Toen ik naar Nany belde vandaag dacht ze nog steeds dat ze naar "een andere maar toch dezelfde kamer was verhuisd". En weer vroeg ze zich af of de persoon die ze vandaag verwachtte de kamer zou vinden. Die bezoekster, een vroegere buurvrouw van Nany, ken ik vrij goed, want vroeger ontmoette ik haar af en toe als we Nany gingen bezoeken op haar flat. Ze kwam de kamer van Nany binnen tijdens ons telefoontje en Nany gaf ze mij even door.
Ik vernam dat die buurvrouw al meer dan 13 jaar aan dezelfde aandoening lijdt als ik en bijna drie jaar hetzelfde medicijn als ik slikte zonder heel opvallend resultaat. Toen werd haar voorgesteld mee te doen aan een studie over een nieuw medicijn, dat tien jaar zou duren. Dat medicament bleek bij haar meteen aan te slaan. Sinds kort is de studie afgerond en zij slikt het medicijn verder maar het is nog zo duur op de markt dat het praktisch nooit wordt voorgeschreven (zij kan het kopen aan een heel sterk gereduceerde prijs - 12 euro in plaats van 1000 euro per maand). Hoewel de officiële prijs voor ons onbetaalbaar zou zijn, was ik heel fel geïnteresseerd en ik vroeg haar dus hoe dat medicijn heet. Dat wist ze jammer genoeg niet (wel eigenaardig, vind ik maar ja, misschien gaat het er zo aan toe als je proefpersoon bent?).
Ik weet dus dat er een nieuw, voorlopig nog heel duur, medicament op de markt is, maar niet hoe het heet. Jammer.
Toen ik Nany weer aan telefoon kreeg, had die haast om onze conversatie te beëindigen: ze had immers heel veel te vertellen aan haar vroegere buurvrouw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten