten van"goedaardige" insecten, het gebruiken van netten of kanonnetjes tegen de hagel, enzovoort. Jammer dat ik zo'n slecht auditief geheugen heb: ik had er liever een tekst over gelezen.

Eigen foto's

Daarna wilden we er iets drinken maar ten eerste was er zoveel volk dat er weinig plaats overbleef, ten tweede vonden we er een glas wijn nogal duur. We besloten naar Stephane Malais in Heks te rijden (en onderweg stelde ik nogmaals vast in welke mooie regio we wonen), waar we in de tuin genoten van het prachtige weer, een biertje (voor Roger) en een witte wijn (voor mij).

Eigen foto

Dan was het tijd om te komen koken (een geïmproviseerd wokgerecht met kabeljauw, paprika, ui, look, broccoli, kurkuma, curry, sojasaus, sherry en quinoa).

Na het avondmaal (mijn gerecht bleek heel lekker) en een uurtje lectuur voor mij begonnen we samen te kijken naar "De premier". We hebben de helft van de film gezien: de andere helft is voor morgen. Ik moet immers even bekomen, zo eng, zo akelig! Zo spannend ook, dat wel, daarom kijken we morgen voort.

Ik weet het, ik moet leren me niet te vereenzelvigen met personages uit een film of een boek. Maar als het boek goed geschreven of een film goed gemaakt, kan ik niet anders.

Nu moet ik nog een paar mails beantwoorden en zou ik nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken willen overtypen.

Manshoven en vakwerkbouw

Roger zei me al enkele keren dat hij eens een aardappeloogst zou willen meemaken.

Vandaag had hij geluk. We besloten deze middag (nadat Roger me naar dit liet kijken - over die vermoorde journalist) een wandeling te maken van Heks naar Manshoven en terug en aan het einde van de lus merkten we dat er aardappelen werden geoogst. Roger maakte enkele foto's: 

Na het avondeten reden we naar Alken om een lezing van Coen Eggen over vakwerkbouw en -restauratie bij te wonen. Heel boeiend maar weer miste mijn gebrekkig auditief geheugen een samenvatting op papier.

We kwamen er enkele bekenden tegen (onder andere de mensen die we ooit onderweg ontmoetten tijdens een wandeling in Kerniel met Nononc zaliger en Françoise: het lijkt wel of de omstandigheden me elke dag herinneren aan mijn "oom-grote broer" die nu naar de overkant is gegaan) maar de lezing duurde zo lang dat er jammer genoeg geen gelegenheid meer was om daarna even bij te praten.

Nee... ik heb toch weer niet gestreken! Van uitstel komt afstel, zegt men, maar ik zal het ooit moeten doen. Alleen vrees ik dat er morgen weer geen tijd zal voor overschieten!

Dag van de landbouw en Heks

Dag van de landbouw vandaag. In Heers deden drie moderne landbouwbedrijven hun poort open: in Gutschoven, Mechelen-Bovelingen en Vechmaal.

Wij dus naar Gutschoven waar we het veel te druk vonden en daarna naar Vechmaal waar het even druk was. Niets voor ons: we besloten niet nog eens naar Mechelen-Bovelingen te rijden maar een wandeling te maken in Heks.

Het werd een mooie lus langs de in de steigers staande kerk, de nu verlaten molen, velden en (minder mooie) villawijken.

Foto's Roger

Er heerste een aangename herfsttemperatuur maar eigenaardig genoeg zat er niemand in de tuin van Stephane Malais... waarschijnlijk zat iedereen in een van die voor ons vandaag te drukke landbouwbedrijven?

We zijn dan maar iets gaan drinken in een cafeetje in Sint-Truiden.

Widooie, Heks en "The King's Speech"

Vandaag, nadat ik de voorlopig laatste teksten voor het boek van de werkgroep WO I had nagelezen, een bijzonder mooie wandeling op de grens van Vechmaal (deelgemeente van Heers) en Widooie (deelgemeente van Tongeren).

Foto's Roger

Daarna wilde ik ons poortgebouw vegen maar Roger stelde voor iets te gaan drinken in de tuin van Stephane Malais in Heks. Het was eigenlijk nog wat te fris voor een terras (de lente laat echt op zich wachten, en de fruittelers hebben zelfs een groot deel van hun oogst verloren door de vrieskou van onlangs).

Foto Roger

We kwamen er Jos VDB tegen die pas een groep Duitse toeristen had gegidst doorheen Haspengouw (onder andere Sint-Truiden, het klooster van Kerniel, Borgloon en Heks).

Roger stelde daarna gelukkig voor zelf te zorgen voor het poortgebouw terwijl ik het avondeten klaarmaakte.

Mijn uurtje lectuur op papier werd gewijd aan het boek  "The King's Speech" van Mark Logue (kleinzoon van Lionel Logue) en Peter Conradi (boek dat ik kreeg van vriendin ML). Het boek bevat veel meer informatie dan de film en is dus nog boeiender!

Naar het bos in Rukkelingen-Loon

Toen we, na enkele uren schoonmaken, eindelijk onze dagelijkse wandeling wilden maken, stelde Roger voor nog eens naar het bosje in Rukkelingen te rijden.

Het was veel kouder dan zaterdag en gisteren maar tussen de bomen viel dat goed mee. Zodra we, na een uur wandelen, uit het bosje kwamen, voelden we wel hoe de wind alles afkoelde.
Maar kom, we hebben meer dan een uur gestapt, het was er heel rustig en heel stil (op het gekwetter van allerlei vogels en het gelach van spechten na) tot we hoorden dat er volop werd gesnoeid in een naburige plantage.

Foto's Roger

We kwamen wel zwerfvuil tegen. Eigenaardig genoeg betrof het diepvrieswaren... die nog niet waren uitgepakt.

Foto's Roger

Na ons avondmaal (na een soep van knolselderie en rucola, lamsfilet met gegratineerde courgette) en een uurtje lezen op papier hebben we nog enkele uren voortgewerkt aan "ons" boek.
Ik moet nu nog nalezen wat Roger zopas heeft afgesloten: een bewerking van de "militiegeschiedenis", oorspronkelijk geschreven door Elie Missotten.

Ik moet nog zoveel nalezen! En dat zou allemaal tegen begin mei moeten klaar zijn! En we hebben zoveel afspraken de volgende weken: zal dat wel lukken?

Een beetje luie dag?

Ondanks het zonnige weer kwam er vandaag eerst maar geen tijd vrij voor een wandeling. Roger wachtte immers op de levering van een werktuigje… dat inderdaad op zich liet wachten. En ik wachtte op een super dringende vertaling die echter nog op het laatste moment kon afgezegd worden.

Ik zorgde dus dat ik nooit te ver van mijn pc vertoefde maar hield me wel bezig met huishoudelijke taken, beantwoordde mails van vriendinnen en las een beetje.

Rond 16:15 uur werd er gebeld: de levering waar Roger op wachtte, en terwijl hij zijn lang verwachte pak opendeed, kwam er een mail binnen bij mij: de vertaling ging niet door.

Eigenlijk was ik niet ontgoocheld. Ik had ondertussen nagedacht over een e-mail die ik had gekregen van Santé Nature Innovation, waarin onder andere dit stond (het ging over proberen te leven zonder mobieltje en een vergelijking met het leven vroeger):

“Tout ce temps passé à ne rien pouvoir faire n'aidait-il pas à observer et à réfléchir ? Ces longs moments de calme et de solitude ne donnèrent-ils pas aux hommes préhistoriques l'idée de fabriquer les premières statuettes en bois ou en glaise ? Aux hommes des cavernes l'idée de faire les premières peintures rupestres (sur des rochers) ? Aux bergers l'idée de se fabriquer la flûte de pan, et de composer les premières mélodies ? Aux hommes du XIXe siècle, pour qui l'ennui était le « mal du siècle » selon Chateaubriand, de composer tant de belles poésies, de belles musiques et de faire tant de grandes inventions ?
Mais l'ennui est évidemment une arme à double tranchant. Une étude psychologique récente a montré que plus on pense, plus on est malheureux ; réciproquement, plus on est actif, sollicité, débordé même, moins on a de temps pour penser et plus on est heureux. Parce qu'on se sent utile, on se sent vivre évidemment. Pour trouver le bon équilibre, il est important donc de se réserver à la fois des moments pour méditer ou avoir une activité spirituelle qui vous permette de vous arrêter, faire le calme en vous-même et penser aux autres ; mais aussi de prévoir ces activités de base dans l'existence qui permettent d'éviter le piège de la déprime.”

Precies dat waar ik de laatste tijd heel veel over nadenk: we lijken ons leven vol te willen proppen om zo de indruk te krijgen dat we nuttig zijn, om te “voelen” dat we leven, maar zo houden we maar weinig tijd over om na te denken, om ons bezig te houden met de diepere zin van het leven en tijd te maken voor het spirituele en – in mijn geval toch – het creatieve.

Ik herhaal vaak dat ik een hekel heb aan het huishouden. Dat klopt in die zin dat het resultaat van dat werk me nooit vrolijk maakt: het is nooit echt bevredigend omdat ik geen goede huishoudster ben (omdat ik mijn gedachten er niet bij kan houden… en natuurlijk niet hou van het werk op zich). Maar als ik me tijdens huishoudelijke taken laat gaan (dus ondertussen aan heel andere zaken denk en bijgevolg waarschijnlijk het werk nog slechter uitvoer dan gewoonlijk) zie ik wel in welke voordelen dat soort werk biedt: ik krijg de meest  diepzinnige gedachten terwijl ik bijvoorbeeld machinaal de salon stofzuig.

Omdat de zon bleef schijnen maakten we toch een wandeling van een klein uur rond het dorp nog voor Roger de handleiding van zijn nieuw speeltje zou doornemen.

Dat werd weer klimmen en dalen in de velden (en mijn knieën en heupen beginnen daar heel veel last van te krijgen – maar volgens “Santé Nature Innovation” blijft de beste remedie blijven bewegen, en zeker geen prothese).

We zagen dat de bietenoogst volop aan de gang is.

 Foto Roger

En een beetje verder de aardbeienoogst (eigenaardig, ik dacht altijd dat die vruchtjes in mei werden geoogst).

 Foto’s Roger

Thuis was het hoog tijd om te koken: na een groentesoep met kikkererwten, niertjes al Jerez voor Roger en een omelet met tomaten voor mij.

Na mijn lectuur op papier (het boek van Jan Gerits, een beetje “Verzameld werk” van Boudewijn Knevels en Henri Troyat – van wie blijkbaar een belangrijk deel van zijn “Les semailles et les moissons” ontbreekt in onze bibliotheek: ik heb dat meteen besteld voor nog geen 2 euro bij Amazon) heb ik (ik hoop voor de laatste keer) gezorgd voor de boekhouding van de KVLS terwijl Roger vers brood bakte - deze keer, bij wijze van proef,  met uitsluitend volspeltbloem. Dat bleek heel goed gelukt aan de geur te oordelen:

 Eigen foto

Ik  heb zopas nog met veel plezier naar een aflevering van Star Trek gekeken (geleend van Hendrik) en nu plan ik te antwoorden op een lieve late mail van Bernadette, de vrouw van Juan Masondo.

Telefoneren of een brief schrijven?

Het onweer van gisteren heeft ons persoonlijk gelukkig geen schade berokkend. Alleen enkele dakgoten bleken verstopt en dat heeft Roger  opgelost terwijl ik verder werkte aan de vertalingen.

Daarna stelde ik voor nog eens in Borgloon te wandelen en daar meteen de Aldi binnen te gaan. Onze gazpacho is op en tijdens onze boodschappen in Sint-Truiden vorige maandag hebben we er geen gevonden. Ik wist dat er onlangs te koop was bij Aldi: misschien konden we er in Borgloon nog vinden?

Het werd een wandeling van een dik halfuur. De regen van gisterenavond heeft gelukkig alles opgefrist, dus deze keer geen bezwete kleren na het vele klimmen in dat stadje.
Bij Aldi was er nog gazpacho voorradig: we kochten er 10 liter van.

Terwijl we onze buit naar de auto brachten, zag ik iets verder een lid van de KVLS ook haar auto inladen. Ze was druk aan het praten met – dacht ik – haar dochter. Zou ik dat gesprek durven onderbreken (om haar te begroeten, want zij had ons niet opgemerkt) of niet, vroeg ik me af. Uiteindelijk deed ik het wel en er volgde een korte maar aangename conversatie over onder andere haar reizen (die haar onlangs ook voerden naar Spaanse steden die wij goed kennen). En ik had gelijk: het was haar dochter met wie ze sprak.

Thuis zorgde ik voor het avondeten terwijl Roger in zijn atelier voortwerkte aan de kast voor onze werkkamer. En… We kregen onze volgende opdracht voor dat boek van de werkgroep WOI: telefonisch contact opnemen met de zoon van een soldaat uit de Grote Oorlog, in Alken. De bedoeling is een afspraak te maken en te weten te komen of die man nog zaken van of herinneringen aan zijn vader heeft die kunnen gebruikt worden in het boek.

Vervelend vind ik dat, een onbekende opbellen. Om te beginnen telefoneer ik niet graag: je weet nooit of je de mensen niet lastig valt. Oké, ik bel bijna dagelijks naar Nany maar dat is omdat ik weet dat zij daarvan houdt.  En dan nog bellen naar iemand die je helemaal niet kent!

Ik ben eerder geneigd, in plaats van enkel het telefoonnummer van die man, ook  zijn adres op te zoeken en hem ons opzet uit te leggen in een brief. Roger (die niet graag brieven schrijft, hoewel hij nog stiller is dan ik) vindt dat echter geen goed idee!

Ik zal hem dus maar laten telefoneren zeker?

Op dit moment hoor ik weer kanonnetjes: verwachten de boeren weer een onweer (heb zelf geen tijd gehad om naar de weersvoorspellingen te luisteren)?

Broeierig warm!

Het zou heel warm worden vandaag. Dus maakten we onze dagelijkse wandeling vrij vroeg, in Overbroek, een natuurgebied - eigenlijk een beemd - in Gelinden, dat aansluit bij Egoven & Overbroek in Mechelen-Bovelingen.

Het was een mooie wandeling maar na een kwartier maakten we al rechtsomkeer:  het werd echt te broeierig warm, zelfs onder de bomen langs het meestal door netels overwoekerd en soms heel modderig pad. Roger heeft dus welgeteld een half uur gewandeld.

 Eigen foto (Roger weer in de “wildernis” – klik om te vergroten)

 Foto’s Roger

Onderweg naar huis (nee, geen terrasje vandaag: ik moest nog wassen enzovoort en Roger is een kastje bij aan het maken voor onze werkkamer) vroeg Roger me wanneer we eindelijk eens naar Maastricht zouden gaan. ‘Het lijkt vrij rustig wat vertalingen betreft, waarom niet morgen?’ stelde ik voor.

Ik had dat pas gezegd of mijn smartphone ging over: 7 dringende tekstjes te vertalen tegen ten laatste zaterdag.

Daar heb ik mijn avond grotendeels aan besteed (na ons lekker avondeten dat bestond uit een soep van groene groenten en een wokgerecht dat uit mijn fantasie was ontsproten).

Ondertussen werd het steeds maar broeieriger en brak uiteindelijk het aangekondigde onweer uit. De fruitboeren hadden daarvoor weer hun “onweer afwendende  kanonnetjes” ingezet maar die hebben niet geholpen.

Het was een fel onweer en even waande ik me terug in Matadi (hoewel, daar waren ze nog veel heviger).

De vertalingen tegen zaterdag zijn niet afgeraakt: we gaan niet naar Maastricht morgen. En ik heb geen tijd gevonden om naar Nany te bellen. Mijn zus is wel bij haar langsgegaan vandaag en klaagde in haar “verslagmail” naar mij toe toch niet over een overdreven hitte in de flat van onze moeder.

Van Gors-Opleeuw naar Zammelen en terug

Dat was lang geleden!

We klommen langs fruitplantages naar Zammelen. De perelaars zijn volop aan het bloesemen (Roger heeft daar jammer genoeg geen foto van gemaakt). Ik genoot van het subtiele parfum… Tot ik ineens een doordringende mestgeur opsnoof. De oorzaak daarvan vond Roger veel interessanter voor een foto :

 Foto Roger

Vanuit Zammelen liepen we terug naar Gors-Opleeuw via de Mombeekvallei. Het was heel zonnig, vrij warm en heel stil. We hoorden alleen merels, eenden, spechten en fazanten. En zagen pas, tegen dat we bijna terug in Gors-Opleeuw waren, een groepje toeristen op een ander wandelpad in de vallei.

 

 Foto’s Roger

Toen we in Gors-Opleeuw aankwamen, had ik het echt te warm: ik had een vestje aangetrokken tegen de Noord-oostenwind maar met die krachtige zon kon die wind ons niet echt afkoelen. “De Pastorie” was open en ik stelde voor daar iets te gebruiken. ‘Maar er zit niemand!’, stribbelde Roger tegen. Tijdens onze wandelingen vinden we het goed als we niemand ontmoeten, maar op een terras moet er volk zijn: je moet er immers iets te observeren hebben!

We gingen er toch naartoe en bestelden beiden een Blonde Bink. En kort daarop kwam het gezelschap, dat we in de verte hadden ontwaard, er ook aan. We konden er dus onze hobby beoefenen.

 Foto Roger

Thuis moest ik niet koken: er bleken nog overschotjes genoeg te zijn van de vorige dagen. De wasmachine heeft ons deze avond wel tweemaal haar diensten bewezen.

De auto is nog niet gerepareerd

Vermits we tevergeefs op een telefoontje van de garage bleken te wachten, belde Roger maar zelf. Men blijkt maar niet te vinden wat er scheelt aan de motor; maar ze zouden ons echt opbellen zodra ze het hebben in orde gemaakt! We bleven dus wachten.

Heel vervelend: als het morgen in orde komt, kunnen we ons voertuig waarschijnlijk niet gaan ophalen, want er is een grote kans dat er geen bussen rijden (nationale betoging, en dus misschien ook staking).

Deze avond moest ik improviseren voor de maaltijd. Het werd,  na een groentesoep (diepvriesgroenten), een stukje rundsvlees (uit de diepvriezer) met een “restje” selder (echt voldoende) en bechamelsaus. Ik heb al gekeken in de koelkast wat ik eventueel morgen kan serveren en heb gemerkt dat er nog voldoende restjes in zitten (restjes die ik wilde verwerken in heel andere gerechten, maar daarvoor moest ik wel even boodschappen doen) om een geïmproviseerde maaltijd in elkaar te flansen.

Ik wilde vandaag ook de kamer van Zeger onder handen nemen, en morgen de bibliotheek. Toen Roger mij voorstelde de eerste plek voor zijn rekening te nemen, hapte ik onmiddellijk toe… En stelde hem voor die schoonmaal tot morgen uit te stellen: terwijl hij die kamer schoonmaakt, kan ik zorgen voor de bibliotheek. Weer tijd uitgespaard die we vandaag konden besteden aan film en lectuur.

Want, wat hebben we gelezen vandaag (online en op papier)! Ik keek ook naar een dubbele aflevering van Star Trek die ik heel goed vond.

Ik vind alleen dat we te weinig beweging kregen. Hoewel… Roger heeft “ijzerappelen” (de echte naam is Marie-José d’Othée) geplukt. Ladder op, ladder af zorgt toch ook voor een beetje beweging?

Wandelingen en zenuwen

Nadat we de tuin nog wat voort ontruimd hadden vandaag (we zijn er eindelijk bijna mee klaar) gingen we flessen wegbrengen naar de glascontainer en maakten we een wandeling in Engelmanshoven. Het werd een mooie, vrij (omdat we nog veel verkeer hoorden) rustige wandeling maar het was wel bijna een half uur klimmen. Daarboven kregen we echter als beloning een prachtig zicht op het dorp en onder andere de kerk van Gelinden.

 Foto’s Roger

We waren dus tot vrij hoog geklommen en moesten daarna natuurlijk weer dalen. Dat ging via trapjes waar ik echt last kreeg van hoogtevrees: van het tweede deel van de wandeling werd ik gewoon zenuwachtig!

Omdat ik van een wandeling vooral verwacht dat ik er heel kalm van word, stelde Roger voor naar de kapel van Helshoven te rijden waar we weer een dik half uur wandelden, onder andere  tussen de appel- en perenplantages (en een poosje richting Mettekoven).

Daar was het meer dan aangenaam: heel stil, lekkere fruitparfums en (net zoals tijdens de vorige wandeling) veel eekhoorntjes en konijnen (zelfs een dood konijn gezien en eentje dat niet meteen wegvluchtte toen wij voorbij stapten: ziek? Hoewel, vlak daarna schoot het wel weg. Roger had de indruk dat het blind was).

 Foto’s Roger

Het was zo mooi weer dat we om te eindigen nog gezellig een biertje konden drinken op het terras van “De Kluizenaar”.

 Foto Roger

Een heel rustgevende middag dus.

Maar… deze avond wilde ik eindelijk zorgen voor mijn (gelukkig laatste) BTW-aangifte! En… om de een of andere reden stokte mijn pc op het moment dat ik mijn identiteitskaart wilde laten lezen! Geldzaken op zich maken me sowieso al zenuwachtig (nee hoor, ik heb niets te verbergen, het is gewoon “antipathie tegenover geld”: als het mogelijk was, ik zou zelfs gratis werken): dat crashen van mijn pc maakte me hypernerveus. Ik heb hem herstart, Roger wilde me daarna helpen met die BTW-aangifte (op zijn pc) maar ik heb beslist dat ik het weer minstens een dagje uitstel: zelfs maagzuur kreeg ik van de zenuwen!