Fair-Trade

Vandaag onze wekelijkse boodschappen en voor Roger de stoep onkruidvrij maken, dus niet veel te vertellen.

Maar daarvoor had ik een interessant gesprek met Roger. Over "Fair Trade-producten"... en hij raadde me aan dit te lezen.
Wat ik deze avond heb gedaan. Interessant artikel dat vragen beantwoordt die ik me vaak stel. Lees zelf maar (ook sommige reacties zijn interessant en leerzaam).

En... ik moest terugdenken aan wat ik ooit meemaakte in verband met Oxfam!

Roger en ik wisten het al lang!

Ja, we wisten al lang dat je niet zomaar geld moet geven aan zogenaamde vrijwilligersorganisaties of Ngo's. Vroeger was ik nog zo dom dat ik ook een paar keer aan een kerk heb gestaan met te verkopen prulletjes voor bijvoorbeeld 11.11.11. Maar na mijn vertaalervaring met Oxfam ben ik gaan nadenken en zaken opzoeken en sindsdien geven we ons geld niet meer aan de bestuurders van zulke organisaties.  Want ik kreeg steeds meer de indruk dat het ingezamelde geld eigenlijk daarvoor diende!

Op de blog van de moeder van Marie-Rose Morel zaliger las ik deze avond dat het inderdaad zo is. Haar post is geschreven naar aanleiding van een mail die ze kreeg (en die ik ook een paar keer heb ontvangen). Maar vermits je niet precies weet van wie die mails uitgaan, kon ik dat nooit aanwenden als bewijs. Nu heb ik echter wel een bewijs: de blogster heeft haar eigen echtgenoot een job als CEO bij zulke organisatie weten aanbieden… En klaagt de overdadige verloning die daarbij hoorde aan! Lees maar mee! Vooral het begin en het einde zijn interessant!

Fair trade

http://www.psychologies.com/Planete/Eco-attitude/Ecocitoyen/Articles-et-Dossiers/Pourquoi-j-achete-equitable/3Partager

Deze avond heb ik mijn grote vertaling geleverd en ik kon daarna eindelijk mijn tijd weer een beetje besteden aan lectuur. Onder andere ook aan e-magazines. Zo kwam ik terecht op de website van ‘Psychologies’ een blad dat ik op papier ook wel graag lees. Of las, want wat ik daar deze avond las op die ‘e-magazine’ (zie link hierboven) deed me denken aan wat ik ooit meemaakte met Oxfam.

Een van mijn klanten (een vertaalbureau) kreeg een opdracht van die NGO. Het betrof de vertaling van een boek over de uitbuiting van werkvolk in de derdewereld. Ik kreeg de opdracht doorgemaild met de vraag of ik aan de helft van mijn gewone (en al zeer lage) prijs wilde werken. Nu, voor Oxfam wilde ik dat wel. Toen toch nog.

Het was een moeilijke job, want de schrijfster van het boek gebruikte voor die tijd nogal ongewone zinswendingen, zoals bijvoorbeeld ‘asseoir un projet dans la durée’ in plaats van ‘faire durer un projet’ (sindsdien valt het me wel op dat het Frans steeds meer evolueert naar een taal die veel woorden gebruikt om weinig te zeggen).

En het moest uiterst snel gaan. Maar dat ben ik gewend. Eens de auteur klaar is met zijn tekst, zou de vertaler die tekst liefst nog de dag ervoor vertaald moeten hebben.

Ik heb dus echt gezwoegd, maar de tekst was op tijd klaar en werd in boekvorm uitgegeven. Maar…
Om te beginnen zou mijn naam niet onder de Nederlandse vertaling staan, wat ik al gewend was. Als er al een aanwijzing zou komen naar de vertaler, zou de naam van het vertaalbureau daar staan. Dat gebeurde echter ook niet. De opdrachtgever (Oxfam dus) vertelde aan het vertaalbureau dat de officiële vertaalster een van hun medewerkers was, en alléén haar naam zou vermeld worden.

Het nieuwe boek werd met veel luister gepresenteerd (de presentatiedatum lag al vast, vandaar dat ik me zo had moeten haasten), maar noch het vertaalbureau, noch ik werden uitgenodigd.

En wat nog erger is: toen Oxfam de factuur voor de vertaling werd gepresenteerd, vroegen ze ons of we de BTW niet konden laten vallen… Waren die mensen dan zo wereldvreemd? Die BTW moeten wij zelf betalen aan de staat! Dat cadeau konden noch het vertaalbureau noch ik hun schenken! :-(

En dit is nog niet het einde van ons avontuur! Het vertaalbureau (en ik dus ook) heeft zes maanden moeten wachten op de betaling van de factuur.

Sindsdien stel ik me heel veel vragen bij zulke NGO’s. Waar gaat het geld van hun subsidies en dat we hen geven eigenlijk echt naartoe?

O ja, en het toeval wil dat ik vlak voor de uitgave van de Nederlandse versie van dat boek deze bespreking las: http://sad.nostalg1c.org/leespunt/?t=2&b=modedeshabillee.txt

Gouwdag

Via Heemkunde Groot Heers waren we vandaag uitgenodigd op de Gouwdag van Heemkunde Limburg.
De eerste keer dat we zulke dag meemaakten was voor twee jaar in Zelem. Deze keer was het te doen in het Cultureel Centrum van Heusden-Zolder (waar we vorig jaar ook het huwelijk vierden van ons nichtje Sofie).

Een memorabele dag! Vanaf 9 uur 30 werden we verwelkomd met koffie, thee en gebak. Rond 10 uur, na een verwelkoming door de voorzitter van Heemkunde Zolder, Hugo Beerten, en door de voorzitter van Heemkunde Limburg, Raymond  Lambie,  begonnen de lezingen. Een eerste heel interessante lezing, gegeven door E.P. Herman Janssens, archivaris van de abdij van Averbode, ging over de invloed van die abdij tussen de 12de en 18de eeuw, en dan vooral door de aanstelling van Norbertijnen als pastoor in vele parochies.

Na een stukje cello gespeeld door Bert Maesen (mooi!) kwam Rombout Nijssen, rijksarchivaris in Hasselt, aan de beurt. Hij had het over macht en gezag in het Ancien Régime. Nijssen, dat wisten we al van vroegere lezingen, spreekt heel vlot, en zonder geheugensteuntje.

Wel heb ik weer een korte schriftelijke samenvatting gemist.

Daarna volgde een uitstekend middagmaal, met drank à volonté. Aangename gesprekken aan tafel waar we zaten er met onder andere Raymond Lambie, E.P. Herman Janssens, en Hugo Beerten. Ik ontmoette er ook Lode Franssen, een vroegere penningmeester van de KVLS die de drukproeven van zijn nieuw boek bijhad.

In de namiddag ging het naar het museum Woutershof.

(Eigen foto)

Dat ligt in een voormalige pastorie en herbergt verschillende themakamers met vooral gebruiksvoorwerpen van rond de eeuwwisseling.

 

 

 

 

 

 

 

 

(Foto’s Roger)

‘s Avonds, vlak voor de afsluitende receptie, werd nog het boek ‘Limburg feest’ gepresenteerd (toespraken door Raymond Lambie, Isabelle Thielemans, schepen van cultuur van Heusden-Zolder, en Gilbert Van Baelen, gedeputeerde van Cultuur).

Een rijke dag dus… en eindelijk was de zon weer van de partij!

Op de receptie dronken we eerst een glaasje Cava (niet de beste) en daarna een glas fruitsap. Het was een sappenmix van Oxfam. Echt niet lekker! :-)

En deze avond heb ik mijn vertaalwerk een beetje ingehaald, want uiteraard is dat nog helemaal niet klaar.