Weer boodschappendag vandaag. Wat was het koud! Door de zachte herfst was ik bijna vergeten dat de winter er aankomt!
Maar dat is niet waar ik het wilde over hebben. Ik zag in
een winkel van ver een kennis uit onze gemeente naar mij toekomen. Ik had haar
al jaren niet meer ontmoet maar herkende haar meteen, onder andere aan de eeuwige
dromerige glimlach om haar mond en ondanks haar duidelijk oudere uiterlijk. Ze
kwam dichterbij, met nog steeds dat dromerig en glimlachend gezicht. Ik keek
haar aan, maakte me klaar om haar te begroeten… En toen liep ze me straal
voorbij, maar haar dromerige uitstraling bleef. Ik keek haar verbouwereerd na
en vroeg me af of ik me dan vergist had en ze niet was wie ik dacht dat ze was.
Een heel raar gevoel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten