Buurten ging voor vandaag

De tekst van de volgende Limburgse monografie is nog steeds niet aangekomen en toch hebben we nog niet verder gewerkt aan die soldatendossiers. We kregen wel even bezoek van buurvrouw Marie-Claire (en gaven haar het speelgoed mee), met wie we eindelijk nog eens een dik uur nieuwtjes konden uitwisselen. We vergeleken ons huidige leven met dat van 20 jaar geleden, toen we nog niet dachten aan oud worden, vertelden over onze kwaaltjes en stoeften over de vorderingen van onze kleinkinderen. En Roger en ik vernamen via haar dat er binnenkort vrij veel zal veranderen in onze buurt.

Omdat ons avondeten klaar was, stelde Roger voor nog even naar de Action te rijden, waar we ons weer lieten verleiden door enkele hebbedingentjes. En terwijl we daarna onze gevulde courgettes opwarmden, zei Roger dat we eindelijk eens verder moesten werken aan de soldatendossiers, wat ik beaamde.

Maar ik deed het dus nog steeds niet: ik heb een deel van de avond besteed aan nog een video van Céleste Grant, en nu wil ik eerst nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overtikken.

Over een verjaardag en drukproeven

Vandaag werd  schoonzus L. 80 jaar. Roger reed dus naar zijn jongste zus, die een feestje gaf voor die gelegenheid. Ik bleef thuis: ik had de dag wel vrijgehouden voor Roger maar zelf verwachtte ik de drukproeven van de volgende Limburgse monografie om na te lezen (ondertussen heb ik echter vernomen  dat dit nummer niet door Jan Gerits is geschreven en dat ik nog even zal moeten wachten) en bovendien zou ik echt misstaan hebben tussen die broers en zussen die onder elkaar hun oudste zus vierden, ver van de bemoeienissen van hun echtgenoten. 😉

Ik heb dan maar andere achterstallige taakjes uitgevoerd en tegen deze avond gevulde courgettes klaargemaakt. Helaas, Roger had zoveel gesnoept dat hij geen honger meer had toen hij thuiskwam. Die schotel ging dus de koelkast in voor morgen, en zelf at ik een blik makreelfilets in tomatensaus met een stukje brood. 

Nu is het tijd om naar het journaal te kijken. Eigenlijk zou ik daarna verder moeten werken aan die soldatendossiers. Langs de andere kant: ik verwacht dus elk moment die drukproeven en dan zal dat nalezen toch de prioriteit krijgen!

Over speelgoed en films

Vandaag, na onze wekelijkse boodschappen, kwamen we buurvrouw Marie-Claire tegen. Nu ze ook grootmoeder is, heeft ze het nog drukker dan vroeger maar we kregen toch tijd genoeg voor een praatje. Ik beloofde haar een deel van het speelgoed bestemd voor de "Kringwinkel"  (tja, het is nog steeds niet weggebracht) te geven voor haar kleinzoon. Dat doe ik veel liever!

Nadat onze aankopen waren opgeborgen, mailde ik even met Zeger. "De Mel 2025" is nu afgelopen en hij heeft weer een prettig filmpje gemaakt over het spel!

En deze avond keek ik nog eens naar een aflevering van Black Mirror: "Black Museum". In het begin lijkt het een hoopgevend verhaal maar het wordt heel snel weer vreselijk akelig. Maar wel heel boeiend!

Plannen versus niet plannen

Vandaag een paar telefoontjes gekregen in verband met onze nakende reünie met Koen, Jopie, Ivo, Beatrijs, Juan en Bernadette (en deze keer nog twee andere mensen die Roger en ik slechts van naam kennen). Het heeft heel wat planning gevraagd maar deze keer is de "grote dag" nabij!

Heel binnenkort wordt schoonzus L. 80 jaar. Al weken vraag ik aan Roger of hij, zijn zussen of zijn broer voor die dag iets hebben gepland en ik krijg steevast als antwoord dat hij het niet weet, dat we wel zullen zien. Al vind ik dat gebrek aan planning altijd eigenaardig, ik hield veiligheidshalve die dag toch maar vrij. 

En kijk: vandaag kreeg Roger een telefoontje van zijn jongste zus met de vraag of hij op die bepaalde dag nog vrij is, want ze organiseert inderdaad iets voor de 80 jaar van L. ! Roger was duidelijk opgelucht toen bleek dat ik die dag al had vrijgehouden voor hem.

Zoveel honderdjarigen?

Het werd vandaag een heel luie zondag! 

Een beetje over en weer gemaild met Eva, die vertelde over haar zondag, een paar mails beantwoord (ik bedoelde gisteren niet dat ik helemaal geen "mailcorrespondenten" meer heb), gelezen, gekookt (we aten een soep van venkelsteeltjes, uien en een diepvrieszakje groene groenten zoals erwten, spruitjes en bonen, gevolgd door gegratineerde venkel - waarvan de steeltjes dus in de soep werden verwerkt). 

En deze avond, na een beetje lectuur met nog steeds zwarte chocolade smeltend op mijn mond, keek ik naar deze uitzending over honderdjarigen.

Ik wist niet dat er tegenwoordig zoveel zijn! 

Al zeven jaar!

 Het is al zeven jaar geleden! Ongelooflijk!

Over documenten en afwezige brieven

We hebben nog verder gewerkt aan onze steekkaarten vandaag. Roger heeft er een paar gemaakt, ik slechts één (nadat ik de vorige toch wat had aangevuld met extra gegevens, zoals Roger me had aangeraden). Ik besef dat mijn probleem is dat ik een vrouw ben, dat ik geen legerdienst heb gedaan en ook nooit een oorlog meegemaakt en dat ik dus moeilijk kan oordelen welke documenten belangrijk zijn of niet.

Tussendoor hebben we de wasmachine nog eens laten werken, zijn we even naar Borgworm gereden en, ondanks de koelere temperatuur, hebben we daar even gewandeld, heb ik enkele mails van Eva beantwoord en even gechat met de moeder van Debby over weer een feestje bij haar in september.

Wat me opvalt, is dat mijn "habituele mailschrijvers" steeds minder vaak schrijven. Voor Matadi-vriendin Sabine is dat al een hele tijd zo. Enkel rond het overlijden van haar moeder Rachel mailde ze weer regelmatig (en wilde ze zelfs deze lente afspreken, wat uiteindelijk niet is doorgegaan). Bernadette mailt ook niet meer elke dag, en ik merk dat andere vriendinnen ook steeds minder vaak mailen. Ik heb wel de indruk dat ze allemaal steeds vaker aan het chatten gaan, wat mij dan weer veel minder ligt! 

Misschien ben ik heel ouderwets maar ik mis de vroegere "briefwisseling"!  

Lichaamstaal

Er valt niet veel te vertellen over de voorbije dagen, tenzij huishoudtaakjes jullie interesseren, of het feit dat ik enkele telefoontjes heb gepleegd, naar het nieuws heb geluisterd, de avonturen van Céleste en Charlotte verder heb gevolgd, enzovoort.

Maar... ik had al enkele keren gelezen over en gekeken naar de jongste diplomatische ontmoetingen tussen Trump en andere machthebbers en vooral de houding/manier van doen van Trump intrigeerden me telkens opnieuw. Deze avond vond ik eindelijk een video over die lichaamstaal die ik zo graag zelf had kunnen analyseren! De meeste aangehaalde details vielen mij ook op. Maar in het interpreteren blijk ik toch nog niet perfect te zijn! 

Kwantumfysica

Hendrik had me in 1997 een boekje over kwantumfysica geleend en, hoewel ik er heel weinig van begreep, had het me gefascineerd! Het boekje heb ik uiteraard teruggegeven... maar de titel ben ik vergeten. 

Onlangs vroeg ik aan Hendrik of hij dat boekje nog heeft en of ik het dan nog eens mocht lezen. Ik kon hem wel niet de titel noch de naam van de auteur geven, wat het Hendrik niet gemakkelijk maakt om het boekje terug te vinden - als hij het nog heeft.

Nadat ik deze avond een video had gezien over een eenzaat in een verlaten dorp in de Pyreneeën en voor ik naar het journaal wilde kijken, luisterde ik naar een podcast van Jean-Jacques Crèvecoeur die vertelde dat er een andere podcast bestaat waarin hij een hele uitleg geeft over de kwantumfysica. Ik heb die podcast gevonden en denk dat ik die straks ga beluisteren: Crèvecoeur kan de dingen meestal helder uitleggen! 

Terug naar het Leuvense

Vandaag hebben we opnieuw veel getekend, gelezen (Matthias nam het boek over Wereld Oorlog I mee naar huis zodat hij het verder kan lezen), gespeeld, verteld en, buiten soep voor de liefhebbers, de rest van de pizza's van gisteren gegeten (ik weet het, ik zou dat beter niet eten maar vanaf morgen let ik weer op mijn "dieet"!).

Om 15:30 uur reden we al terug naar het Leuvense omdat Eva om 17 uur een dansrepetitie had. Terwijl haar mama haar daarnaartoe reed, genoten wij, samen met Zeger die ondertussen ook was aangekomen, van een drankje aan de rand van hun zwemvijver (zie foto van Zeger hieronder) en plonsden Elena en Matthias er even in (lekker verfrissend met de meer dan 32°C die we vandaag weer haalden).

Toen even later iedereen weer thuis was, zorgde schoonzoon voor een  heerlijke spaghettischotel (ik weet het! 😉Vanaf morgen eet ik weer anders) en zaten we nog tot heel laat te smullen, te praten en te lachen op het terras.

Vertellen over vroeger

Na een laat ontbijt werd er verder Stratego gespeeld en getekend. Ik heb weer een hele boel mooie tekeningen om op te hangen (maar dat doe ik morgenvroeg), ook van Matthias deze keer! Oordeel maar zelf (de tekeningen liggen naast mijn twee nieuwe handtassen):

Na het middagmaal reden we naar Alden Biezen, waar ik de kinderen vertelde over mijn grootmoeder die daar destijds woonde (haar vader Louis Renwa was daar pachter) en over die Louis zelf.

Na een wandeling van een klein uur rond het kasteel was het tijd voor een drankje of een ijsje (het was immers opnieuw heel warm).

Van daar reden we naar Horpmaal, kijken naar de hoeve Renwa, en naar Neerrepen waar Luis Renwa en zijn vrouw Beatrix Crommen rusten op het kerkhof.

Thuis werd er nog nagepraat, getekend en gelezen vooraleer naar een Italiaans restaurant/pizzeria te vertrekken voor het avondeten. 

Het werden veel te grote pizza's (niemand kreeg de zijne op - maar de rest kregen we mee naar huis) waarna de kindjes toch nog een beetje plaats bleken te hebben voor een ijsje of een moelleux!

Later, thuis, hebben we nog gekaart tot ongeveer 22 uur, dan heb ik de kindjes naar bed gestuurd. Ikzelf moest nog wat opruimen en tekeningen ophangen, maar dat doe ik dus morgen: ik ben moe! 😀

"Metalhead"

Prachtig weer vandaag. Roger was vooral bezig in zijn atelier en op zolder, en ons terras staat nog steeds vol afbraakmateriaal. Ik bleef dus binnen, een beetje lezen, onder andere over Edgar Cayce, een beetje opruimen en een beetje over en weer mailen met Eva (die onder andere van het mooie weer aan het genieten was en van rabarbertaart ging smullen).

Deze avond, na het avondeten, nog een aflevering van Black Mirror: "Metalhead". Het begin begreep ik niet goed (jawel, wat er gebeurde was me duidelijk, niet wat de aanleiding was) maar daarna werd het weer zo akelig! 

Dus is het nu tijd voor een lekkere Chimay om die dystopie door te spoelen! 

Planning en Roger

Binnenkort komen de kindjes logeren, en Matthias slaapt dan in de vroegere kamer van Zeger. Die kamer nemen we alleen nog grondig onder handen als er effectief iemand slaapt. Roger had beloofd voor die schoonmaak te zorgen, dus nam ik die taak zo op in mijn "planning".

Een planning is echter weinig compatibel met Roger, en dat zou ik na al die jaren eigenlijk moeten weten! Op dit moment (zaterdagavond, 20 uur) is hij er eindelijk aan begonnen, nadat ik hem al drie dagen had herinnerd: 'Je vergeet die kamer toch niet?' terwijl hij weer even de stoep ging wieden.

Ik vroeg hem vandaag waarom hij zijn werk nooit plant (of kan plannen?). Een verklaring had hij niet. Zelfs tijdens zijn studies plande hij niets, zegt hij. En toch was hij altijd op tijd klaar, met uitstekende resultaten, zonder ooit ’s nachts te moeten doorstuderen.

Ik begrijp dat niet. Zelf heb ik altijd alles moeten plannen. Misschien omdat ik voor zoveel zaken tegelijk moest zorgen? Roger mocht zich tijdens de examenperiode volledig op zijn studies richten, terwijl ik naast mijn studies ook het huishouden beredderde én wat moest verdienen.

En nu nog steeds: ik kan bijvoorbeeld niet tegelijkertijd schoonmaken en koken, dus plan ik voortdurend mijn werk. Wat Roger dan weer niet begrijpt!

Kaartspelen?

Ik doe het niet zo graag en eigenlijk nooit, kaartspelen, tenzij heel eenvoudige spelletjes met de kindjes. Vandaag echter las ik in de Standaard een column van Maj over dat onderwerp.

Roger en ik hebben nooit gekaart met Maj en Charlie zaliger, maar Maj vertelde me soms over hun kaartavonden met een ander bevriend koppel. Die column herinnerde me daaraan, en ook aan het overlijden van de vriend in kwestie.

Herinneringen! Ik koester ze maar ze doen vaak ook pijn! Die gemengde gevoelens ervaar ik elke dag terwijl ik mijn vroegere dagboeken overtik! 

Luguber?

Bezoek aan schoonzus L. vandaag. 

De cafetaria was open en bij een wijntje, een biertje of een watertje praatten we bij. Familienieuwtjes passeerden de revue en toen ging het over overleden familieleden en vrienden en hoezeer we ze missen. L. vroeg ons hoe oud onze vriend Dirk Lambrechts was bij zijn overlijden en, terwijl ik '62 jaar' antwoordde, realiseerde ik me dat René Marc ook net 62 jaar is geworden.

'We zijn hier wel over een luguber onderwerp bezig!' zei Roger nog, waarop ik antwoordde: 'Wel over het enige dat ons allemaal zeker te wachten staat!' , waarop L. begon over haar eigen voorkeuren qua uitvaartplechtigheden. Maar toen was het hoog tijd om L. naar de eetkamer te brengen.

Wij reden terug naar Haspengouw via een heel drukke E40. En thuis vernam ik dat René Marc vorige nacht is overleden.

Fris en nat weer!

Wekelijkse boodschappen vandaag, en eindelijk "echte" gazpacho gevonden (eigenaardig genoeg in dezelfde winkel als waar we onlangs die gazpacho met zonnebloemolie zagen staan). Ik kocht er enkele flessen van... hoewel het er het weer niet echt naar is! Het blijft fris en het regent heel vaak!

Ook een mailtje van Eva gekregen: ze was met haar ouders, broer en zus naar Bokrijk geweest. Ik zou daar ook nog wel eens naartoe willen... hoewel, met dit weer? 

Eva had het me al verteld!

We gingen bier kopen, en daarna stelde Roger voor "een beetje rond te rijden". Ik doe niets liever. Of nee, dat is eigenlijk liegen: het liefst van al zou ik opnieuw van die lange wandelingen maken langs veld, wei en bos, maar Roger zijn hart en mijn gewrichten laten dat niet meer toe. Dus maar wat rondrijden en hier en daar enkele stappen doen.

We waren pas thuis of ik kreeg een telefoontje van dochterlief die net terug is van een reis naar Spanje. Ze vertelde me uitgebreid over hun reis, en ik bedacht dat ze blijkbaar niet wist dat Eva me de afgelopen weken via e-mails al op de hoogte had gehouden van alles wat ze deden! 😁

Een ander perspectief op kanker?

De verjaardag van mijn vriendin-tante Françoise vergeet ik niet zo gauw! Die dag vinden er immers ook jaarlijks een militaire parade en allerlei feestelijkheden plaats (maar niet echt ter ere van haar 😀). Proficiat, Françoise!

Rustige dag weer: veel regen en geen enkele verplichting. Ik werkte verder aan die vroegere dagboeken en deze avond volgde ik een heel interessante documentaire over een andere medische aanpak van kanker. Ik kopieer hieronder de samenvatting onder de (Franstalige maar met een uitstekende automatische vertaling) video: 

"Kanker eist jaarlijks miljoenen levens, ondanks decennia van onderzoek en miljardeninvesteringen. Deze film verkent een lang verwaarloosd gebied: het metabolisme van kankercellen. Geconfronteerd met de beperkingen van gerichte therapieën en genetica, brengen onderzoekers het werk van Nobelprijswinnaar Otto Warburg weer onder de aandacht en stellen ze de rol van suiker, zuurstof en de cellulaire omgeving ter discussie. Centraal in dit onderzoek staat een cruciale vraag: wat als kanker niet alleen een kwestie van genen is? Tussen wetenschappelijke controverses, getuigenissen van patiënten en alternatieve klinische studies biedt deze documentaire een ander perspectief op kanker, de oorsprong ervan... en de mogelijke behandelingen."

De documentaire deed me denken aan Guy Tenenbaum die ook vaak spreekt over Otto Warburg en Laurent Schwartz, en die alle suikers uit zijn voeding weert en al langer dan zeven jaar een terminale kanker (dokters gaven hem nog een viertal maanden!) overleeft.

Dagboeken en spelen

Het was een heel rustig weekend! Buiten wat koken en berichtjes uitwisselen met Eva, ben ik vooral met mijn vroegere dagboeken bezig geweest. Ik ben nu het dagboek uit 1978 over aan het typen en ik heb dit weekend de dagboeken van 1965 en 1966 nagelezen op tikfoutjes.  Dat nalezen geeft een eigenaardig gevoel: je herleeft als het ware je leven!

Tussendoor ook een beetje Balaxie (dat Hendrik op mijn pc heeft geïnstalleerd) gespeeld. Leuk spel... maar ik ben er echt niet goed in! 😀

Filmavond

Deze avond maakte ik weer eens tijd voor een film: "Hated in the Nation", een aflevering van Black Mirror. Akelig gewoon! Ik heb enkele keren overwogen om te stoppen met kijken, maar langs de andere kant was het zo spannend dat ik toch maar bleef kijken. Ik denk trouwens, Hendrik, dat - door het detectivegehalte - deze aflevering jouw papa meer zou bekoord hebben dan de aflevering waar we dat weekend samen naar keken! 

Ik ga wel nog niet meteen slapen na zo'n film! Het was echt te akelig en, eerlijk gezegd, in deze tijd volgens mij niet eens meer zo "sciencefiction"-achtig!